#2

...ในขณะเดียวกันคุณก็รู้สึกว่าเขาแอบมองคุณอยู่ตลอดแต่พอคุณหันสายตาไม่มองเขามันกลับกลายเป็นว่าเขาไม่ได้มองคุณเลย เป็นแบบนี้อยู่ระยะระยะ...

...จนกระทั้ง เขาสังเกตว่าคุณมองเขาบ่อยมากจึงทักคุณ "เฮ้ นี่คุณมีอะไรรึป่าว พอดีฉันเห็นคุณมองฉันบ่อยมาก" เขาหันมาพูดกับคุณด้วยสีหน้าสงสัย คุณไม่รู้ตัวเลยว่ามองเขาบ่อยมากแค่ใหนมันจึงทำให้คุณลนลาน "อ-เอิ่ม..คือว่า.. ฉันแค่เห็นสีผมคุณดูสวยมาก" คุณรู้อยู่แก่ใจว่าถ้าบอกเรื่องจริงไปคงดูงี่เง่ามากจึงจำเป็นต้องโกหก ...

..."โอ้ ขอบใจ ฉันมีสีผมแบบนี้ตั้งแต่เกิด และฉันดีใจที่คุณชอบมัน ฉันชื่อเจเรนและคุณ?" เขายิ้มให้คุณ รอยยิ้มของเขาดูอ่อนโยนมากอย่างบอกไม่ถูก นั้นทำให้ความตึงเครียดระหว่างคุณกับเขาค่อยๆหายไป "ฉันชื่อy/n ยินดีที่รู้จัก" "ว้าว ฉันพูดตรงๆนะชื่อของคุณน่ารักมากและคุณด้วย" เขาเข้ามาใกล้คุณมากขึ้นด้วยท่าทางตื่นเต้น ดูท่าเขาจะเหงาจึงตื่นเต้นที่ได้รู้จักคุณ...

..."ฉันอยากรู้จักคุณมากกว่านี้.. ฉันรู้ว่านี้อาจจะเร็วไปหน่อย แต่ตอนเลิกเรียนฉันขอพาคุณไปที่บ้านของฉันเพื่อทำความรู้จักได้ไหม?" เขาถามคุณและหวังว่าจะได้คำตอบที่ดี...

......"ได้สิ ฉันยังไม่อยากไปที่คนเยอะๆในตอนกลางคืน ณ ช่วงนี้ เพราะมันทำให้ฉันลืมหนังสือที่ฉันทบถวนมาแล้ว" ดูเหมือนว่าคำตอบของคุณจะทำให้เขาตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ ก่อนที่เขาจะจดเบอร์โทรศัพท์ของเขาบนกระดาษและส่งให้คุณ "ฉันดีใจที่คุณตกลง!"......

...เขายิ้มและในเวลาเดียวกันรถบัสก็มาถึงพอดี คุณกับเขาจึงเข้าไปพร้อมกัน...

...ที่นั่งโดยสารเต็มและมีคนเยอะมากในตอนเช้าจนแออัดไปหมดและต้องยืนจับเสา เขาดูกังวลและนึกถึงที่คุณบอกว่าไม่ชอบคนเยอะๆ ก่อนจะหันมาฝืนยิ้มให้คุณอย่างนุ่มนวลมันทำให้คุณสงบมาบ้าง...

...ในเวลาที่รถบัสจอดมีบางคนเสียการทรงตัวทำให้ล้มมาชนหลังเจเรนทำให้เขาเกือบล้มแต่กลับกระเดนมาใกล้คุณมากจนหน้าคุณซุบกับอกของเขา จุดนี้คุณก็รู้มากขึ้นว่าเขาสูงแค่ใหน...

...เขาหันหน้าไปเพื่อส่งสันญานว่าให้อภัยกับคนนั้น...

...และหันมามองคุณว่าโอเคไหม แต่หน้าของคุณกลับแดงมาก เขาขำคิกคักและโน้มตัวมามองคุณในระดับสายตา "คุณโอเคไหม? หน้าคุณแดงมากy/n" เจเรนยิ้มอย่างขี้เล่น...

..."ช-ใช่ ฉันโอเคดี.." คุณยังคงอายแต่ก็พยายามระงับ เขาหัวเราะเล็กน้อยและยืนตัวตรง...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว