ชมเมือง

วันนี้ไม่รู้เจ้าปิศาจหน้าตายนั้นนึกอะไรถึงพาเขามาค่ายทหารด้วย เฟยหลิงที่นั่งด้านหน้าโดยมีร่างสูงนั่งซ้อนหลังเป็นที่จับตามองของผู้คน แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะเขาก็ทอำะไรไม่ได้อยู่ดี เมื่อหนิงหลงลากเขาออกมาแบบหน้ามึน และไม่ยอมให้ซูเหมยตามออกมาด้วย บ้านเมืองที่ดูเป็นระเบียบแบบแผน เมื่อมาถึงค่ายทหารที่อยู่ภายใต้การปกครองของหนิงหลง ร่างบางก็ถึงกับอึ้งเมื่อเห็นถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริง ทหารทุกนายถูกฝึกอย่างหนัก เฟยหลินมองอย่างสนใจ

"อยู่แต่ในนี้ ห้ามออกไปเพ่นพ่านที่ไหนเด็ดขาด" ร่างสูงสั่งคนต้วเล็กเอาไว้ ซึ่งเฟยหลิงก็รับคำอย่างเข้า ในค่ายทหารย่อมต้องมีกฎระเบียบ เขาจึงไม่ขัดคำสั่งในสิ่งที่อีกฝ่ายบอก

"นั่นมันแผนที่นี่น่า ว้าวเขาจำลองภูมิประเทศขนาดย่อมเอาไว้ที่นี่หรือเนี่ย" คนตัวเล็กมองอย่างสนใจ

"ตรงนั้นแคว้นจ้าว ตรงนั้นแคว้นฉิน แล้วก็แคว้นต่างๆสินะ คนสมัยนี้ก็เก่งแฮะสมัยเราขนาดมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยก็ยังผิดพลาดพลาดได้อยู่เลย"ในขณะที่เฟยหลิงกำลังเพลิดเพลินกับแผนที่ หนิงหลงที่กลับมาจากด้านนอกก็ยืนมองร่างบางเงียบๆ จนคนตัวเล็กหันมาเจอ พร้อมกับสะดุ้งตกใจอย่างแรง

"อุ้ย..แม่ร่วง" มือบางยกขึ้นลูบอกตัวเอง ตากลมสวยตวัดมองร่างสูงอย่างไม่พอใจ อีตาบ้านี่นึกจะมาก็มา เฟยหลินได้แต่บ่นอีกฝ่ายในใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ร่างสูงเดินไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง ก่อนจะลงมือตรวจงานของตัวเองไปเงียบๆ

"มาฝนหมึกให้ข้า ถ้าวางมากนัก" เฟยหลิงที่ไม่รู้จะทำอะไรก็เดินไปทำตามที่ร่างสูงบอกอย่างว่าง่าย โชคดีที่เล่นเป็นตัวประกอบบ่อยๆในซีรีส์ เขาก็เลยได้สกิลฝนหมึกมาด้วย งานถนัดของเขาเลยก็ว่าได้

"ท่านแม่ทัพขอรับ ข้าขออะไรได้หรือไม่" คนตัวเล็กลองเอ่ยขอบางอย่างดู

"เจ้าจะเอาอะไร" ร่างสูงถามกลับมาโดยที่สายตาไม่ได้ละจากงานเลย

"ข้าขอกระดาษกับสมุดหรือกระดาษได้หรือไม่ขอรับ" เมื่อได้ยินดังนั้นชายหนุ่มก็หยุดมือพลางมองหน้าร่างบางอย่างกดดัน การขอสมุดหรือกระดาษนั้นอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร

"เจ้าคิดจะทำอะไร" น้ำเสียงเย็นชาถูกถามกลับไปยังคนตัวเล็ก ซึ่งเฟยหลิงก็พอจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายคงกลัวเขาจะไปทำเรื่องไม่ดีสินะ

"ข้าเบื่อ ข้าไม่มีอะไรทำข้าแค่อยากเขียนหนังสือ แล้วอีกอย่างหากข้าคิดจะทำแบบที่ท่านคิดละก็ ข้าคงไม่มาขอท่านหรอกขอรับ" คนตัวเล็กพูดออกมาอย่างไม่พอใจบ้าง คิดว่าเขาโง่มากมั้งที่จะทำอะไรแบบนั้น อุตส่าห์ได้มีชีวิตทั้งที ใครจะบ้ามาให้คนมาฆ่าตัวเองอีกรอบกัน

