"ปล่อยฉันนะ!"
"ไม่ จนกว่าเธอจะคุยกับฉันดีๆ"
"ปล่อยฉันจะ..อะ..อ้วก"
"เต็มเสื้อฉันเลย เธอไม่สบายหรอ"
พิมสาไม่ทันได้ฟัง เธอรีบวิ่งออกไปอ้วก
"รีฮา! พิมสาเป็นอะไร "
"นางไม่สบายพะย่ะค่ะ"
(จะบอกดีมั้ยนะ บอกไม่ได้เธอสั่งไว้)
"พิมสา เธอมานั่งพักก่อนนะ"
"นี่ที่พวกนายพูดกันมันหมายความว่าไง"
"อีกไม่กี่วัน ฉันจะไปยึดอาณาจักรของฉันคืน"
"นายแน่ใจนะ ว่าจะ..อ้วก"
"รีฮา! พาเธอไปพักก่อน"
เมื่อถึงห้อง
"รีฮา ฉันจะทำไงดี "
"คุณควรบอกเจ้าชายเรื่องนั้นนะ"
"ไม่ได้เด็ดขาดเลย ฉันไม่อยากให้เขาเป็นห่วงฉันไปมากกว่านี้"
"เดี๋ยวฉัน จะไปเตรียมอาหารให้นะ"
หลังจากที่พิมสาหลับแล้ว
"รีฮา พิมสาเป็นอย่างไรบ้าง"
"เธอก็อาการดีขึ้นแล้วล่ะ เจ้าชายไม่ต้องห่วง"
"ฉันจะเข้าไปหาเธอ"
"แต่เธอหลับอยู่นะคะ"
เจ้าชายเปิดประตูห้องเข้าไป
"เธอรู้ไหม เวลาที่เธอนอนหลับ เธอน่ารักมากเลยล่ะ"
"เจ้าชาย อย่าเข้าไปกวนนางเลยนะ พะย่ะค่ะ"
"วันนี้ฉันจะขอนอนเฝ้าพิมสาเอง "
"ก็ได้เพคะ แต่..."
"ไม่มีแต่ เธอกลับไปหามินโฮเถอะ"
เจ้าชายจินกินอนเฝ้าพิมสาอยู่ข้างๆทั้งคืน
"ที่นี่ที่ไหนนะ ทำไมทุกคนแต่งตัวแปลกๆ"
จู่ๆก็มีหญิงหนึ่ง แต่งกายแบบราชวงศ์เดินเข้ามา
"ลูกรัก ลูกหายไปไหน แม่ตามหาจนทั่วแผ่นดินหมดแล้ว ไปเล่นซนที่ไหนมา"
"คุณเข้าใจผิดหรือป่าวคะ "
"ไม่หรอก เจ้าหญิงเยริน ลูกรักของแม่"
"ฉันชื่อ พิมสา นะคะ คุณคงเข้าใจผิดแล้ว"
หญิงคนนั้นได้ดึงมือของพิมสาไว้
"อย่าหนีแม่ไปเลยนะลูก!"
"คุณคือแม่ของฉันหรอ!"
"คุณคะ คุณ"
เจ้าชายได้ยินเสียงพิมสาร้องไห้
"พิมสา พิมสา เธอเป็นอะไรไป ฉันอยู่นี่แล้ว"
พิมสาตื่นขึ้นมา ด้วยความที่เธอตกใจเรื่องในฝัน จนทำให้เธอร้องไห้หนักมาก เจ้าชายเข้ามากอดเธอ และลูบหัวพิมสา
"ไม่ต้องกลัวแล้ว ฉันจะอยู่ข้างๆเธอเอง"
"นี่..นายเข้ามาได้ไง ไอ้บ้า!"
"ฉันเกรงใจรีฮา ก็เลยให้เธอไปพัก"
!อวก!!!..อวก!!!
"ไอ้บ้า ทำอะไรเนี่ย"
เจ้าชายรีบอุ้มพิมสาเข้าห้องน้ำ
"ถ้าฉันไม่ช่วยเธอห้องเธอก็คงจะเละแล้ว"
"ขอบใจน่ะ คราวหลังไม่ต้องทำแบบนี้นะ"
"แบบนี้คือยังไงหรอ"
"ก็...แบบนี้ไง"
พิมสาผลักเจ้าชายจินกิออก
"แน่จริงนายก็ตามฉันให้ทันสิ"
"แสบนะเธอ"
"ว้ายยยย!"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 28
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments