FIFTEEN

"เจ้าลองเลือกมาสิ ว่าหากข้าพาเด็กนี้กลับไปโศกนาฏกรรมทั้งหมดจะถูกหยุดลง แต่หากเจ้าเลือกให้เด็กนี้อยู่ต่อโศกนาฏกรรมทั้งหมดจะยังคงดำเนินต่อไป...ตราบเท่าที่เด็กคนนี้ยังอยู่" Ziaพูดผลางลูบเด็กที่นอนบนตักตัวเองอย่างอ่อนโยน

"...งั้นข้าขอถาม..ท่านจะหยุดโศกนาฏกรรมครั้งนี้ได้ยังไงในเมื่อท่านเป็นคนพูดเองว่าไม่สามารถแทรกแซงสงครามในครั้งนี้ได้"

"ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน"เธอยิ้มขณะเอ่ยคำพูดแบบนั้นออกมา ฟูจิซุที่ได้ยินแบบนั้นแถบช็อคกับคำพูดนั่นทันที "พวกข้าราชบริพารของข้าคงแตกตื่นกันน่าดูถ้ารู้ว่าข้าแหกกฏที่พระเจ้าเป็นคนสร้างขึ้นมา"เธอยิ้มเหมือนกับว่าเรื่องพรรค์นี้มันน่าขำเสียนี่กระไร "พอ..."

"อะไร?"

"พอจะมีสิ่งที่ทำให้ท่านพึงพอใจอย่างอื่นอีกรึป่าว ข้าจะหามาให้ท่าน แต่ได้โปรดอย่านำตัวมิญกลับไปเลย..." ฟูจิซุร้องอ้อนวอนด้วยเสียงสั่นเครือ เข่าที่ไม่เคยแตะพื้นให้ใครบัดนี้นั้นผู้หญิงที่ชื่อZiaกลับทำให้ฟูจิซุเข่าแตะพื้นอย่างไม่มีข้อกังขา "มีสิ" เพียงแค่คำพูดก็แถบทำให้ฟูจิซุมีความหวังขึ้นมา "มันคืออะไรครับ!?"

ปึง!!! เสียงประตูดังขึ้นอย่างรุนแรง

"ครานี้ข้าจะยังไม่พาเด็กผู้นี้ไปเห็นแก่ความภักดีที่เมตตาต่อเจ้า แต่ครานี้จงพึงระวังไว้ ผู้พิทักษ์ของข้าจะมานำตัวเด็กผู้นี้ไป จงซ่อนและปิดบังให้มิด อย่าให้เขารู้" เธอจบสนทนาและจะหายตัวไปก่อนอูทิลและคนอื่นๆจะเข้ามา

"ฟูจิซุ!! มิญ!!"

"มิญ!! ฟูจิซุมันเกิดอะไรขึ้น!?ทำไมมิญถึงกลายเป็นสภาพแบบนี้!!" อูทิลประคองร่างกายที่เปลี่ยนไป(?)ของมิญขึ้นมา

ผ้าสีฟ้าที่ปกปิดดวงตาเอาไว้ ร่างกายที่ถูกพันไปด้วยผืนผ้ามากมายน้ำสีใสที่อาบแก้มขณะกำลังนิทรา มันเหมือนกับว่าเธอพยายามฝืนกลั้นทนกับเรื่องบางอย่างที่ได้ยิน เรื่องที่...แถบทำให้แตกสลายได้ถ้าไม่ปิดมันเอาไว้ให้ลึกภายในที่เหมือนผ้ากำลังอดกลั้นความเจ็บปวดเหล่านั้นไว้ไม่ให้มันพวยพุ่งออกมา

"ฟูจิซุพูดออกมา!! มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!!" ฟัลส์เขย่าตัวฟูจิซุพยายามซักไซร้ไล่ถามเหตุว่าทำไมเด็กผู้หญิงคนนั้นถึงกลายเป็นแบบนี้ ขณะเดียวกัน ภายในจิตใจของฟูจิซุกลับครุ่นคิดและเครียดอย่างมหาศาลว่าควรทำยังไงต่อดีนับจากนี้ ZIA ก็จะมานำตัวมิญไปหากไม่มีของมาแลกเปลี่ยนที่ดีพอ แต่ของนั้นก็หาไม่ได้ง่ายๆแน่เพราะ หากเปรียบกันแล้วมิญเป็นบุคคลที่มีค่ามหาศาลต่อสรวงสรรค์เป็นแน่แท้ไม่มีอะไรมาแลกได้เลย..แถมในอนาคตที่ผู้พิทักษ์จะมานำตัวมิญไป..ไหนอีกจะ เรื่องของสงครามในครั้งนี้ที่มันเกิดขึ้นก็เพราะ มิญ ทุกสิ่งทุกอย่างมันเชื่อมกับมิญหมดทุกปัญหาและการแก้ปัญหาก็มาจากมิญรวมถึงสงครามครั้งนี้ก็ด้วย....

พูดอะไรนะ.....ไม่ได้ยินอะไรเลย...พวกนายเป็นอะไรไป....

ตุบ...

