เหมือนโดนล่อให้ทำภารกิจ

"พวกมึงมีที่ฝึกงานกันรึยัง" ไอ้ไนท์ถามหลังจากที่เดินออกมาจากห้องอังกฤษ

"กูกำลังหา" ไอ้เจตอบ

"กูเหมือนไอ้เจ" 

"ไอ้สัส ลอกคำตอบกู" ไอ้เจว่าพีทันทีที่ได้ยินไอ้พีตอบ

"พอๆ อย่าพึงกัดกัน ไอ้ปอนด์อ่ะ" ไอ้ไนท์รีบห้ามทัพเพื่อน อยู่ด้วยกันที่ไรกัดกันทุกที

"กูมีแล้ว" ผมตอบพลทำหน้าสบายๆ

"หาไวจังว่ะ" ไอ้พีพูด

"อาจารย์เห็นกูเกรดดี เขาก็เลยช่วยกูหาที่ฝึกงาน" ผมตอมัน

"ไอ้เหี้ยนี่มันเด็กเส้น" ไอ้เจที่เห็นผมหาที่ฝึกงานไวก็ร่วมวงด้วย

"ไอ้ลูกรักอาจารย์" ไอ้พีไม่ยอม

"ฉลาดให้ได้เท่ากูสิ" ผมตอบและยิ้ม

"ฉลาดให้ได้แบบมึงกูยอมดีกว่า" ไอ้พีพูดพลางทำหน้าเซง

"อย่างมันเรียกฉลาดไม่ได้หรอก ต้องเรียกว่าอัจฉริยะ คนเหี้ยไรพูดได้ 8 ภาษา" ไอ้ไนท์รีบแซะผมทันที

"พวกกูยังพูดได้กันคนล่ะ 4 ภาษาเลย มึงไปเอามาจากไหนอีก 4 ว่ะ" ไอ้เจรีบพูดซ้อน

"อาทิตย์ก่อนกูเห็นมันกำลังเรียนภาษาอินโดอยู่" ไอ้ไนท์พูดเสริม

"ไอ้ปอนด์มึงจะเอาให้ครบ 10 ภาษาเลยมั้ย" ไอ้พีพูดเสียงประชดประชัน

"ก็ดีนะ" ผมตอบและยิ้มให้มัน

"กูประชด!" ไอ้พีพูด

"สรุปแดกไรเนี่ย กูขับวนหน้ามอ 2 รอบล่ะ" ไอ้ไนท์ถาม

"จะแดกอะไรก็จอดดิ" ไอ้เจตอบ

"งั้นก๋วยเตี๋ยว" ไนท์พูด

"แดกทุกวันไม่เบื่อหรอว่ะ" ไอ้พีหันหน้าไปหาไอ้เจแล้วยักคิ้วส่ง

"ข้าวมันไก่" ไอ้ไนท์พูดต่อ

"มันเลี่ยน" คราวนี้ไอ้เจตอบและยักคิ้วให้ไอ้พี

"กะเพรา" ไอ้ไนท์ถามอีก

"สิ้นคิดสัสๆ" ไอ้พีตอบและยิ้มกวนตีนใส่ไอ้ไนท์ 

"กูหมดมุขแล้วนะ" ไอไนท์ที่รู้ตัวว่าโดนแกล้งก็พูด

"นี่ไงๆ ร้านเด็ดซอย9อาหารตามสั่ง ไอ้ไนท์ขับออกนอกมอเลย เดี๋ยวกูบอกทางต่อ" ไอ้เจเปิดโทรศัพท์และเซิร์ตหาข้อมูล

"ไกลป่ะ ถ้าไกลไม่ไปนะเดี๋ยวกลับมาเรียนตอนบ่ายไม่ทัน" ไนท์ถามและมองไอ้เจผ่านกระจกหลัง

"ไม่ไกลๆ" ไอ้เจตอบ

หลังจากนั้นพวกมันก็คุยกันในรถมาตลอดทาง

[คุณปอนด์จะไม่ทำภารกิจจริงๆหรอครับ]

'ถามทำไมนักหนา ฉันตอบไปหลายรอบแล้วนะ'

[ก็คุณปอนด์เป็นคนที่ซีซ่าร์เลือกเองนี่ครับ]

'แล้ว?'

[ก็หมายความว่าคุณซีซ่าร์ถูกใจคุณยังไงล่ะครับ ปกติผู้สืบทอดผมจะเป็นคนเลือก แต่คุณปอนด์ต่างออกไปครับ ซีซ่าร์เลือกคุณด้วยตัวเองเลย]

'แล้วทำไมต้องฉัน'

[ผมไม่ทราบครับ]

'รีบๆออกไปจะหัวฉันสักที'

[ไล่ผมอีกแล้วนะครับ คุณปอนด์ไม่อยากรวยหรอครับ]

'อยากสิ มีเงินเยอะๆดีออก'

[งั้นทำไมไม่ทำภารกิจล่ะครับ]

'ก็บอกแล้วว่ารู้สึกแปลกๆ หยุดพูดได้แล้วฉันรำคาญ'

[ไม่ได้นะครับ ผมอยากให้คุณทำภารกิจ]

"หุบปากสักที!!"

"น้องพีจะนั้งเงียบๆไม่ปริปากครับ" ไอ้พีทำท่าสงบเสงี่ยม

"กูไม่ได้บอกมึง" ผมบอกมัน

"อ่อ มึงพูดกับลีฟใช่ม่ะ งั้นกูพูดกันต่อนะ" ไอ้พีถามและยิ้ม

"ถึงแล้ว ร้านเปลี่ยวสัส" ไอ้ไนท์พูดหลังจากที่ขับมาจอดหน้าร้านอาหารตามสั่ง

[ผมมีเรื่องจะบอกหนึ่งอย่างครับ]

'ฉันบอกให้หุบปากไม่ใช่หรอ'

[แต่เรื่องนี้สำคัญกับคุณและเพื่อนๆ ของคุณนะครับ]

"..."

"แต่คนรีวิวว่าอร่อยนี่หว่า กูอยากลอง" ไอ้เจพูดพลางตื่นเต้น

[มีคนคิดปองร้ายกับคุณครับ]

'ใคร'

"เปลี่ยนร้านดีป่ะว่ะ" ไอ้พีพูดและทำสีหน้ากังวล

"เปลี่ยนทำเหี้ยไร รีบๆ มาสั่งป้าขาเลยเสียเวลา ของผมเอาราดหน้านะครับ" ไอ้เจที่เห็นไอ้พีทำหน้ายึกยักก็รีบสั่งอาหารดักทาง

[นายรองฤทธ์ ปัญญาผล ชื่อเล่นชื่อเฟรม]

'ไอ้เฟรม'

[ไม่ได้มาแค่คนเดียวด้วยนะครับ]

'มีคนอื่นอีกหรอ'

"ไอ้เจมึงไม่กลัวหรอว่ะ นี่ถิ่นพวกไอ้เฟรมนะเว้ย" ไอ้พียังคงกลัวไม่หยุด

"จะกลัวทำไมว่ะ พวกเราแค่มาแดกข้าว" ไอ้เจที่เริ่มทนไม่ไหวก็รีบดึงไอ้พีออกมาจากรถ

[มาพร้อมอาวุธด้วยครับทั้งมีดและปืน]

'...'

"ผมเอาข้าวผัดรวมล่ะกัน สรุปจะแดกมั้ยไอ้พี"

"เออๆ แดกก็แดก ผมเอาเหมือนไอ้เจครับ"

[ผมมีข้อแลกเปลี่ยนครับ]

'ข้อแลกเปลี่ยน?'

[ผมจะพวกช่วยคุณปอนด์และเพื่อนของคุณแลกกับที่คุณต้องทำภารกิจให้สำเร็จ]

'ตกลง'

[ทำไมตกลงง่ายจัง ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วสิ]

'ฉันตกลงแล้วเพราะงั้นอย่าลืมที่บอก ถ้าเพื่อนหรือฉันเป็นอะไรไป ภารกิจที่1ไม่มีทางผ่านแน่'

"ไอ้ปอนด์อ่ะ แดกไร" ไอ้ไนท์

"ผัดเผ็ดหมูป่า" ไอ้ไนท์ไอ้ยินคำตอบของผมก็หันไปสั่งกับป้าเจ้าของร้าน

ตึ่ง!

เสียงดังขึ้นจากโต๊ะของผม แต่เพื่อนผมไม่ได้เป็นคนตบโต๊ะ คนที่ทำคือชายร่างสูงสมส่วน ซึ่งผมรู้จักดี มันชื่อเฟรม และมีเพื่อนอีกหลายคนเดินตามหลังมันมาอีก

จริงอย่างที่ลีฟว่าพวกมันมากันเยอะ และยังมีอาวุธอีกต่างหาก

"นี่ใช่ไอ้ปอนด์ ที่เป็นท็อปคณะอักษรป่ะว่ะ"

[ถ้าคุณปอนด์ไม่อยากทนก็หยิบปืนที่อยู่ในกระเป๋าเรียนของคุณมาก่อนก็ได้นะครับ]

'ใส่เข้ามาตอนไหน'

[ตอนคุณนอนครับ]

'ฉันเริ่มจะเชื่อที่เพื่อนฉันบอกแล้วนะ ว่านายอาจจะเป็นระบบค้ามนุษย์ ให้ฉันพกปืนเนี่ยนะ'

"พวกมึงกล้ามากนะ ที่มานั้งแดกข้าวในถิ่นกู อยากโดนรึไง" ไอ้เฟรมพูดหาเรื่องแต่สายตามองมาที่ผม

"พวกกูแค่มากินข้าว ไม่ได้อยากมีเรื่อง" ไนท์ตอบอย่างใจเย็น ผมรู้ว่าไอ้ไนท์ก็คงไม่อยากมีเรื่อง

"แต่นี่มันถิ่นพวกกูไง" ไอ้เฟรมเถียงไอ้ไนท์กลับ

"นี่มันร้านอาหารพวกกูจะมากินก็ไม่แปลกปะว่ะ" ไอ้เจที่ดูจะหัวร้อนก็พูดขึ้น

"กูไม่ได้พูดกับมึง หุบปาก!!" ไอ้เฟรมที่เห็นไอ้เจตอบก็ด่ากลับ

"เอ้า! ไอ้เหี้ยมึงด่ากูก่อนนะ ไอ้สัส!" ไอ้เจไม่ทนด่ากลับเหมือนกัน

[หยิบปืนยิงเลยครับ เป็นผมคงยิงไปแล้วนะครับ]

'อยากเห็นฉันฆ่าคนรึไง มันผิดกฏหมาย'

[แต่กับพวกเรา เรื่องฆ่าคนไม่ผิดกฏหมายนะครับ]

'สรุปเป็นระบบค้ามนุษย์จริงๆสินะ'

[ไม่ใช่นะครับ!!]

"แล้วมึงจะทำไม ต่อยเลยมั้ยล่ะ!!" ไอ้เฟรมที่มั่นใจว่ายังตัวเองก็ชนะจึงท้าต่อย

"มาดิไอ้เหี้ย พวกกูไม่กลัวหรอก!" ไอ้เจที่ไอ้ยินมันพูดก็ไม่ยอม

"ไอ้สัสเจ กูกลัว" ไอ้พีที่กลัวก็รีบตอบ ซึ่งมันขัดกับบรรยากาศตอนนี้สุดๆ

"มึงอยู่เงียบๆดิ จะชนะต้องเอาให้สุด" ไอ้เจกระซิบบอกไอ้พี

"สุดพ่อสุดแม่มึงอ่ะ พวกมันมากันเป็นสิบ เอาเหี้ยไรมาสุด" ไอ้ไนท์ที่เห็นไอ้เจตอบรับคำท้าก็ดุไอ้เจ

"คุยอะไรกันหนักหนาว่ะ ป๊อดไง!" ไอ้เฟรมที่เห็นพวกมันสามคนกระซิบกันก็โพรงขึ้น

"ป๊อดก็เหี้ยล่ะ มึงต่างหากที่ป๊อดเรียนเก่งไม่ได้เท่าไอ้ปอนด์จนต้องมาหาเรื่องมัน" ไอ้เจรีบด่าทันที

"ไอ้เจพอ" ผมพูดกับไอ้เจ ผมเป็นคนนึงที่ไม่อยากมีเรื่องเพราะฉะนั้นต้องรีบห้ามมัน

"แต่ ไอ้เฟรม.." ไอ้เจที่รู้ตัวเองเริ่มผิดก็ยอมถอย

"หึ ทำไมอยากต่อยกับกูหรอ แต่กูบอกไว้ก่อนนะ คราวก่อนกูแค่ประมาทมึงก็เลยชนะ แต่วันนี้กูพาเพื่อนกูมาเยอะ มึงตายแน่ไอ้เหี้ยปอนด์" ไอ้เฟรมพูดและยิ้มสยองมาให้ผม

"ใครกันแน่ที่จะตาย" ผมตอบกลับเสียงนิ่ง

"อะไรว่ะ!?" ไอ้เฟรมทำหน้าสงสัย

เพียงเสี้ยววิ ไอ้เฟรมกับเพื่อนของมันก็ถูกชายชุดสูทสีดำจับมือไขว้หลัง จนพวกมันแต่ล่ะคนร้องอวดครวญ พาให้อาวุธที่อยู่ในมือหล่นลงพื้น 

ไอ้ไนท์ ไอ้เจ ไอ้พี ที่เห็นปืนและมีดก็ตกใจ ถ้าพวกเขามีเรื่องกับพวกมันคงได้ตายจริงๆแน่

"คุณชายจะให้ผมเอาพวกมันไปไว้ที่ไหนดีครับ" ชายชุดสูทคนนึงถามขึ้น

"ตามใจเถอะ มันไม่ใช่เรื่องของฉัน" จากนั้นผมก็เดินขึ้นมาบนรถ

"ไม่ไปเรียนคาบบ่ายกันหรอ" ผมถามพวกมัน

"อะ ไอ้ปอนด์ นี่มึง" ไอ้เจทำหน้าอึ้ง

"ขึ้นรถ เดี๋ยวบอก" ผมพูด

พวกมันรีบขึ้นรถ ไอ้ไนท์ขับรถ ไอ้เจนั้งข้างคนขับ ไอ้พีนั้งเบาะหลังข้างผม หาที่นั้งกับเสร็จก็ถามทันที

"มึงคงไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากระบบในหัวหรอกใช่มั้ย" ไอ้ไนท์ที่ดูจะเงียบที่สุดถามขึ้น

ผมเงียบตอบมัน

"มึงไม่ได้ทำจริงๆใช่ป่ะ ไอ้ปอนด์ตอบกูดิ" ไอ้เจทนไม่ไหวถามต่อ

"ลีฟบอกกูว่าพวกไอ้เฟรมมีปืน บางคนถือมีด ถ้าลีฟไม่บอก กูว่าพวกเราคงตายกันจริงๆอย่างที่มันพูด" ผมตอบพวกมันกลับ

"เชี้ย" ไอ้พี

"พวกมันคิดจะมาฆ่าเราจริงๆ" ไอ้ไนท์

"ทำไมว่ะ แค่มึงเรียนเก่ง ทำไมมันต้องโกรธขนาดนั้นด้วยว่ะ!" ไอ้เจ

"ก็คราวก่อนที่ต่อยกัน ไอ้ปอนด์ซัดหน้าไอ้เฟรมจนเละ กูว่ามันต้องเคืองเรื่องนี้แน่ๆ" ไอ้พีเริ่มวิเคราะห์ถึงเหตุผล

"แล้วมึงได้ทำข้อตกลงกับลีฟรึเปล่า" ไนท์ถามและมองหน้าผมผ่านกระจกหลัง

ผมพยักหน้าตอบ

"เอาจริงหรอว่ะ" ไอ้พีพูด

"กูเครียดแทนว่ะ" ไอ้เจบอก

"ถ้ามึงตกลงไปแล้ว ถ้างั้นมึงก็ต้องไปโรงแรม วอคก์ไลฟ์อ่ะดิ" ไอ้ไนท์ถาม

"ใช่" ผมตอบมัน

และรถบนก็เงียบทันที ไม่มีใครพูดอะไรต่อ 

[คุณปอนด์อย่าลืมทำภารกิจนะครับ ผมให้เลียมรอที่โรงแรมตอน 3 ทุ่มแล้วนะครับ]

'ทำไมต้อง 3 ทุ่ม'

[ไม่รู้ครับ]

'ไม่รู้หรอ'

[ไม่รู้ครับ]

'นายรู้อะไรบ้าง'

[ไม่รู้ครับ]

'กวนสินะ'

___________________________________

เลม่อน : น้องโดนล่อลวงให้ทำภารกิจแล้วค่ะ!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***