บทที่2 ความสุข?

*ข้อมูลเสริม*ผู้คนที่มีพลังเวทมนต์บางส่วน มั้งจะหลงไหลในตัวเองเพราะตนนั้นเป็นผู้มีพลังวิเศษ ส่วนผู้คนส่วนมากที่ไม่มีพลังวิเศษ จึงทำให้ตัวเองนั้นพิเศษเเทนที่จะมีพลังวิเศษ มนุยษ์สเเวงหาทางออกอยู่เสมอ จึงค้นพบว่ามนุษย์เราสามารถพัฒนาตัวเองให้สูงขึ้น เพื่อให้เทียบเท่ากับผู้ใช้พลังเวทมนต์ได้ เเต่ บางยากมันยากเกินไป......

[เช้าของอีกวัน]

เด็กหนุ่มได้ตื่นละก็ได้เดินลงไปชั้นล่าง เด็กหนุ่มได้กลิ่นหอมมาจากห้องครัวเด็กหนุ่มเลยเดินไปดู เขาได้เห็นลุงคนนั้นทำอาหารเเละมีฝีมืการทำอาหาร ที่บอกได้ว่าชำนาน

ลุง:"ว่าไงหลับสบายไหมละ"

เด็กหนุ่ม:"ก็งั้นๆ"

ลุง:"อ๊ะ..... คนอุสาให้ที่พัก ไม่คิดจะขอบคุณหน่อยหรอ"

เด็กหนุ่ม:"ขอบคุณครับ สำหรับที่พัก งั้นผมไปก่อน"

ลุง:"ลองชิม ข้าวพัด หน่อยไหม"

เด็กหนุ่มไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะว่าเขานั้นพึ่งลุงคนนี้มากเกิ้นไปเเล้ว เเต่เขาก็ได้กินข้าวของลุงเพื่อที่จะไม่ทำร้ายน้ำใจของลุง เด็กหนุ่มกินด้วยความอร่อย ถึงขึ้นข้าวนั้นหมดเลยที่เดียว ถึงเด็กหนุ่มจะพกอาหารมาด้วย เเต่อาหารนั้นเป็นเพียงเเค่อาหารกระป๋องที่อยู่ได้นานสำหรับ เดินทางไกลรสชาติของมัน เเย่เเต่กลับกันอาหารกระป๋องมีโภชนาการที่สูงมาก

เด็กหนุ่มกินเสร็จละได้ออก จากบ้านของลุงคนนั้น เเละได้เดินทางไปที่ใจกลางเมือง ระหว่างทาง ก็เจอผู้หญิงคนนึง

ผู้หญิงปริศนา:"สวัสดี หนุ่มน้อยจะไปไหนหรอ"

เด็กหนุ่ม:"ผมจะไปที่ใจกลางเมืองครับ"

ผู้หญิงปริศนาเหมือนจะสนใจในตัวของเด็กหนุ่ม เลยยืนข้อเสนอที่จะพาวาปไปที่ใจกลางเมือง

ผู้หญิงปริศนา:"ฉันชื่อ นานะ เมื่อเธอต้องการที่จะไปไหนสักเเห่ง ที่ที่ห่างไกลมากๆ ฉันคนนี้จะพาเธอไปเอง"

เด็กหนุ่ม:"เเล้วผมจะตอบเเนด้วยอะไรดีละ"

นานะยิ้ม เเละหัวเราะออกมา เเละก็เเสดงสีหน้าที่เศร้าออกมาเหมือนอารมณ์ของเธอจะ ผิดปกติยังไงยังงั้น เเต่นั้นก็ไม่ใช่ นานะได้ให้เเหวนกับเด็กหนุ่ม

นานะ:"ฉันเคยมีลูกชาย ครอบครัวฉันอยู่อย่างมีความสุข เเต่ความสุขนั้นมันสั้นเหลือเกิน"

เหล่าปีศาจไม่รู้มาจากไหน มันทะลุทะลวงบ้านของนานะจนเเหลกทั้ง3คนกระเดนออกไปคนละทิศละทางกัน สามีของเธอนั้นเห็นลูกบาดเจ็บที่ขาขวา ก็ได้วิ่งที่จะไปช่วยเเต่หารู้ไม่ นานะตะโกนให้ทั้งสองก้มหัวลง ทันใดนั้น ปีศาจก็สบัดมือไปที่พ่อ ลูก

ในไม่กี่วิ หัวของทั้ง2พ่อลูกก็ถูกตัดออก ต่อหน้าของนานะ นานะตัวเเข็งทำอะไรไม่ถูก เธอขยับตัวไปไหนก็ไม่ได้ เเต่เธอก็ถูกช่วยไว้จากชาวบ้าน ชาวบ้านทำได้เเค่ขับไล่พวกมันให้ออกไป

//ปีศาจตัวสูงประมาน4-6เมตร น้ำหนักตัว300-500กิโลโดยประมาน ตัวมันนั้นคล้ายหนูที่มีตัวขนานใหญ่มากกว่าคนถึง4-5เท่า

[เป็นภาพประกอบที่เเสดงให้เห็นถึง เค้าโครงเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง]

เด็กหนุ่มก็ได้รับเเหวนด้วยความเต็มใจ รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่บนยอดตึงสูงราว100เมตรโดยประมาน ใจกลางเมืองเต็มไปด้วยผู้คนเเละสถานที่เด่นละสดุดตาที่สุดคือสนามประลอง เเละมีเหล่านักเวทมนต์รวมตัวกันที่นี้

นานะ:"ฉันมาส่งเเค่นี้เเหละ งั้นลาก่อน"

เด็กหนุ่มทำท่ากังวนใจ เพราะว่าเขาอยู่สูงละเขาก็ต้องเดินลงจากสูงที่สุดลงมาด้านล่าง เขาเก็บเเหวนละเดินลงบันไดไป