ตอนที่3 หวั่นไหว

        ใช้เวลาไม่นานเด็กสาวก็ขับรถตาม gps ที่คุณพัชญาได้กดปักหมุดเอาไว้ก่อนที่จะหลับไป รถแล่นมายังคอนโดหรูใจกลางเมืองเพียงแค่รถของเธอแล่นเข้ามาก็ต่างพากันมีพนักงานมาคอยโบกรถให้เธอเพื่อไปจอดรถที่จอดรถสำหรับ vip  หลังจากที่ฉันจอดรถดับเครื่องเสร็จก็ได้หันไปสะกิดปลุกผู้เป็นเจ้านายที่กำลังนอนหลับอย่างเบามือ

"คุณพัชญาคะ ถึงแล้วค่ะ" 

"อือ.. ขอบใจนะเธอกลับไปได้แล้วขอบคุณที่ขับมาส่ง" 

         พัชญาพูดพร้อมกับก้าวลงจากรถแต่ด้วยฤทธิ์เมาของเหล้าที่เธอพึ่งดื่มมาทำให้เธอ ถลาลงไปกองอยู่กับพื้น  ฉันรีบวิ่งเข้าไปช่วยเธอทันทีพร้อมกับพยุงเธอให้ลุกขึ้น

"คุณพัชญา!  เป็นอะไรไหมค่ะ" 

"คุณเจ็บตรงไหนไหมค่ะ" 

           เขมิกามองสอดส่องไปตามร่างกายของเธอเพราะดูตามแรงที่เธอล้มก็แรงอยู่เหมือนกัน คงต้องได้แผลแน่ๆ พัชญาที่ลุกขึ้นจากแรงพยุงของอีกฝ่ายก็จับไปที่แขนของตนเอง  ตอนที่เธอได้ถลาล้มลงไปแขนของเธอก็ได้กระแทกเข้าไปกับเสา แรงก็แทกอาจจะไม่แรงพอให้แขนของเธอหักได้แต่ก็ทำให้เธอมีรอยถลอกพกซ้ำอยู่ไม่น้อย

"เขมขอดูหน่อยนะคะ  คุณมีแผลนี้ค่ะให้เขมขึ้นไปส่งข้างบนนะคะ เขมจะได้ทำแผลให้ปล่อยคุณเดินไปเองคงจะได้แผลอีกหลายที่" 

         คนอะไรกินจนไม่รู้รีมิดของตัวเอง ถ้าไปเจอพวกคนโรคจิตจะทำยังไง ช่วยตัวเองยังไม่ได้ขนาดนี้เด็กสาวได้แต่บ่นในใจ

       แอ๊ดดดด เสียงประตูเปิดออก เขมิกาค่อยๆพยุงร่างของคนที่จะมีสติก็ไม่เชิง จะไร้สติก็ไม่ใช่ค่อยๆเข้ามาในห้องของเธอ  ห้องที่จัดเก็บอย่างเรียบร้อย มองไปทางไหนก็สอาดตาบงบอกได้ว่าเธอคงเป็นคนที่เจ้าระเบียบมากๆ ก่อนจะมองไปเห็นโชฟาแล้วค่อยๆพาพัชญาเดินไปนั่ง

"คุณนั่งบนโชฟาก่อนนะคะ" เขมิกาค่อยๆประคองพัชญานั่งลงโชฟา แล้วเดินไปเอากล่องที่ยาตามที่พัชญาบอก

"คุณอยู่คนเดียวหรอคะ สามีคุณไม่อยู่หรอ" 

ตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องเธอก็สังเกตุว่าไฟทุกดวงในห้องของเธอปิดสนิดราวกับไม่อยู่คนอยู่

"เธอจะรู้ไปทำไม ทำแผลเสร็จแล้วก็กลับบ้านส่ะ ฉันจะนอนแล้ว ขอบใจนะที่มาส่ง" 

          พัชญาชักสีหน้าพูดพร้อมกับดึงแขนออกจากเขมิกา คำถามของเธอทำให้พัชญาไม่พอใจ เธอจึงพยายามลุกขึ้นหนีเด็กสาวเข้าห้องนอน แต่กับสดุดเซล้มไปใส่เด็กสาวที่กำลังลุกขึ้นเพื่อจะกลับบ้าน

 ว๊าย!!

        ทั้งสองลงไปกองอยู่กับพื้น เสียงหัวใจเต้น ตึก ตึก ตึก  ใบหน้าที่ห่างกันไม่ถึงคืบ ทำให้เด็กสาวยิ่งเห็นใบหน้าของคนตรงหน้าดวงตาแหลมคม จมูกเรียวโด่ง เธอสวยจนไร้ที่ติ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ทำไมใจเด็กสาวเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอจ้องมองเด็กสาวก่อนที่จะรีบลุกขึ้น

"ฉันขอโทษ เธอเจ็บไหม"

"ไม่เจ็บค่ะคุณ เขมขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ" 

        เขมิการีบขอตัวกลับบ้านทันทีเพราะกำลังรู้สึกแปลกๆ ดวงตาเรียวคมของพัชญาทำให้เธอตกหลุมรักทันทีที่เห็น แต่ก็ต้องรีบหยุดสงักด้วยสีหน้าห่อเหี่ยวนอกจากเธอจะตกหลุมรักเจ้านายแล้วเธอยังตกหลุมรักคนที่มีสามีอีก

Rrrrrr

"เขมแกอยู่ไหน ไหนบอกว่าเดี๋ยวมาหายไปเป็นชั่วโมงแล้ว" แก้มพูดเสียงปนหงุดหงิดเพราะเขมิกาปล่อยเธออยู่ในผับคนเดียว

"ขอโทษทีว่ะแก พอดีฉันมีธุระเลยรีบออกมาไม่ได้บอกแก"

"ธุระ.. ธุระที่แกออกไปกับผู้หญิงคนสวยอ่ะหรอ  ฉันเห็นนะ อะไร ยังไง" แก้มพูดปนทำหน้าสงสัยที่อยู่ๆเพื่อนก็ทิ้งเธอออกไปกับหญิงสาวที่ไหนไม่รู้

"ไม่มีอะไร บังเอิญเจอเจ้านายเขาเมา ฉันก็เลยอาสาขับรถออกไปส่งแค่นั้น" แค่นั้นจริงๆ ฉันคงไม่ปล่อยให้คนเมาจนยืนไม่อยู่ขนาดนั้นขับรถกลับบ้านคนเดียวหลอก

"ให้มันจริงนะแก แล้วจะกลับเข้ามาไหม ไม่มาฉันจะได้กลับ" หมดอารมณ์เที่ยวแล้ว ดึกขนาดนี้ พรุ่งนี้มีงานเช้าอีก ให้รอกว่าจะมาคงได้โทรลางานแน่ๆ

"ไม่ละ ฉันจะกลับบ้านเลย ไงก็ขอโทษแกนะที่ปล่อยแกอยู่คนเดียว"

"อือ ไม่เป็นไรไว้นัดกันมาเที่ยวใหม่"

คอนโดหรู

Rrrrrr

"ค่ะแม่ มีอะไรหรือเปล่าคะโทรมาดึกขนาดนี้" คุณทิมคงจะโทรไปรายงานเรียบร้อยแล้วสินะถึงได้โทรมาดึกขนาดนี้

"ทิมเค้าโทรมาบอกแม่ว่าลูกไม่อนุมัติเงินโปรโมทโครงการบ้านจัดสรรให้เค้า"

"เค้าบอกแม่แบบนั้นหรอค่ะ" ทำไหมฉันต้องมาเหนื่อยกับผู้ชายแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"ใช่ ทำไมหนูถึงไม่อนุมัติให้เค้าละลูก" น้ำเสียงติดไม่พอใจเล็กน้อย

"ถ้าแม่คิดว่าเค้าเอาไปโปรโมทบ้านจัดสรรจริงๆตามที่เค้าบอกแม่ ก็ตามนั้นค่ะไว้หนูจะอนุมัติให้เค้าแล้วกันนะคะ"

ตูดๆๆ

      พัชญาตัดสายทันทีที่เอ่ยจบเพราะเธอเบื่อที่จะฟังเรื่องพวกนี้เต็มที เธอหยิบผ้าขนหนูหอบร่างที่โซเซเข้าไปอาบน้ำ เวลาร่วงเลยไปครึ่งชั่วโมงหลังจากเธออาบน้ำเสร็จ พัชญาที่เริ่มจะสร่างเมามานั่งทบทวนนี้ราวของตนเอง เธอนึกถึง เหตุการณ์ที่เธอถลาล้มไปกองอยู่บนร่างของเด็กสาว พอนึกถึงตอนที่จ้องมองใบหน้าเด็กสาวเธอก็รู้สึกใจเต้นอย่างบอกไม่ถูก

08:30  ณ บริษัท

"เขมิกาวันนี้ฉันมีออกไปตรวจโครงการเตรียมตัวเตรียมเอกสารที่ต้องไปคุยรายละเอียดให้ครบอย่าให้ขาดแม้แต่อย่างเดียว"  

       พัชญาเดินออกมาบอกกล่าวเขมิกาด้วยถ้าทีจริงจัง เธอเป็นคนที่จริงจังกับงานมากๆเรียกได้ว่าบ้างานเลยทีเดียว ทุกอย่างที่เธอทำต้องออกมาดีหมดตามที่เธอหวังไว้

"ค่ะ คุณพัชญา" 

        เขมิกามองท่าทีของเธอที่เปลี่ยนไปจากเมื่อคืนพอไม่เมาก็กลายเป็นนางพญาไม่เหมือนกับคนที่เมาหลับเมื่อคืนเลย มีสองคนในร่างเดียวหรือไงแม่คุณ 

        เขมิกากับคุณพัชญาได้เดินทางมายังโครงการเพื่อเช็คความเรียบร้อยก่อนจะเปิดตัวอย่างเป็นทางการเพื่อให้คนอื่นๆได้สั่งจองคุณพัชญาที่เดินตรวจงานอย่างจริงจังเธอเป็นคนที่เก่งมากๆ ท่าทีของเธอทำให้เด็กสาวอดยิ้มไม่ได้ พรางก็คิดว่าทำไมเค้าถึงไม่เจอกับเธอก่อนที่เธอจะแต่งงานแต่ก็ต้องหลุดขำออกมาว่าตอนที่เธอแต่งงานเค้าน่าจะยังเป็นเด็กน้อยวัยใสเล่นกระโดดยางอยู่แน่ๆ

"เป็นยังไงบ้างสร้างไปได้กี่ % แล้ว มีปัญหาติดขัดอะไรไหม"

"ตอนนี้สร้างได้ 70% แล้วครับคุณพัชญา"

"ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม เสร็จตามกำหนดในสัญญาใช่ไหมค่ะ"

"ครับ เสร็จทันตามสัญญาที่ระบุไว้แน่นอนครับคุณพัชญา"

Rrrrrrr

"เขมิกา เธอไปรอที่รถก่อนนะฉันขอคุยธุระ

สักครู่แล้วจะตามไป" พัชญาหันมาเอ่ยกับเด็กสาวก่อนจะเดินไปรับสายมือถือของเธอด้วยสีหน้าเคร่งเคลียด

"ค่ะแม่ มีอาไรรึเปล่าค่ะ"

"ไหนเราบอกจะอนุมัติเงินให้คุณทิมไงลูกเค้าบอกว่าลูกยังไม่อนุมัติเงินโฆษณาโปรโมทบ้าน จัดสรร"

"พอดีพัชออกมาตรวจโครงการข้างนอกค่ะแม่เลยยังไม่มีเวลาอนุมัติให้"

"เร็วๆหน่อยนะลูกคุณทิมเค้าต้องรีบใช้เงินโปรโมทบ้านจัดสรรก่อนที่เจ้าอื่นจะโฆษณาตัดหน้าไปก่อน"

"ค่ะ" 

       พัชญาตอบเพียงสั่นๆก่อนจะตัดสายผู้เป็นแม่เธอได้เอาแต่คิดว่าทำไมถึงมีแต่ปัญหาไม่จบไม่สิ้นสักที อยากจะไปดื่มยัยรินก็ไม่ว่างอีก พัชญาหันไปเห็นเขมิกาที่กำลังเดินดูบ้านโครงการก็พรางคิดว่าจะลองชวนเด็กสาวไปดื่มเป็นเพื่อนเพราะด้วยนิสัยส่วนตัวของเธอทำให้เธอไม่ค่อยสนิทกับใครนอกจากรินเพื่อนสนิทที่คบมาตั้งแต่เด็ก

"เขมิกา เธอเลิกงานแล้วไปไหนต่อไหม" 

"ไม่ค่ะคุณพัชญา มีอะไรรึเปล่าค่ะ"

"ไปดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อย" 

        พัชญาเอ่ยชวนเด็กสาวเพราะวินาทีนี้เธอแค่ต้องการใครก็ได้ที่ไปดื่มเป็นเพื่อนเธอ 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***