ย้อนเวลา //AllBaji

ไม่เกี่ยวกับมังงะ,อนิเมะ, อาจจะอ้างอิงมาจากมังงะนิดๆ

🥋ยังไม่ได้ตรวจสอบคำผิด🥋

_________________________

ในวันที่ 13 มกราคม ปี2005

__________________________

ท่ามกลางซอยเปรี่ยวในย่านชินจูกุ มีชายหนุ่มผมดำขลับยาวสลวย ใบหน้าที่ดุดันและรูปร่างที่สมส่วน ผิวขาวเนียน หางตาชี้ขึ้นดูเข้ากับใบหน้า สีตาเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆผสมส้มเข้ม มีเขี้ยวเล็กๆเหมือนแมว ใส่เสื้อยืดสีดำและเสื้อคลุมสีทรายอ่อน กางเกงวอร์มสีดำ มีนามว่า เคย์สึเกะ บาจิ

บาจิกำลังเดินเล่นอย่างสบายใจเพื่อคลายความเครียดที่สะสมมาหลายวัน ร่างหนาเดินไปเรื่อยๆ และเรื่อยๆ

ตึก

ตึก

ตึก

เสียงเท้ากระทบกับพื้นดังไปทั่ว บาจิกำลังเหม่อลอยและสาวเท้าไปตามท้องถนน จู่ๆฟ้าฝนไม่เป็นใจ บาจิเงยหน้ามองท้องฟ้าอันมืดมิด พระจันทร์ที่ส่องสว่างถูกปรกคลุมไปด้วยเมฆ มีแค่แสงไฟจากหลอดไฟข้างทาง เม็ดฝนตกลงมาอย่างกระหน่ำ บาจิรีบสาวเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อหลบฝนที่ตกลงมา ทันใดนั้นฟ้าฝนเหมือนจะเกลียดบาจิ เสียงผ่าของฟ้าดังจนหูของบาจิอื้อไปหมด และสติของร่างหนาก็ดับไป...

...

เขามาอยู่ที่ไหน..? บาจิคิดในใจ

บาจิตื่นขึ้นมาในที่ๆตัวเขาเองไม่รู้จัก ร่างหนานั่งสับสนงุนงงอยู่ตรงนั้นสองสามนาที บาจิตั้งสติและรวบรวมเหตุการณ์ก่อนฟ้าจะผ่าตน

เขาจำได้ว่าตัวเองกำลังเดินเล่นในซอยที่เขาชอบไปเดินคลายเครียดในย่านชินจูกุ จากนั้นเขาก็จำไม่ได้อีกเลย

บาจิลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ร่างหนาสำรวจทั่วทิศทาง เผื่อมีเหตุอะไรจะได้หาทางหนีทีไล่ บาจิคิดอย่างนั้น

แต่มันคงไม่จำเป็นแล้ว..

.

ปัง!!!

บาจิสะดุ้งและรีบหาที่หลบทันที ร่างหนาแอบมองคนแปลกหน้าที่กำลังเดินเข้ามาประมาณสิบกว่าคน พวกมันกำลังไล่ยิงผู้เคราะห์ร้ายวัยกลางคนอยู่ บาจิมองแล้วคิดว่าถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นเขา เขาคงไม่รอดแหงๆ จากนั้นหนึ่งในคนแปลกหน้าสิบกว่าคนมองมาที่เขา ร่างหนาตกใจเซถอยหลังไปชนกับกล่องกระดาษเปล่าๆจนเกิดเสียง พวกคนแปลกหน้าหลายสิบคนมองมาตรงที่บาจิอยู่ คนที่มองมาที่เขาตั้งแต่เเรกอาษาเดินมาดู บาจินั่งขดตัว เขากำลังคิดหาวิธีหนีเพราะทางหนีทีไล่ของเขาไปไม่ได้เพราะพวกมันดักทุกทาง เขาสถบในใจก่อนจะสลบไปเพราะโดนสับที่หลังคอ

บาจิกำลังนอนสลบอยู่ที่เตียงคิงไซส์สีดำสนิท เขารู้สึกเหมือนมีคนมองมาที่เขาแต่ไม่ใช่คนเดียว มันมีหลายคนจ้องมองมาที่เขา บาจิสะดุ้งตื่นอีกครั้ง เขาปรายตามองทั่วห้องเจอกับคนแปลกหน้าที่แต่ล่ะคนหัวสีฉูดฉาดและเด่นชัดมากๆในสายตาบาจิ หนึ่งในคนเหล่านั้นเหมือนจะเป็นบอสใหญ่ของที่นี่ บาจิรู้สึกคุ้นเคยกับคนๆนี้อย่างมากแต่เขาจำไม่ได้ว่าใคร แต่เท่าที่เขาลองสังเกตดู คนนั้นมีลักษณะผมขาวเคลือบเงินทั้งศรีษะ ทรงผมกะลาครอบแบบยาว ปล่อยหน้าม้าลงและแสกกลาง บาจิคุ้นเคยจนเหมือนคนๆนึงที่บาจิรู้จัก

"บาจิ..?"

จนคนผมขาวกล่าวขึ้นท่ามกลางห้องที่เงียบไร้เสียงใดๆ คนที่ถูกเอ่ยชื่อก็งุนงง สีหน้าของบาจิทำคนผมม่วงตัดดำน้อยๆที่เซ็ตผมไว้เหมือนคนแก่..หลุดขำออกมาและเขาก็โดนผู้เป็นน้องชายตบเข้าที่กลางหลังแรงๆจนอีกคนตัวงอและจับหลังตรงที่โดนคนน้องตบ บาจินึกสงสารในใจและรู้สึกเจ็บแทนเขาทันที

คนผมสีชมพูเด่นมองหน้ามาที่เขาสายตาอาฆาตเหมือนจะฉีกเลือดเนื้อบาจิให้ได้ แต่บาจิมองหน้ากลับอย่างไม่เกรงกลัวคนผมสีชมพูสักนิด

"บาจิทำไมนายยังไม่ตาย..??"

คนผมขาวเคลือบเงินเอ่ยขึ้นในสีหน้าที่ดูเบื่อหน่ายและไม่สนใจคนรอบข้าง แต่น้ำเสียงเขาดูสั่นและสับสนจนบาจิสังเกตได้

"แกรู้ชื่อชั้นได้ไง และชั้นยังไม่ตายโว๊ย!!"

บาจิหงุดหงิดที่คนผมขาวเคลือบเงินกล่าวออกมาแบบนั้น

"แก!!.."

"หุบปากซะซันสึ"

'ซันสึ? คุ้นๆแฮะ' (Baji)

"ครับ.."

"บาจินายจำชั้นไม่ได้หรอ?.."

"แกเป็นใคร" (Baji)

"..."

ภายในห้องไม่มีเสียงใดๆนอกจากเสียงแอร์เบาๆที่เปิดไว้ คนผมขาวเคลือบเงินหันไปมองทุกๆคนในห้องเชิงถามว่าให้ตอบไหม เป็นชายหนุ่มผมดำแสกกลางที่มีบาดแผลเป็นที่หน้าผากไล่ไปจนถึงตาข้างซ้าย พยักหน้าเป็นคำตอบ คนผมขาวเคลือบเงินหันมามองที่ร่างหนาอีกครั้ง

"ชั้นคือ.."

'คือ?" (Baji)

"ไมค์กี้.."

"..." (Baji)

บาจิตกใจสุดขีดที่เพื่อนรักของตัวเองเปลี่ยนพลันไปมากขนาดนี้ ทั้งสีผมและทรงผมที่เปลี่ยนไปมากๆจนจำไม่ได้ รวมถึงขอบตาที่ดำสุดๆ โดยรวมแล้ว นี่เหมือนไม่ใช่เพื่อนรักของเขา ไมค์กี้ตอนนี้กับตอนอายุ15ปีแตกต่างกันมากๆ

____________________

จบ

แอดไปลองชิมออลบาจิมาแล้วติดใจครับ เลยแต่ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***