มอนิ่ง

บทที่ 3

เหตุการณ์เมื่อคืนนี่มัน....ฝันร้ายชัดๆ

ฝันร้ายเสียยิ่งกว่าฝันว่าแจ๊กไม่รักกับโรส ฝันว่าโรสไปมีคนใหม่ ยิ่งกว่าฝันว่าคุณลำดวลที่เป็นเหมือนแม่แท้ๆไม่ใส่ใจผม

นี่มันฝันร้ายที่สุดเลย

ค่ำคืนเข้าหออันแสนเร่าร้อน ที่ผมควรจะมีกับชายาสุดสวยดูดีมีชาติตระกูล กลายเป็นเจ้ายักษ์บ้าอำนาจ ถึงเรื่องนี้ผมจะเอาตัวเองมาเป็นไก่ให้เขาเชือดก็เถอะ แต่มันก็ไม่ควรจะขนาดนี้ไหม ฮวาเอาแต่มองหน้าผมไม่วางตาทั้งคืน แถมยังมานอนเอาลมหายใจอุ่นร้อนรดหลังใบหูผมแต่เช้าอีก นี่มันไม่ใช่คนแล้ว ผมนอนกับหมาชัดๆ

ฟอด!

!!!

จะ...เจ้ายักษ์หอมแก้มผม!!

หมดกันแก้มอันใสซื่อบริสุทธิ์ ถูกเจ้ายักษ์ขโมยไปหน้าตาเฉย เป็นกุลบุรุษต้องรักนวลสงวนแก้มไม่รู้เหรอ!

ผมที่พยายามขยับตัวหนี กับเจ้ายักษ์ที่ขยับไปหน้าเหมือนหาจุดพักใบหน้ากับหมอนข้างมีชีวิตแบบผม จนจมูกเจ้ายักษ์มาหยุดที่แก้มพอดี

ไม่สิ เขายังหลับอยู่ แต่เมื่อกี้ดังฟอดเลยนะ ละเมอเหรอ?

ลมหายใจอุ่นเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ เจ้ายักษ์หลับตาพริ้ม ใบหน้าของเขาดูสะอาดแม้จะมีหนวดเคราอยู่บ้าง ก็หล่อสมวัยนะ แต่หน้าตาดีซะเปล่า นิสัยเสีย

ผมนอนมองเจ้ายักษ์อย่างค่อนขอดอยู่บนเตียงใหญ่ที่ตัวเองคาดว่าจะถูกเตะโด่งออกไปตั้งแต่เมื่อคืน ทว่าผิดคาด เจ้ายักษ์ก็ไม่ได้แก่หงำเหงือกเหมือนที่ผมคิดไว้ แต่เรื่องความหยาบคาย เกินกว่าที่คิดไว้เยอะ บ้าพลัง ขี้สั่ง สั่งเก่ง แถมยังอารมณ์แปรปรวนจนตามไม่ทัน

เจ้าบ้านี่จับผมขึงกับเตียง ทำเสียงเหมือนจะกินหัวผมแต่สุดท้ายก็บอกว่า ผมน่าสนใจอะไรก็ไม่รู้ สายตาหมาดำก็เปลี่ยนเป็นหมาป่าเจ้าเล่ห์เฉยเลย แถมยัง...

กอดทั้งคืนยังไม่พอใจอีก!

"เจ้ายักษ์! ตัวก็หนักยังจะมาทับอีก"

แขนก็ใหญ่ ขนก็เยอะ ผู้ชายหรือลิงอุรังอุตังก็ไม่รู้ ผมยกแขนยกขาเจ้ายักษ์ตัวใหญ่ที่นอนรัดผมทั้งคืนออก ทั้งที่มันหนักมากจนอยากจะจุดไฟเผาทิ้งไปเลย แต่...

"โอ๊ย หนัก เราไม่ใช่หมอนข้างนะ"

ยุกยิก

!!!

ร่างหนาเหมือนจะได้ยินเสียงเล็ก พอมั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเอง แต่เจ้ายักษ์ตัวใหญ่ขยับตัวตื่น ผมจึงแกล้งหลับตาพริ้มธรรมชาติ...มั้ง

ถึงเมื่อวานผมจะไม่โดนไล่ออกจากบ้าน แต่วันนี้เจ้ายักษ์จะต้องทนไม่ได้ ไล่ผมไปแน่นอน คอยดู...

จุ๊บ

!!!

เจ้ายักษ์จูบผม! ละเมออีกเหรอ บ้าสิ เขาตื่นเล้วนี่

ผมลืมตาโพลงเอามือจับหน้าผากตัวเอง "ยักษ์! ไม่สิ นายทำอะไร!"

คนถูกปู้ยี่ปู้ยำในความคิดมองตาเขียว เขาเท้าข้อศอกกับหมอนมองผมที่แก้มขึ้นสีด้วยสีหน้านิ่งเฉย ที่ดูน่าหมั่นไส้มากสำหรับคนมอง

หมดกันแก้มอันใสซื่อบริสุทธิ์ ถูกเจ้ายักษ์ขโมยไปหน้าตาเฉย เป็นกุลบุรุษต้องรักนวลสงวนหน้าผากไม่รู้เหรอ!

เอ๊ะ บทมันคุ้นๆไหมนะ ช่างเถอะ

"ฉวยโอกาส"

"มอนิ่งคิส"

"หา!" สาบานได้ว่าผมไม่ได้ตั้งใจจะร้อง แต่ปากมันอุทานออกมาเอง

คิสแคทอะไรล่ะ สงสัยเมื่อคืนโดนทับจนเบลอไปแล้ว แล้วผมจะเขินอะไรเนี่ย ไม่ๆ ไม่เขินๆ

"เช้านี้ฉันมีเวลาไม่มาก เธอรีบไปอาบน้ำซะ" เขาขยับตัวออกจากเตียงไปหยิบผ้าขนหนูในตู้เสื้อผ้า

เจ้ายักษ์บ้า เจ้ายักษ์ไม่รับผิดชอบ ฟัน(แก้มกับหน้าผาก)แล้วทิ้งเหรอ คิดว่าผมแต่งเข้ามาเป็นเมีย(ในนาม)แล้วจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นสิ

ใบหน้าที่ดูไม่แยแสราวกับมันเป็นเรื่องปกติหรือคงเห็นผมเป็นเหมือนตุ๊กตายางในคลังสมบัติของเขา ทำให้อารมณ์อึ้งผสมขวยเขินเปลี่ยนเป็นเลือดขึ้นหน้า

ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่างเขาต้องเห็นผมเป็นแค่ของเล่นแน่ๆ

ฝันไปเถอะ

หมับ

จุ๊บ

"อื้อ..."

ริมฝีปากหนาที่ผมพรวดพราดลุกจากเตียงไปเอาสองมือประคองกรอบหน้าคมแล้วประกบปาก ใบหน้าคมในระยะประชิดที่กำลังปล่อยให้ผมทำตามอำเภอใจ ผมดื่มด่ำกับรสจูบที่ได้จากปากของเขา มันช่าง....สากเหมือนจูบถุงเท้า เค็มเหมือนเกลือทะเล ยิ่งใบหน้าที่จ้องผมตาแข็งในระยะประชิดที่ดูไม่สะทกสะท้านมันน่าขัดใจนัก ทั้งผมทั้งเจ้ายักษ์ทำตาโตเป็นไข่ห่านแข่งกันเหมือนว่าใครเคลิ้มก่อนคนนั้นแพ้

ติ้ก ตอก ติ้ก ตอก

ผมถอนจูบออก พูดเย้ยหยัน

"นี่ต่างหาก ที่เรียกว่า คิส."

แย่แล้ว เจ้ายักษ์นิ่งไปเลย ไม่ใช่ว่า กำลังหาวิธีเอาคืนผมอยู่หรอกนะ ถึงอย่างไรผมก็เป็นถึงรัชทายาท คงมีโชคดีในตัวหลงอยู่บ้างละมั้ง

เจ้ายักษ์ท่าทีเป็นนิ่งจนนึกว่าหินกะพริบตาได้ เด็กเล็กหัดคลานเรื่องจูบแบบผม พอเห็นรอยยิ้มร้ายที่ยกมุมปากหลังจากผละจูบออก สัญชาตญาณก็บอกให้ผมรีบวิ่งไปอาบน้ำ

ไม่น่าเล่นพิเรนทร์ไปหาวิธีโดนกระทืบแบบนั้นเลย

ท่องไว้ๆ ผมเป็นสาวน้อยแสนสวย เขาคงไม่ทำอะไรรุนแรงเหมือนที่ผมคิดไว้หรอก....ใช่ไหม

ขวับ

!!!

