โมเน่ต์:เหมี้ยวว~~~
เจได:นี่หิวข้าวรึไง!
โมเน่ต์:เหมี้ยวว!(ไม่นิ)
(โมเนต์เข้าไปใกล้ๆเจได)
เจได:นี่!อิเเมวบ้าออกไป
โมเน่ต์:เหมี้ยวว!!~~
เจได:เเล้วไอเทมส์ไปไหนวะเนี่ย! เห้ยๆๆ ไอเทมส์!!!!!!!!!
เทมส์:มาเเล้ว!มีอะไรร
เจได:มาดูเเมวเเกเลย!น่ารำคาญชิบ!
เทมส์:จะอะไรกันนักกันหนากับอิเเค่เเมวตัวหนึ่ง(ไม่เป็นไรนะลูกจัสมินเจไดมันชอบรังเเกหนูเนอะไม่เป็นนะคะ)
โมเน่ต์:เห้อๆทำไมอิตานี้ชอบมาขัดขวางอารมณ์โรเเมนติกชั้นกับเจไดด้วยเนี่ย
(ตึ้ดๆๆๆๆ!!!!!!!)
(ทั้งสามคนสะดุ้งพร้อมกัน)
เจได:เห้ย!ใครโทรมาวะตกใจหมดเลย
เทมส์:เเปบนะ!เดียวไปรับเเปบสงสัยพริมโรสโทรมา
โมเน่ต์:"ว่าด้วยเรื่องคุณพริมโรสนะคะเขาคือเเฟนของเทมส์เเล้วเทมส์ก็คือเพื่อนสนิทเจไดนะคะ"
(2ชม.ผ่านไป ฉันยังคงมองหน้าเจไดไม่เลิก!)
เจได:นี่!จะมองอะไรกันนัก!กันหนาวะ(เจไดโยนหมอนใส่ชั้น!)
โมเน่ต์:เหมี้ยวว~~~
เจได:เเล้วนี่!ไอเทมส์มันไปไหนทำไมมันไม่เอาเเกไป!มองหน้าฉันอยู่ได้
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~"ไม่รู้เลยขาเจได"~~~
เจได:โธ่เว้ย!
(1ชม.ผ่านไป)
เทมส์:มาละๆๆเป็นไงบ้างคะจัสมินลูกพ่อคะ
โมเน่ต์:"ใจคอเขาจะไม่รู้บ้างรึไงกันนะว่าเสียงที่เขาทำมันโครตจะปัญญาอ่อนเลย"-_-
เจได:(ลุกออกไป)
เทมส์:เเล้วนี่เเกจะไปไหน?
เจได:ทำงานไง
เทมส์:บ้านเเกก็ออกจะรวยทำไมถึงต้องมาทำงานพิเศษเเบบนี้ด้วยล่ะ ไม่เหนื่อยรึไง
เจได:อย่างน้อยฉันก็มีความสุขกว่าการที่ขอเงินที่บ้านฉันใช้ต่างหากละ
เทมส์:เเล้วเเต่นายละกัน
โมเน่ต์:(เจไดหล่อจังเลยย~)
(ขณะนี้เป็นเวลา12:20นาทีแล้วฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าฉันหลับไปตอนไหน)
โมเน่ต์:เหมี้ยวว~(ทำไมประตูห้องเจไดปิดอยู่ละไปปลุกดีกว่า)
เหมี้ยววว~~~●~●
เหมี้ยว~~~~
(ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก...)
เทมส์:(หาววว~~)อ้าวจัสมินลูกพ่อขาตื่นเเล้วหรอลูกกินข้าวมั้ยลูก
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~(ไม่อ่ะฉันจะเรียกเจไดนายออกไปไกลๆซะ!)
เทมส์:มาๆเดียวพ่อเทอาหารให้นะลูก
โมเน่ต์:หยึ๋ยยย!ไม่เอาา"เหมี้ยววววว~~~
(มีใครบางคนเปิดประตูออกมา)
เจได:หาว....เกาหัว._.
โมเน่ต์:(คนอะไรหล่อชะมุ้ดด)เหมี้ยววว~~~
เจได:มองหน้าอยู่ได้จะอะไรกันนักกันหนา!
เทมส์:หุ้ว!กะอิเเค่เเมวตัวหนึ่ง
เจได:ก็ชั้นไม่ชอบมัน!
เทมส์:ใจคอนายจะรังเกียจน้องจัสมินขนาดนั้นเลยหรอ—.—
เจได:เออ!ไม่ชอบมากด้วย
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~(เจไดหล่อมว้ากกก!!!!)
เทมส์:เออ!นี่ฉันจะออกไปข้างนอกฝากนายดูเเลจัสมินด้วยนะ
เจได:อะไรนายจะไปไหน!
เทมส์:ทำงานไง-_-
เจได:เเล้วเรื่องอะไรชั้น!ต้องดูเเลอิเเมวบ้านี่ด้วยละ!
เทมส์:เออ!เอาน่าเดี๋ยวฉันกลับมานายก็พักผ่อนตามสบายได้เลยน่านะ!ฉันไปละ
(เทมส์ปิดประตู ปั้ง!)
เจได:เห้ย!กลับมาก๊อนน
โมเน่ต์:5555(ได้อยู่กับเจได2ต่อ2เเล้วรู้สึกดีจังเลย
เจได:จะมองกันอีกนานมั้ยอิจัสมิน!
โมเน่ต์:เหมี้ยววว~~(ทำไมต้องเรียกกันเเบบนั้นด้วยละเจไดสุดหล่อ)
เจได:เห้อ!เเม่งไปละอย่าตามชั้นเข้ามานะชั้นจะอ่านหนังสือ
โมเน่ต์:ถึงเเม้เขาจะเป็นคนเเบบนี้เเต่. มันก็ดีนี่?
(รอรับชมตอนต่อไปได้พรุ่งนี้เลยค่าาา)♡
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments