บทที่.4 ต้าเกอ

ลี่หลิน เดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าลานบ้านด้วยจิตใจที่กระวนกระวาย นางอยากเจอ ซูเฟิงมากแทบจะทนรอไม่ไหวแล้ว ทำไมหยวนเอ๋อถึงไปนานขนาดนี้คอกม้าก็อยู่ไม่ไกลทำไมนางถึงชักช้าจังเลย ลี่หลิน เดินไปบ่นไปในหัวของนางก็คิดไม่หยุดว่า ซูเฟิงคนนี้เป็นใคร หรือเขาจะข้ามภพมาเหมือนกับเธอหากเขาไม่ได้ข้ามภพมาเหมือนกับเธอแล้วเขามียาที่ใช้ในภพที่เธอจากมาได้อย่างไร หรือเหตุการณ์ระเบิดครั้งนั้นจะมีคนตายพร้อมกับเธอเขาเป็นใครกัน ขณะที่ลี่หลินสับสนกับความคิดของตัวเองอยู่นั้นก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

"คุณหนู ท่านออกมาทำไมเจ้าคะ ท่านยังไม่หายดีแล้วออกมาจากลมหน้าร้านบ้านทำไมหยวนเอ๋อรีบวิ่งเข้ามาประคองลี่หลิน

"ข้าแค่ร้อนใจไปหน่อย เห็นเจ้าไม่กลับมาสักทีก็เลยออกมารอที่หน้าลานบ้าน ซูเฟิงล่ะเจ้าไม่ได้พาเขากลับมาด้วยหรอกหรือ

"หยวนเอ๋อพาท่านหมอมาด้วยเจ้าค่ะ ข้าเป็นห่วงคุณหนูเลยรีบเดินกลับมาก่อนเดี๋ยวท่านหมอคงมาถึงเจ้าค่ะ ท่านเข้าไปรอที่ไหนบ้านเถอะเดี๋ยวก็จับไข้ขึ้นมาอีก

"ได้ หาก ซูเฟิง มาถึงรีบเข้าไปบอกข้าเลยนะ

"เจ้าค่ะ หากท่านหมอมาถึงข้าจะรีบไปรายงานท่านทันที เดี๋ยวข้าจะออกไปรอท่านหมอที่หน้าประตูเองเจ้าค่ะ ดีเจ้าไปเถอะ

หยวนเอ๋อ เดินออกไปรอซูเฟิงที่หน้าประตูด้วยความแปลกใจ ทำไมคุณหนูของนางต้องอยากจะพบท่านหมอขนาดนี้ ท่าทางก็ร้อนรนผิดปกติมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือยานั่นจะมีปัญหา หยวนเอ๋อยังไม่ได้คำตอบจากความคิดของนาง ซูเฟิงก็มาถึงพอดี ท่านหมอท่านมาถึงแล้วเร็วเถอะคุณหนูของข้ารอท่านนานมากแล้ว ถ้าท่านมาช้ากว่านี้คุณหนูของข้าดูท่าจะกระวนกระวายไม่หยุด อาการของพระชายาแย่ลงอย่างนั้นหรือ

"เปล่าหรอกเจ้าค่ะ อาการของนางดีขึ้นมากแล้วเพียงแต่ต้องการพบท่านเพื่อถามอะไรบางอย่างกับท่าน เข้าไปเถอะเจ้าค่ะ

"คุณหนู ท่านหมอมาถึงแล้วเจ้าค่ะ หยวนเอ๋อรายงานลี่หลินอยู่หน้าประตู เมื่อลี่หลินได้ยินจึงบอกให้หยวนเอ๋อพาเขาเข้ามา หยวนเอ๋อพาซูเฟิงเดินเข้ามาในเรือนก็เห็น ลี่หลินนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ในห้องโถงรับแขกเล็กๆ

"พระชายยา ซูเฟิงก้มทำความเคารพลี่หลิน ท่านต้องการพบข้าหรือขอรับ

"เจ้าไม่ต้องมากพิธี มานั่งใกล้ๆข้าตรงนี้ข้ามีเรื่องอยากจะถามเจ้า

ซูเฟิง เดินเข้าไปนั่งใกล้ๆลี่หลินตามคำสั่งของนาง ทำให้เขาได้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยจากตัวของนางอีกครั้ง เขาคิดในใจวันนี้เขาก็ต้องถามนางให้กระจ่างเหมือนกันแล้วเขาก็เอ่ยถามนางขึ้นมา พระชายามีอะไรจะถามข้าหรอขอรับ ถึงได้ดูร้อนรนเพียงนี้หรือท่านไม่สบายตรงไหน ลี่หลิน หยิบยาสองเม็ดที่หยวนเอ๋อเอาให้นางกินแต่นางไม่ได้กินมัน ออกมาวางไว้ต่อหน้าของซูเฟิง

“เจ้าเป็นใคร เอายาพวกนี้มาจากไหนทำไมเจ้าถึงรู้จักยานี้ ซูเฟิงเงียบไปชั่วขณะเขาก็ตกใจไม่น้อยทำไมพระชายาถึงรู้จักยานี้เหมือนกัน หรือว่านางก็ข้ามภพมาเช่นกันกับเขาและกลิ่นหอมที่อยู่บนตัวของนาง จะใช่คนที่เขาคิดไว้หรือเปล่า(จะใช่นางหรือเปล่า) ซูเฟิงสับสนภายในใจก่อนจะเรียกสติให้กับคืนมาและตัดสินใจพูดคำนึงออกไปว่า ”ฝ่าบาท"

หลี่หลิน ได้ยินคำเรียกนี้ก็ตกใจละคนดีใจไปด้วย นางน้ำตาคลอแล้วก็เริ่มร้องไห้ออกมาภายในใจของนางรู้สึกดีใจมากจนพูดไม่ออก ในสถานการณ์แบบนี้นางไม่คิดเลยว่าจะได้เจอคนรู้จักมันแทบเป็นไปไม่ได้เลย แต่ว่าวันนี้เธอได้เจอกับครอบครัวของเธอเพราะเธอมั่นใจแน่นอนว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่นางรู้จัก “ฝ่าบาท” คำนี้มีเพียง เฟิงเหยียน ซึ่งเป็นคู่หูในหน่วยรบของนางใช้เรียกนางและนางยังนับถือเขาเป็นพี่ชายของนางอีกด้วย เขากับนางชอบเล่นบทองครักษ์พิทักษ์องค์หญิงกันตั้งแต่เริ่มเข้ามาฝึกเป็นหน่วยรบพิเศษ จึงทำให้ได้ฉายานี้ขึ้นมาและนางจะเรียกเขาว่า "ต้าเกอ"

"ต้าเกอ เฟืองเหยียนต้าเกอใช่นายจริงๆใช่ไหม

"ฝ่าบาท ใช่นี่พี่เอง พี่ก็สงสัยว่าใช่เธอหรือเปล่าตั้งแต่แบกเธอมาวันที่ย้ายเรือนแต่เธอป่วยหนักมากเลยไม่มีโอกาสได้ถาม

"แล้วพี่จำค่าได้ยังไง เพระาหน้าตาของข้าก็เปลี่ยนไปถึงจะมีส่วนคล้ายอยู่บ้างแต่ก็ไม่ทั้งหมดและนางอาจจะดูสวยกว่าข้ามากเลยด้วยซ้ำ

"พี่จำเธอได้เพราะกลิ่นหอมที่ติดตัวเธอมา พี่ได้กลิ่นหอมจากตัวของเธอตอนแบกเธอมาซึ่งเป็นกลิ่นหอมเฉพาะตัวของเธออยู่แล้วพี่จำได้ กลิ่นนี้มีเพียงเธอเท่านั้นที่มีมัน พี่ฝึกกับเธอมากี่ปีแถมยังออกปฏิบัติหน้าที่กับเธอตลอดพี่จึงจำกลิ่นของเธอได้เป็นอย่างดี

"ต้าเกอ" ลี่หลินเรียก ซูเฟิง พร้อมถลาเข้าไปสวมกอดเขาแล้วร้องไห้ออกมาอีกรอบ ข้าดีใจมากที่เจอพี่ข้าข้ามภพมาก็โชคร้ายมาอยู่ในร่างพระชายาที่ไม่เป็นที่โปรดปราน โดนโบยจนเกือบตายแต่สวรรค์ยังเข้าข้างข้าอยู่ที่ได้มาพบพี่ในวันนี้ ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งพี่มาให้ข้า

"โอ๋ โอ๋ ไม่ร้องนะเด็กดี หยุดร้องได้แล้วไม่เป็นไรแล้ว พี่อยู่ตรงนี้ต่อไปพี่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายเธออีก ซูเฟิงกอดปลอบลี่หลินและตบหลังเธอเบาๆเพื่อปลอบใจ

“ต้าเกอ พี่ย้ายเข้ามาอยู่กับข้านะ ในเรือนไผ่ยังมีห้องว่างอยู่อีกห้องนึงพอดีท่านมาอยู่กับข้านะ น่านะต้้าเกอท่านมาอยู่กับข้าที่นี่เถอะนะ ลี่หลินทำเสียงอ้อน

"ตอนนี้เธอเป็นถึงพระชายาอ๋อง ข้าเป็นผู้ชายจะให้ย้ายมาอยู่กับเจ้าได้ยังไงแล้วอีกอย่างในยุคนี้เขาแบ่งแยกชายหญิงอย่างชัดเจน

