01

"มีอะไรจะสารภาพกับฉันไหมพวกเธอสองคน" เสียงของอาจารย์ห้องปกครอง ดุพวกผม 2 คนเพราะพวกผมยังคงนั่งก้มหน้าเงียบกันทั้งคู่ ผมแอบเหลือบตาไปมองไอ้โจนิดหน่อย แต่มันกลับหันหน้าไปทางอื่น

"ไม่มีใครพูดพวกเธอก็ติดทัณฑ์บนกันไปนะ"

"อ..อาจารย์ครับ! อาจารย์คือ..ผม.." ผมอึกอัก ไม่กล้าพูดแต่พอหันไปเห็นดวงตาสีน้ำเงินมองผมด้วยหางตามันก็ทำให้ผมอดขึ้นไม่ได้^⁠_⁠^

อยากเลือดซิบเพิ่มเหรอนั่น บนหางตาเพิ่งจะโดนไปเองไม่ใช่รึ

"เขารังแกผมครับ แต่ผมต่อสู้เก่ง" ผมพูดแล้วทำหน้าเศร้า

"รังแกเหรอ เหอะ" โจ ส่านหน้า

"ดูหน้าผมสิครับ อาจารย์จะเชื่อใครในเมื่อผมโดนฝ่ายเดียว" โจพูดแล้วชี้แผลให้อาจารย์ดู

"เธอชื่ออะไร" อาจารย์ถามโจ

"กิตติโก ครับ"

"นามสกุล เมธวิน อ่ะนะ" อาจารย์เหมือนจะเหวอ แต่โจพยักหน้าลง

"พีรวัฒน์ เธอรีบขอโทษเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"อ..อะไรนะครับ" ผมทำหน้าแตกตื่น

"นี่ ลูกของผู้มีพระคุณต่อโรงเรียนเราเลยนะ" อาจารย์พูดแล้วผายมือไปทางหมอนั่น

"แต่ อาจารย์ครับ!" ผมหันไปมองหน้าไอ้โจก่อนจะสงบลง เห้อ นี่ผมแพ้ไอ้ลูกเพื่อนผู้อำนวยการเหรอวะเนี่ย

"ขอโทษ" ผมพูดกระแทกเสียง

"ฉันไม่เอาเรื่องแล้วกัน ส่วนแผลนี่นายต้องชดใช้"

"อะไร เห้ย!" ผมร้องเสียงดังเมื่อโจ กระชากแขนผม

"ขอตัวนะครับอาจารย์" ว่าจบมันก็เดินจุงมือผมออกมาเลย

อยากรู้ไหมครับว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผม แล้วก็หมอนี่ คือเรื่องมันเกิดจากหลังจากตอนที่หมอนั่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ หมัดของผมก็ต่อยไปที่กลางท้องของมัน ช่วยไม่ได้ครับมันอารมณ์ชั่ววูบหลังจากนั้นเหมือนจะเป็นผู้หญิงคนนึงที่มากับหมอนี่ละมั้ง ไปเรียกอาจารย์ห้องปกครองมาจัดการพวกผมก็เลยได้เข้าห้องปกครองกันอย่างที่เห็น

"เกิดอะไรขึ้นวะ" ไอคิงถามผมเมื่อผมเดินออกมา ตามด้วย เน็ตและ มิริน ผมแอบสังเกตุเห็นโจมองมิรินนิดหน่อย แม้แต่สายตาของมันผมยังดูออกว่ามันไม่ได้รู้สึกอะไรกับมิรินเลย ส่วนมิรินเองสายตาของเธอดูเศร้าลงกว่าที่เห็น

"มีเรื่องนิดหน่อย" ผมตอบ ก่อนจะโดนกระชากแขนตามเขาไป

"ด..เดี๋ยวมานะ โอ้ย เจ็บนะเว้ยไอ้เวร" ผมเดินไปด่าไป

ห้องพยาบาล

"นั่ง! แล้วก็ทำแผลให้ฉันซะ" โจ สั่งพร้อมหยิบกล่องพยาบาลมาวางข้างๆผม

"ใช่หน้าที่ของฉันเหรอ?"

