ตอนที่ 3

ปุริม Talk.

"ปุริม" เสียงแม่ที่เรียกผมที่นอนอยู่โซฟาส่วนเมฆผมก็ให้กลับไปพักแม่เดินมานั่งข้างผมผมจึงยันตัวขึ้นนั่ง

"ไปไหนมาลูก..ทำไมกลับดึกขนาดนี้" สิ้นคำถามจากแม่ผมไม่รู้จะพูดยังไงผมยังไม่พร้อมจะพูดอะไรเลย

"ปุริมยังไม่ต้องบอกแม่ก็ได้..พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาเล่านะลูก" ผมเอนตัวนอนลงที่ตักแม่พอได้รับไออุ่นจากท่านผมรู้สึกมีแรงจะลุกขึ้นอีกครั้ง..และเพราะคำพูดของหญิงสาวที่บอกให้ผมเข้มแข็ง"

(ระบายออกมายังไงก็ดีกว่า)

คำพูดเธอยังดังก้องอยู่ในหู ผมคงจะต้องลุกขึ้นแล้วเดินต่อไป ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่รอผมอยู่ ผมจะมาเสียเวลากับคนคนเดียวไม่ได้

"แม่ครับ..ผมเลิกกับแพรแล้ว" ผมตัดสินใจพูดออกไป เพราะผมไม่อยากปิดบังแม่ตนเองแววตาท่านฉายความเป็นห่วง ผมไม่อยากให้ท่านต้องมากังวลไปด้วย

"ไม่ว่าปุริมจะตัดสินใจยังไง..แม่จะอยู่ข้างปุริมเอง" แม่ใช้มือลูบหัวผมอย่างแผ่วเบาทำให้ความคิดในหัวเบาลง

อ้าย Talk

"พร้อมลุย!" ชั้นจัดชุดนักศึกษาที่ใส่อยู่แล้วก็ให้กำลังใจตัวเองเสร็จแล้วชั้นก็ลงไปข้างล่าง

พอเดินลงมาชั้นถึงกับชะงัก..ก็ชั้นเห็นคุณแม่กับคุณยายกำลังจ้องมาที่ชั้นน่ะสิ..ไม่พ้นต้องฟังพวกท่านเอ็ดเอาแน่ๆ..

"คุณยาย..คุณแม่~" ชั้นเดินมาข้างหลังทั้งสองท่านแล้วจุ๊ปแก้มไปหลายฟอด

"ไงห้ะแม่ตัวแสบ" แม่ของชั้นเอ่ยขึ้นมา

"โถ่คุณนภา..ไม่พูดแบบนี้สิคะ" ชั้นพูดพร้อมกับนั่งลงต่อหน้าแม่และยาย

"เมื่อไหร่อ้ายจะมาช่วยแม่ดูงานที่บริษัทล่ะลูก..ฝึกเอาไว้เรียนจบจะได้มาช่วยแม่กับพ่อ"

ใช่ค่ะแม่คุยเรื่องนี้กับชั้นหลายรอบแล้วแต่ชั้นยังอยากใช้ชีวิตวัยเรียนแบบนี้อยู่อยากลองทำอะไรที่ใจอยากทำ

"คุณแม่~ ..อ้ายขอเวลาหน่อยนะคะ...คุณแม่ก็รู้ว่าอ้ายยังไม่พร้อม" ชั้นบอกท่านไปตามตรงว่าชั้นยังไม่อยากทำ

"แล้วเมื่อไหร่อ้ายจะพร้อมล่ะ" เสียงคุณยายเอ่ยขึ้น..ชั้นสะอึกกับคำพูดของยายเลยล่ะ

"คุณยาย" ชั้นเอ่ยเสียงเบา

คุณแม่ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา..เห้อคงถึงเวลาหมดสนุกแล้วใช่มั้ยเนี่ย

"อ้ายสัญญาค่ะ..อ้ายขอหาประสบการณ์อีกซักหน่อยถึงเวลานั้นอ้ายจะไม่อิดออดเลยค่ะ" ชั้นพูดจบคุณแม่ก็ยิ้มออกมาคุณยายก็เอามือมาลูบหัวชั้น

"ยายให้อ้ายนะลูก" ท่านหยิบสร้อยออกมาพร้อมยื่นให้ชั้น

"ให้อ้ายทำไมคะ?" ชั้นถามด้วยความสงสัย

"วันเกิดอ้ายไง" ชั้นถึงกับตกใจนี่ชั้นลืมวันเกิดตัวเองได้ไง..สงสัยจะเรียนแล้วก็ทำงานหนักเกินไป

"อ้ายจะเก็บไว้อย่างดีเลยค่ะ..นี่ก็สายแล้ว..อ้ายไปก่อนนะคะ" ชั้นจุ๊ปแก้มยายกับแม่เสร็จก็รีบเดินออกไป

มหาลัย

ชั้นเดินไปนั่งกับ'ญดา'เพื่อนอีกคนของชั้นแล้วก็ฟ้าที่นั่งรออยู่แล้ว

"ทำไมมาช้าอ่ะ" เสียงฟ้าเอ่ยถามชั้น

"พอดี..รถติดอ่ะ" ชั้นพูดจบทั้งสองก็กรอกตาใส่นี่ชั้นโกหกไม่เนียนหรอ

"เอานี่มีคนฝากมา" ญดายื่นช็อคโกแล็ตมาให้ชั้น

ชั้นหยิบมันหมุนไปมา..นี่มันยี่ห้อที่ชั้นชอบเลยนะใครกันใจดีซื้อมาให้

"ใครให้อ่ะ" ชั้นหันไปถามญดาที่ก้มหน้าก้มตาทานข้าวอยู่

"พี่ปุริม" ตอบเสร็จก็หันไปทานข้าวต่อ..แต่เดี๋ยวนะปุริมทำไมคุ้นจังแฮะอาจจะชื่อคล้ายกันมั้ง..คิดได้แบบนี้ชั้นก็วางลงพวกเราคุยกันได้ซักพักก็พากันเข้าเรียนตามเวลา

หื้ยมีส่งขนมให้ด้วยอ่ะน่ารักไม่ไหว

ปล.เห็นแววคลั่งรักแล้วหนึ่ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***