บทบาทของเซียว

- Lumin (ลูมีน)

- Aether (เอเทอร์)

- zhongli (จงหลี)

...|...

...เอเทอร์กับลูมีนแยกย้ายกัยเข้าชั้นเรียน และแนะนำตัวกับเพื่อนๆ ทำความรู้จักกัน และมีสัมพันธ์มิตรที่ดี มันเป็นเรื่องปกติของวันแรก...

...ชั้นเรียน ม.ปลาย 4/10 คือชั้นเรียนของเอเทอร์ และ ม.ต้น 3/10 คือชั้นเรียนของลูมีน ดูบังเอิญมากจนแปลก เพราะลูมีนกับเอเทอร์อยู่ห้องเลขเดียวกัน หากแต่ว่าเป็นคนละชั้น...

...เหตุบังเอิญนี่ทำเอาตอนที่พวกเขารู้ห้องของตัวเองก็อดขำสนุกใหญ่ไม่ได้เลยจริงๆ...

- ชั้นเรียนของเอเทอร์

...เอเทอร์ก้าวเข้ามาในห้องเรียนอย่างสดใส ราวกับเด็กที่พร้อมจะเข้าโรงเรียนใหม่ๆ เอเทอร์สัมพัสได้ตั้งแต่วินาทีที่เข้าไปได้ทันทีเลยว่า บรรยากาศของห้องเรียนนั้นค่อนข้างเป็นมิตรและต่างคนในห้องต่างพากันทำความรู้จักกันอย่างสนุกสนาน เอเทอร์ก็อดไม่ได้เลยที่จะจินตนาการถึงเรื่องราวที่มีเพื่อนเป็นกลุ่มเยอะๆ...

...เขามองหาที่นั่งที่ว่าง อ่าสงสัยเขาจะมาสายสุด เพราะเก้าอี้เหลือเพียงแค่ตัวเดียวแล้ว แถมตั้งแต่ก้าวเข้าไปก็มีแต่สายตามาจับจ้องที่เค้า ทั้งใบหน้าที่ดูตื่นเต้น สนใจ แปลกใจ ตะหงิดใจ แต่ล้วนเขาก็ไม่ได้สนใจนัก มันปกติอยู่แล้วที่เขานั้นมาสายขนาดนี้แล้วจะไม่ให้พวกเขาจับจ้องมาที่เขาได้ยังไง เด่นซะขนาดนั้น...

...เอเทอร์เดินออกเกร็งๆนิดหน่อย ตรงไปยังโต๊ะที่ยังพอมีพี่ว่างอยู่ เขาวางกระเป๋า และนั่งลง จัดเตรียมสัมภาระให้เรียบร้อย จัดการเสร็จ เขาก็หันไปมอลเพื่อนข้างโต๊ะของเขา เพื่อนข้างโต๊ะของเอเทอร์นั้นดูมีสเน่ห์มาก ทำเอาเอเทอร์ตะลึงกับความงามนั้นของเขาเลย จนเขานึกว่าเป็นผู้หญิงน่ารักคนนึงเสียอีก เพราะหน้าของเขากลมดิ้ก มาก แถมร่างกายจังดูบอบบางอีกด้วย ซ้ำยังตัวเล็กกว่าเขาอีก เขามอฃตาค้างไปสักพักหนึ่ง ราวกับถูกมนต์สะกด จนเพื่อนคนนั้นถึงกับต้องทัก เพราะดูจะอึดอัดนิดหน่อยกับเขาที่มองค้างแบบนั้น...

..." นี่.. ช่วยหาจ้องแบบนั้นจะได้มั้ย "...

...เขาพูด พรางขยับร่างหันข้างมาทางเขา...

...เอเทอร์ตั้งสติ ทำหน้ายิ้มอย่างฝืนๆ ท่าทีดูเกร็งๆ ทักทายเพื่อนใหม่ที่นั่งโต๊ะร่วมกับเขาอย่างเป็นมิตร และแนะนำตัวกัน...

...' อะ..เออ่ สะ.สวัสดี เราเอเทอร์นะ เทอ- นายล่ะ... '...

...เขาจ้องมาที่เอเทอร์อย่าสงสัยเพราะประโยคที่เอเทอร์จะเรียกเขานั้นมันเหือนกับผู้หญิง แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจนัก ทำหน้ายังกับว่าเคยชินกับมันไปเสียแล้ว พูดตอบกลับเอเทอร์และแนะนำตัว...

..." เซียว "...

...( อ้าก ทำไมตอบสั้นจังเลยล่ะนั่น )...

...เอเทอร์คิดในใจอย่างกระสับกระสาย ในใจของเขาดูวุ่นวายไปหมด ราวกับกำลังเดือดดาลจนเป็นทุกข์ แต่ในท้องกลับรู้สึกวูบวาบขึ้นมา ยังกับมีผีเสื้อนับร้อยบินว่องภายในท้องเขา มันทำเอาเขาตื่นเต้นไม่หยุด เพราะถึงแม้ “ เซียว ” จะตอบสั้นๆเพียงแค่ชื่อของตัวเอง แต่ก็กดูน่ารักมาก ทำเอาเอเทอร์ใจเจ็บเลยทีเดียว...

...แต่พอเอเทอร์ตั้งสติอีกที ก็นึกถึงเรื่องคุณจงหลีเมื่อช่วงเช้า ที่เขาแวะเวียนไปที่ร้านคาเฟ่ก่อนจะเข้ารร....

...เขาจึงเอ่ยปากถามกับเซียวเกี่ยวกับเรื่องร้านคาเฟ่ เป็นการเริ่มประโยคการสนทนาที่ดีเลยทีเดียว เอเทอร์กลับรู้สึกภูมิใจในตัวเองเล็กๆ...

...' เอ เซียวชื่อคุ้นๆแหะ เหมือนที่ครูจงหลีร้านคาเฟ่ตรงข้ามโรงเรียนพูดถึงเลย '...

...เอเทอร์ทำท่าเกาหลังขอและยิ้มฝืดๆ พร้อมกับพูดเรื่องก่อนหน้านั้นให้เซียวฟัง...

...เซียวที่ได้ยิน ก็หน้าแดงฉานราวกับมะเขือเทศเลยทีเดียว เพราะเขารู้ว่าถ้าจงหลีเปิดปากพูดเรื่องของเขาที่เป็นหลานเมื่อไหร่ล่ะก็ คงจะพูดถึงนู่นนั่นนี่ไม่หยุดปากเลยทีเดียว เขารู้สึกเขินอายและทำท่าทำทีจะต่อต้านเรื่องยังงั้นแต่ตัวเองก็ยอมรับเรื่องที่เป็นหลานของจงหลีร้านตรงข้ามรร. แต่เขาก็ปฏิเสธเรื่องน่าอายของตน ทั้งที่เอเทอร์ไม่ได้ทักถามแต่เซียวกัยวพลั้งปากพูดขึ้นเสียเอง...

..." อะ..เออ่.. เคยไปแล้วหรอ "...

..." ฮะ ฮะๆๆ กะ..ก็ ฉ..ฉันเองแหละ... "...

...' จริงอ่ะ ' ...

..." ตะ..แต่ว่าจงหลีเขาได้พูดอะไรเกี่ยวกับฉันรึเปล่า อาจงหลีเขาชอบพูดเรื่องน่าอายของฉันอยู่เรื่อยเลย โอ้ยไม่อยากจะนึกถึง น่าอายชะมัด "...

...เซียวเผลอปริปากออกมาเอง และกิริยาของเขาที่ก่อนหน้านี้ยังดูเงียบเชียบ และอึมขรึมตอนนี้กลับหน้าแดงและทำท่าทำทีเขินอาย เอาฮูดคลุมหัวปกปิดหน้าตัวเอง แทบจะเอาหัวตัวเองโขกกับโต๊ะแล้ว แต่เอเทอร์ห้ามไว้ได้ทันพอดี...

...' นายนี่มีมุมแบบนี้ด้วยแฮะ ตลกจัง ' ...

...เอเทอร์ยิ้มอ่อน เอื้อมมือเข้าไปลูบหลังเซียว พลางพูดปลอบประโลมอย่างใจเย็น...

...เซยวที่แทบจะบ้าตายอยู่แลเวยิ่ลมีคนมาสัมพัสตัวเองพลางพูดปลอบอะไรเช่นนั้นเขายิ่งไม่เป็นตัวของตัวเองมากขึ้นไปอีก ...

...เซียวคล้ายจะน็อคลงไปฟุบกับโต๊ะแต่เอเทอร์เรียกสติไว้ก่อน เซียวเลยพูดแก้เขินด้วยการบอกให้ลืมๆมันไป ...

...เอเทอร์ก็ไม่ได้ใส่ใจนัก ตอบรับอย่างเชื่อฟังสุดๆ เซียวมองปราดเดียวนึกถึงสุนัขที่เชื่องขึ้นมาเลย...

...เขาหยิกแก้มตัวเองทั้งสองด้านเพื่อเรียกสติว่านั่นไม่ใช่หมา นั่นเพื่อนร่วมห้องที่เป็นคน...

...( แต่ยิ่งมองเท่าไหร่ก็เหมือนหมาแฮะ )...

...เซียวก็อดคิดนึกสนุกในใจไม่หยุดเลยจริงๆ เขาอดไม่ได้จริงๆเรื่องแบบนี้ เพราะเขาชอบสัตว์มากจริงๆ ในบ้านเขามีแต่สรรพสัตว์เต็มไปหมดเลย ...

...เขานึกคิดเรื่องสัตว์อีกทีก็อยากจะเลี้ยงสุนัขพันธ์ซอมอยขึ้นมาเลย...

..." ซามอย.. ดีมั้ยนะ "...

...แต่ว่าความคิดเขานั้นกลับมีเสียงออกมาด้วยน่ะสิ เขาเผลอปากพูดออกไปโดยไม่ได่ตั้ฃใจ ทั้งยังไม่รู้ตัวอีก จนเอเทอร์อมยิ้มแป้น เลยเรียกสติเซียวอีกครั้งแล้วครั้งเล่า จนกว่าจะได้สติทแต่คนคนนี้ได้สติยากเสียจริง เอเทอร์เลย .....

...' เซียว พูดถึงหมาหรอ '...

...' เซียว เซียว '...

...( ซอมอย...)...

...' เซียวครับ '...

..." ห๊ะ เหี้- "...

...เอเทอร์เรียกสติเซียวอีกครั้ล แต่รอบนี้สำเร็จ จนเซียวตื่นตระหนกตกใจหัวใจวูบวาบเลยทีเดียว จนเกือบจะหลุดสบถคำหยาบออกมาแล้วเชียว ...

...เซียวยิ่งอายตนกว่าเดิมเพราะวิธีที่เอเทอร์เรียกสติเขานั้นคือการพูดเป่าหูเค้าโดยตรง หนำซ้ำยังพูดเบาจนมีลมออกมา มันจั๊กขี้หูเขามาก...

...เวียวที่เขิยไใ่เป็นตัวเองจนไม่รู้เรื่องอะไรเลย มีแต่เอเทอร์ที่ยิ้มกรุ่มกริ้มอย่างมีความสุขอยู่นั้น เซียวเริ่มไม่พอใจเลยพองแก้มบ่ายหน้าหนีเอเทอร์เสีย...

...เอเทอร์ไม่วายสงสัย เขาเลยตื้อจุกจิกเซียวต่อจนเขาเริ่มหงุดหงิดกว่าเดิม ว่าจะหันมากตะหวาดใส่ แต่พอหันมา ใบหน้าของดลาทั้งสองก็แทบจะชิดกันแล้ว ใกล้อีกนิดเดียวจะจูบกันแล้วด้วย เซียวได้สติก่อน ทว่าเอเทอร์ยังตกอยู่ในห้วงภวังค์ เซียวรีบเอามือดันหน้าอีกคนหนี แล้วพูดแก้เขินปัดไปอย่างลุกลี้ลุกลน และรีบเดินออกไปเข้าห้องน้ำทันที ...

...เอเทอร์ก็ยังคงจมปลักอยู่ในห้วงภวังค์นั้นจนมีเพื่อนมาทักขอบพูดคุยด้วยทำความรู้จัก เอเทอร์เลยได้สติ ...

.......

TBC.

..

(แอด) - ยังไม่แก้คำผิด** เบิกตัวแล้วนะคะว่าใครนายเอก😔

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***