เจเรน

#1

...คุณตื่นขึ้นมาในห้องนอนของคุณและกองหนังสือมากมาย ใช่..คุณอ่านหนังสือสอบทั้งคืนและแทบไม่มีเวลานอน คุณหยิบมือถือขึ้นมาอย่างงัวเงียเพื่อดูเวลา "ให้ตายนี่สายแล้ว!" คุณอุทานขึ้นมาและลุกจากที่นอนอย่างรวดเร็ว...

...คุณออกจากห้องและเห็นว่าเพื่อนรูมเมทผู้หญิงของคุณลูซี่กำลังกินข้าวเช้าอยู่บนโซฟาและดูทีวี ก่อนจะสังเกตเห็นคุณ "โอ้ไง ทำไมถึงดูรีบจังละ นี่พึ่งจะหกโมงครึ่งนะ" คุณสับสนก่อนจะหยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกงและดูเวลาอีกที ใช่ตอนนี้ยังหกโมงครึ่ง คุณแค่ง่วงมากไปจนมองเวลาผิด ก่อนจะล้มลงที่โซฟาอย่างอ่อนเพลียและโล่งอก ...

..."เฮ้ คุณโอเครึป่าว.. ฮ่า ฉันรู้ว่านายมัวยุ่งแต่กับหนังสือเพื่อเตรียมสอบ แต่อย่างน้อยแบ่งเวลาให้กับร่างกายคุณหน่อย" ลูซี่พูดกับคุณด้วยความเป็นห่วงและยิ้มเล็กๆให้คุณ "ใช่ คุณพูดถูกฉันมัวยุ่งแต่กับการสอบจริงๆ แต่ถ้าครั้งนี้สอบไม่ผ่านฉันคงต้องซ้ำชั้นแน่ๆ" ถึงคุณจะพูดติดตลกแต่ก็ยังกังวลกับการสอบจริงๆ แต่คุณก็คิดว่าควรผ่อนคลายบ้างแล้วจึงหลับตาและเอนหลังบนโซฟา ลูซี่เห็นคุณอยากนอนมากก่อนจะยิ้มน่ารักๆและรู้ว่าคุณนั้นไม่ค่อยกินข้าวในตอนเช้าจึงไม่คิดมาก "ถ้าคุณจะนอนพักสักหน่อยฉันจะปลุกคุณในตอนที่ถึงเวลาไปนะ แน่นอนว่าไม่สายแน่" คุณพูดขอบคุณให้กับลูซี่และหลับไป...

ในไม่นานลูซี่ปลุกคุณจริงๆ คุณไม่สนใจเวลาตอนนี้จึงไม่ได้ดูเวลาและเดินออกจากอพาร์ทเม้นท์ของคุณ ลูซี่เดินไปกับคุณอยู่สักพักก่อนจะเจอกลุ่มพวกเพื่อนของเธอ คุณไม่สนิทกับกลุ่มพวกนั้นแต่ไม่ถือว่าเกลียด ลูซี่เดินไปกับกลุ่มเพื่อนของเธอโดยไม่หันมาทักหรือบอกลากันก่อนเลย คุณไม่คิดอะไรเพราะคุณไม่ได้สนิทกับลูซี่และเดินไปที่ป้ายรถเมร์

จนเจอได้เจอที่นั่งของป้ายรถเมร์ แต่มีผู้ชายตัวผอมสวมเสื้อกันหนาวและผมสีแดงเข้มของเขากำลังนั่งอยู่อีกฝั่งของที่นั่ง เขาผอมมากจนทำให้คุณขนลุกเล็กน้อย แต่คุณไม่มีทางเลือกจึงเข้าไปนั่งห่างจากเขา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

