ฉากในบ้านเก่าที่เงียบงันและมืดทึบมีเพียงเสียงลมหายใจของผู้บุกรุกดังอยู่ในความเงียบ ก่อนที่—
แอ๊ดดด!!!
เสียงบานประตูที่ค่อยๆ เปิดออกสร้างความตึงเครียดไปทั่วร่าง แต่ก่อนที่ใครจะได้ก้าวออกไป หมาติดเชื้อที่อยู่ซุ่มซ่อนอยู่ด้านหน้าได้พุ่งกระโจนเข้าใส่ เปลือกตาแดงก่ำของมันฉายแววคลุ้มคลั่ง เลือดและน้ำลายไหลเยิ้มออกจากปากที่อ้ากว้าง เผยให้เห็นเขี้ยวที่เปรอะไปด้วยคราบเลือด
“เวรเอ้ย!”
คนที่ถูกจู่โจมพยายามดิ้นรนสุดชีวิต แต่แรงของหมาที่เต็มไปด้วยพลังอาฆาตนั้นทำให้เขาล้มลงกับพื้น ฟันแหลมคมของมันแทบจะฝังลงบนลำคอ—
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้น กระสุนทะลุเข้าหัวของเจ้าสัตว์ร้าย มันกระตุกก่อนจะนิ่งสนิท เลือดสีเข้มไหลทะลักออกจากบาดแผล
“เป็นอะไรไหม เจน?”
เสียงของอัลเบิร์ทดังขึ้น เขารีบพยุงเจนขึ้นจากพื้น
“อย่าประมาทไป เจน เมืองนี้มันเต็มไปด้วยเชื้อไวรัส”
เสียงกระจกแตกดังขึ้นกะทันหัน—
เพล้ง!!
ขวานขนาดใหญ่พุ่งทะลุกระจกเข้ามา อัลเบิร์ทตวัดมีดในมือขึ้นปัดมันออกไปได้อย่างเฉียดฉิว
“เอาละ ถึงเวลาแสดงฝีมือที่เราฝึกซ้อมกันมาแล้ว อัลเบิร์ท!”
ภาพเปลี่ยนไปสู่มุมสูง กล้องแพนขึ้นไปยังชั้นสองของอาคาร ซอมบี้กระโจนผ่านกระจกแตก เเละได้จั้มสเเก เสียงกรีดร้องดังขึ้นจากผู้ชมที่กำลังนั่งอยู่ในโรงหนัง—
“กรี๊ดดด!!”
ภายในโรงภาพยนตร์ที่มืดสนิท คนที่กำลังดูหนังต่างสะดุ้งด้วยความตกใจ แต่ท่ามกลางเสียงหวีดร้องนั้น มีบางสิ่งที่น่าสนใจกว่านั้น—
คนที่ถูกเรียกว่าพระเจ้า กลับเบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัว มือรีบคว้าแขนของไคลน์ก่อนจะซุกใบหน้ากับไหล่ของเขา ร่างกายของเธอสั่นน้อยๆ
“เฮอะๆ ไม่คิดว่าพระเจ้าจะตกใจเรื่องแบบนี้ด้วย” ไคลน์หัวเราะเบาๆ
“ฉันไม่อยากดูแล้ว” เสียงของพระเจ้าสั่นเครือ
“จ้าๆ ก็ได้”
ทั้งสองเดินออกจากโรงหนัง ทิ้งเสียงของผู้ชมที่ยังตื่นเต้นอยู่เบื้องหลัง
“เฮ้อ ฉันอุตส่าห์จ่ายมาเเพงแท้ๆ ยังดูไม่คุ้มเลย เป็นพระเจ้าแท้ๆ ทำไมถึงกลัวซอมบี้แบบนี้เนี่ย?” ไคลน์บ่นอุบ
“ถึงฉันจะเป็นพระเจ้า แต่ฉันก็มีความรู้สึกนะ”
“หืม? ทั้งๆ ที่พยายามจะฆ่าฉันแบบนั้น แล้วมันเรียกว่าอะไรล่ะ?”
พระเจ้าหัวเราะเบาๆ ก่อนที่ภาพจะตัดไปสู่เหตุการณ์ในอดีต—
การต่อสู้ในอดีตดำเนินไปอย่างดุเดือด เปลวเพลิงลุกโชนรอบข้าง อากาศเต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาล
“มันจบแล้ว อนาไคลน์ ฉันอยู่บนจุดที่สูงกว่า”
เลน่าประกาศเสียงกร้าว ดวงตาของเธอฉายแววเย็นชา
“เลน่า ท่านประเมินพลังข้าต่ำไป”
“อย่าหมายลอง”
เสียงปะทะของดาบดังสะท้อน ดวงตาของอนาไคลน์เต็มไปด้วยโทสะ
“เจ้าคือผู้ที่ถูกเลือก เจ้าควรทำลายล้างพวกซิธ ไม่ใช่เข้าร่วม นำสมดุลมาสู่พลัง ไม่ใช่ทิ้งไว้ในความมืด”
“ข้าเกลียดท่าน!”
“เจ้าเคยเป็นน้องข้า อนาไคลน์ ข้ารักเจ้า!!”
เปลวเพลิงโหมกระหน่ำ แต่อนาไคลน์ยังคงยืนหยัด แม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกเผาไหม้ก็ตาม—
ภาพตัดกลับสู่ปัจจุบัน
“ถ้าได้มาต่างโลกจะดีเลยน๊าาาา” พระเจ้าพึมพำ
“เฮ้อออ ไอ้โดมะมันได้เป็นอะไรล่ะ?”
“ผู้กล้าน่ะ”
“เหอะ... สุดท้ายมันก็ได้เป็นผู้กล้าตามที่มันอยากเป็นจนได้”
พระเจ้าหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดขึ้น
“ฉันจะให้ข้อเสนอเลย สำหรับนายโดยเฉพาะ”
“เหวอ! นี่เธอจะให้ฉันเป็นตัวโกงที่สุดในเรื่องเลยปะเนี่ย!?”
“ไม่หรอก ฉันจะทำแบบนั้นไปทำไม”
“เพราะว่าฉันจะไม่ให้นายสบายเกินไปแบบต่างโลกได้รับพลังสุดโกง”
“โอ้ว แบบนั้นแจ่มไปเลย”
ทั้งสองเดินผ่านถนนที่เต็มไปด้วยแสงสี ก่อนที่สายตาของพระเจ้าจะหยุดอยู่ที่ร้านเสื้อผ้า
“แต่ก่อนอื่น ฉันอยากได้เสื้อผ้ามากเลย”
“หาาาาาา”
“ก็ดินแดนสวรรค์ไม่มีแบบนี้นี่นา”
“เป็นพระเจ้ายาจกรึไง! ทำไมไม่เสกมันออกมาเองล่ะโว้ยยย!!”
ทั้งสองเดินเข้ามาในร้านเสื้อผ้า เสียงเพลงคลอเบาๆ ภายในร้านทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลายขึ้น
“ถามจริงเถอะ นี่มันเกาะหากินกับเงินของชั้นชัดๆ เป็นพระเจ้ามหาแสงอะไร ชั้นหมดคำจะพูดแล้วจริงๆ”
“เหรอ? แต่ฉันก็ไม่ใช่พระเจ้าที่จะหากินแบบนั้นนะ”
“แล้วที่ผ่านมาเธอทำอะไรอยู่เนี่ย!?”
พนักงานสาวเดินเข้ามาถามด้วยรอยยิ้ม
“คุณลูกค้า สนใจชุดตัวไหนเป็นพิเศษไหมคะ?”
“ฉันอยากจะลองชุดนี้” พระเจ้าตอบพลางชี้ไปที่ชุดหนึ่ง
เลน่าเดินเข้าห้องลองเสื้อผ้า ทิ้งให้ไคลน์ยืนตัวแข็งทื่อ
‘เงินชั้น… เงินชั้น… เงินชั้น… เงินชั้น… เป็นถึงพระเจ้า ทำไมถึงไม่เสกเงินมาเองละเนี่ย!! เงินชั้น… เงินนนนน!!’
เมื่อเลน่าออกมาจากห้องลองเสื้อ เธอก็หันไปสบตากับผู้อ่านโดยตรง
“เอาล่ะทุกคน ตอนต่อไป ถึงเวลาย้อนอดีตแล้ว!”
ไคลน์ขมวดคิ้วมองเธอด้วยความงุนงง
“เธอพูดกับใคร?”
“คนที่อ่านเรื่องนี้อยู่ไง”
ไคลน์นั้นถอดหายใจในทันที
“ ไปๆ ไปเปลี่ยนได้แล้ว”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 36
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments