การฝึกบินขององค์หญิงนาน่าจัง

ภายในห้องที่ตกแต่งอย่างหรูหรา นาน่าจังนั่งอยู่บนเตียงด้วยท่าทางสบาย ๆ แต่จิตใจของเธอไม่อาจสงบลงได้ วันนี้เป็นวันสำคัญ เพราะเธอจะได้ฝึกบินเป็นครั้งแรก แม้ว่าเธอจะเป็นแวมไพร์ แต่ร่างกายของเธอกลับอ่อนแอกว่าแวมไพร์ทั่วไป

เธอหันไปมองกระจก ภาพสะท้อนเผยให้เห็นเด็กสาวผมสีเงินเป็นประกาย ดวงตาสีแดงสดเปล่งประกายราวกับอัญมณี แม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความสง่างามที่เป็นเอกลักษณ์ของราชวงศ์

“นี่คือห้องชั้นเอง”

เสียงของเธอดังขึ้นเบา ๆ ขณะที่เธอสำรวจรอบ ๆ ห้อง

เลน่า พระเจ้าผู้แสนขี้เล่นปรากฏตัวขึ้นข้าง ๆ ด้วยท่าทีตื่นเต้น “เห๋~ นี่ไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้เลย ฉันคิดว่ามันคงจะดูธรรมดากว่านี้ซะอีก ฉันอยากได้ห้องแบบนี้จัง!”

นาน่าจังกลอกตาเล็กน้อยก่อนจะตอบ “เป็นพระเจ้าก็เสกเอาสิ”

เลน่าทำหน้าบึ้งเล็กน้อยก่อนจะยอมรับอย่างจนปัญญา “ฉันไม่มีความจินตนาการที่ดีเลยนะ”

จู่ ๆ นาน่าจังก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เธอขมวดคิ้ว “พวกเขาจะมากันแล้ว รีบกลับไปเร็วเข้า เดี๋ยวพวกเขาจะสงสัย”

เลน่าหายตัวไปในทันที ก่อนที่เสียงประตูจะดังขึ้น

แกร๊ก

“ตื่นแล้วหรือคะ องค์หญิง?”

สาวใช้ ลิลลี่ เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มสุภาพ

“หนูตื่นมานานแล้วค่ะ” นาน่าจังตอบกลับเบา ๆ

ลิลลี่เดินเข้ามาใกล้ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “วันนี้องค์หญิงจะได้ฝึกบินนะคะ”

“บินหรอหรอคะ?” นาน่าจังเอียงศีรษะเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัย

“ใช่ค่ะ วันนี้จะเป็นวันที่องค์หญิงจะได้ฝึกลองบินดูค่ะ ท่านโคมาริจะเป็นผู้ฝึกสอนค่ะ”

นาน่าจังเผลอกัดริมฝีปากเล็กน้อย “ท่านแม่ไม่ได้มาสอนหรอคะ?”

“ท่านแม่ขององค์หญิงติดเรื่องการเจรจาเรื่องการขายค่ะ”

“แล้วอาเนสล่ะ?”

“อายองค์หญิงค่ะ”

'วอทเดอะเอฟ... อะไรของหมอนั่นกัน อายผู้เป็นน้องได้ยังไง'

เธอบ่นในใจ แต่สุดท้ายก็ยอมให้เอมิเลียกับแอนนาพาไปอาบน้ำและเตรียมตัว

หลังจากที่พวกเธอช่วยกันแต่งตัว นาน่าจังก็มองตัวเองในกระจก ผมสีเงินของเธอถูกจัดทรงเรียบร้อย พร้อมกับเครื่องประดับอันงดงาม

“หนูชอบโบว์สีขาวมากกว่าค่ะ ช่วยเปลี่ยนได้ไหมคะ?”

แอนนายิ้มบาง ๆ ก่อนจะส่ายหน้า “แบบนั้นจะดูไม่เข้ากับองค์หญิงนะคะ สีแบบนี้จะช่วยเสริมให้องค์หญิงดูน่ารักขึ้นค่ะ”

นาน่าจังถอนหายใจเบา ๆ “ก็ได้ค่ะ...”

หลังจากนั้น พวกเธอก็พานาน่าจังออกไปด้านนอก ระหว่างทาง พวกเธอก็ได้พบกับ เอเธอร์ พี่ชายคนโตของเธอ

“นี่กำลังจะไปไหนกัน?”

เสียงทุ้มของเอเธอร์ดังขึ้น เขามีผมสีเงินเช่นเดียวกับเธอ แต่มีท่าทีสุขุมและดูเป็นผู้ใหญ่กว่ามาก

“พี่เอเธอร์เหรอ?”

“หืม? นี่ชั้นดูแปลกไปหรอ?”

“ไม่ใช่ค่ะ ท่านเอเธอร์ องค์หญิงแค่เพิ่งตื่นน่ะค่ะ”

“อ้อ อย่างนั้นเองหรอ...”

เอเธอร์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกางปีกของตัวเองออกมา

“พวกเธอกำลังจะฝึกบินสินะ”

ปีกสีดำสองคู่ของเขากางออกกว้าง งดงามและทรงพลัง

“นี่คือปีกที่ชั้นภูมิใจมากเลยล่ะ ปีกสองคู่ของชั้นแข็งแกร่งและสามารถบินได้ด้วยความเร็วสูง”

นาน่าจังมองปีกของพี่ชายด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด ปีกของเธอเองจะดูเป็นแบบไหนกันนะ?

เอเธอร์มองท่าทางของนาน่าจังก่อนจะยิ้มบาง ๆ และลูบหัวเธอเบา ๆ

“พี่เชื่อว่าน้องจะทำได้แน่นอน ถึงพี่จะโอ้อวดไปบ้าง แต่พี่มั่นใจว่าสักวันน้องจะต้องเก่งกว่าพี่ได้แน่นอน”

นาน่าจังเงยหน้ามองพี่ชายด้วยสายตาที่เขินอาย

“พี่เป็นกำลังใจให้น้องเสมอนะ พี่สนับสนุนให้น้องขึ้นเป็นราชินีต่อจากท่านแม่”

จากนั้น เอเธอร์ก็โน้มตัวลงมาหอมแก้มนาน่าจังเบา ๆ

“พี่รักน้องนะ พยายามเข้าล่ะ ถ้าอยากเจอพี่ มาหาพี่ได้เสมอ”

หลังจากกล่าวจบ เอเธอร์ก็เดินจากไป ปล่อยให้นาน่าจังยืนตัวแข็งอยู่กับที่

'ฮือ~ ทำไมเราถึงเขินได้ละ แค่โดนหอมแก้มเองนะ'

เธอเขินจนเผลอยกมือขึ้นจับแก้มตัวเอง

ไม่นาน พวกเธอก็เดินมาถึงประตูขนาดใหญ่ที่นำไปสู่ลานกว้าง

“ใกล้ถึงแล้วค่ะ”

แอ๊ดดด—

เสียงเปิดประตูดังขึ้น และเบื้องหน้าของเธอคือพื้นที่กว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยท้องฟ้าอันเปิดโล่ง

ร่างสูงสง่าของหญิงสาวที่รออยู่ตรงหน้าหันมายิ้มให้เธอ

“อ้าว มากันแล้วหรอ? ฉันกำลังรออยู่เลย”

นาน่าจังเงยหน้าขึ้นมอง คนตรงหน้าคือ โคมาริ ผู้ฝึกสอนของเธอ

การฝึกบินของเธอกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว—

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***