เอาแค่นี้ไปก่อนเดี๋ยวถ้าจบแล้วเดี๋ยวจะลงต้นฉบับไว้ให้
จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นผมมองลอดช่องใต้ประตูพบว่าคนที่มาเคาะประตูนั้นใส่เครื่องแบบยาม เสียงเคาะประตูดัง ก็อกก็อกก็อกยังคงได้ยิน ผมตัดสินใจได้ผมเปิดประตูหลังจากผมเปิดประตูเสียง เอี๊ยด ดังขึ้นตรงหน้าผมมียามคนหนึ่งยืนอยู่แต่น่าแปลกใจนะผมก็อยู่โรงเรียนนี้มานานแล้วแต่ไม่เคยเห็นยามคนนั้นเลย ยามคนนั้นพูดกลับผม "รับนี้ไป'' ความสงสัยอยู่เต็มหัวของผมผมจึงถามไป "ทำไมหรอครับ" ผมเหลือหลุดถามไปยามคนนั้นตอบผม "รับไปและจะปลอกภัย" ผมตัดสินใจรับมา ผมยื่นมือออกไปนอกห้อง แต่ก่อนที่ผมจะยื่นมือออกไปเสียงของยามคนนั้นดังขึ้นก่อน
กฎข้อที่1 ห้ามออกจากห้องนักกีฬาเด็ดขาด! ในใจผมตอนนั้นคิดว่า ฮะแสดงว่า ห้ามทำให้ทุกส่วนของร่างกายยื่นออกไปเลยหรอ แต่เสียงของยามคนนั้นดึงผมออกจากภวังค์ของตัวเอง
รับไป จากนั้นจากนั้นยามคนนั้นก็ยื่นมือมาจับมือผมและยกขึ้น ผมสัมผัสได้เลยว่าเขาพยายามแกะมือผมออกจากนั้นก็ยัดกระดาษแผ่นหนึ่งใส่ลงไป
ตอนนั้นผมเหมือนหลุดเข้าไปในภวังค์ของตัวเอง
ผมรู้สึกตัวเพราะเสียงเรียกของเพื่อน บอส บอส ไอ้เชี้ยบอส เสียงของต้นดังออกมา เชี่ยอะไร ผมพูด
มึงยืนอยู่ตรงนั้นทำไมว่ะ รอให้ยุงดูดเลือดมึงตายรึไง ปิดประตูยุงเข้าเต็มห้องแล้ว คนที่พูดคราวนี้คือมังกร เออ ผมพูด จากนั้นคนก็เดินเข้ามาผมเดินมาถึงเตียงจากนั้นก็คลี่กระดาษออกมา เพื่อนอีกสี่คนก็มามุงดูด้วย ผมคลี่กระดาษออกในนั้นเขียนว่าคำเตือนบนหัวกระดาษ
ผมกวาดสายตาของกระดาษ
ถ้าคุณพบผู้หญิงสวมชุดสีขาวกระโปรงยาวถึงพื้นมีสี่กรณีที่ผู้หญิงตนนั้นจะทำคือหนึ่งยืนอยู่เฉยเเละจ้องมองคุณ คุณอาจจะรู้สึกแปลกอยู่บ้างแต่ผู้หญิงตนนี้เป็นสิ่งมีชีวิตปริศนาที่เหล่าภูตผีวิญาณหวาดกลัวมากเลยล่ะไม่เว้นแม้แต่อลิซ แต่เธอก็เป็นเพื่อนดื่มนํ้าชายามหลังว่างจากการจัดการเหล่าซากศพ ได้อย่างดีเลยล่ะแต่น่าเสียดายเหล่าซากศพนั้นเยอะเกินไปจนเเทบไม่มีเวลาว่างเลยล่ะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments