สู่เซี่ยงไฮ้

น้องสาม! พี่สาม....

เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของหญิงสาว "นี่เราอยู่ที่ไหนกันเนี่ย" รัชตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงงและมองอะไรฝ้าฟางไปหมด "ที่นี่ที่ไหน" "ที่นี่ก็บ้านเราไง"

"บ้าน"รัชพูด "คุณย่าล่ะ คุณย่าอยู่ที่ไหน" "คุณย่าอะไรพี่สาม"หญิงสาวพูด

หญิงสาวยืนสาวยื่นแว่นตาให้รัช รัชสวมแว่นตาภาพที่ปรากฏตรงหน้าเป็นหญิงสาวสองคนหญิงสาวที่อยู่ฝั่งซ้ายมือของรัช ผิวขาวใบหน้าเรียวยาวปากสีอมชมพูสวมชุดกี่เพ้าสีน้ำเงินดูค่อนข้างมีอายุ ผู้หญิงที่อยู่ฝั่งขวามือดวงตากลมโตผิวขาวใบหน้ากลมรีริมฝีปากอมชมพูสวมกี่เพ้าสีชมพูอ่อน "พวกคุณเป็นใคร"รัชพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ "หนูน้องพี่ไงเสี่ยวเหยา"ผู้หญิงที่อยู่ทางขวามือของรัชพูด "และนี่ก็พี่รองไงค่ะ" ผู้หญิง ที่อยู่ทางขวามือของรัชไปที่ผู้หญิงที่สวมกี่เพ้าสีน้ำเงิน "พี่รองเราไปตามหมอหลิวมาตรวจพี่ใหญ่ดีไหม" ก็ดีเหมือนกัน" ผู้หญิงที่สวมกี่เพ้าสีน้ำเงินออกไปอย่างเร่งรีบ เหลือเพียงรัชกับผู้หญิงที่ชื่อเสี่ยวเหยาอยู่ในห้อง2คน

เสี่ยวเหยามองรัดด้วยสายตาที่อ่อนโยนจนรัชอดที่จะเขินไม่ได้ "ที่นี่ที่ไหน"

" ที่นี่บ้านเราไงพี่สาม" รัชเอามือกุมหน้าผากและลุกขึ้นจากเตียง และเดินไปบริเวณใจกลางของห้อง"ตอนนั้น เราขึ้นรถมากับลุงเม้งนี่" รับพูดพึมพำ จู่ๆ ภาพครั้งที่เกิดอุบัติเหตุก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของรัช" หรือว่าเราตายไปแล้ว"รัชอุทานออกมาเสียงดัง

" อะไรตายเหรอพี่สาม"เสี่ยวเหยา ถามรัชด้วยนะที่ไร้เดียงสา รัชหันกลับไปมองเสี่ยวเหยาสาวน้อยตัวเล็ก" แสดงว่าผู้หญิงคนนี้ก็เป็นวิญญาณเหมือนกันนะสิ" รัชพูดในใจ รัชกลืนน้ำลายเสียงดังเหงื่อไร้พรากเต็มหัวใจเต้นเร็วผิดปกติ รัชค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆเสี่ยวเหยา รัชค่อยๆก้าวเท้าทีละนิดเข้าไปหาเสี่ยวเหยา

แอ๊ด... เสียงประตูห้องเปิดออก ผู้ชายสูงอายุไว้หนวดรูปร่างภูมิฐาน สวมเสื้อฉางซานสีไข่พร้อมกับหญิงสาว ที่เสี่ยวเหยาเรียกว่าพี่รอง รัชตกใจสะดุ้งโหยงพร้อมกับหันไปมองที่ชายชรา "คุณเป็นใครอีกเนี่ย" รัชพูด หมอหลิวเดินไปบริเวณเตียงเสี่ยวเหยาเดินไปยกเก้าอี้มาให้คุณหมอหลิวนั่ง"พี่สาม!" เสี่ยวเหยาเดินไปดึงแขนรัชมานั่งที่เตียงหมอหลิวได้ทำการแมะตรวจชีพจร

หมอหลิวนั่งนิ่งเงียบสักพักหนึ่ง "ชีพจรของคุณลู่เป็นชีพจรยาว(长脉)

" มันหมายถึงอะไรเหรอคะคุณหมอ" "คุณลู่เป็นปกติดีครับแค่ต้องพักผ่อนมากๆครับ" "ขอบคุณมากค่ะ" พี่รองและหมอหลิวเดินออกไปคุยกันนอกห้อง" ดีนะที่พี่สามไม่เป็นอะไรหนูเป็นห่วงแทบแย่เลย"เสี่ยวเหยาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน รัชเผลอมองไปเห็นหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่โต๊ะข้างหัวเตียง มีวันที่ภาษาจีนกำกับอยู่ว่า"11 พฤษภาคมปีคริสตศักราช 1930"(1930 年 5 月 11 日) รัชตกใจเบิกตาโพลงรีบเดินเข้าไปหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน" หรือว่าเรามาอยู่ในปี 1930 จริงๆนะเนี่ย"

รัชเดินไปที่หน้าต่างของห้องและใช้มือเปิดม่านหน้าต่างภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเป็นเมืองที่ผู้คนพลุกพล่าน เหมือนเมืองปกติแต่สิ่งที่ทำให้รัชตกใจนั้นคือตึกแต่ละแห่งในเมืองเป็นตึกสถาปัตยกรรมตะวันตก " มีเราอยู่ในปี 1930 จริงๆนะเนี่ย"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***