ไม่ไปต่างโลกเเต่ย้อนเวลายังไงละ

ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยบรรยากาศสบาย ๆ และผู้คนที่กำลังนั่งจิบกาแฟและพูดคุยกัน โดมะ หนุ่มผู้คลั่งไคล้เรื่องราวของการไปต่างโลก ได้แสดงท่าทีตื่นเต้นพร่ำเพ้อถึงความฝันของตนเองอย่างไม่หยุดหย่อน

"อยากไปต่างโลกจังเลยโว้ยยยย!!"

เสียงของโดมะดังจนผู้คนรอบข้างเริ่มหันมามองอย่างสงสัย แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่สนใจสายตาของคนอื่นเลยแม้แต่น้อย

ไคลน์ ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

"ไปแล้วได้อะไรโดมะ? มันมีอะไรดีนักหนากันในต่างโลก?"

โดมะหันมามองไคลน์อย่างตกตะลึง ก่อนจะทุบโต๊ะอย่างแรงจนเสียงดังไปทั่วร้าน

"ไคลน์! นายไม่เข้าใจอะไรเลยรึไง!? ไปต่างโลกมันสุดยอดแค่ไหน! ได้เป็นผู้กล้าผู้ที่มีพลังเหนือกว่าคนทั่วไป แถมยังได้สาว ๆ มาเป็นฮาเร็มอีกนะ!"

ไคลน์กลอกตาด้วยความรำคาญ "เห้อออ ชั้นเห็นแบบนี้มาบ่อยแล้วล่ะ แล้วนายก็ยังจะพูดถึงมันอยู่อีกเหรอ? ชั้นน่ะเจอเรื่องแบบนี้จนเบื่อแล้วโว้ย! เลิกพูดถึงมันสักทีเถอะ!"

เสียงทุบโต๊ะครั้งนี้ดังขึ้นอีกครั้ง โดมะถึงกับลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้น ดวงตาเปล่งประกายเหมือนเด็กที่กำลังฝันถึงของเล่นชิ้นใหม่

"เป็นผู้กล้าน่ะยังได้พลังเทพ ๆ ไปปราบจอมมารเพื่อปกป้องโลก แถมยังได้ฮาเร็มอีก! มีแต่ข้อดีทั้งนั้น!"

ไคลน์ส่ายหัว "ทำไมผู้กล้าต้องไปปราบจอมมารอีกแล้ว? ทำไมต้องเป็นแบบนั้นตลอด?"

"ก็ถ้าถูกอัญเชิญไปแล้วไม่ได้พลังอะไร มันก็จะเป็นแบบว่า อัญเชิญไปแล้วไม่ได้รับพลัง ราชาไม่พอใจ ถูกเนรเทศ แล้วต้องดิ้นรนหาทางรอด หรือไม่ก็เทพทรูไปเลย! ยังไงก็ต้องได้สาวมาครอบครองอยู่ดี!"

"เฮ้อออ..." ไคลน์พ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย

'ถ้าชั้นนั่งฟังหมอนี่ต่อไป ชั้นต้องเสียสติแน่ ๆ'

ไคลน์จึงตัดสินใจลุกขึ้นออกจากร้านไป แต่ในจังหวะที่กำลังก้าวออกไปนั้น...

วงแหวนอัญเชิญขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นกลางร้าน

แสงสว่างจ้าเปล่งประกายออกมาจากพื้น และในพริบตาเดียว ร่างของโดมะก็หายไป

"โดมะ!? โดมะ!"

ไคลน์รีบหันไปมองรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบตัวโดมะอยู่ที่ไหนเลย

'เดี๋ยว... หรือว่า...'

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวของเขา

'หมอนั่น... ถูกอัญเชิญไปต่างโลกแล้วงั้นเหรอ?'

แต่ไคลน์ยังไม่รู้เลยว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความวุ่นวายในชีวิตของเขาเท่านั้น...

ไคลน์เดินออกจากร้านกาแฟด้วยความสับสน แต่ไม่ทันได้ตั้งตัว

บี๊บ! บี๊บ!

เสียงแตรดังลั่น พร้อมกับเงาของรถบรรทุกที่พุ่งเข้ามา!

'ซวยแล้ว!'

ตึ๊ง!

ไคลน์ถูกชนเข้าอย่างจัง! แต่แทนที่เขาจะเสียชีวิตเหมือนในพล็อตเรื่องไปต่างโลกทั่ว ๆ ไป

เขากลับรอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์

"นี่ชั้น... ยังมีชีวิตอยู่เหรอ?"

