บทที่1 ความเจ็บปวดแสนสาหัส

อ่า"   ความรู้สึกเจ็บปวดเหมือนกับกระดูกของเธอจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ และหลังของเธอคล้ายจะขาดออกจากกัน ความเจ็บปวดที่เริ่มขึ้นจากหลังของเธอที่ถูกโบยจนเนื้อแตกแถมยังโดนน้ำราดซ้ำเข้าไปอีกทำให้เธอนั้นเจ็บแสบเข้าไปถึงกระดูก                                "นี่เธอไม่ได้โดนระเบิดหรอกหรือ ทำไมหลังของเธอถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้หรือว่าเธอโดนศัตรูจับได้แล้วกำลังดึงปีกของเธอออกมา ความเจ็บปวดนี้ เมื่อ ลี่หลิน รู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาเพราะไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดที่แสนทรมานนี้ได้อีกต่อไป. ในภาพที่เลือนราง   "ลี่หลิน"มองเห็นเพียงแค่เท้าของคนผู้หนึ่งสวมรองเท้าที่ตัดเย็บออกมาได้อย่างปรานีต และได้ยินเพียงเสียง ตุบ ตุบ ตุบ เสียงไม้ที่โบยลงบนหลังของเธอโดยไม่มีท่าทีที่จะหยุดโบยเลยด้วยซ้ำ 

    ใครกันใครที่กล้ามาทำร้ายหลังของเธอ ปีกของเธอล่ะด้วยแรงโบยขนาดนี้ปีกของเธอไม่เสียหายหมดแล้วหรือ ขณะที่ความโกรธของเธอพุ่งถึงขีดสุด ก็เงยหน้าขึ้นมองแล้วพลันตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นใบหน้าที่อยู่ต่อหน้าตัวเองอย่างชัดเจน เขาผู้นั้นมีหน้าตาที่หล่อเหลาดูมีสง่ามากผมยาวสีดำได้ถูกรวบไว้กลางศรีษะ ชุดที่สวมใส่ถึงจะเป็นชุดธรรมดาแต่ก็ดูมีสง่าและมีฐานะที่สูงศักดิ์ตะเข็บที่เย็บปักลงไปล้วนบรรจงปรานีตเป็นอย่างมาก'.                 นี่เธออยู่ที่ไหนทำไมชายผู้นี้ถึงได้แต่งตัวแปลกๆ เช่นนี้ การแต่งกายเช่นนี้เธอเคยเห็นแต่ในซีรี่ห์จีนโบราณที่เธอเคยดูมาเท่านั้น เธอจึงหลับตาลงอีกครั้งแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาใหม่ "นี่เธอยังไม่ตายหรอนี่?  แต่กับข้ามภพมาอยู่ในยุดจีนโบรานอย่างนั้นหรือ ?

   "เจ้าฟื้นแล้ว" เสียงเอ่ยถามที่แฝงไปด้วยความเยือกเย็นในน้ำเสียงก็ดังขึ้น เสียงของคนที่อยู่เบื้องหน้าของเทอยังเต็มไปด้วยโทสะ ใบหน้าของเขานั้นช่างเย็นชายิ่งนัก แต่ ใบหน้าที่เย็นชานี้ของเขากับยังดูหล่อเหลา ไม่ว่าจะโกรธจนใบหน้าบิดเบี้ยวก็ไม่สามารถทำลายความหล่อเหลาของเขาลงได้  'ลี่หลิน ตกอยู่ในความมึนงงไปชั่วขณะแต่ทว่าอยู่ๆเธอก็ปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง จากนั้นก็มีภาพความทรงจำบางอย่างปรากฏขึ้นในหัวของเธอ ความทรงจำเหล่านั้นล้วนไม่ใช่ความทรงจำของเทอเอง ทำให้เธอคิดขึ้นมาได้ว่าที่แท้เธอยังไม่ตายแต่วิญญานของเธอได้ข้ามภพมาอยู่ในร่างนี้และภาพความทรงจำที่เธอได้เห็นเมื่อกี้คงเป็นของเจ้าของร่างเดิม 'นางมีชื่อว่า ลี่หลิน เช่นเดียวกับเธอ นางเป็นบุตรตรีคนเดียวของขุนนางผู้เรืองอำนาจและยังมีกองกำลังทหารนับหมื่นอยู่ในมือ ก่อนที่นางจะแต่งงานนางได้ถูกเลี้ยงมาอย่างถนุถนอม ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากผู้เป็นบิดาและมารดาเป็นอย่างมากด้วยนางถูกเลี้ยงแบบตามใจจึงเติบโตขึ้นมาพร้อมกับนิสัยที่เย่อหยิ่งทนงตน เอาแต่ใจและชอบวางอำนาจ แต่นางกลับเป็นสตรีที่รักมั่นมาก และนางรักบุรุษเพียงคนเดียวก็คือ                'อ๋องไป๋อี้เฉิน'คนนี้ ตอนนี้นางก็ได้แต่งเข้ามาเป็นชายาเอกของเขาแล้ว

เพียงแต่นางแต่งเข้ามาเป็นชายาเแกของเขาได้เพียงหนึ่งเดือน  อ๋องไป๋อี้เฉินผู้นี้ก็ได้แต่งชายารองเข้ามาอีกคน ซึ่งชายารองคนนี้ก็คือคนรักของเขานั่นเอง

 ชื่อของนางคือ ซูหนี่ว์ ทำให้เจ้าของร่างเดิม ไม่พอใจและเสียใจเป็นอย่างมากนางซึ่งเป็นชายาเอกกลับไม่เป็นที่โปรดปราน มิหนำซ้ำยังแต่งชายารองเข้ามาเหยียบย่ำน้ำใจนางถนุถนอมเอาอกเอาใจยิ่งกว่าอะไร แต่กลับเจ้าของร่างเดิมนั้นเขามีเพียงความเกียจชังความเฉยชา แม้นางจะรักทุ่มเทเอาอกเอาใจเขาเพียงใดก็ตาม นางจึงเกิดความริษยาขึ้นมาภายในใจ และคอยหาโอกาศที่จะกลั่นแกล้ง ซูหนี่ว์ ตลอดเวลา ยิ่งทำให้นางถูกเกลียดชังจากอ๋องไป๋อี้เฉินเพิ่มมากขึ้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***