บทที่ 1 ทำความรู้จัก

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อชิน เพิ่งย้ายโรงเรียนมา เรียนที่นี่ตอน ม 3 แต่ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ห้องม 5 เเล้วล่ะ ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง ฉันมักจะปรึกษากับเธอในทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรักหรือเรื่องอะไรเล็กๆน้อยๆ...ฉันเป็นคนค่อนข้างที่จะไม่ค่อยพูดแต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากพูดหรอกนะแต่แค่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

เเละคนที่ฉันแอบชอบ บอยเราเรียนอยู่ห้องเรียนเดียวกัน

เสียงออดโรงเรียนดังขึ้นเป็นสัญลักษณ์ให้ทุกคนยืนเคารพธงชาติในตอนเช้าไม่เว้นแม้แต่ฉัน

กลิ่นแชมพูจากปลายผมผสมผสานกับกลิ่นน้ำหอมจากคนๆนึง เป็นกลิ่นที่คุ้นเคยและทำให้หลงใหล

บอยเป็นหนุ่มหล่อแถมเป็นคนชอบช่วยเหลือคนอื่นอยู่ตลอด มิหนำซ้ำยังเป็นที่หมายปองของรุ่นพี่และรุ่นน้องหลายๆคน บอยมักจะมีสาวๆรุมล้อมอยู่เสมอแต่ยังไงก็ตาม...ชายหนุ่มหน้าตาดีไม่เคยคิดจะสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ส่วนมากมักจะหมกตัวอยู่เเต่กับเพื่อนสนิทไม่ก็สนามโรงเรียนเท่านั้น

“ เจ้าของหัวใจของซินเดินมานู้นแล้ว~~ ”

“ ทำไมแกไม่ไปบอกชอบเขาไปเลยล่ะแล้วก็ไปคุยกับเขาด้วยแบบนี้เขาจะได้สนใจแกด้วยไง ทำความรู้จักอ่ะแกทำเป็นไหม ”

“ จะบ้าหรอ!!! ฉันเขินนะ แค่เขาหันมาสบตาฉันก็แทบใจจะวายอยู่แล้ว อย่าแซวสิ ”

“.....”

บอยหยุดเดีน พร้อมตวัดตาขึ้นมองผู้หญิง 2 คนที่ยืนคุยกันอยู่แต่ก็ไม่ได้ยินที่สองสาวคุยกันมากนักเพราะเสียงรอบข้าง ค่อนข้างที่จะเสียงดังอยู่มาก

“ นี่พวกเธอเดินมาเข้าแถวได้แล้วเร็วๆหน่อยสิ เป็นรุ่นพี่ก็ต้องหัดเป็นตัวอย่างของรุ่นน้องบ้างเข้าใจไหม ” อาจารย์ที่เป็นคนเฒ่าคนแก่มีอายุพอตัวเดินเข้ามาตำหนินักเรียนที่เกาะกลุ่มคุยกันอยู่

“ ขอโทษค่ะ/ครับ "

หลังจากเคารพธงชาติในตอนเช้าแล้วนักเรียนบางกลุ่มก็เข้าห้องเรียนของตนเองแต่ก็มีบางกลุ่มก็ไปร้านค้าและเเน่นอนหนึ่งในนั้นคือเพื่อนสนิทคนเดียวของฉันเอง สายลมอ่อนๆ ที่พัดผ่านเข้ามาทำให้รู้สึกสดชื่น

ฉันที่ตอนนี้นั่งรอเพื่อนในห้องเรียน ระหว่างรอก็มีเพียงเสียงเพลงที่กำลังฟังอยู่เป็นสิ่งที่ทำให้ไม่รู้สึกเหงา ฟังเพลงไปสายตาก็คอยมองหาคนๆนึง

พลันสายตาได้ไปหยุดตรืงอยู่ที่กลุ่มคนที่กำลังยืนคุยกันอยู่และหนึ่งในนั้นเป็นคนที่ฉัน แอบชอบสายตาก็ยังคงมอง ชายคนหนึ่งในกลุ่ม มองได้ไม่นานก็ต้องละสายตาเมื่อเสียงเรียก

“ ชินมองอะไรอยู่หรอ ”