"เดี๋ยวข้าจะพาไปซื้อในเมืองก็แล้วกัน" ร่างสูงตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ เฟยหลิงยิ้มตาหยีให้อีกฝ่ายช่วงนี้เจ้าปิศาจนี้ใจดีเป็นพิเศษ เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้ตัวเองโดนรังแกอีก เขาจะยอมเป็นเด็กดีก็แล้วกัน เพื่อรอวันที่พี่ใหญ่มารับตัวเขากลับบ้าน

หลังจากจ้างหนิงหลงตรวจงานของเขาเสร็จ ร่างสูงก็พาเขาแวะไปที่ตลาดใจกลางเมืองหลวง ผู้คนเดินขวักไขว่เพื่อจับจ่ายใช้สอยกัน บางคนก็นั่งดื่มชาตรงเหลาอาหาร ร้านอาหารบางแห่งคนก็เนืองแน่นเต็มไปหมด พลันสายตาของเฟยหลินก็มองไปเห็นสถานที่แห่งหนึ่งอย่างสนใจ ตึกนั้นทาด้วยสีแดงสด ตกแต่งด้วยเครื่องประดับสีแดงและสีทองที่ตั้งอยู่เกาะกลางน้ำ มีผู้คนเดินเข้าเดินออกมากมายส่วนใหญ่จะเป็นชายหนุ่มยันคนแก่ บ่งบอกให้รู้ว่าสถานที่แห่งนี้คือหอโคมแดงนั่นเอง

"สนใจหรืออย่างถึงมองไม่วางตาขนาดนั้น" ร่างสูงถามคนตัวเล็กที่เอาแต่มองหอโคมแดงอย่างสนใจ

"ข้าแค่สงสัยเฉยๆหรอกขอรับ เห็นผู้คนเดินเข้าออกมากมายถึงเพียงนี้ข้าก็เลยสงสัย" เฟยหลิงตอบกลับไปพร้อมใบหน้าบูดบึ้ง อีตาบ้านี่แค่มองเฉยๆก็ไม่ได้ เมื่อทั้งคู่มาถึงร้านหนังสือของเมืองแล้ว หนิงหลงก็ให้คนตัวเล็กเลือกในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ซึ่งเฟยหลิงก็ได้พู่กันขนาดต่างๆมาอย่างละด้าม สมุดอีกห้าเล่ม หนังสือเอาไว้อ่านเล่นอีกจำนวนหนึ่ง พร้อมกระดาษที่เขาอยากได้ก็อยู่ในอ้อมกอดของคนตัวเล็กแล้ว โชคดีเขามีตู้เงินเคลื่อนที่มาด้วย ก่อนที่ของทั้งหมดจะถูกส่งให้ผู้ติดตามเอาไปเก็บ

"ข้าหิวแล้ว หาอะไรกินที่นี่ก่อนกลับก็แล้วกัน" ร่างสูงเสนอก่อนจะเดินนำร่างบางไปยังเหลาอาหารที่เขามาประจำ เสี่ยวเอ่อร์รีบออกมาต้อนรับทั้งคู่อย่างยินดี 

"เชิญขอรับคุณชาย เชิญเลยขอรับ" เมื่อทั้งคู่ได้ที่นั่งเป็นที่พอใจแล้ว ทั้งคู่ก็เริ่มสั่งอาหารทันที เพียงไม่นานอาหารก็เริ่มทยอยออกมาเสิร์ฟ ร่างบางน้ำลายสอเพราะความหิว แต่ก็ต้องรอให้อีกฝ่ายทานก่อน เขาถึงจะลงมือทานได้ และดุเหมือนว่าหนิงหลงจะรู้ว่าคนตัวเล็กหิว แต่เขาก็ขอแกล้งอีกฝ่ายหน่อยก็แล้วกัน

"ท่านไม่หิวเหรอ" คนตัวเล็กมองร่างสูงด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า เมื่อเห็นดังนั้นหนิงหลงก็รู้สึกว่าตัวเองใจร้ายเกินไปเสียแล้วก่อนจะคีบอาหารขึ้นทาน เมื่อเฟยหลินเห็นดังนั้นก็ดีใจรีบทานอาหารบ้าง อาหารบนโต๊ะอร่อยทุกอย่าง สมราคาที่แพงหูฉี่จริงๆ

"ท่านแม่ทัพขอรับ ตรงนั้นมันคืออะไรหรือขอรับ" เฟยหลินชี้ไปยังจุดที่คนมุงอยู่

"โรงละครชาวบ้าน คงแสดงละครเหมือนเดิมนะแหละเจ้าอยากดูหรือ" เฟยหลินส่ายหน้าปฏิเสธ

"เปล่าขอรับ ข้าแค่สงสัยไม่ได้อยากดูสักหน่อย"

"เจ้าอยากไปที่ใดอีกหรือไม่" หนิงหลงถามร่างบาง อย่างน้อยๆนานๆครั้งก็พาอีกฝ่ายเที่ยวให้สมใจยากไปเลย

"ไม่ขอรับ แต่ข้าอยากได้ของไปฝากซูเหมยขอรับ" เฟยหลินตอบกลับ ซึ่งร่างสูงก็ไม่ได้ว่าอันใด ก่อนกลับคนตัวเล็กจึงได้ขนมมากมายกลับไปด้วย พร้อมกับถังหูลู่ที่เจ้าตัวอยากกินเองอีกหนึ่งไม้ เมื่อได้ทุกอย่างครบร่างสูงก็พากลับจวนทันที

"ข้าไปอาบน้ำแล้วก็พักผ่อนเสีย ไม่ต้องออกมายามค่ำคืนเด็ดขาด" เฟยหลินเมื่อได้ยินดังนั้นก็รับคำอย่างเข้าใจ ก่อนจะหายเข้าไปในห้องโดยมีซูเหมยตามข้าไปรับใช้

"เริ่มมีการเคลื่อนไหวของพวกกลุ่มแมงป่องดำแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะแฝงในเมืองหลวงไม่น้อยเลย ฝ่าบาทจะทำอย่างไรดีกับพวกมันพ่ะย่ะค่ะ" พ่อบ้านอู๋ที่อยู่ในชุดดำทั้งตัวยืนรายงานในสิ่งที่เขาทราบมา

"ตอนนี้ในวังหลวงยังนิ่งสงบ แต่ฝั่งขอไทเฮาเริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้วพ่ะย่ะค่ะ คาดว่าอีกไม่นานพวกมันก็คงบุกมาที่นี่เป็นแน่" 

"พรุ่งนี้เจ้าจงพาเฟยหลินไปที่ตำหนักบูรพา ห้ามมิให้ผู้ใดเข้าใกล้ตำหนักของข้าโดยเด็ดขาด จัดเวรยามให้แน่นหนาห้ามให้เข้าออก โดยไม่ได้รับอนุญาตจากข้า" ร่างสูงสั่งเสียงเข้ม เรื่องนี้มันคือเรื่องคอขาดบาดตาย และเกี่ยวพันถึงชีวิตของฮ่องเต้ แน่นอนว่าเขาจะนิ่งนอนใจอย่างที่ผ่านมาไม่ได้

"อีกไม่นานก็ถึงฤดูกาลล่าสัตว์แล้ว ข้าคิดว่าไทเฮาคงจะลงมือในช่วงนั้น และข้าจะกลับไปอยู่ในวังหลวงสักระยะ ให้งานล่าสัตว์ผ่านพ้นไปก่อน ให้คนมาเฝ้าที่นี่ให้ดี"

"หม่อมฉันน้อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ" พ่อบ้านอู๋รับคำอย่างแข็งขัน คืนนี้เขากับองค์ไท่จื่อมีงานใหญ่ที่จะต้องทำ ซึ่งงานนี้จะพลาดไม่ได้โดยเด็ดขาด การก่อกบฏในครั้งนี้องค์ไทเฮาคงหมายเอาชีวิตองค์ไท่จื่อเป็นคนแรกเป็นแน่

"องค์ชายรองก็ยังคงนิ่งเงียบ เงียบยิ่งกว่าไทเฮาเดาพระทัยไม่ได้เลยพ่ะย่ะค่ะ" 

"องค์ชายรองแม้นต่อหน้าผู้คนจะเป็นคนอ่อนแอไม่เอาไหน แต่ผู้ใดจะรู้ว่าแท้จริงก็คือเสือซ่อนเล็บผู้หนึ่ง เจ้าสามแม้ว่าจะมีความฉลาดแต่ก็ขาดความเฉลียว ย่อมเป็นเครื่องให้เจ้ารองได้ไม่ยากนัก" ร่างสูงกล่าวออกมาเพราะรู้นิสัยของน้องแต่คนดี อำนาจมันน่ากลัวแม้แต่พี่น้องที่รักกันมาก ก็พร้อมจะหยิบมีดมาแทงข้างหลังเสมอ แค่เพียงผู้ใดผู้หนึ่งหันหลังให้อย่างเผอเรอ

"คืนนี้จงเตรียมการให้พร้อม ข้าอยากให้ทุกอย่างเรียบร้อยก่อนที่จะเข้าวัง" เมื่อสั่งงานพ่อบ้านอู๋เสร็จ อู๋อี้ฟานพร้อมกลุ่มองครักษ์จำนวนหนึ่งก็เริ่มออกทำงานในยามค่ำคืนทันที ร่างสูงสง่าก้าวออกจากห้องทรงงานเป็นเวลายามจื่อ ดวงจันทร์สีแดงฉานที่บ่งบอกว่าอีกไม่นานจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ในไม่ช้านี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***