เจได:นี่!จะมองกันอีกนานป้ะ!เริ่มรำคาญเเล้วนะเว้ย(เจไดปาหมอนใส่)
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~~"ก็เจไดหล่อเกินไปอ่ะ>~<"
(1ชม.ผ่านไป)
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~(โมเน่ต์เข้าไปใกล้ๆเจได)เหมี้ยว~
เจได:หิวข้าวอ่อ?
โมเน่ต์:เหมี้ยวว~"ใช่เเล้วเหมี้ยวว"
เจได:เห้อ!จะกินไรมีทูน่ากระป๋องกับอาหารเม็ดเเกจะกินอะไร?
โมเน่ต์:เหมี้ยว~(เอ่อ..เดี๋ยวนะไม่มีอาหารคนหรอ...เดี๋ยวนะม่ายยยย ชั้นต้องกินอาหารเเมวนี่น้ะ!!!!!!
เจได:งั้นทูน่ากระป๋องละกัน กินเข้าไปซะอย่า
เรื่องมาก เเล้วก็อย่ามากวนฉันด้วย ฉัน! จะ! อ่าน! หนัง! สือ!
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~
2ชมผ่านไป
ครอกกก~~
โมเน่ต์:(เดินเข้าไปใกล้ๆเจไดขณะหลับ) เหมี้ยวว~"ทำไมถึงหล่อได้ขนาดนี้นะ"
เจได:(ตื่นขึ้นมา)เห้ย!ออกไปไอเเมวบ้า(เจไดสะบัดโมเน่ต์ออกไป)
โมเน่ต์:เหมี้ยวว~ขอโต๊ดก้าบ!
เจได:เเล้วนี่กี่โมงกี่ยามละทำไมไอเทมส์มันยังไม่กลับมาดูเเกอีก
โมโน่ต์:เหมี้ยวว~~
(เจไดกดโทรหาเทมส์)ตึ้ดดด~~~ ตึ้ดดด~
เสียงในสาย..
เทมส์:ว่าไงฮัลโหล
เจได:กลับมาได้เเล้วมั้งนี่กี่โมงกี่ยามละ..
เทมส์:พอดีติดงานที่บริษัทนิดหน่อยวะ..คงอยู่ยันเช้า
เจได:อ้าว!อะไรวะเเล้วใครจะดูยัยจัสมิน!
เทมส์:ก็เเกไง!
เจได:นี่!ฉันเองก็ต้องออกไปทำงานกลางคืนเหมือนกันนะ ทำไมต้องเอาเวลามาดูเเลไอเเมวไร้สาระนี่ด้วย
เทมส์:เออน่า!วันเดียว เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็กลับเเล้ว ฝากด้วยละกันมีงานด่วนอ่ะ!(ตึ้ด!)
เจได:เห้ย!เดี๋ยวก่อนดิเห้อเเม่งอะไร เอะอะๆก็ให้ดูจัสมินน่ารำคาญชิบ!ไปนอนละ!
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~
เจได:โอ้ยยย!!นี่ก็จะร้องอะไรนักหนาวะ
โมเน่ต์:ขอนอนด้วยสิเหมี้ยวว~~~
(โมเน่ต์เดินเข้าไปในห้องเจได)
เจได:เห้ย!อย่าเข้าไปนะเว้ย!ออกมาาา-_-
(1ชม.ผ่านไป)เห้อจะนอนก็นอนซะอย่ากวนนะเว้ย!
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~"เจไดหล่อจังเลยว่าเเต่ทำไมห้องของเขาถึงได้รกเเล้วก็เหม็นอับเเบบนี้นะ———เเต่ก็ไม่เป็นไรหรอกถึงยังไงเขาก็ยังคงเป็นเจไดที่ฉันรักอยู่ดี♡~♡
(ตอนเที่ยงง)
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~"โอ้ย!เจไดเปิดประตูห้องให้ฉันหน่อยฉันไม่ไหวเเล้วอึฉันจะออกเเล้ว"
เจได:เห้ย!(งัวเงีย)จะร้องไรนักหนาวะคนจะหลับจะนอนหุ้!
โมเน่ต์:ฉันไม่ไหวเเล้ว!(ปู้ดดดดดดด)
2ชม.ผ่านไป
เจได:เห้อกี่โมงละวะ เเล้วนี่กลิ่นอะไรเหม็นๆวะเนี่ย!
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~(อึฉันเองเเหละT~T)
เจได:เดี๋ยวนะ!กลิ่นมันมาจากใต้เตียง เห้ยยยยยย!!!!อิจัสมินนน ย้าาาา~~~
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~(ขอโทดค่าาเจไดตอนนั้นฉันไม่ไหวจิงๆๆT~T)
เจได:เห้อ!เหนื่อยละนะโว้ยรอพ่อเเกกลับมาก่อนเถอะ!
1ชม.ผ่านไป
เทมส์:กลับมาเเล้วจ้า จัสมินลูกรัก!
เจได:(ลากตัวโมเน่ต์ออกมาจากห้อง)
เทมส์:เห้ยๆนี่เเกทำอะไรของเเกนี่ไอเจไดลากตัวจัสมินออกมาเเบบนั้นได้ยังไง
เจได:มันขี้ใส่ห้องฉันนน!!!!
เทมส์:จัสมิน!มาหาพ่อมาลูกมา
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~(ม่ายทำไมอิตาเทมส์ต้องมาขัดขวางเวลาของพวกเราสองคนด้วยนี่
เจได:เห้ย!ออกไปดิวะไอเเมวบ้า!
เทมส์:เรื่องเเค่นี้เองทำไมต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วย
เจได:เเกต้องมาเช็ดในฐานะที่เเกเป็นเจ้าของมัน!
เทมส์: เออ!รู้เเล้วเดี๋ยวเช็ดให้
โมเน่ต์:(ทำไมเทมส์เวลาเขาถูพื้นต้องยิ้มด้สยดูเหมือนไม่รังเกียจฉันเลยด้วยซ้ำ ต้องรักจัสมินขนาดไหนกันนะ)
เเต่ต่างกลับมาที่เจไดสุดหล่อของฉันทำไมเขาถึงดูเย็นชาใส่ฉันด้วยละ
.......ทำไมกันล่ะ?
รอรับชมตอนต่อไปได้พรุ่งนี้ในตอนเย็นนะค้าขอบคุณที่รับชมค่าา🥰
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments