เรื่อง:“ร้ายแต่รัก”

ตอนที่1

พ่อ“มีไรกินบ้าง ฉันหิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย!!//พ่อพูดขึ้นเสียงใส่ จึงทำน้ำตาของฉันค่อยๆไหลออกมา ชึงฉันเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมาตะคอกเสียงใส่ จึงทำให้ฉันกลัวมาก

ฉัน“เดี๋ยวหนูไปดูให้นะค่ะ เพื่อจะมีของกิน//ฉันพูดเบาๆ พร้อมกับกำลังจะเดินไป

พ่อ“พูดดังๆไม่หรอว่ะ ห้า!!! ฉันพูแค่นี้ ทำมาบีบน้ำตา แกก็สำออยเหมือนแม่แกเลยนะ!!! //พ่อตะคอกเสียงใส่ฉันดังมาก ฉันกลัวและตัวก็สั่นมาก ในคณะนั้นเองก็...

(เสียงประตูมันทำยังไงค่ะ แอดทำไม่เป็นนนน)

//จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นจากข้างนอก ฉันเลยรีบวิ่งไปดู ก็เจอผู้ชายชุดดำมากมาย มายืนอยู่หน้าบ้านและมีรถประมาณ3คัน ฉันเลยรีบวิ่งไปบอกพ่อ"

ฉัน“พ่อคะ มีใครมาบ้านก็ไม่รู้ค่ะ เยอะเลย//และพ่อทำท่าตกใจเล็กน้อย แล้วก็ลุกขึ้นไปดู

พ่อ“ตายแล้ว!!!!//พ่อพูดดังมาก จนทำให้ฉันตกใจ

ฉัน“มีอะไรรึป่าวคะ//พ่อของฉันหน้าเสียมาก

พ่อ“ก็คนมาทวงหนี้ไงละ!!! แก! แก!!รีบไปตามแม่แกมาเลยเดี๋ยวนี้!ไป้!!!!//ฉันกำลังจะวิ่งออกไป แต่ว่า...

...“จะรีบไปไหนจ๊ะสาวน้อย. //พอฉันวิ่งออกไป ผู้ชายกลุ่มนั้นก็มาถึงน่าประตูแล้ว ฉันตกใจและกลัวมาก ดีนะในคณะแม่ฉันก็มาพอดี

แม่“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ลูกเป็นอะไรรึป่าว//แม่วิ่งเข้ามาหาฉันด้วยความเป็นห่วงเป็นไยมาก

ฉัน“หนูก็ไม่รู้คะแม่//ฉันพูดสั่นๆกลัวๆมาก และแม่ก็โอบกอดฉัน

...“ก็บอกเมียกับลูกแกสิไอ้นินว่าพวกกูเป็นใคร//เสียงชายหนุ่มพูดขึ้นดัง และพ่อของฉันก็ดูตกใจและกลัวมาก

พ่อ“เออ อ อ คุณภาคิน ผม ม ขอ อ เวลาอีกหน่อยได้มั้ยครับ เดี๋ยวผมจะหามาใช้ให้คบทุกบาททุกสตางค์เลยครับ//พ่อของฉันทำท่าอ้อนวอน พร้อมกับยกมือไหว้

แม่“อย่าบอกนะว่า นี่คือเจ้าหนี้//แม่ของฉันพูดขึ้นด้วยความตื้นๆตันๆ