ระวัง!

"จะสองทุ่มแล้วคุณย่าจะไม่กลับอีกเหรอเนี่ย" รัชพูดพึมพำพร้อมหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงและกดหมายเลขโทรศัพท์ของคุณย่า

"ไม่สามารถติดต่อหมายเลขที่ท่านเรียกได้ ขอโทษค่ะไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางที่ท่านเรียกได้ในขณะนี้"

" คุณย่าปิดเครื่องเหรอเนี่ย " รัชเปิดประตูบ้านด้วยความร้อนรนเพื่อออกไปตามหาคุณย่า

รัชเดินไปตามถนน วันนี้ถนนเงียบกว่าปกติเพราะว่าชาวบ้านไปฟังปราศรัยกัน ชาวบ้านบางส่วนเริ่มทยอยกลับมากันแล้ว รัชถามชาวบ้านระแวกนั้นว่าเห็นย่าของเขาไหมคำตอบเดียวที่ได้คือไม่เห็น รัชเดินด้วยความร้อนรน ในใจก็คิดพลางถึง คุณย่าจะกลับยังไงระหว่างทางจะมีอันตรายไหมเพราะคุณย่าสายตาฝ้าฟางอยู่ด้วย

"รัชจะไปไหนเหรอ" เสียงของชายชราตัวเล็กพูดติดสำเนียงกวางตุ้งหน่อยๆเอ่ยถามรัช รัชหันหน้าไปมองชายชราตัวเล็กคนนั้น ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นลุงเม้ง อดีตเชฟที่เคยทำงานอยู่กับพ่อของรัช แต่ต้องออกจากงานไปเพราะว่าร้านอาหารของพ่อรัชเจ้งไปในวิกฤตต้มยำกุ้ง "ผมจะไปตามหาคุณย่าครับ"

"ไปตามหาพี่กุลทำไมเหรอ เมื่อกี้นี้ลุงเพิ่งเจอพี่กุลอยู่แถวบ้านเจ้อำพร"ลุงเม้งพูด " บ้านเจ๊พรที่ลุงว่าอยู่ตรงไหนหรอครับ" " เดี๋ยวเดินตรงไปนะ ข้างหน้าจะมีสะพานหลังจากผ่านสะพานจะมีสี่แยกให้เลี้ยวซ้าย ลุงว่าทางที่ดีเดี๋ยวลุงจะช่วยไปตามหาอีกแรงหนึ่ง" ลุงเม้งพูด

"ครับก็ดีเหมือนกันช่วยกันตามหาจะได้เจอไวๆ"รัชพูด "ถ้าเราเดินไปน่าจะช้ารัชรอลุงอยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวลุงไปเอารถก่อนจอดอยู่ใกล้ๆนี่เอง " ลุงเม้งเดินไปที่รถนิสสันเซฟิโร่สีบรอนซ์และล้วงเอากุณแจรถจากกระเป๋ากางเกงเปิดประตู

เสียงเครื่องรถดังขึ้นรถเคลื่อนตัวมาอยู่ข้างรัชไม่ประมาณหนึ่งช่วงแขน รัชเปิดประตูรถและนั่งที่นั่งข้างคนขับ

ตุ๊บ....รัชปิดประตู รถแร่นออกไปช้า บรรยากาศเงียบสงบผู้คนต่างหลับไหล ตามประสาชาวบ้านที่เสร็จจากการทำงานมาแล้วก็มาพักผ่อนที่บ้านของตนเอง หลังจากข้ามสะพานบรรยากาศทุกอย่างเปลี่ยนไปขณะที่ชาวบ้านอีกฝั่งสะพานกำลังหลับไหลอีกฟากสะพานผู้คนเดินกันเสียงระแงงเสียงแซ่ เหมือนกับเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับไหล แม่ค้าขายข้าวต้มก็ยังคงทำงานต่อไป ลุงรปภก็ยังคงทำงานต่อไปทุกอย่างเหมือนกำลังเดินต่อไปอย่างไม่หยุดนิ่ง

"ถึงแล้วรัช" รถหยุดลงตรงหน้า บ้านหลังใหญ่ดูตระการตามีป้อมยามอยู่หน้าบ้าน ตุ๊บ... เสียงรัชและลุงเม้งเปิดประตูลงจากรถเดินมุ่งตรงไปที่ป้อมยาม

"ผมมาพบเจ้พรครับ" ลุงเม้ง "เจ้พรสั่งไว้ว่าวันนี้ไม่ให้ใครเข้าพบ" รปภ.วัยกลางคนพูด " พี่ยามความจริงแล้วพวกเรามาตามหาคุณย่าพิกุลครับ"รัชพูด

"ป้ากุลกลับไปตั้งนานแล้ว ป้ากุลได้ฝากบอกว่าถ้าหลานเข้ามาตามหาให้บอกว่าเขากำลังจะกลับไปที่บ้าน"

" ครับขอบคุณครับ" รัชและลุงเม้งพูด ลุงเม้งกับรัชเดินมุ่งตรงไปที่รถและเปิดประตูขึ้นไปบนรถ "ที่แท้คุณย่าก็กลับบ้านไปแล้วนี่เอง" รัชพูด "รัชลองโทรหาคุณย่าดูซิ" " โทรไปแล้วรอบนึงครับคุณย่าน่าจะแบตหมด"รัชพูด ลุงเม้งสตาร์ทรถรถค่อยๆออกตัวไปตามถนน

"ถนนแถวนี้ไม่มีไฟกิ่งเลยเหรอเนี่ย"

" นั่นสิครับลุงถ้าคนไม่ชำนาญทาง เสี่ยงมากเลยนะเนี่ย"รัชพูด

นั่นลุง!ระวัง! ลุงเม้งไม่ทันสังเกตว่าข้างหน้าเป็นโค้งหักศอก รถของลุงเม้งเสียหลักไปชนกับต้นไม้ใหญ่

ตุ้ม! หัวของลุงเม้งกระแทกกับพวงมาลัยและมีเลือดออกที่หัวไหลยาวไปถึงแก้มส่วนรัชหัวกระแทกกับส่วนบนของช่องเก็บของใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***