เขามองมือตัวเองด้วยความไม่เชื่อ ก่อนจะเหลือบไปเห็นรถพยาบาลที่กำลังจอดเทียบ

"คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ?"

"เปล่า ผมไม่เป็นอะไร พวกคุณกลับไปเถอะ"

'นี่มันอะไรเนี่ย... เหมือนมีอะไรบางอย่างพยายามจะส่งชั้นไปต่างโลกยังไงไม่รู้'

ไคลน์ตัดสินใจเดินไปที่ร้านกาแฟอีกครั้ง แต่ทันทีที่เขาไปถึง

"กรี๊ด! ช่วยด้วย!"

มีคนบ้าถือมีดวิ่งไล่ฟันคนอยู่!

'ตามพล็อตเรื่องทั่วไป ชั้นจะต้องเข้าไปช่วยแล้วโดนแทงตายงั้นสินะ? ฝันไปเถอะ!'

แต่โชคชะตาเหมือนจะเล่นตลกกับเขา เพราะชายคนนั้นหันมาเล่นงานทางไคลน์

"แกตายเป็นรายแรกเลยแล้วกัน!"

ชายคนนั้นพุ่งเข้าใส่ ไคลน์ตกใจจนเผลอปล่อยหมัดสวนเข้าไปเต็มแรง

ปั้ก!

ชายคนนั้นสลบลงทันที

"...เดี๋ยวนะ?"

ไคลน์ก้มลงมองมือของตัวเอง ก่อนจะเห็นว่ามีดที่ควรจะปักเข้าท้องเขานั้น... หักเป็นสองท่อน

"นี่มัน... บ้าไปแล้ว"

คนรอบข้างพากันปรบมือชื่นชม

"ขอบคุณมากค่ะ!"

"แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะช่วยเลยนะครับ..."

ไคลน์ถอนหายใจยาว ก่อนจะรีบหารถโดยสารเพื่อออกจากเมืองนี้

แต่ยางรถเกิดระเบิดกลางทาง ทำให้รถพลิกคว่ำ

"ให้ตายสิ! ทำไมชั้นต้องซวยขนาดนี้!?"

แต่ไคลน์ก็รอดมาได้อีกครั้ง

และในจังหวะที่เขากำลังตั้งสติ

กระบอกปืนเย็นเยียบก็มาจ่อที่ขมับของเขา

"ลุกขึ้นซะ"

โจรที่เต็มไปด้วยอาวุธมายืนขู่เขา ไคลน์ฝืนยิ้ม ก่อนจะคิดในใจ

'ไม่ว่าทางไหนก็ตาม พวกมันจะพยายามฆ่าชั้นให้ได้สินะ... ถ้างั้นชั้นก็ต้องสู้แล้วล่ะ'

ไคลน์พุ่งเข้าเตะเอวของโจร ปัดปืนออกจากมือ และสวนกลับด้วยการใช้ปืนฟาดไปที่หลังของมัน

โจรสลบลงไปทันที

"เฮ้อ... ชั้นเหนื่อยจริง ๆ"

และในตอนนั้นเอง

เสียงหวาน ๆ ก็ดังขึ้นจากซอกตึก

"ทำไมไม่อยากไปต่างโลกขนาดนั้นล่ะ?"

ไคลน์หันไปมอง ก็พบกับสาวผมสีทองที่ยืนโบกมือให้ ไคลน์เดินเข้าไปหาสาวผมสีทองด้วความสงสัย

"ฉันคือพระเจ้ายังไงล่ะ"

"...หา?"

"ฉันพยายามส่งนายไปต่างโลก แต่นายดื้อมาก ๆ เลยนะ!"

ไคลน์หันหลังเดินหนีทันที "ขอบายละ ต่างโลกไม่ใช่ทางของชั้น"

แต่ทันใดนั้น

ลำแสงสีทองพุ่งตรงมาหาไคลน์!

แต่เขาก็หลบได้

ไคลน์ยิ้มเย็น และสิ่งที่อยู่ในมือของเขา... คือมีดสองเล่มที่ปรากฏขึ้นมาราวกับเวทมนตร์

"...หมดเวลาที่ผมจะเป็นคนธรรมดาแล้วล่ะ"

พระเจ้าถึงกับชะงักไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ

"งะ... งั้นฉันมีข้อเสนอใหม่! นายไม่ต้องไปต่างโลกก็ได้! แต่ฉันจะให้นายย้อนเวลาแทน!"

ไคลน์ขมวดคิ้ว "ว่าไงนะ?"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***