ตอนที่ 4

ปุริม Talk

"ญดาให้ของกับอ้ายรึยัง" ผมถามลูกน้องคนสนิทพร้อมกับนั่งเลื่อนไอแพตอยู่ในรถ

"คุณญดาให้เรียบร้อยแล้วครับ" ใช่ครับเป็นผมเองที่ส่งช็อคโกแลตยี่ห้อโปรดให้เธอ

ทำไมผมถึงรู้น่ะหรอ..ผมก็เข้าไปดูไอจีของเธอมา..เลยรู้ว่าเธอชอบ

"เข้าบริษัทเลยมั้ยครับ" ลูกน้องผมเอ่ยถามขึ้น

"เข้าเลย..ชั้นมีบางอย่างที่อยากคุยกับทนาย..นัดทนายมาให้ชั้นด้วย"

ผมต้องการเอาบ้านติดชายทะเลยของผมคืน..ใช่ครับผมกับแพรเป็นเจ้าของร่วมกัน..แต่เป็นบ้านที่พ่อยกให้ผมเป็นผมเองที่ให้แพรเป็นเจ้าของร่วม..คงไม่ผิดหรอกนะถ้าอยากได้ของที่เป็นของเรากับมา

อ้าย Talk

"ไปก่อนนะ...ชั้นมีงานต่อ" ชั้นเอ่ยบอกฟ้ากับญดาทั้งสองมองหน้ากันแล้วญดาก็พูดขึ้น

"แกจะทำงานงกๆแบบนี้ทำไมวะ" ญดากับฟ้ารู้ว่าชั้นไม่ได้จนแต่ทั้งสองไม่เข้าใจว่าชั้นทำแบบนี้ไปทำไม

"ประสบการณ์ชีวิต"ชั้นหยิบกระเป๋าแล้วก็พูดขึ้นทั้งสองส่ายหน้าไปมาฟ้าเองก็มีงานต่อเหมือนกันส่วนญดาเธอมีแพลนจะไปบริษัทของพี่ชายเราเลยแยกกันไป

' ผับ pj'

ชั้นตรงดิ่งมาที่ผับพี่เวหลังจากเรียนเสร็จก็ประมาณบ่าย3กว่าๆพอดีพอมาถึงชั้นก็เดินเข้าไปข้างใน

"สวัสดีค่ะพี่เว" ชั้นสวัสดีพี่เวสายตาก็หันไปเห็นผู้หญิงที่เดินออกมาจากห้องvip

"พี่แก้ม!" ชั้นพูดออกมาเสียงดังจนพี่เวกัสและพี่แก้มถึงกับขำออกมา

"ไงจ้ะแม่บาร์เทนเดอร์สาวสวย" พี่แก้มทักทายด้วยคำชมมีหรอชั้นจะไม่ลอย

"หือ..ไม่เท่าพี่แก้มหรอกค่ะ" พี่แก้มพอได้ยินก็ยิ้มออกมาพร้อมกับยื่นของบางอย่างมาให้

"อะไรคะ?" ชั้นถามออกไป

"พวกพี่รู้ว่าวันนี้วันเกิดอ้ายพี่กับเวกัสเลยเตรียมของไว้ให้" พี่แก้มพูดไปพร้อมหันไปยิ้มกับพี่เวกัส..โหนี้ของขวัญจากไอดอลที่ชอบเลยนะ.. รู้สึกmission completed เลยแฮะ

"ขอบคุณค๊าา" ชั้นรับของมาอย่างตื่นเต้นพวกพี่เค้าก็พากันยิ้มออกมา

"กัส..แก้มไปทำงานก่อนนะวันนี้ไปรับแก้มที่กองมั้ย" พี่แก้มหันไปคุยกับพี่เวกัส

"ไปสิ..เลิกดึกขนาดนี้กัสไม่ให้แก้มกลับเองหรอก" พี่เวกัสพูดออกมาอย่างตั้งใจ..เชื่อเค้าเลยว่ารักมากส่วนพี่แก้มก็ยิ้มให้กับแฟนเค้าตาหยี..เห้อไปทำงานดีกว่าชั้น

"อ้ายไปทำงานดีกว่า..เหม็นความรัก" ชั้นหน้ายู่ใส่จนพี่ๆเค้าถึงกับส่ายหน้า

ปุริม Talk

"คุณปุริมมีสิทธิ์ที่จะได้บ้านหลังนั้นคืนแน่นอนครับ" ทนายความของผมเอ่ยขึ้น

"ดีครับผมต้องการให้เป็นแบบนั้น" นี่คือสิ่งที่ผมต้องการ..บ้านหลังนั้นพ่อผมยกให้ผมก่อนท่านเสีย..

ผมเคยคิดจะสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างครอบครัวกับแพรแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วผมไม่ต้องการให้เธอได้อะไรจากผมเลย...เธอเลือกที่จะทำแบบนี้กับผมเอง..จะหาว่าผมใจร้ายก็ได้..ผมไม่แคร์

"ผมขอตัวก่อนนะครับ..แล้วจะนัดวันคุยให้อีกที" ทนายของผมยืนขึ้นแล้วขอตัวกลับ

"ขอบคุณครับ" ทนายของผมเดินออกไปพร้อมกับเมฆที่เดินไปส่ง

"ตาสว่างซักทีนะพี่ริม.." เป็นญดาที่เดินเข้ามา

"เรารู้เรื่องนี้หรอ" ผมเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย

"รู้สิ...ชั้นเห็นไปเดินห้างกับคนโน้นคนนี้ออกบ่อย" ผมถึงกับจุกนี่แพรเค้าควงเยอะขนาดนี้เลยหรอ

"แล้วทำไมไม่บอกพี่" ผมถามออกไป

"บอกพี่แล้วพี่จะเชื่อหรอ..ของแบบนี้ต้องเห็นด้วยตา.." ก็จริงของญดาผมคงไม่เชื่อถ้าไม่ได้เห็นด้วยตัวเอง

"แล้วขนมที่ฝากให้น้องอ้ายล่ะ.." ผมถามออกไปเพราะอยากรู้ว่าอ้ายชอบรึเปล่า

"ก็ดูชอบดีนะ..ของโปรดมันเลย" ญดาบอกแบบนั้นผมก็ใจชื้นขึ้นหน่อย

"ชอบเพื่อนน้องหรอ" ญดาเปิดประเด็นถามผม

"ไม่ได้ชอบ..แค่อยากขอบคุณที่เค้าอยู่เป็นเพื่อนตอนพี่เลิกกับแพรน่ะ" พอได้ยินแบบนั้นญดาก็พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ

"แล้วเรื่องบ้านที่ติดริมทะเลอ่ะ" ญดาเล่นโทรศัพท์ไปพร้อมกับถามผมออกมา