ที่จริงแล้วเธอคือ...

"พิมสา วันนี้เธอต้องเป็นของฉัน"

"นี่นาย เป็นบ้าอะไรเนี่ย! อย่ามาล้อเล่นนะ"

"ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันพูดจริง"

"นายจะทำอะไรหน่ะ ปล่อยฉันนะ!"

อย่า!....

..................

"ไม่นะ! เฮ้ออะไรเนี่ย แล้วเจ้าชายนั่น! นอนอยู่ตรงโซฟา "

"ฉันฝันหรอเนี่ย!โอ๊ยยยยตกใจหมดเลย"

**เช้าวันถัดมา

"เธอ** เธอ ตื่นได้แล้ว! "

"นี่นาย ทำไมมากวนฉันแต่เช้าเลย"

"เหมียว เหมียว เหมียว!"

("เมื่อก่อนตอนที่ฉันพึ่งเจอเขา เขาพูดในร่างแมวไม่ได้ ทำไมวันนี้ถึง...พูดได้")

กริ่ง กริ่ง กริ่ง!!!!!!!

"ท่านประธานโทรมา!"

"สวัสดีค่ะท่านประธาน"

"ตอนนี้เธอกลับมาทำงานได้แล้วนะ เราตัดสินคดีเรื่องของเธอเรียบร้อยแล้ว เธอไม่ใช่คนผิด"

"ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะทำงานค่ะ ไว้ฉันพร้อมเมื่อไหร่ ฉันจะไปเองค่ะ"

เมื่อวางสายโทรศัพท์

"คุณพิมสาคะ!"

"อ้าวโรฮา "

"เธอรู้มั้ยว่าฉันต้องแบกเธอมานอนบนเตียง หลับง่ายชะมัดเลย เหมียว"

"นี่นาย เงียบไปเลยเมื่อคืน.."

"เมื่อคืนอะไร เหมียว"

( อย่าพูดเรื่องฝันเมื่อคืน เด็ดขาด)

"ไม่มีไรหรอก รีฮาฝากเธอให้อาหารแมวตัวนี้ด้วย"

พิมสารีบไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนออกไปข้างนอก

"จะไปไหนไม่บอกไม่กล่าวเลย เหมียว"

"ฮัลโหลฮานิ ฉันจะออกไปหาแกนะ ได้ข่าวว่าแกได้เลื่อนตำแหน่งหรือ ยินดีด้วยนะ"

"ขอบใจนะแก เย็นนี้มีฉลองที่ฉันได้เลื่อนตำแหน่งด้วยนะ"

"ได้ที่ร้านคุณชินใช่มั้ย "

"ใช่ เดี๋ยวเจอกัน"

ที่บ้านพิมสา

"องค์ชาย จะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะค่ะ"

"ฉันต้องหาตัวคู่หมั้นของฉันให้พบ "

"แต่องค์ชายไม่ได้รู้จักกับคู่หมั้นเลยนะ"

"นั่นสิ ตอนนี้ฉันก็หลงรักพิมสาแล้วสิ"

มินโฮเข้ามาหาเจ้าชายอย่างเร่งรีบ

"องค์ชาย หม่อมฉันเจอพวกของพ่อมดโฮลา อยู่แถวนี้"

"องค์ชายอย่าพึ่งออกไปไหนเด็ดขาดเลยนะ"

"พิมสา เมื่อไหร่เธอจะกลับมานะ"

ร้านคุณชิน

"ฮานิ ฉันมาแล้ว!"

"มานั่งทางนี้สิพิม ฉันชวนเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยมาด้วยนะ"

"นั่นสิครับ พวกเราไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ดื่มฉลองกันหน่อย"

"ฉันดื่มไม่เป็นนะ"

"พิมไหนๆก็ไม่ได้เจอกันนาน ดื่มซักหน่อยเถอะครับ"

"นั้นก็ได้"

เวลา20.00น.

"พิมครับ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ไหว ไปนอนพักมั้ย"

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะกลับบ้านแล้ว"

"กลับบ้านดีๆนะทุกคน"

พิมสาเดินมาขึ้นรถจะกลับบ้าน

"ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆนะ ร้อนจัง อาจเป็นเพราะไวน์แน่เลย"

บ้านพิมสา

"เดี๋ยวหม่อมฉันกับสามี ต้องกลับก่อนนะคะ"

"ดูแลกันดีๆด้วยล่ะ"

เมื่อมินโฮกับรีฮากลับไป พิมสาก็กลับมาถึงบ้านพอดี เธอลงมาจากรถในสภาพคนเมา เจ้าชายจึงเข้าไปช่วยเธอ

"เธอดื่มมาใช่มั้ย"

"แค่แก้วเดียวเองนะ "

"เข้าบ้านก่อนเถอะ ตัวเหม็นมากเลย"

"นายฉันรู้สึกร้อนมากเลย ช่วยฉันหน่อย"

"จะให้ฉันเอาน้ำมาสาดหรอเธอ"

("หรือว่าเธอจะโดนวางยา! ทำไงดีล่ะ")

"นายช่วยฉันที ฉันร้อนไปหมดทั้งตัวเลย"

"ฉันจะช่วยเธออย่างไรล่ะ"

ทันใดนั้นพิมสาเธอก็กอดเจ้าชายแน่น

"เธออย่าทำแบบนี้เลย"

"นายช่วยฉันด้วย"

"ฉันจะไปเรียกให้รีฮามาดูแลเธอ เผื่อรีฮาจะรักษาเธอได้"

เมื่อเจ้าชายกำลังจะลุกออกไป เธอก็ได้ดึงหน้าของเจ้าชายมาจูบ

"ฉันรักนายนะ แต่ฉันไม่กล้าบอกนาย"

"ทำไมดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีทอง หรือว่าเธอคือ....?"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***