บทที่ 2

@บ้านเวธาทิพย์

ปิยะทัศ เดินถือสูทเข้ามาในบ้าน ก็เจอกับบิดาที่นั่งดูข่าว และมารดาที่นั่งดื่มชาอยู่ เสียงถอนหายใจหนักๆของเขาบ่งบอกถึงความระอาเต็มที

ขายาวรีบก้าวขึ้นชั้นสองเผื่อหยิบของที่ต้องการอย่างรวด้ร็วเพื่อเตรียมตัวออกจากบ้าน ไปอยู่คอนโดเหมือนอย่างทุกวัน

แต่ก็ไม่วายโดน มารดาเรียกไว้เสียก่อน

" ยะจะไม่นอนบ้านเลยหรือไง? " ธารทิพย์เอ่ยถามลูกชาย มองของในมือที่ลูกถือ กระเป๋าใบใหญ่เตรียมจะขนออกไปไว้ที่คอนโดอีกละสิท่า...

ขนออกไปอีกละนิด จากเมื่อก่อนที่สลับนอนบ้านบ้างคอนโดบ้างจนตอนนี้ บ้านแทบจะไม่กลับ มาให้พ่อให้แม่เห็นหน้าค่าตาเสียแล้ว จะเจอได้ก็ต้องไปหาที่บริษัทเท่าน้้น..

" งานผมเยอะ ขอตัวครับ " ตอบมารดาเสร็จก็ก้าวเดินออกไปทันที ถึงจะเห็นบิดามองอยู่แต่ก็ไม่ได้สนใจ ทำราวกับไม่เห็น จนคันศรถึงกับกำมือแน่น

" อกตัญญู! " 

" เหอะ คุณเป็นพ่อที่ดีตายแหละ " 

เหตุการณ์ที่หลายคนในบ้านคุ้นเคยเป็นอย่างดี เกิดขึ้นอีกครั้งยามพ่อลูกพบปะเจอหน้ากัน ไม่มีครั้งไหนเลยจริงๆที่จะพูดคุยกันดีๆ มีแต่ประชดประชันกันไปมาราวกับโกรธกันมาเป็นสิบปีสิบชาติ

เหมือนกับคำสาปแช่งของผู้หญิงคนนั้นไม่มีผิด'ขอให้ลูกเกลียดพ่อ ชิงชังแม่'

" นี่ฉันพ่อแกนะ " 

ปิยะทัศไม่สนใจที่จะเสวนากับบิดาต่อ จึงเดินทิ้งบทสนทนาของบิดามาเสียดื้อ พอถึงหน้าบ้านเจมส์ลํกน้องคนสนิทก็รีบเปิดประตูให้ทันที ก่อนที่รถตู้ราคาหลักล้านจะเคลื่อนที่ออกไป

@คอนโดty

ปุณรดี กรอกเอกสารการซื้อคอนโด ห้องที่เธอโทรมาจองไว้ตั้งแต่เมื่อสามวันที่แล้ว วันนี้พึ่งมีโอกาสได้มาดูสถานที่จริง นับว่าตรงปก จึงจะซื้อไว้เป็นชื่อตัวเองสักห้อง ยังไงเธอก็น่าจะต้องอยู่ที่นี่อีกนาน หรืออาจตลอดไปเลยก็ได้มั้ง...

บริษัทที่พ่อทิ้งไว้หากไม่มีใครสานต่อมันก็ล่มจม ซึ่งเธอทายาทเพียงคนเดียว และตอนนี้ได้รับบทประธานสาว ต้องกลับไปทำหน้าที่สานต่องานของพ่อ แม้ตัวเธอนั่นจะไม่ชอบเลยสักนิด

ห้อง301

" ต้องการอะไรเพิ่มเติม เรียกดิฉันได้ตลอดนะคะคุณปรุง " พนักงานสาวเอ่ยประจบประแจงทันทีเมื่อรู้นามของผู้ชื้อคอนโดนี้

" ขอบคุณค่ะ " 

