แกเป็นอะไร พิมสา

กลางคืน

"โอ๊ย! ปวดหัวจัง นี่กี่โมงแล้วเนี่ย"

พิมสาหันไปมองนาฬิกา

"ตี1หรอ"

พิมสามองไปบนเตียงของเธอ ก็พบว่า...

"กรี๊ด !!!!!!!"

"ทำไมนายมานอนอยู่ข้างฉัน! ทำไมเสื้อผ้าฉัน!

รอยเลือดนี่!"

"เธอเป็นอะไรไป พิมสา?"

"ยังจะมาพูดอีก ไอ้เจ้าชายบ้า!!"

"ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอนะ เธอนั่นแหละ"

พิมสารีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ปัง!!!

เธอจ้องมองกระจกในห้องน้ำอย่างประหลาดใจ

"ทำไม! ดวงตาของฉันถึงได้เป็นสีทองแบบนี้นะ"

เจ้าชายที่นั่งอยู่หน้าประตูห้องน้ำ

"ฉันขอโทษนะ แต่ตอนนี้ฉันเจอคนที่ฉันตามหาแล้ว"

"เช้าแล้ว เจ้าชายต้องกลายร่างเป็นแมว จะออกไปดีมั้ย "

พอพิมสาออกมาจากห้องน้ำ ก็พบว่าเจ้าชายไม่ได้กลายเป็นแมวแล้ว

"เป็นไปได้ไง นะ..นาย..เป็นคนปกติแล้ว! ที่มือฉัน

แหวนวงนี้มาจากไหน"

เป็นลมแปป!!

"พิมสา!!! ระวัง!!'

เจ้าชายมารับตัวของพิมสาไว้ทัน

7วันถัดมา

"นี่ฉันนอนหลับไปกี่วันแล้วนะ "

"7วันแล้วค่ะ คุณพิม เอ่ยไม่ใช่ เจ้าหญิง!"

"ใครเป็นเจ้าหญิงกันล่ะ รีฮา อย่าล้อเล่นนะ"

"ในที่สุด ฉันก็เจอเธอ"

เจ้าชายจินกิเดินมาหาพิมสา

"ฉันเกลียดนาย ออกไปให้พ้นนะ"

พิมสาปาหมอนใส่เจ้าชายอย่างแรง

"เธอคือคู่หมั้นของฉันจริงๆนะ "

"เมื่อวานฉันโทรไปหาเพื่อนของเธอ เพื่อนเธอเล่าให้ฟัง ว่าเป็นเป็นเด็กที่หลงทางมาเจอกับครอบครัวหนึ่ง แล้วเวลาที่เธอดีใจได้เข้ามหาวิทยาลัย ฮานิก็สังเกตว่าตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีทอง"

พิมสาร้องไห้ออกมา แล้วกอดเจ้าชาย

"ได้โปรดล่ะ ฉันไม่อยากแต่งงาน "

"ไม่ได้ เธอต้องทำตามธรรมเนียมนะ"

พิมสาผลักเจ้าชายออก

"นายจะไปไหนก็ไป ฉันไม่อยากเจอหน้านาย"

"ถ้ามันทำให้เธอสบายใจ ฉันก็จะออกไป"

เจ้าชายเดินออกจากห้องมา

"รีฮา ฉันฝากเธอดูแลพิมสาด้วยนะ"

พิมสารีบกดโทรศัพท์ โทรหาฮานิ

"ฮานิ เธอบอกเรื่องของฉันให้กับนายนั่นหรอ"

"ก็เขาเป็นแฟนแกนะ เรื่องของแกฉันก็ต้องบอกสิ"

"ทำไมอะแก"