อุ่นเตียง

หลังจากที่จ้าวหนิงหลงกลับมาจากเข้าเฝ้าฮ่องเต้แห่งแคว้นฉีแล้ว ชายหนุ่มก็รีบกลับตำหนักของตนที่อยู่นอกวังทันที ถึงจะมีตำหนักบูรพาแต่ชายหนุ่มกลับไม่เคยปรารถนาที่จะอยู่ที่นั่นเลย แม้แต่ตำแหน่งองค์ไท่จื่อเขาก็ไม่เคยคิดอยากจะได้มันเลยด้วยซ้ำ วังหลวงมีสิ่งใดน่าอภิรมย์กัน ขนาดพี่น้องที่โตด้วยกันมาแท้ๆ ยังคิดที่จะเข่นฆ่ากันไม่เว้นวัน เพียงเพราะคำว่าอำนาจทั้งนั้น

"ถ้าหากไม่ใช่เจ้าก็ไม่มีผู้ใดเหมาะสมกับการขึ้นครองบัลลังก์นี้แล้ว เจ้าอยากเห็นบ้านเมืองนี้ล่มสลายไปด้วยน้ำมือของพวกน้องชายของเจ้าหรือ เจ้ารองแม่นมีความสามารถแต่ก็ยังอยู่ภายใต้คำสั่งขององค์ไทเฮา เจ้าสามที่มีตาที่จ้องจะเอาเปรียบราษฎร เจ้าคิดว่าเหมาะสมแล้วหรือ เพราะฉะนั้นเป็นเจ้านะถูกต้องแล้ว ข้าเข้าใจความลำบากใจของเจ้า ครั้งหนึ่งข้าก็อยากจะมีชีวิตแบบเจ้า แต่ก็นั่นแหละอย่างไรบ้านเมืองก็ย่อมมาก่อนเสมออยู่แล้ว" ฮองเต้จ้าวฮ่าวอู๋กล่าวออกมาจนเขาแย้งอะไรไม่ได้ ตอนนี้บ้านเมืองยังไงก็ย่อมสำคัญที่สุด 

"หม่อมฉันเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ" ชายหนุ่มโค้งคำผู้เป็นบิดาอย่างเข้าใจ

"เจ้าเข้าใจก็ดีแล้ว ในอนาคตข้าก็ขอฝากบ้านเมืองไว้กับเจ้าด้วย" หนิงหลงรับคำอย่างเต็มใจ เข้าหวังว่าวันหนึ่งในอนาคตจะมีคนที่พร้อมจะดูแลบ้านเมืองให้ดีกว่าที่เขาดูแลได้ ราษฎรไม่เดือดร้อนไร้การฉ้อฉลแบบที่ผ่านมา

"ท่านแม่ทัพ กลับมาแล้วหรือขอรับ" พ่อบ้านอู๋รีบเข้ามาทำความเคารพต่อผู้เป็นนายทันที

"ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไหม จัดการตามที่ข้าสั่งหรือไม่"  ชายหนุ่มส่งม้าให้กับผู้ดูแล พร้อมกับเดินกลับเรือนของตนเอง โดยมีพ่อบ้านอู๋เดินตามมาไม่ห่าง เพื่อรายงานความเรียบร้อย

"ข้าน้อยได้จัดเตรียมทุกอย่างตามที่นายท่านได้สั่งทั้งหมดแล้วขอรับ คุณชายเฟยหลิงก็อยู่ที่เรือนรับรองตามที่ท่านสั่งทุกอย่าง ยกเว้นเพียงแต่คุณชายขอทำครัวเองขอรับ" พ่อบ้านอู๋รายงานทุกอย่างไม่ปิดบัง หนิงหลงก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปยังเรือนของตัวเอง

"ไปแจ้งกับทางนั้นว่าเย็นนี้ ข้าจะไปรับสำรับอาหารที่นั่น" พ่อบ้านอู๋รับคำก่อนจะขอตัวไปจัดเตรียมธุระให้นายท่านของเขาต่อไป ที่เขาต้องเรียกองค์ไท่จื่อแบบนั้นก็เพราะพระองค์ขอมา กว่าเขาจะชินปากได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร

"คุณชายเฟยหลิง วันนี้ท่านแม่ทัพจะมารับสำรับอาหารที่นี่ ท่านให้แจ้งให้ทราบขอรับ" ร่างบางรับคำก่อนจะไปช่วยซูเหมยอุ่นและจัดเตรียมอาหารไว้รออีกฝ่าย

