บังเอิญเจอกัน

เช้าวันรุ่งขึ้น มิ้วตื่นขึ้นมาทำธุระส่วนเธอจนสิ้น เธอจึงลงไปด้านล่างเพื่อไปทานอะหารที่แม่ของเธอนั้นทำรอไว้ หลังจากที่เธอทานอาหารและเก็บจานเสร็จทุกอย่างแล้วเธอก็เดินไปนั่งเล่นใต้ร่มไม้หลังบ้าน พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาเพื่อนของเธอ

มิ้ว : ฮัลโหลลล แกทำอะไรกันอยู่ง่าว่างไหม

มิ้วพูดขึ้นพร้อมกับมองวิวไปรอบๆ

มินนี่ : ว่างอยู่มีอะไรง่า

เสียงหวานๆของมินนี่ได้ตอบกลับมา

มิ้ว : ฉันเหงาอะแกเราไปเดินห้างกันไหม

มินนี่ : อื้ม....ก็ดีเหมือนกันตั้งแต่มาแกก็ยังไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลยใช่ม่ะ

มิ้ว : อื้ม...ใช่

มินนี่ : งั้นบ่ายๆ เดี๋ยวพวกฉันไปบ้านแกโอเคม่ะ เดี๋ยวฉันโทรบอกยัยสองสาวเอง

มิ้ว : โอเคตามนั้น แล้วเจอกันนะ จุ๊ฟๆ

สิ้นสุดกสารสนทนาเธอก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เธอนั่งอยุ่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อได้ยินเสียงนกบนต้นไม้ร้องนั่นเอง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาทันที ตอนนี้ก็เป็นเวลาไกล้จะบ่ายโมงแล้ว เธอจึงรีบไปอาบน้ำแต่งตัวทันที

ไม่นานนักรถหรูคันหนึ่ง ก็เข้ามาจอดที่หน้าของเธอ นั่นก็คือเพื่อนสาวของเธอนั่นเอง

มินนี่ : เซฮายยยย ที่รักกกก

มินนี่พูดพร้อมกับวิ่งเข้ามากอดทันที ตามด้วยมายมิ้น และสมาย

มายมิ้น : คิดถึงที่สุดเลยยย

สมาย : ไม่เจอกันนานสวยขึ้นเยอะมากๆเลยง่าาา

มิ้ว : พวกแกก็สวยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยน้าาา

มินนี่ : ป่ะ ขึ้นรถกันเถอะ ฉันมีอะไรเม้าส์ด้วยกันอีกเยอะเลย

แล้วสี่สาวก็เดินขึ้นรถไป รถหรูได้ขับออกไปจากบ้านของเธอไม่นานก็ถึงห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง ทั้งสี่สาวเดินลงรถและเข้าไปในห้างทันที

มายมิ้น : ชุดนี่เหมาะกับแกมากเลยมิ้ว

มายมิ้นพูดขึ้นขณะที่กำลังเลือกเสื้อผ้ากันอยู่

สมาย : ชุดนี้ก็เหมาะนะ เอางี้ซื้อให้หมดเลยดีม่ะ 555

สมายได้พูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะจึงทำให้เพื่อนของเธอขำไปด้วย หลังจากชอปเสื้อผ้ากันเสร็จพวกเธอก็ไปจ่ายตัง พร้อมกับเดินไปชอปร้านอื่นอีกหลายร้าน พอชอปเสร็จพวกเธอก็รู้สึกหิว จึงตกลงกันว่าจะกินอะไรกันดี

มินนี่ : ไปกินอะไรกันดีหมาล่าดีไหม

มายมิ้น : ไม่เอาอ่ะ เผ็ดกินนี่ดีกว่า MKม่ะ

สมาย : ไม่เอาอ่ะ กินหมูกระทะกันดีกว่าม่ะ

มิ้ว : ฉันว่ากินชาบูกันเถอะน้าาาา ฉันไม่ได้กินนานแล้วน้าา

มินนี่ : อ้อนขนาดนี้ ก็ต้องยอมแล้วป่ะ

มิ้ว : พวกแกน่ารักที่สุดเลย

มิ้วพูดพร้อมกับหอมแก้มทั้งสามสาวทีละคน เมื่อตกลงกันได้แล้วทั้งสี่สาวก็ตรงไปร้านชาบูทันที

เมื่อสั่งอาหารครบพวกเธอก็นั่งทานกันอย่างเอร็ดอร่อย สักพักหนึ่งไม่นานมิ้วก็รู้สึกปวดท้องจึงขอเพื่อนๆไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างที่รีบเดินไปเข้าห้องน้ำอยู่นั้น หน้าบางๆของเธอก็นชนเข้ากับหน้าอกหนาของใครบางคนเข้าอย่างจัง เธอจึงรีบขอโทษอย่างเร่งรีบโดยที่ไม่ได้มองคนตรงหน้าเลยว่าเขาเป็นใคร

มิ้ว : ขอโทษคะ ฉันซุ่มซ่ามเอง ขอโทษคุณด้วยนะคะ

แทน : ได้เจอกันสักทีนะ คุณหนูมิ้ว 

เสียงเรียบๆ เข้มๆ พูดขึ้น ทำให้มิ้วสตั้นไปชั่วขณะ เพราะเสียงนี้เป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี ถึงจะผ่านมาหลายปีแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงนี้ แต่เธอก็ไม่เคยลืมเสียงนี้เลยแม้แต่นิดเดียว

มิ้ว : แทน!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***