“ เปล่าๆไม่มีอะไร ” เธอตอบด้วยใบหน้านิ่งแล้วเบนสายตาไปทางชายร่างสูง

“ ฮันแน่~~ไม่มีอะไรจริงดิ ”เสียงเอ่ยเเชวของลีอาคล้ายน้ำเสียงหยอกล้อทำให้เพื่อนบางคนหันมามองและให้ความสนใจแต่ไม่นานก็หันกลับไปเหมือนเดิม

เพื่อนบางกลุ่มก็ทยอยกันเข้าห้องเรียนเกือบหมดทุกคนแล้วหลังจากนั้น อาจานก็เข้ามาสอนบทเรียน ในขณะที่กำลังจดหนังสือเรียน สายตาพลันไปสบเข้ากับชายร่างสูงข้างๆโต๊ะเข้า บนใบหน้าของเขาปรากฏมีรอยยิ้มจางๆ เขายิ้มให้เรางั้นหรอ

ตลอดช่วงเวลาที่นั่งเรียน ฉันแทบไม่มีสมาธิในการเรียนด้วยซ้ำ เนื่องจากฉันเอาแต่นึกถึงรอยยิ้มนั่นของเขาที่มันรบกวนสมาธิของฉัน แค่เผลอยิ้มให้กันหรอ หรือว่าตั้งใจ ฉันพยายามสะบัดหัวไล่เรื่องราวที่มันกวนใจนั้นออกไปจากความคิดเเละทำเป็นไม่สนใจมัน แต่ก็มีบางครั้งที่แอบมองเขาอยู่บ้าง

“ ชินไปหาอะไรกินไหมว่าแต่จะกินอะไรดีอ่ะ ” ลีอาถามขึ้นคณะกำลังเก็บของบนโต๊ะให้เรียบร้อย

ตอนนี้พวกเราเรียนกันเสร็จแล้วและกำลังเก็บของเตรียมจะไปหาอะไรกิน บางคนก็สั่งมาจากข้างนอก เเต่บางคนก็ไปโรงอาหารเหมือนอย่างพวกฉันในตอนนี้

@โรงอาหารของโรงเรียน

ตอนนี้เรามานั่งอยู่ในโรงอาหารของโรงเรียนที่เต็มไปด้วยนักศึกษาเกือบทุกห้อง ซึ่งวันนี้ก็ถือว่าโชคดีที่มีโต๊ะว่างให้นั่งเพราะบางวันนักศึกษาเยอะก็ต้องเอากลับไปกินที่ห้องเรียน

“ ชินกินอะไรดีอ่ะ ” ลีอาหันหน้ามาถาม

“ ข้าวผัดก็ได้ ”หญิงสาวพูดขึ้นเพราะคิดอะไรไม่ออกก็เลยเลือกที่จะกินอะไรที่มันง่ายๆ

“ อ๋อโอเค~งั้นแกนั่งเฝ้าโต๊ะฉันจะไปซื้อ ”

“ แล้วจะเอาน้ำอะไรไหม ”

ชิน : “ ไม่เป็นไรๆเดี๋ยวแกกลับมาฉันค่อยไปซื้อก็ได้ ”

ลีอา : “เอางั้นหรอ โอเคงั้นฉันไปนะ ” พูดเสร็จลีอาก็เดินไปต่อแถว

หลังจากลีอาไปแล้วฉันก็ดูบรรยากาศในโรงอาหารที่กำลังครึกครื้นด้วยนักศึกษาที่กำลังทยอยเข้ามาในโรงอาหารบ้างก็ยืนต่อแถวรอซื้อข้าว บางก็ไปซื้อน้ำเดินผ่านกันไปกันมาเรียกได้ว่าแม่ค้าขายจนไม่ทันเซียวล่ะ

บอย : “ เราขอนั่งด้วยได้ป่าวพอดีไม่อยากนั่งกินข้าวคนเดียวอ่ะ มันเหงา ” ร่างสูงพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ชิน : “ อะ อื้ม...เพื่อนเธอหายไปไหนกันหมดหรอ ”

บอย : “ ติดหญิงน่ะแล้วก็ทิ้งให้ฉันมากินข้าวคนเดียว ก็นะ~ฉันโสดนี่น้าพูดมาแล้วเศร้า ” ร่างสูงพูดติดเล่นแล้วก็ตีหน้าเศร้า

