คำร้องขอของผู้นำฝั่งตะวันออก

‘ผมยินดีที่จะแต่งงานกับลูกสาวของลุงครับ’ ผมไม่รู้ว่า ผมตัดสินใจถูกหรือเปล่าแต่มันคือหน้าที่ ที่ผมต้องทำ เรื่องการแต่งงานมันเรื่องใหญ่ก็จริงแต่เรื่องหน้าที่ก็มาก่อนเสมอ

‘ขอบคุณมากๆนะเคนจิ ผู้นำฝั่งเหนือ ไม่เสียแรงที่ฉันหวังพึ่งเธอเลยจริงๆ’ ลุงนากาว่าลุกขึ้นมาตบไหล่ผมเบาๆ

อยากรู้ใช่ไหมครับว่าทำไมผมถึงตอบตกลงเรื่องที่จะแต่งงาน เพราะหลังจากที่ผมได้ขึ้นเป็นผู้นำฝั่งเหนือ หลังจากวันนั้นผมได้รับสายจากนางพยาบาลว่าพ่อผม อยากเจอผมกับลุง และพอผมไปถึงโรงพยาบาล

‘เคนจิ’ ผมเดินเข้าไปยืนใกล้ๆพ่อ ‘ขอโทษที่กลับมาแล้วเห้นพ่อเป็นแบบนี้นะ’

‘ไม่เลยครับพ่อ’ ผมยิ้มให้กับพ่อ ผู้ชายที่ผมนับถือที่สุดและถือเป็นไอดอลที่เก่งที่สุดของผม

‘ไม่สิ ต้องเรียกว่านายท่านเคนจิแล้วสินะ’

‘ผมก็ยังเป็นลูกของพ่อเหมือนเดิมนะครับ’

‘เฮ้อ…’ จู่ๆสีหน้าจากยิ้มแย้มของพ่อกลับเป็นสีหน้าแห่งความเศร้าทันที ‘ที่พ่อให้เราขึ้นมาแทนที่เพราะอยากให้เราช่วยพอเรื่องหนึ่ง พ่อกับลุงไม่สามารถทำเรื่องนี้เองได้แล้ว และเรื่องนั้นก็คือ ลูกจะต้องแต่งงานกับลูกสาวของเจ้านากาว่า’

‘แต่งงาน?’

‘ใช่ เจ้านากาว่ามันมาขอร้องพ่อก่อนที่พ่อจะล้มป่วยแต่พ่อทำไม่ได้จริงๆ มันน่าเกลียดไปนะถ้าจะแต่งงานกับรุ่นลูก พ่อเองเห็นหนูคานะเป็นลูกสาวคนนึงเหมือนกันและมันไม่ดีแน่ๆ พ่อไม่อยากให้หนูคานะมาดูไม่ดีในสายตาคนอื่น มันเหมือนไม่ให้เกียรติกัน และอีกอย่างเจ้านั่นมันก็เริ่มดูแลฝั่งตะวันออกไม่ไหวด้วยร่างกายที่เริ่มแก่ขึ้น ส่วนลูกสาวเจ้านั่นไม่สามารถดูแลคนเดียวได้แน่นอน ต้องมีคนช่วยดูแล คนที่รู้เรื่องหลบหนีทีไล่ รู้เรื่องธุรกิจแบบนี้’

‘แล้วลูกสาวของลุงนากาว่าเขาตกลงจะทำเรื่องนี้หรอครับ?’

‘ก็คงปฏิเสธไม่ได้ หนูคานะตอบตกลงที่จะทำ’

‘ฉันไม่คิดเลยนะว่าเจ้านั่นมันจะถอดใจไม่อยากดูแลฝั่งตะวันออกแล้ว’ ลุงมากิที่เงียบฟังพ่อพูดก็พูดขึ้น ผมหันไปมองจนลุงมากิมายืนอยู่ข้างๆผม

‘ก็เพราะมันมีบางคนที่เห็นความจุดอ่อนของฝั่งตะวันออกน่ะสิ แกก็น่าจะรู้ดีนะมากิว่าเขาคนนั้นคือใคร?’

 ‘คู่ปรับแกตั้งแต่เรื่องขโมยของที่เรือสำราญน่ะหรอ? ทั้งนิสัยทั้งหน้าตา ลักษณะท่าทางเหมือนกันอย่างกับแกะ ตอนที่ฉันเห็นครั้งแรกแล้วฉันเหมือนเห็นเจ้านั่นตอนหนุ่มๆเลย’

‘ใช่ แล้วอีกอย่างลูกชายเจ้านั่นก็ร้ายใช่ย่อย ยึดฝั่งตะวันตกได้ก่อนจะออกมาจากหน่วยรบพิเศษ ตอนนี้ฝั่งตะวันตกก็เหมือนสลัมจากแต่ก่อนเป็นแหล่งค้าขายอุดมสมบูรณ์ ตอนนี้กลายเป็นตลาดมืด และพวกทำเรื่องผิดกฎหมายเยอะแยะไปหมด’

‘แถมมันยังยัดเงินให้ตำรวจทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็นเหตุการณ์ด้วยนี่?’

‘ใช่’

‘ทำไมพ่อกับลุงถึงทำให้มันเกิดขึ้นแบบนี้ล่ะครับ ไหนพ่อเคยบอกว่าแก๊งสี่ทิศที่พวกพ่อสร้างขึ้นมาจะไม่แตกแยกกัน แต่ทำไมตอนนี้…’

‘เพราะความโลภ ความทะเยอทะยานที่ไม่มีสิ้นสุด แต่แปลกดีนะ มันกลับได้ดียิ่งกว่าหนูตกถังข้าวสารซะอีก’

‘แล้วถ้าเขาเกิดนึกอยากมายึกฝั่งเหนือล่ะครับพ่อ?’

‘ไม่มีทางอยู่แล้วล่ะ ตราบใดที่ยังมีลุงกับพ่อของเรา อย่าลืมสิเราก็มีกำลังคนต่อกรกับพวกนั้นได้อยู่ เราได้พวกตะวันออกมาแล้วไงล่ะ?’ ลุงมากิพูดยิ้มๆพร้อมกับบุหรี่จะขึ้นมาจุดสูบ

‘เฮ้ยๆ! มากิ ฉันป่วยอยู่นะเว้ย ไปสูบตรงที่เขาให้สูบสิเว้ย!’

‘ฮ่าๆๆๆ คนป่วยแบบแกอย่ามา ตอนแข็งแรงดีสูบซิก้าร์เป็นว่าเล่นเลยนะแก’

‘เฮ้ยนั่นมันตอนวัยกลัดมัน มันก็ต้องเพิ่มพลังสิวะ’

‘พ่อครับ ลุงมากิครับ’

‘…’ ทั้งพ่อและลุงมากิเงียบและมองมาทางผม ‘ถ้ามันเป็นเรื่องครอบครัวผมก็จะทำมันครับ’

‘ดีมาก พ่อภูมิใจในตัวลูกมากๆนะ ฝากด้วยนะนายท่านเคนจิ พ่อเองอยากเห็นลูกแต่งงานมีครอบครัว แต่ไม่ใช่เดินสายนี้ แต่เพื่อธุรกิจพ่อรบกวนด้วยนะ’

‘ครับ’ ผมก้มโค้งให้พ่อ

และวันนี้ก็มาถึง วันที่ลุงนากาว่ามาที่บ้านเพื่อมาคุยเรื่องงานแต่งงานของผมกับคานะ

‘อ้าวเคนจิ’ เสียงลุงนากาว่าดังขึ้นเมื่อเห็นผมแกยิ้ม ‘ไม่คิดว่าโตมาจะหล่อเอาเรื่องแบบนี้นะ’

‘ขอบคุณนะครับ เชิญลุงนากาว่านั่งก่อนนะครับ’ ผมผายมือให้แกนั่งกับเบาะนั่ง ส่วนผมนั่งฝั่งตรงข้าม โดยตรงกลางมีโต๊ะไม้ตั้งอยู่ บนโต๊ะมีชุดน้ำชาวางไว้

‘งั้นเรามาเข้าเรื่องกันเลยนะเคนจิ ฉันบอกตรงๆฉันไม่รู้ว่าจะไปพึ่งใครแล้ว เวลาผ่านไป ทุกสิ่งทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยน รุ่นฉัน คนแบบฉันก็เริ่มหนีหายตายจากโลกนี้กันไปหมดแล้ว และตอนนี้ทางฝั่งตะวันออกยังเจอปัญหาการรังควานของคนกลุ่มหนึ่ง ฉันไม่รู้ว่าคนพวกนี้มันมาได้ยังไง แต่ฉันเดาไว้ว่า น่าจะเป็นพวกที่ถูกฝั่งใต้ว่าจ้างมา ธุรกิจส่งออกของฉันเมื่อก่อน ฉันจะเป็นคนตัดสินใจคนเดียวแต่ตอนนี้กลับมีไอ้พวกนี้มา ถ้าตัวฉันคนเดียวมันก็ยังพอสั่งลูกน้องสู้ได้ แต่เพราะฉันมีลูกสาวน่ะสิ ฉันกลัวว่าถ้าฉันไม่ทำให้มันกลัว หรือ ตาย มันต้องมายุ่งกับลูกสาวฉันแน่ๆ’

‘เพราะงั้นลุงเลยมาหาพ่อผมสินะครับ’

‘ใช่ มันมืดแปดด้านไปหมดเคนจิ ฉันได้ยินมาว่า ตอนที่มันยึดฝั่งตะวันตกทำยังไง ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น ฉันไม่อยากทำให้เมืองที่ฉันสร้างมาต้องมาพังลงเพราะความไม่รู้จักพอของฝั่งนั้นนะ’

‘ลุงไว้ใจพวกผมหรอครับ แล้วถ้าวันนึงมันไม่ได้เป็นไปตามที่ลุงคิดไว้’

‘ฉันรู้จักนิสัยพ่อเราดีเคนจิ และฉันไว้ใจพ่อของเรามากนะ ไม่งั้นฉันไม่ถ่อมาเองถึงที่นี่หรอก’

‘ครับ’ ผมนั่งฟังพร้อมกับรินชาให้แกไปด้วย

‘จริงสิ เราก็น่าจะพอรู้แล้วใช่ไหมว่า ที่ฉันมาเพราะเรื่องอะไร ฉันอยากจะถามว่า เราน่ะมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาบ้างหรือยัง’

‘แค่กๆๆๆ ขะ…ขอโทษครับ’ ผมถึงกับสำลักน้ำชาออกมาทันทีเมื่อลุงนากาว่าพูดเรื่องนี้ขึ้นมา

‘ฮ่าๆๆ เดาไม่ผิดจริงๆ ยังไม่มีสินะ ฉันเหมือนได้โชคสองเด้งเลยแหะ ถ้างั้นโปรดรับลูกสาวฉันไว้ให้เป็นคู่ชีวิตด้วยเถอะนะเคนจิ ลุงขอร้องได้หรือเปล่า ลุงไม่อยากให้ใครมารังแกลูกของลุง ลุงไม่อยากให้ตระกูลของลุงหายไป’

‘…’ ผมมองคุณลุงพลางจิบชาไปด้วย ตอนแรกที่คุยกับพ่อและลุงมากิดูมันเหมือนง่ายนะครับแต่พอมาคุยกับลุงนากาว่าตรงๆ กลับเป็นเรื่องหนักอย่างบอกไม่ถูก

‘อย่างแรกเลยคือลุงต้องขอโทษที่ไม่ได้พาคานะมาเพราะ ลูกของลุงติดงานเดินแบบที่บราซิลเลยมาไม่ได้ เรื่องนี้ลุงได้คุยกับลูกไว้แล้ว ลูกของลุงตอบตกลงที่จะแต่งงานนะ แต่อย่างว่าเรื่องนี้มันเรื่องใหญ่ลุงไม่อยากบังคับเราหรอก ถ้าเราปฏิเสธ ลุงจะส่งคานะไปอยู่ที่ไกลๆ ไม่ให้ใครสามารถหาเธอเจอ ลุงรู้ว่านี่มันก็เหมือนการคลุมถุงชน ลุงเองก็อยากเห็นลูกสาวของลุงในวันแต่งงาน ถ้าได้แต่งกับคนที่คู่ควรลุงจะได้นอนตายตาหลับ’

‘ผมยินดีที่จะแต่งงานกับลูกสาวของลุงครับ’ ผมไม่รู้ว่า ผมตัดสินใจถูกหรือเปล่าแต่มันคือหน้าที่ที่ผมต้องทำ ขนาดลูกสาวของลุงยังทำ แล้วทำไมผมจะทำมันไม่ได้ ถึงแม้เรื่องการแต่งงานมันเป็นเรื่องใหญ่ก็จริงแต่เรื่องหน้าที่ต้องมาก่อน เหตุผลของการแต่งงานสำหรับคนอื่นอาจจะเป้นที่คนสองคนรักกัน ตกลงปลงใจ แต่สำหรับผมกับลูกสาวของลุงนากาว่ามันคือ ธุรกิจ และการปกป้องเพื่อสิ่งที่เรารักกับคนที่เรารัก ผมคิดว่าเธอก็คิดแบบเดียวกันกับผม

‘ขอบคุณมากๆนะเคนจิ ผู้นำฝั่งเหนือ ไม่เสียแรงที่ฉันหวังพึ่งเธอเลยจริงๆ’ ลุงนากาว่ามีสีหน้าที่แจ่มใสขึ้นมาทันทีจนกระทั่งตอนเที่ยงลุงนากาว่าขอตัวกลับก่อน เพื่อดำเนินเรื่องงานแต่งต่อไปและจะติดต่อมาทางผมอีกที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***