ทำไมกัน...

เจได:นี่!จะมองกันอีกนานป้ะ!เริ่มรำคาญเเล้วนะเว้ย(เจไดปาหมอนใส่)

โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~~"ก็เจไดหล่อเกินไปอ่ะ>~<"

(1ชม.ผ่านไป)

โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~(โมเน่ต์เข้าไปใกล้ๆเจได)เหมี้ยว~

เจได:หิวข้าวอ่อ?

โมเน่ต์:เหมี้ยวว~"ใช่เเล้วเหมี้ยวว"

เจได:เห้อ!จะกินไรมีทูน่ากระป๋องกับอาหารเม็ดเเกจะกินอะไร?

โมเน่ต์:เหมี้ยว~(เอ่อ..เดี๋ยวนะไม่มีอาหารคนหรอ...เดี๋ยวนะม่ายยยย ชั้นต้องกินอาหารเเมวนี่น้ะ!!!!!!

เจได:งั้นทูน่ากระป๋องละกัน กินเข้าไปซะอย่า

เรื่องมาก เเล้วก็อย่ามากวนฉันด้วย ฉัน! จะ! อ่าน! หนัง! สือ!

โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~

2ชมผ่านไป

ครอกกก~~

โมเน่ต์:(เดินเข้าไปใกล้ๆเจไดขณะหลับ) เหมี้ยวว~"ทำไมถึงหล่อได้ขนาดนี้นะ"

เจได:(ตื่นขึ้นมา)เห้ย!ออกไปไอเเมวบ้า(เจไดสะบัดโมเน่ต์ออกไป)

โมเน่ต์:เหมี้ยวว~ขอโต๊ดก้าบ!

เจได:เเล้วนี่กี่โมงกี่ยามละทำไมไอเทมส์มันยังไม่กลับมาดูเเกอีก

โมโน่ต์:เหมี้ยวว~~

(เจไดกดโทรหาเทมส์)ตึ้ดดด~~~ ตึ้ดดด~

เสียงในสาย..

เทมส์:ว่าไงฮัลโหล

เจได:กลับมาได้เเล้วมั้งนี่กี่โมงกี่ยามละ..

เทมส์:พอดีติดงานที่บริษัทนิดหน่อยวะ..คงอยู่ยันเช้า

เจได:อ้าว!อะไรวะเเล้วใครจะดูยัยจัสมิน!

เทมส์:ก็เเกไง!

เจได:นี่!ฉันเองก็ต้องออกไปทำงานกลางคืนเหมือนกันนะ ทำไมต้องเอาเวลามาดูเเลไอเเมวไร้สาระนี่ด้วย

เทมส์:เออน่า!วันเดียว เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็กลับเเล้ว ฝากด้วยละกันมีงานด่วนอ่ะ!(ตึ้ด!)

เจได:เห้ย!เดี๋ยวก่อนดิเห้อเเม่งอะไร เอะอะๆก็ให้ดูจัสมินน่ารำคาญชิบ!ไปนอนละ!

โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~

เจได:โอ้ยยย!!นี่ก็จะร้องอะไรนักหนาวะ

โมเน่ต์:ขอนอนด้วยสิเหมี้ยวว~~~

(โมเน่ต์เดินเข้าไปในห้องเจได)

เจได:เห้ย!อย่าเข้าไปนะเว้ย!ออกมาาา-_-

(1ชม.ผ่านไป)เห้อจะนอนก็นอนซะอย่ากวนนะเว้ย!

โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~"เจไดหล่อจังเลยว่าเเต่ทำไมห้องของเขาถึงได้รกเเล้วก็เหม็นอับเเบบนี้นะ———เเต่ก็ไม่เป็นไรหรอกถึงยังไงเขาก็ยังคงเป็นเจไดที่ฉันรักอยู่ดี♡~♡

(ตอนเที่ยงง)

โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~"โอ้ย!เจไดเปิดประตูห้องให้ฉันหน่อยฉันไม่ไหวเเล้วอึฉันจะออกเเล้ว"

เจได:เห้ย!(งัวเงีย)จะร้องไรนักหนาวะคนจะหลับจะนอนหุ้!

โมเน่ต์:ฉันไม่ไหวเเล้ว!(ปู้ดดดดดดด)

2ชม.ผ่านไป

เจได:เห้อกี่โมงละวะ เเล้วนี่กลิ่นอะไรเหม็นๆวะเนี่ย!

โมเน่ต์:เหมี้ยววว~(อึฉันเองเเหละT~T)

เจได:เดี๋ยวนะ!กลิ่นมันมาจากใต้เตียง เห้ยยยยยย!!!!อิจัสมินนน ย้าาาา~~~

โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~(ขอโทดค่าาเจไดตอนนั้นฉันไม่ไหวจิงๆๆT~T)

เจได:เห้อ!เหนื่อยละนะโว้ยรอพ่อเเกกลับมาก่อนเถอะ!

1ชม.ผ่านไป

เทมส์:กลับมาเเล้วจ้า จัสมินลูกรัก!

เจได:(ลากตัวโมเน่ต์ออกมาจากห้อง)

เทมส์:เห้ยๆนี่เเกทำอะไรของเเกนี่ไอเจไดลากตัวจัสมินออกมาเเบบนั้นได้ยังไง

เจได:มันขี้ใส่ห้องฉันนน!!!!

เทมส์:จัสมิน!มาหาพ่อมาลูกมา

โมเน่ต์:เหมี้ยววว~(ม่ายทำไมอิตาเทมส์ต้องมาขัดขวางเวลาของพวกเราสองคนด้วยนี่

เจได:เห้ย!ออกไปดิวะไอเเมวบ้า!

เทมส์:เรื่องเเค่นี้เองทำไมต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วย

เจได:เเกต้องมาเช็ดในฐานะที่เเกเป็นเจ้าของมัน!

เทมส์: เออ!รู้เเล้วเดี๋ยวเช็ดให้

โมเน่ต์:(ทำไมเทมส์เวลาเขาถูพื้นต้องยิ้มด้สยดูเหมือนไม่รังเกียจฉันเลยด้วยซ้ำ ต้องรักจัสมินขนาดไหนกันนะ)

เเต่ต่างกลับมาที่เจไดสุดหล่อของฉันทำไมเขาถึงดูเย็นชาใส่ฉันด้วยละ

.......ทำไมกันล่ะ?

รอรับชมตอนต่อไปได้พรุ่งนี้ในตอนเย็นนะค้าขอบคุณที่รับชมค่าา🥰

เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!