เรื่องนี้สร้างขึ้นมาจากจินตนาการของผู้แต่งไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลคนหรือใดๆทั้งสิ้นโปรดใช้วิจารณาในการอ่าน
"ข้าว่าลองเจาะน้ำบาดาลดู ข้าพอจะรู้ว่าจะหาแหล่งน้ำได้จากที่ใด"
ณ วิหาร"อาธิเซีย" "ไม่ได้!! ถึงจะขาดแคลนแหล่งน้ำเพียงใด แต่การที่เจ้าจะให้คนขุดเจาะบ่อบาดาลใกล้กับวิหารศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร?"
"เพราะเป็นวิหารศักดิ์สิทธิ์จึงไม่เป็นที่สะดุดตามากนัก... ข้าคิดว่าหากทำให้ที่นี่เป็นแหล่งน้ำเพาะปลูกข้าว นอกจากวิหารเป็นแดนระหว่าง3อาณาจักรจึงสามารถติดต่อแลกเปลี่ยนการค้าได้ง่าย"
"เจ้าไม่คิดรึว่า...เพราะเป็นวิหารศักดิ์สิทธิ์เจ้าจะทำการตามใจเจ้าไม่ได้!!"
"แต่หากฟื้นฟูเศรษฐกิจได้ ราษฎรมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นสิ่งสำคัญ....
เดิมทีวิหารแห่งนี้เป็นศูนย์รวมศรัทธาของราษฎร หากได้ช่วยเหลือราษฎร ศรัทธาอยู่ในใจ และนี่จะเป็นสถานที่สำคัญของเมืองอาณาจักรแห่งนี้"
ทุกคนหยุดชะงักกับคำพูดของฉันแต่ทุกคนต่างเห็นตรงกัน หากสามารถทำให้อาณาจักรกลับมาฟื้นฟูตัวได้ วิหารแห่งนี้จะกลายเป็นศูนย์รวมสำคัญของเรื่องราวเกี่ยวกับอาณาจักรแห่งนี้.
หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ได้ใช้เวลาอยู่หลายเดือนในการเสนอแนวทางกับจักพรรดิของอาญาจักร
"ไดอาน่า!! เจ้ารู้รึไม่ว่าทำอะไรลงไป หากพ่อไม่เจอตัวเจ้า...."
"ขอประทานอภัยท่านพ่อ ลูกเพียงเที่ยวเล่นสนุกไปถึงอาณาจักร"เซ็นเทอร์"
"ลูกไปเพียงไม่กี่ชั่วยามก็จะกลับ..."
"แต่นี่มันตั้งกี่เดือน เจ้าจะให้พ่อนิ่งเฉยได้อย่างไร"
"เจ้านี่หาเรื่องใส่ตัวเหมือนแม่เจ้าไม่มีผิด"
"พระชายา!! ระวังปากของเจ้าด้วย ถึงเป็นพระชายาข้าก็ไม่เว้น"
"เพคะ!"สายตาและน้ำเสียงฉันรู้ได้ว่า นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น หากฉันเผลอพูดอะไรผิดไป ฉันอาจจะโดนลงโทษเป็นแน่
"ส่วนเจ้าไดอาน่า! พ่อขอสั่งห้ามมิให้เจ้าไปที่ใดนอกจากในวัง ใครหรือผู้ใดขัดคำสั่งข้ามันผู้นั้นมีโทษฐานหนัก!!" ทุกคนไม่แม้แต่มีใครกล้าพูดสิ่งใดออกมาเลย ฉันถูกกักบริเวณอยู่นานพอสมควรจึงไม่รู้ว่าทางวิหาร"อาธิเซีย"องค์จักรพรรดิได้ดำเนินตามแบบแผนของข้ารึไม่.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments