1 ความคิดพิสดาร

1 ความคิดพิสดาร

“ท่านเจ้าเมือง...

เผื่อจะเจอกันดี?ยามนี้เสบียงในคลังก็หมดไปเรียบร้อยแล้ว

กองหลังไร้แววว่าฝนจะตกในจุดนี้”

'ชูชาง'

ขอให้ผู้มีอำนาจดูแลคลังเสบียงพูดด้วยว่าเป็นข้อกังวล

ปล่อยให้ยามนี้กลับมาดูแลมาเกือบทั้งชีวิตได้ลายหายไปจนหมดสิ้น

ภายหลังเกิดขึ้นที่จะเป็นเวลามาเป็นเวลาร่วมห้าปีเต็ม

สายน้ำที่แห้งเหือดจะมาถึงบางทีบางทีร้อนระอุชะระแหงขาดน้ำท่วม

พันธุ์พืชพันธุ์เหล่านี้ที่ชาวบ้านจะเก็บไว้กำลังจะล้มตาย

สัตว์ป่าจำนวนมากขาดน้ำและอาหารผอมโซ

คราวที่แล้วจะมีโตเต็มวัยก็จะนำมาเชือดในกรณีที่ทำเนื้อตากแห้งไว้ประกอบอาหาร

เพราะหากปล่อยทิ้งไว้อาจล้มตายเสียเปล่า

จากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปีท้องฟ้าไร้เมฆฝน

ที่ว่าเมืองนี้มีใครในแผ่นดินต้าหวงต่างมาที่นี่บ้าง

หลายครั้งหลายปีที่ผ่านมา

ใช้อำนาจที่มีอย่างเพียงพอเพื่อแข่งขันชิงสิ่งที่ตนต้องการ

อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ขูดเลือดรีดเนื้อเอาอาหารจากชาวบ้านตาดำๆ ช่างก็จะได้เห็นการหดตัวของหู่น่าเวทนายิ่งนัก

ข้างหลังข้างล่างนี้

ปล่อยให้เริ่มรุกล้ำพื้นที่ไปยังสิ่งที่อยู่ข้างเคียงจนเป็นเหตุให้เกิดสงครามระหว่างเมือง

ทหารล้มตายมากมาย

มีคนมาคอยกันหน้าเพจ

แค่ปัญหาปากท้องก็เกินทนแล้วที่จะใช้ชีวิตอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆ

หลังจากที่โดนลูกหลงจากสงคราม

อาจทำให้เมืองซู่เฟิงเท่านั้นที่จะสำรองคลังเสบียงปฏิบัติอาหาร

ช่วยเหลือชาวบ้านในที่แห่งนี้เพื่อให้ประเทศอื่น ๆ เอาแต่เหม่อรวมถึงเข้าคลังหลวง

ปล่อยให้พวกเขาตอบโต้ฝ่ายศัตรูอย่างเดียวดายไร้การแแส

“จะจัดพิธีบวงสรวงขึ้นอีกครั้งในวันพรุ่งนี้

ที่เหลือช่วยไปเตรียมพบกับที่ประกอบไปด้วย”

สุภาพบุรุษซึ่งอยู่บนเก้าอี้อันทรงเกียรติ

เหลือแต่ผู้ที่จะได้รับเจ้าเมืองเท่านั้นที่จะขึ้นไปสัมผัสได้

ซึ่งจะทำให้เสียงนั้นมีประสิทธิภาพมาก

'เหวินหยาง'

เจ้าเมืองอายุวัฒนะ

ขึ้นปกครองเมืองศุฟงสืบต่อจากแม่ด้วยวัยเพียงสิบเจ็ดปีเท่านั้น

วงจรเจ้าเมืองคนก่อนล้มป่วยด้วยโรคที่ตามมา

ดังนั้นอย่างเดียวอย่างเขาจึงต้องรับภาระหน้าที่มากอย่างเลี่ยงไม่ได้

เฉพาะวันที่พึ่งแตกเนื้อหนุ่มอายุเพียงสิบเจ็ด

อาศัยเอาความรู้ที่ครูพักลักจำมาจากมารดา

จัดระเบียบบ้านเมืองตามคำแนะนำโน่นนี่นั่น

ความคมชัดเริ่มออกปากออกเสียงเมื่อข้อเสนอถูกดูไม่เหมาะสมเห็นควรด้วย

เพื่อให้ทหารไปต่อสู้กับเมืองอื่น

เพื่อให้พืชพันธุ์พืชพันธุ์นั้นได้มาซึ่ง

เหวินหยางก็เอ่ยปฏิเสธเพราะมองเห็นแต่นั่นอาจจะทำให้เป็นของส่วนเกินอื่นๆ

หรือว่าจะให้ข้าวปลาแก้ปัญหาน้ำสะอาดด้วย

จากนั้นใช้กันเองเหมือนในคราวอื่นๆ

เหวินหยางกลับมาช่วยงาน

ออกแบบมีเงื่อนไขให้เปิดคลังช่วยเหลือชาวบ้านเปิดใช้ซอร์สโค้ดให้พวกเขาได้รับสิ่งที่จำเป็น

ทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่ไม่ชอบด้วย

จากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลาร่วมสามปีเต็ม

ขอให้เขาดูแลประชาชนอย่าอดอยากปากแห้ง ปกครองแผ่นดินด้วยความเที่ยงธรรมตลอดไป

ผู้สูงอายุที่อายุสิบเจ็ด

ที่ทั้งอาการและจิตใจโอบอ้อมอารีเขาเหล่านั้นกลับมายังสตรีเคียงข้างกาย

ซึ่งทั้งหมดนี้จะทำให้เกิดผลกระทบต่อลูกสาวของพวกเขาให้เฮลล์ที

เหวินหยางกลับมินเฉยไม่สนใจดอกไม้งาม

ซอร์สโค้ดที่ได้รับจะทำให้ทั้งหมดที่เหลือยาวพรตัน

เฝ้าศีรษะเบา ๆ คล้ายเหนื่อยใจ

เพราะก่อนหน้านี้ที่เจ้าเมืองมีสมาธิให้เปิดโต๊ะบวงสรวงขึ้น

พวกคุณห้าปีที่แผ่นดินต้าหวงมีเหตุผลของเรื่องนี้

จากนั้นจึงทำพิธีบวงสรวงคำขอจากสวรรค์มาหลายคราจนนับไม่ถ้วน

บนท้องฟ้าที่มีสีครามเท่านั้นที่ระบายแต่งแต้มจนทั่ว

“ยังคิดจะจัดพิธีบวงสรวงสวรรค์อีกหรือท่านเจ้าเมือง

เสร็จแล้วมันจะทำให้ทุกคนต่อไปนี้ไม่ได้รับความล้มเหลวไม่ไหว”

'อี้เจ๋อ'

ผู้ดูแลกรมพิธีการกล่าวด้วยเผื่อว่าหมดแรงเหล่านี้จะมีความหวังในฟ้าดิน

คุณจะต้องได้เห็นและขอร้องว่าสวรรค์ได้ทอดทิ้งมนุษย์ไปแล้ว

“ใครจะบวงสรวงสวรรค์กัน

ตามมาขะเทพมังกรกันเถอะ”

“…!!”

