สัญญารักแห่งความตาย

//'นี้สินะที่เรียกว่าความอบอุ่นที่แท้จริง'//ขณะที่เจี้ยนฉีกำลังยืนดูพรุไฟ หลี่หยางเยว่ก็ได้สกิดนางและยื่นของบางอย่างพร้อมชุดสีขาวที่เค้าพึ่งสั่งตัดมาให้แก่นาง เจี้ยนฉีที่เห็นแบบนั้นก็รู้สึกงุนงง"นี้คือของที่ข้าให้กับแม่นางจงรับไว้ซะ ถ้าหากว่าพายภาคหน้าแม่นางได้มาเป็นน้องของข้าจริงข้าจะ......จะให้แม่นางมากกว่านี้ "เมื่อเจี้ยนฉีเห็นอย่างนั้นจึงรับของที่หลี่หยางเยว่มอบให้นาง หลังจากพรุไฟที่ชาวบ้านจุดขึ้นหมดไปเจี้ยนฉีและหลี่หยางเยว่ก็ได้นั่งคุยกันสักพัง หลี่หยางเยว่ก็เสนอจะไปส่งเจี้ยนฉีที่เรือนพักเจี้ยนฉีที่เห็นแบบนั้นจึงตอบตกลง เมื่อทั้งสองเดินลงไปถึงชั้นล้าง ด้วยที่ว่าหลี่หยางเยว่เป็นแม่ทัพในกองทหารและด้วยนิสัยของเค้าจึงไม่ชอบนั่งรถม้าแต่เป็นขี่ม้าแทนเค้าจึงไม่มีรถม้าประจำตัว หลี่หยางเยว่ที่เห็นว่าวันนี้ลมแรงและต้องให้เจี้ยนฉีนั่งม้าเค้าจึงสบัดผ้าครุม ครุมตัวของเจี้ยนฉีเพื่อไม่ให้ถูกลม"ถ้าหากถึงจวนพักแล้วแม่นางข่อยคืนเสื้อให้กับข้าแล้วกัน"เจี้ยนฉียังไม่ทันได้ตอบตกลงอยู่ๆหลี่หยางเยว่ก็อุ่มนางขึ้นม้า นางที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจึงตกใจมากจากนั้นหลี่หยางเยว่ก็บอกให้นางจับเชือกแน่นๆและเค้าก็ควบม้าไปด้วยความเร็ว เมื่อถึงจวนพักเจี้ยนฉีก็ได้ถอดเสื้อครุมคืนให้กับหลี่หยางเยว่และกล่าวขอบคุณเค้าจากนั้นหลี่หยางเยว่ก็ควบม้าออกไป เมื่อเจี้ยนฉีเห็นว่าข้างนอกลมแรงจึงรีบเข้าไปที่จวนพัก นางได้เปิดประตูเข้าไปกลับไม่พบใครเลย//'พวกเค้าคงกำลังกินเลี้ยงครอบครัวกันอย่างมีความสุขอยู่ละมั้ง'//จากนั้นเจี้ยนฉีก็ได้เดินตากลมกลับเข้าห้องพักไป ในขนะที่นางกำลังนั่งอย่างไร้ความหมายนางก็นึกได้ว่ามีของบางอย่างที่หลี่หยางเยว่มอบให้นาง เจี้ยนฉีที่เห็นแบบนั้นจึงหยิบมาเปิดดูกลับพบว่าเป็นไม้แกะสลักรูปดาบชิ้นเล็ก เมื่อนางเห็นแบบนั้นจึงเผลอคิดถึงทหารที่เลี้ยงนางมาตั้งแต่เด็กผู้นั้น เค้าก็เคยมอบไม้แกะสลักให้นางเช่นนี้ น้ำตาของนางได้ไหลลงบนใบหน้าจากนั้นนางก็ได้ใช้เชือกมาร้อยไม้แกะสลักนั้นและห้อยไว้ที่คอ เช้ารุ่งขึ้นอวี่เฝิงสื่อและภรรยาพร้อมกับเยว่หลิงนั่งรถม้าคันเดียวกันกลับเมืองหลิวอิน เจี้ยนฉีที่เห็นว่ามีรถม้าที่นางนั่งมายังว่างอยู่จึงได้ขึ้นรถม้าคันนั้นกลับ ด้วยความที่รถม้าของอวี่เฝิงสื่อออกเดินทางก่อนจึงถึงก่อนแต่รถม้าของเจี้ยนฉีกลับหลงทางอยู่กลางทางในป่าอยู่นาน อยู่ๆคนขับรถม้าที่นั่งอยู่นอกรถม้าได้สังเกตุเห็นว่ามีโจรป่ากำลังตรงมาที่รถม้าเมื่อเค้าได้เห็นจึงจงใจทิ้งเจี้ยนฉีไว้ที่กลางป่าคนเดียวและหนีเอาชีวิตรอด เจี้ยนฉีที่นั่งอยู่ในรถม้าโดยไม่รู้เรื่องอะไร จู่ๆก็มีโจรมาพังรถม้าของนางเจี้ยนฉีที่ไม่ทันได้ตั้งตัวจึงถูกโจรป่าใช้ดาบยาวแทงไปที่ท้องจนเลือดอาบไปทั้งตัวเจี้ยนฉีล้มลงไปกับพื้นพร้อมน้ำตาอย่างทรมาน