บอย : “ ว่าแต่เธอน่ะมาคนเดียวหรอ ”

ชิน : “ เปล่าเราไม่ได้มาคนเดียวเรามากับลีอาน่ะ ”

บอย : “ อ๋อ~~ ”พยักหน้าขึ้นลง

เราไม่ได้พูดอะไรแปลกๆไปใช่ไหมทำตัวไม่ถูกเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าเขาควรชวนคุยดีไหมหรือไม่เขินจะตายอยู่แล้ว จะเก็บอาการไม่อยู่แล้วนะลีอารีบๆกลับมาเร็วสิ ฉันได้แต่ภาวนาในใจให้ลีอากลับมาเร็วๆ พออยู่ต่อหน้าเขาฉันมักทำตัวไม่ถูกเสมอแล้วก็ชอบตีหน้านิ่งเงียบตลอดทั้งๆที่อยากคุยกับเขาแท้ๆ

" ฮั่นแน่~มานั่งจู๋จี๋อะไรกันตรงนี้ 2 คน ” ลีอาที่เพิ่งกลับมาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเชิงล้อ

บอย : “ เราแค่มานั่งกินข้าวน่ะ ”

ชิน : “ ใช่ๆ บอยเเค่มานั่งด้วยเฉยๆไม่ได้มีอะไร ”

ลีอา : “ อ๋อเหรอ~~ฮุๆ ”

ชิน : “ หยุดเล่นได้แล้วลีอาจะกินไหมเข้าเนี่ย ”

ลีอา : " ค่าา คนสวย ”

หญิงสาวหน้าแดงเพราะอาการเขินจากคำพูดล้อเลียนของเพื่อนสาว “ ยังไม่หยุดอีกลีอา ”

“ หืๆ ” เสียงหัวเราะและใบหน้ายิ้มๆจากชายหนุ่มทำให้สองสาวเลิกทะเลาะกันแล้วหันมาสนใจ

บอย : “ พวกเธอนี่ตลกจังทำเอาอยากอยู่ด้วยนานๆเลย ” พร้อมสายตาที่มองมาที่ชิน

ลีอามองมาที่บอยและเพื่อนของตัวเองพร้อมเอามือปิดปากแบบมีจริต“เห๋~~~ฮุฮุ~ ”

หลังจากกินข้าวเสร็จก็กลับมาที่ห้องเรียนแต่ซินยังจำเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของบอยได้อย่างชัดเจน พอนึกถึงแล้วทำให้ใบหน้าหญิงสาวแดงขึ้นเพราะอาการเขินได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเอง

ลีอา : “ เขินหน้าแดงหมดแล้วมั้ง~~ ” เอ่ยเเชวขำๆ

ชิน : “ ไม่ได้เขินสักหน่อย!! ” พร้อมจับแกล้มตัวเอง

ลีอา : “ อ๋อหรอ~~”

หลังจากเลิกเรียนทุกคนก็พาทยอยกันกลับบางคนก็เอารถมาเองบางคนก็ให้พ่อแม่มารับซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือฉันเอง ฉันมายืนรอแม่มารับอยู่ที่หน้าโรงเรียนพร้อมกับในหัวที่คิดเรื่องวันนี้แล้วยิ้มออกมาบางๆ อย่างน้อยวันนี้ก็ดีที่ได้คุยกันถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม แฮปปี้จังเลย~~ใจมันฟู รอไม่นานก็เห็นรถแม่มารับ

เเม่ : “ วันนี้มีเรื่องอะไรหรอดีๆหรือเปล่า ทำไมลูกสาวแม่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ”

ชิน : “ ค่ะ!! เป็นเรื่องที่ดีมากๆ ” พูดแล้วก็ยิ้มบางๆส่งให้แม่

พูดคุยกันกับแม่เล็กน้อย หลังจากนั้นแม่ก็พาฉันกลับบ้านในระหว่างทางแม่พาฉันแวะตลาดด้วยล่ะ

.

.

.

เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นยังไงติดตามเราด้วยนะค่าาทุกคน🥺อ่านเพลินๆคลายเครียดกันนะค่าา

ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะค่าา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***