"ไหนละส่วนของเจ้า ไปเตรียมของนายเจ้ามาเสีย" ซูเหมยรับคำก่อนจะไปจัดเตรียมสำรับอาหารให้คุณชายของตน

"ทำไมการกินข้าวกับข้ามันน่ารังเกียจหรืออย่างไร" ร่างสูงพูดกระแทกเสียงดังใส่ จนผู้ฟังสะดุ้งตกใจ

"เปล่าขอรับ ข้าเป็นแค่บ่าวไฉนจะกล้าตีตัวเสมอนาย" ร่างบางตอบกลับไปไม่มองหน้าอีกฝ่าย เมื่อซูเหมยยกสำรับมาให้เรียบร้อยแล้วก็ถอยออกมาห่างๆ ปล่อยให้ทั้งคู่ทานข้าวไปเงียบๆ

"คืนนี้เจ้าต้องปรนนิบัติข้า" สิ้นคำพูดดวงตากลมถึงกลับสั่นไหว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ร่างสูงไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรก็อุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด เฟยหลิงตกใจจนเผลอยกมือคล้องคออีกฝ่ายเอาไว้แน่น เพราะกลัวตกลงไป ขายาวก้าวไปยังห้องนอนของเฟยลิงอย่างใจเย็น ก่อนจะวางคนตัวเล็กบนเตียงนอน ร่างบางรีบลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ พ่อบ้านอู๋เข้ามาอย่างรู้งานก่อนจะจุดกำยานหอมเอาไว้ที่หัวเตียง พร้อมกับบ่าวผู้ชายที่ยกน้ำร้อนเข้าเติมในอ่างเพื่อให้เป็นน้ำอุ่น ก่อนจะพากันออกไปเมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้ว

"มาอาบน้ำให้ข้า" ร่างสูงปลดชุดออกจนหมด เปลือยกายต่อหน้าคนตัวเล็ก เฟยหลิงรีบหันหน้าหนีเจ้าปิศาจหน้าหนานั้น ก่อนจะแอบมองถึงได้เห็นว่าอีกฝ่ายเข้าไปในที่อาบน้ำแล้ว เฟยหลิงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะตามร่างสูงไป

"นวดหลังให้ข้า" เฟยหลิงชั่งใจก่อนจะลงมือนวดให้ร่างสูง ไหล่ทั้งสองข้างแข็งตึงอย่างเห็นได้ชัด ในโลกก่อนเขาก็เคยนวดให้พ่อแม่แบบนี่้ เฟยหลิงสังเกตสีหน้าของร่างสูงที่กำลังเคลิบเคลิ้มอย่างเห็นได้ เสียงครางฮึมฮัมออกมาอย่างพึงพอใจ จนคนตัวเล็กอาบน้ำให้เสร็จก็หันไปเอาผ้าที่พ่อบ้านอู๋เตรียมไว้ให้ เอามาซับร่างกำยำของชายหนุ่ม ใบหน้าเนียนแดงก่ำจนอีกฝ่ายนึกอยากจะรังแกให้หนัก

"อ๊ะ.ท่านแม่ทัพขอรับ" คนตัวเล็กตกใจอีกรอบเมื่อชายหนุ่มอุ้มเข้าอีกแล้ว

"เจ้าอย่าลืมหน้าที่ของเจ้าคืนนี้สิ เจ้าคือนายบำเรอของข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น ทำหน้าที่ของเจ้าเสีย" ร่างสูงวางคนตัวเล็กลงก่อนจะนั่งอิงกับหัวเตียงในสภาพที่เปลือยเปล่า

"ใช้ปากเจ้ากับมันสิ" เพียงแค่คำพูดหยามเกียรติก็เกือบทำอีกฝ่ายน้ำตาร่วง ค่าของเขามีเพียงเท่านายบำเรอคนหนึ่งเท่านั้น นางคณิกายังมีค่ากว่าตัวเขาในตอนนี้นัก

"ข้าไม่เคยทำ ท่านจะมาโทาข้าไม่ได้นะขอรับถ้าข้าทำมันไม่ดี" ร่างบางบอกชายหนุ่มเสียงเครือ