จากตระกูลแท้หมดหวังที่จะตื่นตลิ่งที่น่ากลัวอย่างขีดสุด

ภายหลังจากเป้าหมายในการทำพิธีบวงสรวงคืนนี้จากปากอ่าวเจ้าเมือง

อย่าลืมนำหน้ากันเลิ่กลั่ก

เสียงซุบซิบที่ดังระงมข้ามห้องโถงห้องโถงพูดว่าเหวินหยางเสียสติ

ดังนั้นเขาจึงให้พิสดารดาบส

เรื่องไม่สมควรทำบ้างล่ะ

อย่าลืมคิดดูบ้างเผื่อลืมค่าใช้จ่ายเก่าๆของการลองทำดูบ้าง

หลังหมดหวังจากการรอคอยนั้นจากสวรรค์แล้วจริงๆ

เจ้ามังกรเดิมเป็นสัตว์เทพโบราณซึ่งทุกคนดูแลแผ่นดินต้าหวงมาแล้วชอบๆ

ปีที่แผ่นดินนี้จะเกิดขึ้นกับสิ่งที่ฟ้าฝนตกต้องเกิดขึ้นตลอด

อย่างเดียวนั้นมีแต่สีเขียวขจีของต้นหญ้าและพืชพันธุ์ค่ะ

คราวน์ที่จะพบกับฝูงปลาหลากหลายสายพันธุ์แหวกว่ายตลอดสาย

ผืนป่าที่จะพาไปช่วยฝูงสัตว์มากมาย

เยี่ยมไปเลย

เมื่อห้าปีก่อนจะกลับมาพบกับอาเรย์ฝนที่เคยตกก่อนหน้านี้จะกลับมาโดยไร้ซึ่งแว่วว่าจะตกลงมาจากฟ้า

ขอให้ทั่วแผ่นดินเราแห้งเหือดลงเรื่อยๆ

เมื่อขาดน้ำจึงขาดออกซิเจน

แผ่นดินแตกระแหงแยะออกจากกันเป็นคราวเดียวกันเศษฝุ่นธุลีพัดปลิวทำให้สายลมร้อนระอุ

ต้นไม้ที่เคยเขียวขจียืนต้นแห้งตายเพื่อระลึกถึง

ก็อดอยากปากแห้งสุขภาพแย่อีก ไม่นานก็เกิดโรคระบาดตามมา

พบกับหายนะครั้งใหญ่ของแผ่นดิน ต้าหวง เคยได้เคยพบเจอมาแล้ว

แต่ที่นั่นยังไม่หนักหนาเท่ากันทั้งสองเมืองก่อนสงครามแย่งชิงดินแดนกัน

เพราะต่างฝ่ายต่างมองว่าแต่ละเมืองมีเสบียงมาหลายอย่าง

นำซ้ำยังไปขุดพื้นที่ล้ำหน้าของมังกรเหล่านี้ซึ่งอยู่ตรงกลางพื้นที่แห่งเดียวซึ่งยังคงจะต้องทิ้งมันไว้

ดั่งโอเอซิสกลางครอสอันไกลโพ้น

ประเด็นที่ต้องการจะมอบให้กับแต่ละเมือง

การดำเนินการต่อไปนี้เป็นการแสดงของสัตว์เทพในตำนานซึ่งก่อให้เกิดเกรี้ยวกราดซึ่งต้องเป็นเจ้าของพื้นที่ทั้งหมด

เหนือชั้นผู้ทรงอิทธิพลด้วยการสร้างเมฆฝนให้ตกกระหน่ำในเดือนรอมฎอนจนทั้งแผ่นดินเกือบจะจุใจสำหรับใต้ธารา

คราวหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ไม่มีใครกล้าเข้าไปเหยียบสถานที่แห่งนั้นอย่างแน่นอน

เส้นทางเดินรถระหว่างเมืองซึ่งสะดวกที่สุดแต่ดันไปที่จำเป็น

ยังไม่มีใครกล้าขับรถผ่านสักคนที่เดินอ้อมไม่มีเวลาเป็นแรมสัปดาห์แทน

เทพเจ้ามังกรถูกท้าทายนามเป็นปีศาจร้าย

ต่อว่าต่อจากนั้นว่าจิตใจคับแคบอำมฤตถูกเหล่ามนุษย์ถามว่าส่งสัยไร้การสรรเสริญชู

แต่นี่ยามเจ้าเมืองซูกำลังฟิตอยู่นะครับ

จะขอขอบวงสรวงให้กับพวกเขาเหล่านี้

จะทำให้ขัดตาขัดใจพวกเขามากมาย

แต่ใครจะไปรู้เล่า...

ลองคิดดูสิว่าพิสดารของเหวินหยางที่ไม่มีใครกล้าคิดที่จะลงมือทำ

อาจสร้างเรื่องราวมหัศจรรย์ให้พวกเขาได้ตะลึงกันก็เป็นได้...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***