จากชุดสีขาวที่หลี่หยางเยว่มอบให้นางไส่กลับกลายเป็นสีแดงด้วยเลือดของนาง หลังจากที่โจรพวกนั้นนำทรัพย์สินเงินทองของนางไปจนหมดก็มาดึงดาบที่แทงทิ้งไว้ที่ท้องของนางและรีบหนีไป บนตัวของเจี้ยนฉีเหลือเพียงไม้แกะสลักของหลี่หยางเยว่ทรัพย์สินที่นางคิดว่ามีค่าที่สุดและนางก็ได้สลบไป เมื่อนางตื่นขึ้นมาอีกทีก็นอนอยู่บนเตียงที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน เจี้ยนฉีข่อยๆยกมือขึ้นมาบังแสงแดดที่ส่องลงบนใบหน้าของนาง//'อบอุ่นเหลือเกิน'//เซียนผู้เฒ่าที่นั่งมองนางอยู่ข้างๆได้ยิ้มออกมา"เจ้าฟื้นแล้วสินะ"เจี้ยนฉีตกใจพร้อมฉันมาถามเซียนผู้เฒ่าว่านางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เซียนผู้เฒ่าถอนหายใจและตอบนาง"นี้เจ้ามาอยู่บ้านข้ากี่เดือนแล้วยังไม่รู้อีกหรอว่าเจ้าอยู่ที่ไหน ครั้งนั้นที่ข้าเห็นเจ้าถูกแทงข้ายังคิดนานว่าควรช่วยเจ้ากลับมาที่เขาเหมิ่นอิ่นบ้านของข้าหรือไม่ตามเดิมที่นี้ก็สงบมากข้ายังกังวนว่าถ้าเอาตัวเจ้ามารักษาที่นี้ความสงบอาจจะหายไปเพราะที่พักข้าไม่มีใครเข้ามาได้และไม่มีใครรู้ว่าข้าอยู่ที่นี้ งั้นหลังจากนี้เจ้าห้ามลงเขานี้เป็นอันขาดถ้าหากว่าเจ้าลงเขาไปอาจเปิดเผยว่าข้าอยู่ที่นี้ก็เป็นได้"เมื่อเจี้ยนฉีได้ยินแบบนั้นจึงตกใจมากเซียนผู้เฒ่าจึงบอกให้นางทวนคิดอีกที//'อยู่ที่นี้คงไม่เสียหายอะไรถ้าหากว่าข้าลงเขาไปสุดท้ายคงโดนคนในตระกูลทำร้ายเหมือนเดิม'//เมื่อเจี้ยนฉีตัดสินใจแล้วจึงตอบตกลง เซียนผู้เฒ่าที่เห็นแบบนั้นจึงยิ้มให้นางและพานางไปที่ห้องพักและต้มยามาให้นางดื่ม"จากนี้แผลของเจ้าก็หายดีแล้วข้าสามารถรับเจ้าเป็นศิษย์ได้และถ่ายทอดวิชาให้กับเจ้าระหว่างที่เจ้าอยู่บนเขานี้แต่เรื่องนี้ก็ต้องให้เจ้าตัดสินใจเอาเองว่าเจ้าจะเป็นศิษย์ของข้าหรือไม่"จากนั้นเซียนผู้เฒ่าก็นำชุดเซียนมาให้นางและเดินออกไป เช้ารุ่งขึ้นเจี้ยนฉีได้ไส่ชุดเซียนที่เซียนผู้เฒ่ามอบให้และไปคำนับเซียนผู้เฒ่าเป็นอาจารย์ เซียนผู้เฒ่าจึงมอบกระบี่ให้กับนาง(2ปีต่อมา)สองปีมานี้หลังจากที่เซียนผู้เฒ่ารับเจี้ยนฉีเป็นศิษย์ก็ได้ถ่ายทอดวรยุทธที่แกร่งกล้าให้กับนางจนนางมีวรยุทธเทียบเท่ากับเซียนผู้เฒ่า วันต่อมาในขณะที่เจี้ยนฉีกำลังฝึกกระบี่ได้สังเกตุเห็นชายไส่ชุดดำเข้ามาในเขตอาคมของอาจารย์นาง นางจึงหยิบกระบี่พุ่งตรงไปที่ชายชุดดำคนนั้นและปลองฝีมือจนสุดท้ายเจี้ยนฉีก็สามารถวางกระบี่บนบ่าของเค้าได้ จากนั้นอยู่ๆเซียนผู้เฒ่าก็เดินหัวเราะออกมาและบอกให้ทั้งสองเค้าไปคุยในเรือน"นี้คือศิษย์น้องของเจ้า"เมื่อชายชุดดำได้ยินก็ตกใจอย่างมากและรีบเอาหมวกออก เมื่อเค้าได้เอาหมวกออกเจี้ยนฉีกลับตกใจมากเพราะคนที่นางปลองด้วยคือหลี่หยางเยว่ หลี่หยางเยว่เมื่อเห็นนางก็ตกใจเช่นกัน "ท่านคืออาจารย์ของเค้าเช่นกันเหรอ"เจี้ยนฉีถามด้วยน้ำเสียงที่ตกใจเซียนผู้เฒ่าจึงตอบนางว่านี้คือศิษย์พี่ของนาง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***