ก่อนหน้านี้
'อาซาฮิซังกลับกันเลยไหมครับ'รางบางถาม
'มาแล้วหรอนิชิโนยะ'รางสูงกล่าวพลางเดินไปหา
'กลับกันเถอะ'
ทั้งสองเดินออกมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน
ร่างเล็กเอื้อมมือไปจับที่แขนเสื้อของอีกฝ่ายแล้วก้มหน้ามองพื้น
'มีอะไรหรอ😕'ร่างสูงถามอย่างเป็นห่วง
'ผ..ผม...ผมมีเรื่องจะบอก'ร่างเล็กพูดอย่างติดๆขัดๆ
'เรื่องอะไรหรือมีใครแกล้งนาย!'
ร่างสูงจับไหล่เล็กทั้งสองพลางเขย่าเบาๆ
'ไม่ใช่..ผมมีอะไรจะบอกช่วยฟังหน่อยได้ไหม😣'
ความเงียบเริ่มปกคลุม แต่ด้วยความมืดจึงไม่รู้เลยว่าตอนนี้ใบหน้าเล็กขึ้นสีแดงจัดเพราะความเขินอาย
'อ่า..ได้สิ🙂'
ความเงียบกลับมาอีกครั้ง
'งั้นเรากลับกันเถอะนะ'
ร่างเล็กกุมเสื้อของอีกฝ่ายแล้วเอาหน้าพิงคนร่าสูงตรงหน้าทำให้คนร่างสูงตกใจเล็กน้อยและเขาก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายรู้สึกยังไง
'เล่นอะไรนะนิชิโย---'ร่างสูงเอ่ยปากถามแต่ต้องชะงักเพราะเสียงกระซิบที่คนร่างเพราะบอก
'ผม..ชอบอาซาฮีซัง'
ร่างสูงหันกลับมามองหน้าคนร่างเล็กที่ขึ้นสีและน้ำตาไหลรินออกมาอย่างไม่มีสาเหตุเขาย่อเข่าลงเช็ดน้ำตาและส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้
'ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่สามารถดูแลนายได้ตลอดหรอกนะและฉันมีหน้าที่ต่างๆที่ต้องทำฉันไม่อยากให้นายเสียใจหรอกนะนิชิโนยะ'
ร่างเล็กแย้งขึ้น
'ฮึก..ผม..ม.รู้ว่าอาซาฮิซังคิดยังไงแต่..แต่ผมไม่อยากที่จะยอมแพ้และไม่พูดความรู้สึกออกไปมันอึดอัด หงุดหงิด ความรู้สึกต่างๆมันทำให้ผมสับสน
แต่ผมบอกอาซาฮีซังแล้วว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมจะอยู่ข้างไปอาซาฮิซังเองและจะคอยสนับสนุนคุณ'
ร่างเล็กกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น โดยที่อีกฝ่ายเบิกตากว้างและกอดอีฝ่ายตอบก่อนจะย่อเข่าลงแล้วพรมจูบไปที่ปากบางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ยขึ้น
' 西野屋ありがとう '
ก่อนจะพรมจูบไปที่ปากบางอีกครั้งแต่ทีนี้ร่างเล็กตั้งสติได้แล้วจูบตอบ
ไม่รู้ว่าจะนานเท่าไหร่
ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
’ผมจะอยู่ข้างคุณครับ‘
ภาษาญี่ปุ่นข้างบนแปลว่า
ขอบคุณนะ นิชิโนะ
แล้วก็จบกันไปอีกคู่แล้วนะคะแอดแต่งเองเขินเองอายเอง555และขอไลค์เป็นกำลังใจด้วยนะคะ💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Mochigans
💗
2020-11-15
0