ค่ำคืนแห่งรัก

มือของเย่ไหลเซียงลากผ่านต้นขาเหลียนฮวาก่อนจับลูบไล้เบา ๆ ฝ่ามือลูบไล้จากส่วนหน้าท้องขึ้นมาคลำหายอดอก ปลายนิ้วสะกิดละเลงยอดเม็ดประทุมถันนั้น เขาพรมจูบที่ลำคอของนางไม่หยุดหย่อน สัมผัสแผ่วเบา อ่อนหวาน ทั้งรสสัมผัสที่ไม่เคยทั้งความเขินอายต่อการแสดงออกทางกายต่อหน้าของเขาใบหน้าของเหลียนฮวาร้อนผ่าว เขาจูบและขบเม้มที่ใบหูของนางเบา ๆ

     "ดูสิ ใบหน้าของเจ้าร้อนจนข้าสัมผัสได้ ทำไม เจ้าเขินหรือ"

เขาจงใจกระซิบแผ่วเบาใส่ข้างหูของนางเพื่อกระตุ้น นางเบี่ยงคอหลบแต่เขาก็ไล่ตามทันที

     "อา...อ.....อา"

  มิอาจสะกดกลั้นเสียงครางจากลำคอได้เลยแม้แต่น้อย  เมื่อหลังคอที่เป็นจุดอ่อนนั้นถูกปลายลิ้นร้อน ๆ ตวัดเชื่องช้าหยอกเอินก่อนดูดเม้มทีละน้อยอย่างไม่อาทรต่อร่างกายที่อ่อนระทวยของนางเลย   นางพยายามยกมือขึ้นปิดเสียงของตนเอง  หากการกระทำเช่นนั้นกลับถูกห้ามในทันที เขาคว้ามือของนางไว้แล้วกุมแน่นพลางยกมือข้างนั้นนำทางให้นางจับที่อกอิ่มของตนเอง เขานำทางอย่างเชื่องช้าฝ่ามือที่ควบคุมมือนางไว้พาเค้นคลึงอกเต่งตึงชูชันวนไปมา

ยิ่งริมฝีปากร้อนผ่าวแตะต้องผิวกายของนางมากเท่าไหร่ เย่ไหลเซียงก็ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจแรงของตนเองดังขึ้นมากเท่านั้น หญิงสาวบิดและเกร็งกล้ามเนื้อทุกส่วนไม่ให้คล้อยตามไปกับการชักจูงของอีกฝ่าย หากมันกลับยากยิ่งนัก

ฟันขาวเรียงเป็นระเบียบกัดริมฝีปากของตนเองไว้แน่น พร้อม ๆ กับสะกดกลั้นเสียงครางที่ไม่อาจห้ามได้ยามที่ทรวงอกเต่งตูมถูกคลึงเคล้าด้วยฝ่ามือ ยอดปทุมถันสีกุหลาบตอบรับนิ้วเรียวยาวที่เคลื่อนเข้ามาแตะเบา ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าจนเป็นติ่งไตแข็งขึ้น

น้ำในบ่อที่อุ่นนั้นร่างกายกลับขนลุกชูชันทั่วร่างราวกับกำลังหนาวเหน็บ

สัมผัสอันจัดเจนและถูกจุดทําให้ร่างอันบอบบางอ่อนระทวยจนไม่อาจตั้งตรงได้อีกต่อไป แผ่นหลังบอบบางทิ้งลงจนแทบจมลงใต้อกอวบอิ่มเต่งตึงผู้ที่อยู่เบื้องหลัง มือของเขาปลดเชือกรัดเอวกางเกงผ้าบางนั้นออกตั้งแต่เมื่อใดนางเองก็ไม่อาจรู้ได้

“ไม่ต้องเกร็ง...นะ คนดีของข้า”

ผู้ที่อยู่เบื้องหลังกระซิบแผ่วเบา แต่นางกลับไม่แน่ใจนักว่าความหมายของประโยคนั้นคืออะไร กระทั่งร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเพราะฝ่ามือที่เลื่อนลงตํ่าไปสู่ท้องน้อยที่แบนเรียบ และส่งนิ้วอันยาวเรียวลงสู่พื้นที่ที่ไม่เคยมีใครได้เข้าไปแตะต้องมาก่อน

"อ๊า....อ...อย่า...ไม่ ข้า..เจ็บ"

"ไม่มีอะไรอย่ากลัว ข้าไม่ทำให้เจ้าเจ็บหรอก"

นิ้วมือเล็กงามพยายามหาหนทางคว้าข้อมือนั้นไม่ให้แตะต้องส่วนสงวน ดวงหน้าหวานละมุนส่ายไปมาเพื่อปฏิเสธการกระทําดังกล่าว แต่เขากลับไม่แสดงความสนใจหรือให้ความสําคัญกับความพยายามนั้น นิ้วยาวค่อยเลื่อนลงไปหาส่วนอ่อนนุ่มและไวต่อความรู้สึก ด้วยตั้งใจจะกระตุ้นอารมณ์ของดอกไม้งามแรกรุ่นให้แย้มปรารถนารสให้พร้อมสําหรับการเติบโต เขาบดคลึงเมล็ดพันธุ์ที่วางอยู่เหนือมโนธรรมสํานึกนั้นทีละน้อย จนร่างอ่อนระทดระทวยอยู่ในอ้อมแขน

อาการสะดุ้งและเสียงครํ่าครวญครางกระเส่าอย่างไม่รู้ตัวทําให้เขายิ้มอย่างพึงใจ

"อ๊า.......อ...อา..."

หยาดนํ้าชื้นแฉะแทรกซึมเข้ามาทักทายปลายนิ้วที่วนเวียนอยู่กับการโลมเล้านั้น 

เย่ไหลเซียงยื่นมือซ้ายห่างตัวออกไปแล้วใช้พลังสร้างต้นกุหลาบสีแดงขึ้นมาดอกหนึ่งก่อนเร่งดอกให้ผลิบาน แล้วดึงผ้าคลุมขาวบางมาคลุมร่างของทั้งคู่เอาไว้หายเข้าไปในดอกกุหลาบสีแดงนั้น

เย่ไหลเซียงก้มลงดูดเม้มซอกคอขาวเนียนหวานลํ้าทันทีเพื่อกระตุ้นให้ร่างที่กําลังก้าวไปตามการชักจูงของเขาเข้าไปใกล้สรวงสวรรค์

เสียงอ่อนระโหยครางลั่นพร้อมทั้งริมฝีปากที่สั่นระริกชักชวนให้กลีบปากบางเคลื่อนตามไปประกบและสอดลิ้นแฉะฉํ่าเข้าไปควานหารสหวานแรกของดอกบัวน้อยแสนงาม

ร่างเล็กถูกประคองให้เคลื่อนไปยังเตียงกลีบกุหลาบหนาที่อยู่ใจกลางของดอก ร่างงามทั้งสองทอดกายลงบนเตียงกลิ่นหอมกุหลาบแรกแย้มคละคลุ้งไปทั่ว

ทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับกลีบกุหลาบที่เย็น เหลียนฮวาก็สะดุ้งเฮือก ดวงตากลมโตที่ปิดสนิทตลอดมาเบิกโพลงเป็นครั้งแรก ทว่า สิ่งที่นางมองเห็นนั้น คงมีเพียงศีรษะทุยสวยและเรือนผมสีดํายาวประบ่า ที่กําลังก้มลงตํ่า และทําในสิ่งที่นางไม่เคยคิดจินตนาการถึงมันมาก่อน

“อ๊า... อา.. อ..”

เสียงหวานดังขึ้นทุกทีตามจังหวะการเคลื่อนไหวถี่เร็ว เสียงลิ้นรัวที่กำลังตวัดน้ำหวานที่หลั่งไหลออกมาจากภายในช่องรักของกลีบดอกไม้พาทำให้นางเตลิดไปไกล

"ท่านเย่ ท่านเย่เจ้าขา เหลียนฮวา เหลียนฮวา จะทนไม่ไหวแล้ว..อ๊า.."

ทรวงอกสะท้านแรงหายใจหอบถี่ ก่อนที่เรือนกายขาวราวหิมะนั้นจะยกตัวขึ้นและเกร็งตลอดทั้งร่าง ความรู้สึกคล้ายกําลังตกลงจากผาสูง และรายล้อมด้วยดวงดาวพร่างพรายทําให้เหลียนฮวาแทบจะหมดลมหายใจไปในวินาทีนั้น กล้ามเนื้อบริเวณสะโพกงามเกร็งและผ่อนลงอย่างรวดเร็ว หยดน้ำตาแห่งความสุขสมไหลออกมาจากดวงตาของนางอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อเปิดผนึกพรมจรรย์ดอกบัวงามส่งนางขึ้นสู่ทรวงสวรรค์แล้ว ร่างเล็กเปลือยเปล่าหายใจหอบเหนื่อย เย่ไหลเซียงตะกองกอดเหลียนฮวาจากด้านหลังพลางจูบที่ไหล่บางนั้นอย่างแผ่วเบา เขานอนกอดนางแน่นทั้งพรมจูบนางจนผิวแทบจะช้ำ สองร่างหลอมรวมหนึ่งเดียว

"ท่านเย่เป็นของข้า....เป็นของข้าคนเดียวเท่านั้น"

เหลียนฮวาพูดออกมาแผ่วเบา เย่ไหลเซียงหลับตาพริ้มพลางยิ้มคางเกยที่ไหล่จมูกซุกซอกคอของนาง

"หลับซะคนดี เจ้าเหนื่อยมากแล้วข้าจะกอดเจ้าไว้อย่างนี้จนรุ่งเช้า จงอย่าหวาดกลัวสิ่งใด ข้าอยู่ตรงนี้"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***