"อื้อ"

สับแล้ว....สับขาจนจะพันกันแล้ว แต่มันไปไหนไม่รอด ขาสั้นๆทำให้ผมก้าวไปได้ไม่พ้นไหล่ เจ้ายักษ์ก็รวบเอวผมไปประชิดตัว มือหนาล็อกหลังคอ แล้วใช้ริมฝีปากทาบทับลงมา ผมทุบอกชกไหล่ประท้วงก็ไม่เป็นผล

แย่แล้ว แย่อีกแล้ว แย่จริงๆ

หลังจากที่ในสมองผมประมวลผลเป็นคำว่าเออเร่อซ้ำไปซ้ำมา ก็รู้สึกได้ถึงลิ้นร้อนผ่าวที่ไล่ต้อนเข้ามาจนตวัดเกี่ยวเอาความหวานไปได้ทั่วทั้งปาก ทำให้ผมรู้สึกเหมือนโดนชิงอากาศหายใจ รสจูบรุกล้ำที่ไม่เคยได้รับหรือพบเห็นมาก่อนทำให้สมองพร่าเบลอ แล้วทำไมในใจถึงรู้สึกชอบขึ้นมาล่ะเนี่ย

"ฮืม..."

ผมได้แต่ยืนฟังเสียงจ้วบจ้าบหยาบโลนและเสียงครางอย่างพอใจของคนตรงหน้าที่เป่าลมหายใจร้อนรดแก้ม เขาเบียงซ้ายทีขวาที ปรับองศาอย่างชำนาญและดูกระหาย ราวกับว่างเว้นจากเรื่องพวกนี้มาแรมปี

แต่ผมนี่สิ....นี่มันครั้งแรกของผมนะ

"อึ...อื้อ...อึ๊..."

นี่มันสถานการณ์อันตราย ร้ายแรงมาก เพราะแค่คำว่า ปล่อย ผมยังพูดไม่ได้ แบบนี้ เกิดเสียความบริสุทธิ์ขึ้นมา แย่แน่ ยิ่งถ้าเขารู้ว่า ผมไม่ใช่ผู้หญิง...

ฟึ่บ

!!!

SOS 100 เปอร์เซ็นต์

แรงที่โดนสูบหายไปกลับมาทันควัน เมื่อวิกผมที่สวมอยู่ ถูกดึงออกไปทางด้านหลังจนรู้สึกได้ ผมดันอกแกร่งให้ผละออกอย่างไว

ฉิบหาย วิกหลุด!

"รังเกียจละสิ" ผมถามหน้านิ่ง

เอาจริงๆนะ เรื่องนี้ก็จัดว่าอยู่ในแผน ผมไม่มีทางปลอมเป็นผู้หญิงได้นานอยู่แล้ว ก็ตั้งใจว่าจะหลอกเขาสักสองสามวัน เขาจะได้โกรธจนไล่ผมออกจากบ้าน ไม่คิดว่าความจะแตกเร็วขนาดนี้

หมับ

"อื้อ~ อ่อย" เขาจับสองแก้มผมดึงออกราวกับมันจะยืดได้อย่างนั้นแหละ

เจ้ายักษ์เกิดเพี้ยนอะไรขึ้นมาอีกเนี่ย

"แบบนี้น่ารักดี"

หา!...อะไรนะ เอ้า อย่ามาทิ้งบอมบ์แล้วหนีไปอาบน้ำนะ ออกมาคุยกันเลย

นี่ผมเป็นไข้หรือเปล่าเนี่ย จู่ๆอุณหภูมิห้องก็สูงขึ้นกะทันหัน ผมยืนนิ่งใช้มือทั้งสองข้างประกบแก้มซ้ายขวาของตัวเอง มองไล่หลังคนที่ไปอาบน้ำหลังไวๆ

"ไม่จริง"

ไอเจ้ายักษ์ฮวา ไอคนบ้า! แล้วนี่ผมต้องทำยังไงต่อ ต้องให้เขามารับผิดชอบไหม ไม่สิ ไม่ๆๆ ผมต้องไม่ไขว้เขว ผมต้องออกไปจากที่นี่!

.......

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***