(Haikyuu) รักวุ่นวาย
'คาเงยามะ ทางนี้!!' เสียงเด็หนุ่มผมสีส้มแสบตาพูดกับคู่หูของตัวเอง ตูบ!!! เสียงลูกบอลเลย์ตกลงพื้นด้วยความเร็ว 'นายนะลองกระโดดให้สูงกว่านี้ดูนะ'
คู่หูบอลปีศาจกล่าว'วันนี้ฉันกระโดดจนขาแข็งแล้วนะ'คนตัวเล็กบ่นพลางทำแก้มป่อง บ้าเอ้ยน่ารักชะมัด คนตัวสูงคิดในใจ'เฮ้!!เจ้าพวกบ้ากลับได้แล้ว' เสียงกัปตันตะโกนมาแต่ไกล 'ครับ'ทั้งคู่รับคำพร้อเตรียมตัวกลับบ้าน
'สึกะ ไดจิ พวกนายกลับเลยนะ' เสียงขอเอสที่ตัวใหญ่แต่ใจปลาซิวกล่าว 'ทำไมไม่กลับพร้อมกันละ?' เสียงใสของเซ็ตเตอร์ปีสามถาม'พอดีฉันมีธุระ..น่ะ'อาซาฮิตอบพลางเกาแก้มเขินๆ'เอ๋~~'สึกาวาระยังคงมองแบบไม่เข้าใจ อาซาฮิจึงมองมาทางไดจิด้วยสายตาของร้องเอามันไปทีเถอะ
'นี่สึกะกลับเถอะ' ไดจิพูดพร้อมจับที่ไหล่ของสึกะวาระ 'เอ๋~~ก็ได้ไว้เจอกันนะอาซาฮิ'พูดจบทั้งคู่ก็เดินออกไป'นี่ไดจิ'เสียงใสถาม'อะไรหรอ'
'อาซาฮิไปไหนหรอ'เสียงใสถามอย่างสงใส
'ก็ไป...เอ่ออ'ไดจิลังเลที่จะตอบเพราะมันค่อนข้างหน้าอาย'หือออ?'
'เอ่ออ..ไปกับนิชิโยยะไง'
'อ่อ ว่าแต่...'
'อะไรหรอ'ไดจถามมองร่างบางที่หน้าแดงมากไป
'เอ่อ..ฉัน..ฉันชอบ'
'ชอบ..ชอบอะไร'
หรือว่า!!!
เมี๊ยววว~ เสียงลูกแมว
'ชอบแมวมากเลย'
'เดี๋ยว สึกะ'
ไดจิดึงร่างบางมาแล้วโอบเอวไว้ สึกะวาระที่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับหน้ากับหูที่แดงมากๆร่างสูงยิ้มแล้วกระซิบที่หูใกล้
'แต่ฉันชอบนายนะ โควชิ'
สึกะวาระก้มหน้าหลบเพราะตอนนี้เค้าแก้มแดงมาก
และเพราะอีกฝ่ายพูดชื่อ ตนของเขา
'แล้วนายละสึกะ '
สึกะวาระกำเสื้ออีกฝ่ายพร้อมน้ำตาความดีใจ
ที่ไหลรินออกมาร่างสูงกว่าค่อยเช็ดน้ำตาพร้อมกับ
ประกบริมฝีปากหนาลงมาที่ปากบางหลังจากนั้นก็
ผละออกจากกัน
'คำตอบละ'ร่างสูงกล่าว
'อื้อ ฉันก็ชอบนาย☺️'
ทั้งคู่ก็ประกบริมฝีปากกันอีกครั้ง
อีกด้านนึง
'ในที่สุดก็มีวันนี้ฮึก..ก' รุ่นพี่ปี2ทรงผมสกิลเฮดร้องออกมาเบาๆ
'อย่าเสียงดังสิครับ'ยามางุจิพูด
'ว่าแต่ทำไมฉันต้องมาดูด้วยเนี่ย'สึกิชิมะพูด
'เงียบๆเดี๋ยวพวกเขาได้ยิน'คาเงยามะกล่าว
'ที่จริงมันก็ควรจะลงเอยแบบนี้อยู่แล้วละนะ'
ควับ!!
'โค้ช!'
'เงียบน่าดูต่อๆ' โค้ชอุไคบอก
กลับมาทางด้านนี้
ทั้งสองผละออกจากกัน ใบหน้าคมเข้มของกัปตัน
ขึ้นสีเพราะความเขินอายเล็กน้อย ร่างบางยิ้มให้
'กลับกันเถอะ' ประโยคสั้นๆออกมาจากปากของร่างสูงทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าบ้านสึกาวาระ
ทั้งคู่บอกลาและแยกย้ายกันกลับ ไดจิที่เดินออกห่างจากบ้านสึกะวาระพูดขึ้น
'พวกนายจะตามชั้นไปจนถึงห้องนอนเลยไหม'
'5555 รู้ตัวตั้งแต่ตอนไหนหรอ'
'ตั้งแต่ต้นนั้นแหละ😑'
'พรุ้งนี้ทุกคนคงยากวิ่งซื้อมสัก7-8รอบสินะ'
ไดจิพูดพร้อมรอยยิ้มที่เย็นวาบและเส้นเลือดที่ปูด
อยู่ที่ข้างกระหม่อม
'อึก..ลาละครับ!!!'
วิ่งดิรอไร
แอดแต่งแนวนี้ครั้งแรกท่าชอบก็กดไลค์ให้แอดด้วยน้าา💓
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
Nongnam Thanomsiri
อัพพพ
2021-01-13
0
Mochigans
สนุกนะ🥺🤞
2020-11-13
0