ตอนที่3 กระท่อมท้ายสวรรค์

"เช้าวันรุ่งขึ้นที่กระท่อมท้ายสวรรค์เทพสายลมหนุ่มหน้าตาดีนาม "เสวียนอี้" ได้มาหา'เฟิ่งหลาน' ที่กระท่อมพร้อมกับสงเสียงเรียกนางที่อยู่หน้ากระท่อมน้อย"

"เฟิ่งหลานๆ..เจ้าอยู่ไหมวันนี้ข้าเอาขนมกุ้ยฮวามาให้เจ้าด้วยนะ" เฟิ่งหลานได้ยินเสียงของเสวียนอี้ก็รีบวิ่งออกมาที่หน้ากระท่อมทันที

"เสวียนอี้ข้ารอเจ้าตั้งนานทำไมเมื่อวานเจ้าไม่มาหาข้าล่ะ ข้าเก็บผลลูกท้อพันปีมาไว้เผื่อให้เจ้าด้วยนะ..เจ้าจะได้เอาไว้เพิ่มตบะเซียนได้ตั้งพันปีเชียว" เฟิ่งหลานพูดจบพร้อมกับยื่นผลลูกท้อให้กับเขา เสวียนอี้รับผลท้อจากมือเฟิ่งหลานมากิน..ลึกๆในใจแล้วเขาชอบนางมากแต่เขาไม่กล้าที่จะบอกนางออกไปตรงๆเพราะกลัวจะทำให้นางเลิกเป็นสหายกับเขา

"นี่เสวียนอี้เมื่อวานข้าได้คุยกับเทพหมิงเยี่ยด้วยนะ เขาก็มาเก็บลูกท้อเหมือนกัน ข้าได้คุยกับเขานานมากเลย" เฟิ่งหลานพูดพร้อมกับนั่งยิ้มมือก็จับแก้มตัวเองเพราะเขินอาย

เสวียนอี้พอได้ฟังดังนั้นก็ทำหน้าสลดเพราะเขารู้ว่านางชอบและมีใจให้หมิงเยี่ยมานานมากตัวเขาเองทำได้แค่เก็บความรู้สึกและคอยให้กำลังใจนางมาตลอดหลายร้อยปี

"เจ้าดีใจขนาดนี้แสดงว่าเจ้าคงจะชื่นชอบเค้ามากจริงๆ"

"ข้าชอบเขาด้วยใจจริงถึงแม้จะไม่ได้ครอบครองข้าก็พร้อมจะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป" เสวียนอี้คิดในใจ

"ข้าก็คิดแบบเจ้าทำไมเจ้าถึงไม่มองข้าบ้าง" แล้วเสวียนอี้ก็ทำหน้าเศร้าพร้อมกับถอนหายใจ

..เฟิ่งหลานมองเห็นคิดว่าลูกท้อไม่ถูกใจจึงปลอบใจและเอามือไปแตะที่บ่าของเสวียนอี้แล้วตบเบาๆ

"ไว้ข้าจะทำยาบำรุงตบะให้เจ้านะรับรองถูกใจแน่นอน" และนางพูดเสร็จก็ส่งยิ้มอย่างสดใสให้เสวียนอี้..เสวียนอี้ได้แต่ยิ้มตอบรับให้นางเบาๆแบบเศร้าใจ

...ด้าน"เหนียงซี" ก็คอยตามติดตัวของ "หมิงเยี่ย" ตลอดเวลาเข้าออกตำหนักของเขาแบบไม่สนสายตาเทพธิดาองค์อื่นๆ และแสดงให้รู้ว่าเขาเหมาะสมกับนางมากกว่าใครเพราะนางชอบเขามากตัวหมิงเยี่ยเองก็รู้ดีแก่ใจแต่เขาก็คอยบอกเหนียงซีมาตลอดว่าความรู้สึกที่เขามีให้นางมีแค่ความรู้สึกที่เป็นสหายเท่านั้นจริงๆ...

"หมิงเยี่ย เมื่อไหร่ท่านจะเข้าใจจิตใจของข้าว่ารู้สึกกับท่านเช่นไร" เหนียงซีพูดพร้อมกับจับมือหมิงเยี่ยเพื่อให้หมิงเยี่ยรู้ว่านางรักเขามากเพียงใด….

"เหนียงซี ข้าว่า..ข้าเคยบอกเจ้าไปหลายครั้งแล้วว่าข้ามีความรู้สึกกับเจ้าแค่สหายเท่านั้นมากกว่านี้คงไม่ได้"

.. เหนียงซีก้มหน้าเสียใจและบีบน้ำตาบีบหวังให้หมิงเยี่ยเห็นใจและรับรักของนางบ้างแม้สักน้อยนิดก็ยังดี..หมิงเยี่ยมองเห็นน้ำตาของเหนียงซีจึงพูดขึ้นว่า

"เหนียงซีต่อให้เจ้าร้องไห้ข้าก็ให้ความรู้สึกได้เท่านี้จริงๆ" ..เหนียงซีได้ยินคำพูดของหมิงเยี่ยยืนกรานเช่นนั้นนางคิดในใจถ้า

"หากข้าไม่ได้ใจของท่านก็อย่าหวังว่าใครจะได้ใจของท่านไปข้าจะไม่ให้เทพธิดาองค์ใดเข้าใกล้ท่านได้เลยแม้สักคน" พลันเหนียงซีปล่อยมือแล้วเดินโกรธออกจากตำหนักมังกรของหมิงเยี่ยไปทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่2 เจอกันครั้งแรก