พนักงานออกไปก็เหลือเธอเพียงคนเดียวที่อยู่ในห้องแห่งนี้ ไม่แย่นัก อยู่คนเดียวมาทั้งชีวิตแค่นี้ทำไมจะอยู่ไม่ได้ แค่ที่ผ่านมามักมีพ่อให้โทรไปบ่น แต่ครั้งนี้ไม่มี

" ตัวคนเดียว แล้วจริงๆสินะ " ร่างบางทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างหมดแรง " นํ้าค่อยอาบ ห้องค่อยจัดแล้วกัน " รองเท้าส้นสูงถูกถอดทิ้งสะเปะสะปะ ไว้อยู่ปลายเตียง กระเป๋าเดินทางและของอื่นๆยังถูกตั้งไว้อยู่กลางห้อง และดูเหมือนเจ้าของห้องจะไม่สนใจด้วย

ปุณรดี ถอดกางเกงขายาวออกเหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีดำแขนยาวกับกางเกงชั้นใน ร่างบางซุกเข้าใต้ผ้าห่มหลบไอเย็นจากแอร์ และทิ้งตัวหลับไปในที่สุด

อรุณสวัสดิ์ แม้เป็นเวลาที่ปุณรดีไม่อยากตื่นเลยแต่จำต้องทำตามหน้าที่ ที่รับปากบิดาไว้ หญิงสาวลุกอาบนํ้าแต่งตัว แต่ถึงอย่างนั้น ห้องก็ยังถูกปล่อยว่าง ยังไม่ถูกจัดแจงแต่อย่างใด

เธอรีบเกินกว่า จะมีเวลามานั่งจัดห้องลำพังตื่นมาอาบนํ้าแต่งตัว รีบเสื้อผ้าได้ก็นับเป็นบุญแล้ว

มือสองข้างคว้าโน่นคว้านี่ หยิบกุญแจรถ กระเป๋าใบโปรดและไอแพด กันชุลมุน ได้ครบตามต้องการก็หยิบคีย์การ์ดเตรียมออกจาก คอนโดทันที วันนี้กะว่าจะแค่ไปดูบรรยากาศของผู้บริหารท่านผู้ใหญ่เสียก่อน จะยินดียินร้ายกับการมาดำรงตำแหน่งของเธอสักเพียงไหน

แล้วค่อยนัดประชุมกันในวันถัดไป 

@บริษัท P.r.v

การมาเยือนของผู้บริหารคนใหม่ เป็นที่พูดถึงในบรรดาพนักงานน้อยใหญ่ บ้างก็ยอมรับในความสามารถที่เคยสร้างไว้เมื่อตอนเยาว์วัย แต่บางคนก็ไม่เห็นด้วย กลัวไร้ความสามารถ ไม่สามารถพัฒนาบริษัทได้อย่างที่ควร

" ขจร ขอเอกสารที่พ่อเตรียมไว้ให้หน่อย " ปุณรดี นั่งเก้าอี้ประธานอย่างเต็มรูปแบบ ขจรส่งเอกสารทุกอย่าง ที่ประธานคนก่อนเขียนสรุปไว้เตรียมส่งต่องานให้ลูกสาวหลังรู้ สังขารตนดี

เอกสารที่พ่อเขียนไว้ เป็นเหมือนชีทสรุป ทำให้ปุณรดี เข้าใจได้ไม่ยากนัก ซํ้ายังรวดเร็วกว่าการต้องมานั่งรื้อหาข้อมูลแต่ละอย่าง ตั้งแต่ต้นปี มันเสียเวลา พ่อเตรียมทุกอย่างไว้ให้เธอแล้วจริง

ทุกอย่างเลย

เหล่าหุ้นส่วนเกือบทุกคน ไม่มีใครเคลือแคลงการมาดำรงตำแหน่งประธานของเธอเลย ซํ้ายังโทรตรง มาแสดงความนินดี และเล่าเรื่องที่พ่อเคยเอ่ยชมและยกงานหลายชิ้นให้เป็นความสำเร็จของเธอ ทั้งที่บางอันเธอเเค่เสนอแนวคิดหาได้มาช่วยลงมือทำ แต่พ่อก็เอ่ยชื่อเธอเสมอหลังงานสำเร็จลุล่วง 

เมื่อเป็นแบบนี้ ทุกอย่างก็ดูจะราบรื่น จบเรื่องบริษัทไปได้อีกเรื่อง " กลับไปจัดห้องดีกว่า " 

คว้าเอกสารทุกอย่างบนโต๊ะ กลับไปอ่านต่อที่ห้อง แล้วพรุ่งนี้ค่อยเริ่มงานแล้วกัน ยังไงพรุ่งนี้ก็น่าจะต้องประชุมกันยาว ในหลายๆเรื่อง ทั้งเรื่องงานประมูล และเซ็ตเครื่องเพรช ไหนจะโรงแรมและคอนโด รีสอร์ทอีกหลายแห่งอีกที่เธอยังไม่เคยเห็นและรู้ว่ามี 

'เห้อออ การที่บ้านมีธุระกิจเยอะ มันเหนื่อยแบบนี้นี่เอง '

แต่ปุณรดีคนนี้ยอมเหนื่อยบนกองเงินกองทอง ดีกว่ากองดินกองปูนจ๊ะ.. จบบ

@คอนโด

การหอบเอกสารกองใหญ่ๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ ตอนเด็กเห็นขจรทำออกจะบ่อยไม่เห็นจะยากเลย ทำไมพอมาทำเอาแล้วมันยากว่ะ...

" อ๊ะ! เกือบหล่นแล้วไหมล่ะ " ประคองกอดเอกสารไว้ในแขนอีกข้าง เตรียมจะกดลิฟ แต่เปลี่ยนใจย้ายไปอีกฝั่งแทนดีกว่า ฝั่งนั่นคนด้านบนลงมาพอดีเลย

ประตูลิฟท์เปิดออกเผยให้เห็นบุคคลด้านใน แต่ปุณรดีเห็นเสียเมื่อไหร่ เธอเห็นแค่่คนชุดดำที่ยืนข้างหลังคนที่โดนกองเอกสารเธอปิดนี่แหละ

ปึก!

" โอ๊ยย! ขอโทษค่ะ ฉันไม่เห็น.. " เธอรีบขอโทษและเก็บเอกสาร ที่หล่นบนพื้นอย่างรวดเร็ว จนคนที่โดนเธอชน ลงมาช่วยเก็บด้วยเธอถึงได้ละจากเอกสารที่กองเกลื่อนบนพื้นไปมองบุคคลตรงหน้า " อ่าวคุณหนิ? "

" อืม คุณปรุงพักอยู่ที่นี่เหรอ " ปิยะทัศถาม

" ใช่ พึ่งย้ายเข้ามา " เขาส่งเอกสารให้เธอ ปุณรดีได้แต่ขอบคุณและขอโทษอีกครั้ง " ขอบคุณและ ขอโทษค่ะ ฉันไม่เห็นจริงๆ " 

" ไม่เป็นไร...แต่เปลี่ยนจากขอโทษเป็นเลี้ยงกาแฟสักแก้วก็ได้ " 

เจมหันขวับมองเจ้านายทันที อะไรกันไม่คลื่นไส้อาเจียนเวลาอยู่ใกล้ผู้หญิงแล้วเหรอ? หรือหายแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วทำไมเขาไม่รู้?

น๊ายยยยยย

" ไว้มีโอกาส จะเลี้ยงนะคะ " 

" ครับ เดี๋ยวผมจะรีบสร้างโอกาส ให้เร็วๆเอง " 

ปุณรดีเลิกคิ้ว ไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลย เป็นใครกัน? ตั้วแต่เข้ามาชวนเธอคุยที่งานศพพ่อ แล้ววันนี้ยังมาพูดอะไรแปลกๆอีก มั่นใจว่าไม่เคยรู้จัก เขารู้จักเธอเหรอ?

หรือเธอรู้จักพ่อแม่เขา?

" ค่ะ " 

" ผมปิยะทัศครับ หน้าคุณดูสงสัยผมมาก " 

" คงจะอย่างนั้น... " ปิยะทัศเหรอ...เหอะ' เด็กที่เกิดมาจากเด็กใจแตกที่แย่งผัวเพื่อนน่ะเหรอ... ' เธอคิดในใจ

ไม่คิดว่าโตมาจะมีชีวิตที่ดีแหะ...

ขอโทษที่อคติแล้วกัน ถึงเขาจะไม่เกี่ยวกับการกระทำของพ่อแม่ ก็อดไม่ได้จริงๆที่จะคิดแบบนี้ 'ฉันมันคงแค้นฝั่งหุ่น'

วันต่อมา

ถือว่า การประชุมผ่านไปด้วยดีในระดับหนึ่งเลย มีบางท่านเห็นด้วย และคัดค้าน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดจะยอมแพ้หรอก นี่พึ่งเริ่ม ทุกอย่างมันมีเวลาของมัน

ก็อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนผู้เคาะจะแจ้งจุดประสงค์ที่มาเคาะประตูในครานี้

" ดิฉันเพ็ญจันทร์ค่ะ มีบัตรเชิญจากคุณหญิงนวลออส่งมาให้คุณปรุงค่ะ " 

" เข้ามา " 

เมื่อเจ้าของห้องอนุญาต เพ็ญจันทร์ก็เข้ามาส่งบัตรเชิญให้ประธานสาวในทันที 

" งานเกี่ยวกับอะไรพอจะรู้ไหม " ถามพร้อมกับเปิดบัตรเชิญไปด้วย 'จะไปดีไหมละเนี่ย...'

" เห็นว่างานเปิดตัวไวน์สินค้าตัวใหม่ คุณปิยะทัศเป็นคนจัดงานค่ะ "

ได้ยินอย่างนี้แล้ว ปุณรดีก็ได้ข้ออ้างใรการไม่ไปร่วมงานแล้ว " เจ้าของงานยังไม่เชิญฉันเลย ฉันคงไม่ต้องไป " 

ก็อกๆ 

" เข้ามา " ครั้งนี้เป็นขจรที่เข้ามาพร้อมกับการ์ดเชิญแบบเดียวกัน แต่ผู้ส่งคนละคนกัน " คุณปิยะทัศน์ให้เลขาส่งมาให้ผม กำชับว่าคุณปรุงต้องไปให้ได้นะครับ " 

ปุณรดีฟุ่บหน้าลงกับกองเอกสารทันที คนตระกูฃนี้เป็นอะไรกับเธอนักหนา " เฮ้ออออออ คืนนี้เหรอ? "

" ครับ/ค่ะ "

" ช่วยไปสั่งคนเตรียมชุดเตรียมรถ แล้วก็ไปกระซิบบอกนักข่าวไว้สักนิดนะ จะได้ไปถึงหูคู่รักจอมโฉดนั่นให้รู้ด้วย เผื่อว่าฉันจะได้ไม่ต้องไป " 

" ค่ะเรื่องชุดกับเครื่องประดับ เดี๋ยวเพ็ญให้น้องๆไปจัดการให้เองค่ะ ไว้เดี๋ยวเพ็ญมาวัดตัวนะคะ " 

" เรื่องรถเดี๋ยวจัดการให้เองครับ " 

" อืม ตามนั้นขอบคุณนะ ฝากทั้งคู่ด้วยแล้วกัน ส่วนเรื่องสัดส่วน เดี๋ยวฉันเขียนให้เลย " ว่าจบก็หยิบปากกาเขียนสัดส่วนให้กับเพ็ญจันทร์ไปดำเนินการเรื่องชุดต่อไป ส่วนเธอ เซ็นต์เอกสาร ต่อปายยยย

' คืนนี้ศึกหนักอีกแน่.. '

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***