Summerwithsea

หน้าร้อนครั้งที่สิบเจ็ด ๑

กริ๊งงงงงงง

เสียงออดดังกึกก้องไปทั่วโรงเรียนหลังจากที่นาฬิกาบอกชี้ว่าถึงเวลาสิบห้านาฬิกาสามสิบนาทีตามเดิม

นักเรียนส่วนใหญ่พากันเก็บกระเป๋าและวิ่งออกจากห้องเสียงดังตึงตังอย่างห้ามไม่ได้ ซัมเมอร์ที่นั่งเหม่อมองท้องฟ้าที่ตอนนี้เริ่มมีสีส้มเข้ามาปนทำให้สีสาดลงมานั้นเป็นสีส้มแยงตาอยู่ไม่น้อย

เด็กสาวกำลังระลึกถึงเรื่องเมื่อตอนกลางคืนที่ดันฝันแบบเดิมซ้ำ ๆ มาเกือบจะเดือนหนึ่งได้แล้ว

มือเล็กยกขึ้นเท้าคางก่อนจะถอนหายใจออกมาเสียแรง “เป็นอะไรหรือเปล่า” พะแนง เพื่อนคนเดียวที่ซัมเมอร์มีเอ่ยถามหลังจากเห็นการกระทำที่ดูหนักใจของเธอ

พลางเอี้ยวหลังไปเก็บกระเป๋าเตรียมจะออกจากโรงเรียนบ้าง กระเป๋าใหญ่ที่ด้านในถูกยัดเอาหนังสือและสมุดสามสี่เล่มจนดูมันอัดแน่นเมื่อเทียบกับกระเป๋าของคนอื่นแล้ว ซัมเมอร์นั้นกระเป๋าดูหนักกว่าใครเพื่อน

เป็นเพราะเธอไม่ชอบเอาของไว้ในโรงเรียนนัก รวมถึงหนังสือและสมุด นั่นทำให้เธอไม่สบายใจ

หลังจากที่สะพายกระเป๋าเข้ามาไว้ที่ไหล่แล้วเธอก็หยัดตัวลุกจากเก้าอี้ไม้ กวักมือเรียกเพื่อนสาวที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะให้ลุกตามกันออกมา

พะแนงเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่สนิทกับซัมเมอร์ แม้ว่าทั้งคู่จะดูแตกต่างกันมากก็เถอะ แต่ทั้งสองคนก็เข้าได้ดีทีเดียวล่ะ

“จะกลับเลยไหม” บทสนทนาถูกเริ่มขึ้นหลังจากที่เดิมห่างตัวอาคารออกมาได้จนเกือบจะถึงหน้าโรงเรียน

“ไม่อ่ะ เดี๋ยวกูไปกับมึงก่อนดีกว่า” คำตอบชวนให้พะแนงประหลาดใจอยู่ไม่น้อย เพราะเจ้าตัวปกติแล้วหากไม่มีเรื่องให้ทำหลังจากเรียนเสร็จแล้วก็จะตรงบึ่งกลับบ้านทันที

“คิดยังไงจะไปกับกูเนี่ย” พะแนงถามเย้าแกล้งเพื่อน

“ก็อยากไปเฉย ๆ ” ว่าจบก็เดินนำหน้าพะแนงไปก่อนแล้ว พะแนงที่เดินอยู่ด้านหลังก็รีบเร่งสปีดตัวเองให้ขึ้นมาทันซัมเมอร์

ทั้งสองเดินทอดน่องบนทางเดินเท้าตรงข้ามกับโรงเรียน ป้ายโรงเรียนเด่นตระหง่านอยู่ตรงหน้า แม้จะมองจากระยะไกลก็ยังคงมองเห็น แม้ว่าในทางสังคมจะมีคำชื่นชมมากมายว่าเป็นโรงเรียนตัวอย่าง แต่ทว่าความจริงแล้วภายใต้คำชื่นชมนั้นกลับกัน มันทั้งเน่าเฟะและมีกฎระเบียบที่น่ารังเกียจมากมาย

“มีปัญญาทำป้ายใหม่ แต่ไม่ยอมซ่อมแอร์ให้ห้องเราเนี่ยนะ” พูดแล้วก็หัวเราะแหะออกมาอย่างเคืองใจ พะแนงได้แต่เอามือวางแปะลนไหล่เพื่อน เป็นการปลอบใจ หลายครั้งแต่หลายครั้งที่เห็นซัมเมอร์บ่นเรื่องโรงเรียนให้เธอฟัง แต่ก็นั่นแหละ เธอก็เป็นแค่นักเรียนคนนึงเหมือนซัมเมอร์ นอกจากรับฟังก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว

เท้าสองคู่ก้าวเดือนมาหยุดตรงร้านหนังสือเก่า ที่ประตูถูกประดับด้วยไม้เลื้อยดูสบายตา และยังให้บรรยากาศที่ดีแบบแปลก ๆ กับพวกเธออีกด้วย

สายตาส่องผ่านกระจกที่ติดอยู่กับประตู มองลอดดูด้านใน หนังสือ... เจ้าของร้าน..แล้วก็.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download