"ทำไมจะไม่ได้ต้องได้สิ ถ้าอย่างนั้นเอาแบบนี้ดีไหมท่านก็เข้ามาอยู่ในฐานะองครักษ์ประจำตัวของข้า ต่อไปนี้ข้าแต่งตั้งให้ท่านมาเป็นองครักษ์ของข้าต้าเกอท่านมาอยู่กับข้านะ

"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ได้ เธอนี่ไม่เคยเปลี่ยนเลยจริงๆ แต่เรามาตกลงกันก่อนตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในยุคสมัยของเรา ที่นี่ไม่เหมือนกันที่นี่การแบ่งแยกชายหญิงชัดเจน นายบ่าวชัดเจน ในยุคนี้ที่นี่พี่คือ ซูเฟิง ส่วนเธอคือลี่หลินพระชายาเอกของท่านอ๋อง อยู่ต่อหน้าคนอื่นเจ้าต้องวางตัวให้ดี โอเคไหม โอเคค่ะ และต่อไปพี่คือองครักษ์ส่วนตัวของเธอ

หยวนเอ๋อยืนฟังซูเฟิงกับลี่หลินคุยกันอยู่นานก็ไม่เข้าใจ ว่าสองคนนี้คุยอะไรกันทำไมถึงพูดภาษาแปลกๆคำบางคำนางไม่เคยได้ยินมาก่อน นางจึงยืนทำหน้างงๆอยู่อย่างนั้นเมื่อลี่หลิน มองเห็นสีหน้าของหยวนเอ๋อที่ไม่เข้าใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น จึงอธิบายให้นางฟังหยวนเอ๋อมานั่งนี่ข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง ต่อไปนี้ซูเฟิงจะมาเป็นองครักษ์ส่วนตัวของข้า และจะย้ายเข้ามาอยู่ในเรือนไผ่หลังนี้ื ท่านรู้จักกับท่านหมอหรือเจ้าคะทำไมท่านถึงเข้าไปสวมกอดท่านหมอเช่นนั้น หากท่านอ๋องมาเห็นเข้าท่านจะโดนลงโทษอีกนะเจ้าคะคุณหนู หยวนเอ๋อถามกลับไปยังลี่หลิน ไม่เป็นไรหรอกค่ากับซูเฟิงรู้จักกันมานาน เขาเป็นพี่ชายที่ไม่ได้เจอกันนานมากของข้า เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงหรอกแต่ท่านไม่มีพี่ชายนี่เจ้าคะ เป็นพี่ชายที่ข้านับถือคนนึงน่ะตอนนั้นเจ้ายังเด็กมากเจ้าไม่รู้จักเขาหรอก เจ้าค่ะคุณหนู เจ้าไปเตรียมห้องว่างที่อยู่ข้างๆของห้องเจ้าให้กับเขาเถอะเจ้าค่ะ ข้าจะไปทำความสะอาดห้องไว้ให้พร้อมเจ้าค่ะ

“อ้อ”ต้าเกอมีอีกเรื่องนึงท่านยังไม่ได้บอกข้าเลยว่าท่านเอายามายังไง

"อ๋อตอนที่ข้าตื่นขึ้นมา ก็มีมิติเล็กๆปรากฏขึ้นทำให้ข้าสามารถหยิบเอาอะไรก็ได้จากยุคของเรา

"อย่างนั้นหรือ แล้วทำไมข้าไม่เห็นมีมิติที่ท่านว่าข้าก็ข้ามภพมาเหมือนกันอย่างนี้มันลำเอียงชัดๆ ต้าเกอ ลี่หลินทำเสียงอ้อนในเมื่อท่านสามารถหยิบอะไรก็ได้ท่านช่วยหยิบครีมอาบน้ำ แชมพู ยาสีฟันแปรงสีฟัน ให้ข้าหน่อยได้ไหม ไม่รู้ว่าข้าไม่ได้อาบน้ำแปรงฟันมากี่วันแล้วรู้สึกไม่สบายตัวเอาเสียเลย

"ได้สิ ซูเฟิง หยิบเอาของใช้ทุกอย่างที่ลี่หลินต้องการออกมาให้นางยิ้มด้วยความพอใจอ้อ! ยังมีครีมบำรุงของข้าด้วยนะ

ได้ๆ ขอรับพระชายา วันนี้พี่ต้องกลับก่อนพรุ่งนี้ถึงจะย้ายเข้ามาอย่างน้อยก็ต้องบอกคนที่คอกม้าก่อน

"โอเค ต้าเกอ พรุ่งนี้เจอกัน

หลังจากซูเฟิงกลับไป ลี่หลินก็ได้สั่งให้ยวนเอ๋อเตรียมน้ำไว้ให้เธออาบ แล้วเธอก็หอบเอาของใช้ต่างๆที่ซูเฟิงได้หยิบออกมาไว้ให้เธอเข้าไปอาบน้ำอย่างสบายใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***