EP05 จิตใจแห่งเกมส์เมอร์

"เกิดอะไรขึ้น?"

อาจารย์ประจำชั้นเดินเข้ามาในห้องด้วยความงุนงงว่าทำไมห้องถึงเงียบแปลกๆก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจ

[ ตริ๊งงง!! ]

[ ศัตรูของท่านได้ถูกจัดการแล้ว ]

[ ท่านจะได้รับEXP.ตามความแข็งแกร่งของแต่ละบุคคล ]

[ เลเวลอัพ! เลเวลอัพ! ]

[ สกิลความกระหายเลือดจะหมดในอีก1นาที21วินาที ]

"ฮึ..ฮ่าฮ่า นายต้องขอบคุณฉันนะปาร์คยองฮัน.. "

เสียงพูดยองฮันถูกทับซ้อนด้วยเสียงของใครบางคน เสียงนั้นเต็มไปด้วยความกระหายเสียงแหบแห้งที่แทบจะไม่ได้ยินแต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

ในขณะที่ยองหมดสติไปร่างกายนี้ก็จะเป็นของเขาโดยสมบูรณ์!!

#ห้องผู้อำนวยการ

ตึ่งงง!

"ฉันไล่แกออก! แกกล้าดียังไงมาทำร้ายลูกชายของฉัน!"

ผอ.คังเฮมินตะหวาดขึ้นด้วยความกรุ่นโกรธพร้อมกับโยนเอกสารนักเรียนของยองฮันกระจัดกระจาย

"..อึ่ก!"

ยองฮันหันหน้าหลบเอกสารที่ปลิวมาปะทะกับหน้าด้วยความเกรงกลัว

[ ตริ๊งง! ]

"นี่ปาร์คยองฮัน..นายจะยอมง่ายๆหรือไง? เจ้าคังฮีซอลอะไรนั่นก็โดนไปซะขนาดนั้นแล้วนายจะกลัวอะไรอีกล่ะยองฮัน.."

ฮงกิโผล่ออกมาตรงหน้าของยองฮันก่อนจะยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก

"แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ?"

ยองฮันพูดในใจเพื่อตอบฮงกิ

"ฮึ สบายมากโทษจะร้ายแรงสักแค่ไหนทางระบบก็จะจัดการให้กับนายเองแต่ว่านายจะโดนระบบใช้งานนิดหน่อยละนะ"

"อืม..ก็ได้"

ยองฮันเผลอพูดออกมาอย่างเคยชินก่อนจะเงยหน้ามองผอ.คังเฮมินที่กำลังนั่งโกรธอย่างหน้าดำคร่ำเครียด

"แก..ไอ้ขยะ! ฉันจะเอาตำรวจมาจับแกเข้าคุกไปซะ!"

"เอาสิ ถึงคุณเป็นผอ.โรงเรียนนี้ แต่คุณก็ไม่ใช่เจ้าของจะรังแกเด็กนักเรียนยังไงก็ได้โดยไม่ถามความจริงว่าใครเป็นคนเริ่มก่อนสักคำ"

"ถ้าผมเอาเรื่องพวกนี้ไปบอกนักข่าวมันจะเกิดอะไรขึ้นกันล่ะ?"

ยองฮันลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้อย่างไม่เกรงกลัว สายตาของยองฮันสบเข้ากับดวงตาของคังเฮมินด้วยความโกรธ แต่ทว่ามันกลับไม่ทำให้ยองฮันรู้สึกกลัวหรือหวั่นไหวใดๆเลย

[ ปลดล๊อคสกิลใหม่! - สกิลจิตใจแห่งเกมส์เมอร์Lv.Max(สกิลถาวร) ]

[ ทำงานตลอดเวลาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม - สถานะ ทำให้จิตใจของผู้เล่นมั่นคง ]

"โอ้ ในที่สุดนายก็ได้มันมานะเนี้ยฉันไม่คิดว่านายจะได้มาเลยจริงๆ"

ฮงกิยกมือขึ้นเกยคางของตัวเองอย่างพิจารณา

"มันคืออะไร อยู่ๆจิตใจของฉันมันก็สงบลงในทันทีเลย"

"ฮึมันจะทำให้นาย ไม่ต้องหวาดกลัวอีกแล้วไงเล่า"

ฮงกิยิ้มขึ้นอย่างรู้ใจยองฮัน น้อยคนมากที่จะทำให้สกิลนี้ปลดล๊อคได้ หากเงื่อนไขไม่ครบถ้วนยองฮันไม่มีทางได้มันมาแน่ แล้วยิ่งสกิลโจมตีล่าสุดที่ยองฮันได้มา เปอร์เซ็นต์ความที่จะได้มันมาครอบครองแทบจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ แต่ยองฮันกลับทำมันได้แถมยังตอนที่เวลายังน้อยอยู่อีก

เด็กคนนี้ช่างน่าสนในจริงๆ ฮงกิคิดไม่ผิดที่เลือกยองฮัน..

"ตอนนั้นนายทำอะไรกับฉัน คิดจะควบคุมกันหรือไง"

ฮงกินิ่งงันไปชั่วขณะ เด็กนี่รู้ได้ยังไง?

"นายรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน?"

ยองฮันส่ายหัวไปมา

"ถึงแรงอาฆาตนั้นจะมากมายก็ตาม ฉันก็รู้อยู่ดีว่าคือนายฮงกิ"

"มันเป็นระบบ ฉันเป็นผู้ช่วยคอยดูแลนายยองฮัน ถ้านายตายขึ้นมาการมีตัวตนของฉันก็จะหายไป เพย์เยอร์มือใหม่ก็เป็นแบบนี้ทุกคน(ละมั้ง)"

"แต่ว่าคราวหน้าช่วยลดแรงอาฆาตลงหน่อยแล้วกัน สภาพจิตใจของฉันมันจะพังเอานะ"

สีหน้าของยองฮันเรียบนิ่งขึ้น ยองฮันกำลังจะเดินกลับห้องเพื่อไปเอากระเป๋าแล้วจะได้รีบออกไปทันที

"นายก็มีจิตใจแห่งเกมส์เมอร์แล้วนี่เจ้าโง่"

ครืดดด..

ยองฮันเปิดประตู้ห้องเรียนเข้าไป และเดินไปยังโต๊ะตัวเดิมของยองฮัน กระเป๋ายองฮันถูกรื้อของออกมาจนกระจัดกระจาย ยองฮันทุบโต๊ะเสียงดังด้วยความไม่สบอารมณ์ ไอ้หมาพวกนี่มันยังไม่เข็ดละสินะ?

ปึ่งงง!!!

"ใครหน้าไหนมันมาค้นกระเป๋าฉัน!?"

.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***