ระบบที่น่าสงสารมีนามว่าลีฟ

"มึงจะบอกพวกกูว่า มีระบบอยู่ในหัวมึงแบบนั้นหรอว่ะ" ไนท์ถามผมหลังจากที่ผมเล่าเรื่องที่เกิดกับผมในช่วงเช้าขึ้น

หลังจากที่ผมอาบน้ำในหอเสร็จผมก็ออกมาที่มหาวิทยาลัยทันที เพราะขี้เกียจฟังระบบที่อยู่ในหัวผมพูด แต่เหมือนผมจะลืมไปว่าระบบมันติดอยู่ที่หัวผม ไม่ว่าจะทำอย่างไรผมก็ยังคงได้ยินอยู่ดี

[คุณปอนด์จะไม่ทำภารกิจจริงๆหรอครับ ได้เงิน5ล้านดอลล่าเลยนะครับ]

'ทำแค่1ภารกิจได้เงินเป็นร้อยล้านเลยหรอ มันแปลกเกินไปสำหรับฉัน'

[ก็นี่คือระบบเศรษฐีนี่ครับ]

'ไม่ล่ะ ฉันไม่ทำ'

"มึงติดเชื้อบ้ามาจากไอ้พีป่าว" ไอ้เจที่ได้ยินไอ้ไนท์ถามผมก็เอยแซวไอ้พีทันที

"เอ้า! ไอ้เชี้ยเจ อย่ามาลามปามกูนะ" ไอ้พีไม่ยอม รีบโต้กลับไอ้เจ

"ก็มึงบ้า ใครจะรู้บางทีมึงอาจจะเอาเชื้อบ้ามาติดไอ้ปอนด์ก็ได้"

"กูไม่ได้บ้า เขาเรียกคนเฟรนลี่ที่ร่าเริงตลอดเวลา"

เฮ้อ ผมปวดหัวกับพวกมันจริงๆนะ

ผมยกมือขึ้นกุมขมับ

"พวกมึงหยุดก่อนได้มั้ย สนใจไอ้ปอนด์หน่อย กูว่าที่ไอ้ปอนด์พูดอาจจะเป็นเรื่องจริง" ไนท์ที่เห็นผมยกมือขึ้นกุมขมับก็รีบห้ามทัพไอ้เจกับไอ้พีทันที

"ไอ้ไนท์มึงก็ไปบ้าจี้ตามมัน ระบบเหี้ยไรมีจริงที่ไหน ไอ้ปอนด์มึงก็หยุดแกล้งพวกกูได้ล่ะ พวกกูรู้ว่ามึงแกล้ง มึงอินระบบเศรษฐีมาจากนิยายรึไง"

"ทำไมกูเห็นหน้าไอ้ปอนด์กับไอ้ไนท์จริงจังขนาดนี้ แล้วกูเชื่อว่ามันมีจริงว่ะ" ไอ้เจพูดหลังจากที่ไอ้พีพูดจบ ที่เขาเชื่อเพราะไอ้ปอนด์มันไม่ใช่พวกชอบแกล้ง มันเป็นพวกพูดตรงๆ และบวกกับไอ้ไนท์ที่เป็นคนพึ่งพาได้เป็นคนที่2ของกลุ่มทำหน้าจริงจัง

"มึงเชื่อหรอ" ไอ้พีถามหน้าสงสัย

"ไอ้ไนท์และไอ้เจพยักหน้าพร้อมกัน หลังจากที่พีเห็นแบบนั้นเขาก็เริ่มจริงจังบ้าง

"ไอ้ปอนด์ จริงหรอว่ะ มึงได้ไม่เพ้อใช่มั้ย" ไอ้พีถามผมพลางทำสีหน้าเป็นห่วง

"อืม ตอนแรกกูก็คิดว่ากูคงหลอนๆไปช่วงนี้ แต่ว่ามันไม่ใช่ว่ะ" ผมตอบและมองหน้าไอ้พี

"ตอนนี้ระบบยังอยู่ในหัวมึงใช่มั้ย" ไนท์ถาม

"ใช่"

"งั้นมึงลองถามมันดิ ว่ามีอะไรมาพิสูจน์มั้ยว่ามันคือเรื่อจริง" ไนท์ถามต่อ

'ได้ยินแล้วใช่มั้ย'

[จะให้พิสูจน์อย่างไรดีครับ]

'นั่นมันหน้าที่นายไม่ใช่หรอ'

[งั้นถ้าผมทำไป จะไม่โกรธนะครับ]

'ก็ต้องดูก่อน'

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีเสียงการแจ้งเตือนโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พร้อมกับข้อความที่ทำให้ไอ้พี ไอ้ไนท์และไอ้เจอึ้ง