"ฟูจิซุ!!"ฟัลส์ประคองร่างฟูจิซุที่หมดสติเอาไว้อย่างประณีต

"พอก่อนเถอะค่ะฟัลส์ ตอนนี้เราต้องพาทั้งสองคนไปพักก่อน"คุณหมอหญิงเดินเข้ามาแตะบ่าอย่างนอบน้อม

"อย่างที่คุณหมอหญิงว่าละนะฟัลส์ หากภาชนะมีจิตใจที่ไม่แข็งแรงหรือร่างกายอ่อนแอมันจะส่งผลกระทบต่อพวกนายด้วย" อูทิลอุ้มมิญขึ้นมาในอ้อมอกก่อนจะวางลงบนเตียงให้เหลือที่ว่างพอฟูจิซุนอนข้างๆ

"เข้าใจแล้ว..รอเจ้าตัวตื่นละกัน"ฟัลส์แบกฟูจิซุขึ้นไปนอนข้างๆมิญอย่างประณีตอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"อูทิล คุณหมอหญิง ฟัลส์ ตอนนี้ฉันมีเรื่องจะคุย..เป็นเรื่องสำคัญมาก" เนฟเคสโผล่พรวดเข้ามาด้วยความเร่งรีบแต่ไม่ตกใจอะไรเพราะรู้อยู่แล้วว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

"ย้ายที่กันเถอะ"

...[ ห้องบัญชาการลับ ]...

"แซนดอร์สติดต่อฉันมา เขาได้ความลับของทางฝั่งนั้นเรียบร้อยเเล้ว"

"นี่ยอมรับแล้วใช่มั้ยเนฟว่าแซนดอร์สไม่ได้ทรยศพวกเราเพื่อไปเข้าร่วมกับฝั่งนั้นแต่เป็นการแทรกซึมเพื่อสืบหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้"อูทิลยืนกอดอกก่อนจ้องมองไปที่เนฟเคสอย่างขุ่นเคือง

"ถ้าอยากหลอกศัตรูก็ต้องหลอกกันเองให้ได้ก่อนสิถึงจะถูก เอาละเราจะเริ่มปฏิบัติการพรุ่งนี้เที่ยงตรง ไม่มีข้อแม้"

"แล้วมิญกับฟูจิซุล่ะคะเนฟเคส?"

"เรื่องนั้นฉันจะเปลี่ยนแผนใหม่หมด"

"เนฟ..ฉันรู้ว่านายมีเรื่องที่ยังไม่ได้พูดอีกเรื่อง"

"สมกับเป็นคนสิ่งสู่ฉันจริงๆฟัลส์" เนฟก้มหน้าลงก่อนจะเอ่ยปากบอกอะไรบางอย่างที่ไม่น่าเชื่ออกไป

"ฉันมองเห็นนิมิตและเรื่องที่มิญจะกลายเป็นแบบนี้ฉันก็ได้เห็นมันมาแล้ว..ไม่ใช่เพียงแค่เห็นแวบเดียวแต่เห็นทั้งเหตุการณ์ทุกอย่าง ทั้งการกระทำ คำพูดที่ชัดเจน สามารถบอกวันเดือนปีเกิดวันตายหรือวันเกิดเหตุการณ์ครั้งใหญ่ได้ รวมถึงกระทั่ง...วันสิ้นโลก ฉันมองเห็นมันได้ในอีกหลายร้อยปีนับแต่ฉันเกิดมา ฉันก็เริ่มเห็นมันมากขึ้น..มากขึ้นเรื่อยๆ..ครั้งนี้ก็เช่นกัน ไม่เพียงแค่นั้น....ฉันสามารถมองเห็นเรื่องราวหรืออดีตของแต่ละคนได้ และนี่เป็นเหตุผลที่ฉันนำมิญมาอยู่ที่แห่งนี้ และให้แซนดอร์สแทรกซึมเข้าไปที่นั้น"

"...เนฟ..นี่นายไม่เคยคิด..จะบอกเรื่องนี้กันเลยรึไง"

"ถ้าฉันบอกนายคงไม่ให้ฉันมารับตำแหน่งผู้อำนวยการแน่อูทิล สำหรับคนที่เป็นทั้งภาชนะและผู้เห็นนิมิตได้ แล้วมีนายในฐานะผู้สกดมาวนเวียนอยู่รอบๆ มันทำให้ฉันมองไม่เห็นนิมมิตในยามที่จำเป็นได้เลย แต่อย่างน้อยก็ดีหน่อยเพราะบางครั้งเรื่องราวของใครบางคนฉันก็ไม่อยากเห็นมัน..."

"ถ้าหากเนฟเคสเปิดไพ่บนมือหมดหน้าตักแบบนี้แล้ว คงไม่มีทางอื่นแล้วสินะ"ฟัลส์หันมองไปเนฟ

"อ่า ฉัน..จะเป็นคนหยุดองค์กรณ์นั้นเอง ฉันไม่ยอมให้ZIAนำมิญไปได้หรอก เด็กคนนั้นยังต้องได้เห็นอะไรอีกเยอะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***