"เจ้ายังไม่ทำจะรู้ได้ยังไงว่าข้าจะไม่พอใจ" เฟยหลิงเมื่อได้ยินดังนั้นก็หมดข้อโต้แย้ง มือบางกอบกุมแท่งหยกร้อนเอาไว้ในมือ ก่อนจะรูดรั้งมันเบาๆจนร่างสูงครางออกมาอย่างพึงพอใจ มือนุ่มจับคลึงแท่งหยกเบาๆ ก่อนที่ใบหน้างามจะก้มลงไป ลิ้นเล็กเลียส่วนปลายพร้อมดูดดึงเบาๆจนร่างสูงสะท้านด้วยความเสียว ตากลมช้อนขึ้นมองร่างสูงเพื่อวสังเกตอีกฝ่ายว่าพึงพอใจหรือไม่ แต่ในสายตาของร่างสูงตอนนี้เฟยหลิงช่างดูยั่วเย้าเสียเหลือเกิน ปากนุ่มครอบครองแท่งหยกเอาไว้ มือบางคอยชักรูดรั้งท่อนเนื้อร้อนไปด้วย 

"ฮึ่ม..วันนี้ข้าจะให้เจ้าจัดการมันด้วยตัวเอง" จ้าวหนิงหลงดึงคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก ก้อนนุ่มนิ่มของร่างทับกับแท่งหยกร้อนจนคนตัวเล็กสะดุ้ง มันกระตุกตอบรับแทบจะทันที

"เอาสิ จัดการกับมันเสีย" มือนุ่มค่อยๆจับแท่งร้อนสอดใส่เข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มนั้น เฟยหลิงค่อยๆกดตัวลงอย่างช้าๆเพราะตอนนี้มันทั้งเจ็บและฝืดเคืองจนร่างสูงต้องเอาน้ำมันหอมมาชโลมให้ลื่นขึ้น จนคนตัวเล็กสอดใส่ความเป็นชายของเขาเข้าไปจนสุดความยาว ใบหน้างามซบกับไหล่หนาอย่างหมดแรง 

"เอาสิขยับมันสิ" มือหนาจับเอวบางเอาไว้แน่น สะโพกหนาขยับช้าเพื่อเป็นการเปิดทางให้คนตัวเล็ก เฟยหลิงเมื่อจับทางได้แล้วก็ค่อยๆขยับจากช้ามาเป็นจังหวะที่เร่าร้อนขึ้น ตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้นตาม มือหนากดท้ายทอยคนตัวเล็กมาจูบอย่างดูดดื่ม มือหนาอีกข้างก็ลูบไล้ผิวนิ่มอย่างพึงพอใจ จมูกโด่งซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นก่อนจะขบเม้มฝากรอยรักเอาไว้ ยอดถันทั้งสองข้างถูกดูดดึงจนบวมช้ำ เฟยหลิงครวญครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน  มือหนาบีบก้อนนุ่มเต็มมือนั้นแรงๆ

"อ๊ะ...อ๊าาท่านแม่ทัพข้าไม่ไหวแล้วขอรับ อร๊างงง.." เพียงไม่นานคนตัวเล็กก็ปลดปล่อยออกมา เสียงเหนื่อยหอบพร้อมใบหน้าเล็กที่ซบกับอกแกร่งอย่างอ่อนแรง ร่างสูงพลิกคนตัวเล็กลงด้านล่างก่อนจะจับคนตัวเล็กนอนตะแคง แท่งหยกถูกสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง จนเฟยหลิงครางเสียงดังลั่น สะโพกหนาขยับเข้าออก ท่อนเอ็นร้อนกระแทกโดนจุดกระสันจนอีกฝ่ายครางเสียงหวาน มือหนาบีบไปที่ยอดอกอย่างมันมือ ก่อนก้มลงไปจูบคนตัวเล็กอย่างดูดดื่ม คืนนั้นทั้งคืนคนตัวเล็กโดนเจ้าปิศาจราคะจับกลืนกินทั้งคืน กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าเสียแล้ว

"ท่านแม่ทัพข้าไม่ไหวแล้ว เมตตาข้าเถอะอ๊าาา..." ขาเรียวถูกยกขึ้นพาดไว้บนบ่า เสียงเนื้อกระทบเนื้อฟังดูหยาบโลน เสียงเฉอะแฉะดังมาเป็นระยะตามจังหวะเมื่อแท่งหยกสอดแทรกผ่านช่องทางช้ำ ก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเต็มช่องทางรัก หนิงหลงไม่ได้ถอนท่อนเอ็นออก แต่กลับคามันเอาไว้อย่างนั้น จนคนตัวเล็กรู้สึกอึดอัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก่อนจะหลับไปทั้งอย่างนั้นเพราะความเหนื่อยล้า โดยที่ร่างสูงนอนกอดเฟยหลิงเอาไว้อย่างนั้นทั้งคืน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***