-มีเงินเข้าบัญชีคุณ 1,000,000.00 บาท ยอดคงเหลือ 1,270,400.25 บาท-

"เชี้ย!" พวกมันอุทานออกมาพร้อมกันหลังอ่านข้อความจบ และมองหน้าผมแบบตกใจ

'นี่อะไร'

[เชื่อรึยังครับว่าผมเป็นAIจริงๆ]

'ฉันคิดว่าคนที่โอนเงินเข้าบัญชีฉันไม่ใช่นาย มีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใช่มั้ย'

[จะมีได้ไงครับ ผมเป็นเพียงAIที่กำลังตามหาคนที่จะมาสืบทอดมรดกต่อ]

'อย่ามาโกหกฉัน แค่ตัวนายที่เป็นAIไม่สามารถดูแลมรดกได้หรอก ต้องมีคนอยู่เบื้องหลังนายแน่ๆ ตอบมา'

[ไม่มีจริงๆครับ]

'งั้นหรอ นายคงเป็นแค่AIไร้ครอบครัวสินะ ไม่มีเพื่อน,พี่น้อง น่าสงสารจริงๆ'

[ผมมีครอบครัวครับ! เขาชื่อซีซ่าร์ ฟาร์โรว์เป็นเจ้านายของผม และเป็นคนเลือกคุณเป็นผู้สืบทอดด้วยครับ!!]

'มีคนอยู่เบื้องหลังจริงๆด้วยสินะ'

[นี่ผม...หลุดพูดไปหรอ]

'ใช่ ทั้งชื่อจริงและนามสกุลเลยล่ะ'

[คุณปอนด์กลั่นแกล้งผม]

'นายหลุดพูดเองต่างหาก'

"ไอ้ปอนด์มึงคุยกับระบบที่ชื่อลีฟอยู่ใช่ป่ะ" พีถามและเดินมาสกิดตัวผม

"อืม ทีนี้พวกมึงเชื่อกันรึยัง"

"เชื่อดิ"

"นี่กูกำลังเจอเรื่องเชี้ยไรว่ะเนี่ย กูกำลังมีเพื่อนเป็นเศรษฐีหรอว่ะ แม่เจ้า!!"

"กูว่าไอ้พีอาการหนักกว่าไอ้ปอนด์ที่มีระบบอยู่ในหัวอีก" ไอ้เจพูด

"ปล่อยมัน ไอ้ปอนด์มึงไม่คิดว่ามันแปลกๆหรอว่ะ ว่าทำไมต้องเป็นมึงที่เป็นผู้สืบทอด" ไอ้ไนท์กล่าวพลางทำสีหน้าจริงจัง

"กูก็คิดแบบนั้น" ไอ้เจเสริมต่อ

"กูเคยอ่านเจอในนิยายนะเว้ย ไอ้เรื่องระบบแบบนี้มันจะมีภารกิจให้ทำด้วยนี่ และได้รับของรางวัลจากการทำภารกิจเสร็จ" ไอ้พีกลับมาทำหน้าจริงจังหลังจากที่ได้ยินไอ้ไนท์พูด

แต่ไอ้ไนท์และไอ้เจหันไปมองหน้าไอ้พีแบบอึ้งๆ และพูดประโยคที่ทำให้คนฟังอย่างพีหัวร้อน

"เหลือจะเชื่อ"

"ทำไมมึงพูดแล้วมันดูมีสาระขึ้นมาว่ะ"

"ไอ้สัส!"

"อย่างที่ไอ้พีพูด มันมีภารกิจให้กูทำและถ้ากูทำภารกิจสำเร็จมันจะมีของรางวัลให้" ผมตอบเพื่อนตัวเองที่ดูเหมือนกำลังจะกลับมาตีกันอีกครั้ง

"ระบบมันให้มึงทำอะไร" ไอ้พีถามอย่างสนใจ

"คงไม่ได้ให้ทำอะไรแปลกๆใช่มั้ย" ไอ้ไนท์ถามทีหน้าเป็นห่วง

"ลีฟมันให้กูไปหาคนชื่อเลียมที่โรงแรมวอคก์ไลฟ์และบอกว่ากูคือผู้สืบทอด" ผมตอบหน้านิ่ง

"วอคก์ไลฟ์นี่ใช่โรงแรมคนรวยป่ะ"

"ใช่ ราคาห้องคืนล่ะ 30,000 ถ้าไม่รวยจริงอยู่ไม่ได้หรอก"

"แล้วแบบนี้ไอ้ปอนด์จะปลอดภัยหรอว่ะ กูว่ามันดูอันตรายยังไงก็ไม่รู้" ไอ้พีถาม

"กูคิดว่าบางทีมันอาจจะโดนเรียกไปกระถืบรึเปล่า" ไอ้เจตอบสีหน้ากังวล