คุณกรกันต์

อินเดินหน้าละห้อยมากับพิมล

ก่อนจะมองไปที่รอบๆ อินมองเห็นบ่าวไพร่ตนอื่น กำลังทำงานของตนทั้ง หญิงชรากำลังทำสำรับอาหาร ก่อนอินจะเอ่ยถามพิมลที่เดิมมาคู่

"นั้นคือกะไรรึ ไอ้พิมล"

"นั้นน่ะหรือ ก็คือสวนหย่อมของคุณกรน่ะ.."

"สวยยิ่งนัก.."

อินพูดพร้อมมองไปที่สวนหย่อม

สายตาละเห็นดอกมณฑาขาว ที่ตนนั้นชอบ พิมลที่ค่อยดูอยู่ทำให้เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย

...----------------...

เมื่อเดินเท้าใกล้เรือนเข้าทุกที

อินมองไปเรื่อยๆ เห็นตนผู้หนึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าต่าง ตนผู้นั้นมีหน้าตา

งดงาม ผู้คนในสมัยนี้ทำไมถึงหน้าตาดีเหลือเกิน อินได้แต่พลางคิดในใจ แต่มิกล้าเอ่ยออกไป

เพราะกลัวคนข้างๆ จะหาว่าตนนั้น ทำตัววิปราศ อินเดินคิดจนลืมดูว่าตนนั้นมาถึงหน้าเรือนแล้ว

ขณะที่อินกำลังจะก้าวขาขึ้นเรือน

เสียง อะหึ้ม ในลำคอก็ดังขึ้นทำให้สติของอิน กลับมาอีกครั้ง

อินมองไปยังจุดเริ่มเสียง เห็นใบหน้าของพิมล ทำหน้าไม่ค่อยก่อนพิมลจะเอ่ยขึ้นก่อนพิมลจะเอ่ยขึ้น

"เอ็งมิล้างเท้ารึ?"

คำพูดนั้นทำให้อินรู้ทันที่ว่าเขาจะต้องล้างเท้าทุกครั้งที่ขึ้นเรือน

"ข้าลืมน่ะ.."

"เรื่องเช่นนี้ คงมิมีผู้ใดลืม"

อินเงียบเมื่อได้ยินคำตอบจากพิมล แล้วค่อยหันมาหยิบขันมาตักน้ำในตุ่ม พิมลมองสิ่งที่อินทำ

ต้องจะยิ้มมุมปากเพราะ ใบหน้าของอิน โกรธเล็กน้อย

"เช่นนี้...ก็ขึ้นเรือนได้"

"ข้ารู้..ชิ!"

พิมลอมยิ้มเบาไปกับกิริยาของคนผู้น้อยตรงหน้าเขา ก่อนจะพาพิมลขึ้นเรือน เมื่อขึ้นมาถึง ยังไม่ต้องเข้าไปหาคุณกรก็ออกมารอก่อนแล้ว

"พวกมึงมาแล้วรึ.."

"ใช่ขอรับ.."

พิมลตอบก่อนจะเรียกให้อินเดินมานั่ง อินเดินมานั่งด้วยท่าที่ไม่มั้นใจ ในใจของอินนั้น ปั่นป่วนไปหมด

ชายผู้ที่เขาเห็นก่อนจะมาถึงนั้นคือใบหน้าของคุณกร อินคาดไม่ถึง ทำให้ใบหน้าของอินแสดงอาการเขินอายออกมาชัดเจน

"อะไรกัน เพิ่งหายป่วยมึงจะป่วยอีกแล้วรึ.."

อินตอบไม่ถูกกับคำถามนั้นก่อนจะทำหน้าตามีพิรุจขึ้นมา คุณกรก็ยิ่งสงสัย พิมลก็เช่นกัน

"เอ็งไหวมั้ย..ไอ้อิน"

เสียงของพิมลเอ่ยเพราะเห็นว่าท่าทางของอินดูไม่ปกติเท่าไหร่

อินยังคงไม่ตอบ เพราะตนมิกล้าพูดหรือเอ่ยอะไรออกไป

"...."

"มึงเป็นกะไร ไหนบอกกูสิ"

อินไม่ตอบพิมลเห็นท่าไม่ค่อยดีเลยจะขอพาอินกลับไปนอนพัก

"ไม่ต้อง...ข้าไหว"

เสียงของอินเอ่ย แต่เมื่อพิมลกับคุณกรได้ฟังก็ มีความคิดพิลึกๆ

ขึ้นมาเพราะเสียงของอิน มีความยั่วยวนไปในตัว

"มึงไหวแน่นะ.."

"ไหวขอรับ.."

อินตอบกลับคำถาม จากคุณกร

"กะผมว่..."

พิมลกำลังจะเอ่ยบ้างอย่างออกไปแต่ถูกคุณกรขัดไว้ก่อน

"ไม่ต้อง"

"วันนี้ไอ้อินไม่ต้องทำงาน ให้มันกลับไปเถอะเสียเถิด"

"ขอรับ"

เมื่อพิมลได้ยินอย่างนั้นจึงพาอินกลับไปพักผ่อนที่กระท่อม

...----------------...

เมื่อถึงกระท่อม อินขอนอนพักสักหน่อย พิมลกลัวว่าอินจะไปสบายอีกจึงถามอินว่าจักกินกะไรรึไม่ แต่คำตอบของอินมีเพียง

"มิเป็นไร..ข้ามิเอา..ข้าจักพักเสียหน่อย"

พิมลที่ได้ยินเช่นนั้นจึกเดินออกไปโดยทิ้ง ของเล็กๆน้อยๆไว้ให้

"หิ..น่ารักจัง"

เสียงของอินเอ่ยเมื่อเห็นของที่ทิ้งไว้ให้ แต่หารู้มั้ย

พิมลแอบฟังอยู่

...----------------...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***