"ถ้าไม่อยากโดนไล่ออกก็ทำ" โจขู่ ผมเชิดหน้าขึ้น

"คิดว่าอำนาจพ่อนา..อื๊อ! จะทำอะไร" ผมรีบเอนตัวลงหลบเมื่อเขา พุ่งหน้าเข้ามาหา

"ถ้ายังพูดอีกฉันจูบจริงแน่" เขาพูดแล้วถอยหลังกลับไปนั่งที่เดิม

"เผด็จการ" ผมบ่นเบาๆ แล้วมองค้อนใส่เขา

"โอ้ย! เจ็บๆ"

"อย่าสำออย" ผมด่าเขา ก่อนจะเอาสำลีชุบน้ำเกลือต่อ แค่แตะเบาๆร้องซะเหมือนผมกดจนเลือดออกแน่ะ

ไม่นานผมก็ทำแผลให้โจเสร็จ แล้วผมก็เดินออกมาจากห้องพยาบาล แต่เจอเข้ากับพี่ต้นน้ำแล้วก็มิริน ที่ยืนกอดกันอยู่ ทำให้ขายของผมหยุดชะงักกึกอยู่หน้าห้องพยาบาล ส่วนโจเขาก็เดินออกมาแล้วก็งงๆที่ผมขวางมันทำไมก่อนที่มันจะเห็นเหมือนกับที่ผมเห็น

"เห้ย.." โจประท้วงเบาๆ แต่ผมตกใจเลยหันไปหาเขาจึงชนเข้ากับเขาพอดี ตัวเราห่างกันแค่คืบ ใบหน้าของเราใกล้จนมากจนรู้สึกได้ถึง ลมหายใจของกันและกัน

"ต้นน้ำน่ะ แฟนนายใช่ไหม" โจถามผมด้วยสีหน้าจริงจัง

"อืม.." ผมตอบกลับไปเบาๆก่อนจะก้มหน้าลง

"คือว่า.."

"ชู่!" โจใช้นิ้วชี้แตะที่ปากของผมเบาๆเพื่อให้ผมเงียบ

ด้วยความเงียบนั้นจึงทำให้ผมได้ยินทั้งสองคนสนทนากัน ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะแต่มันเสียงดังเกินจนทำให้ผมดันได้ยินต่างหาก

"ให้พี่ดูแลมิรินเองนะ ไม่ร้องนะ"

"ฮืออ แต่พี่เป็นแฟนฟิล์มนะคะ" มิรินสะอื้น

"เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับฟิล์มเอง ไม่ต้องห่วงนะ" พี่ค้นน้ำพูดแล้วยิ้มให้เธอ น้ำตาของผมไหลนองแก้ม ช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่คงเปลี่ยนไปแล้วตั้งแต่ตอนนี้

"กลับห้องกันเถอะ" พี่ต้นน้ำพูด

ด้วยความที่ ระยะทางของห้องเรียนจะต้องผ่านกับห้องพยาบาล นั่นก็คือทั้งสองคนจะต้องผ่านผมกับโจ ผมเช็ดน้ำตาออกช้าๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้โจยังไม่ทันได้เดินไปโจก็ดึงแขนของผมไว้

"นับถึง 3" โจพูดแล้วจับสองแขนของผมเอาไว้

"ห..ห้ะ..?" ผมทำหน้างง ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาจะสื่อสาร

"1"

"2...3.."

"ด..เดี๋..อื๊ม!"

ผมเบิกตากว้าง หัวใจเต้นแรง เมื่อถูกจุมพิตแบบไม่ทันตั้งตัว เขาบรรเลงจูบผมโดยที่ดึงแขนของผมเข้าไปโอบคอเขาไว้ ก่อนจะจูบประโลมด้วยความเสน่หา เร่าร้อนและรุนแรง จนขาผมแทบอ่อนย้วยจะล้มลงเพราะผมจูบไม่เก่งและนี่คือจูบแรกของผม ก่อนที่เขาจะผละจูบออกช้าๆ ในหน้าของผมแดงระรื่อ จนกระทั่ง

"ฟิล์ม!!" เสียงเข้มๆของพี่ต้นน้ำดังมาจากด้านหลังของผม ผมหันไปมองหน้าเขา ตอนนี้เขาดูโกรธมาก ส่วนมิรินผมเห็นเธอยืนอึ้งอยู่ด้านหลังเขา

"ไอ้โจ" พี่ต้นน้ำเอ่ยชื่อของโจออกมา ทำให้ผมเพิ่งนึกได้ว่าผมเพิ่งจูบกับเขาไปเมื่อกี้

"ฟิล์ม นายทำอะไร"

"ทำอะไร..ทำไมครับ" ผมถามเสียงเรียบ

"นายกำลังจูบกับคนที่ทำร้ายจิตใจของมิรินนะ" พี่ต้นน้ำพูดสายตาเอาเรื่อง

"ครับ ผมรู้ตัวดี" ผมยังคงยืนพูดนิ่งๆข้างๆโจ

"หรือนายคบกับมันอยู่โดยที่มันคบกับมิรินเหรอ"

"มึงรู้ได้ไงว่ากูคบกับมิริน" โจถาม คำถามนั้นทำเอาผมงงนิดหน่อย มันหมายความว่ายังไง

"มิรินบอกกูไง" พี่ต้นน้ำตอบ

"เขาเคยบอกไหมว่าทำไมกูถึงยอมคบ" โจพูดอีก ยิ่ง งงอีก

"มึงมันหน้าด้านไปจีบเขาไง มึงจะมาบอกว่ายอมคบไม่ได้!" พี่ต้นน้ำด่าโจ ทำไมรู้สึกอยากชกเขาจังห๊ะ

"พี่ต้นน้ำ พอแล้วค่ะ!" มิรินเดินมาดึงแขนเขาไว้ ตอนนี้เธอดูน่าสงสารกว่าคนอื่นๆ ในขณะเดียวกัน ผมกลับรู้สึกดีที่เธอร้องไห้

"ฟิล์ม! อธิบายมาว่านายนอกใจฉัน"

"ไม่ใช่พี่ที่ความรู้สึกเริ่มเปลี่ยนไปเหรอครับ" พี่ต้นน้ำหยุดชะงัก เขาสีหน้าเปลี่ยนทันที

"ไม่เป็นไร ยังไงพี่ก็จะบอกเลิกผมอยู่แล้ว" ผมพูดแล้วยิ้มจางๆ

"งั้นเราก็จบกันแค่นี้ทั้งคู่" ผมพูดจบก็เดินไปจับมือโจ ขอให้เขาเล่นตามน้ำผมไปก่อนเถอะได้โปรดด

"ฟิล์ม!" มิรินเรียกผมเสียงดังจนผมสดุ้ง

"พี่ต้นน้ำรักนายมากนะ ทำไมนายถึงทำแบบนี้"

"เขารักเธอน่ะสิ เธอไปทำอะไรใส่เขาล่ะเขาถึงได้ใส่ใจเธอขนาดนี้"

"คือฉัน!.."

"ที่เมื่อคืนไม่ได้ไปหา เพราะฉันมาเห็นเธออยู่กับเขาพอดีหรอกนะมิริน" ผมเล่าไปยิ้มไป ทั้งๆที่ตอนนี้น้ำตาของผมเริ่มไหลอีกแล้ว

"ฟ..ฟิล์ม!" มิรินเสียงสั่น

"พอเถอะมิริน เราเลิกกันเถอะฟิล์ม" พี่ต้นน้ำฉายแววตาเจ็บปวด ก่อนจะหันมามองผมด้วยใบหน้าที่โกรธแค้น จะแค้นอะไรผมล่ะ ผมสิควรแค้นเขาซะมากกว่า เขานอกใจผมก่อนนี่

"มีอะไรจะเล่าไหม" ผมเงยหน้าถามโจ ที่ยืนอยู่ตรงข้ามผม หลังจากที่ผมร้องไห้มาซักพักใหญ่ๆ

"นายจะเชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็ได้ แต่มิรินตามตื๊อขอฉันคบด้วยมาตลอด"

"แล้วนายก็ยอม"

"ถ้านายเป็นฉันในตอนนั้นนายจะเข้าใจ"

"ฉันไม่ใช่นายฉันไม่รู้" ผมก็ตอบไปตามตรง

"มิรินส่งข้อความมาว่าจะทำร้ายตัวเอง นายคิดว่าฉันจะยังปฏิเสธเธอได้อยู่ไหม"

"อืม"

"หมายความว่างไง" โจทำหน้างง

"ฉันเชื่อนาย"

"ห้ะ ง่ายขนานนั้นเลยเชียว"

"ฉันเชื่อใจนายถ้านายทำให้ฉันเชื่อใจได้ แค่นนั้นฉันก็เชื่อหมดใจแล้วล่ะ" ผมยิ้มอ่อนให้ ก่อนจะเตรียมตัวเดินกลับเข้าไป

"เดี๋ยวสิ"