TEN

ก๊อกๆ

"มิญ พวกฉันขอเข้าไปหน่อยนะ"

แอ๊ดด..

"ดูเหมือนมิญจังจะนอนหลับอยู่นะ นายช่วยประคองมิญให้ฉันที"

"ได้ครับ" พูดจบทิลก็เข้าประคองร่างกายที่หลับไม่รู้เรื่อง ตัวเบาจัง..

คุณหมอหญิงก็ได้เริ่มค่อยๆลดเสื้อบริเวณท้ายทอยของเด็กหญิงลงเพื่อตรวจว่ามีลักษณะของZiaรึป่าว คุณหมอหญิงส่ายหน้า

"งั้นแสดงว่ามิญก็ไม่ใช่สินะครับ"เขาค่อยๆประคองร่างเด็กหญิงนอนลง

"ก็คงจะอย่างงั้น ไปกันเถอะ" คุณหมอหญิงลูบหัวเด็กหญิงก่อนจะเดินออกจากห้องไป

"ราตรีสวัสดิ์นะมิญ" เขาจุมพิตไปที่หน้าผากของมิญก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

แอ๊ดด..ปึง

...[01:44]...

"เป็นไงบ้างอูทิล"

ส่ายหน้า

"ฟัลส์" เนฟเคสหันไปถาม

"ถ้าอย่างงั้นก็โล่งอกไป ถ้าหากไม่มีรอยนั้นก็แสดงว่าเด็กนั้นไม่ใช่คนของZia"

...[ ปี๊บบบ!!! ]...

...[ แจ้งเตือน! แจ้งเตือน! มีผู้บุกรุก! มีผู้บุกรุก! ]...

...[หุ่นยนต์ Robot Devil กำลังบุกโจมตี! ขอย้ำ...]...

"กลับไปก่อนฟัลส์!"

พรึ่บ!

"ทิลนายไปอยู่ด่านหน้าซะ ฉันจะไปดูแลคนเจ็บ ส่วนคุณหมอหญิงฝากไปดูแลมิญด้วย!!" ทันทีที่เนฟเคสพูดจบทุกคนก็รีบแยกย้ายกันไปทันที

กึ่ง!!

"คุณ..หมอหญิง?"

"มิญ เธอวิ่งไหวรึป่าว?"

"มันเกิดอ- "

...ตู้ม!!...

"!!!"

"เดี๋ยวฉันจะอธิบายทีหลังนะตอนนี้เราต้องไปห้องหลบภัยก่อน" คุณหมอหญิงพูดจบเธอก็จับมือมิญแล้วรีบพาไปที่ห้องหลบภัยทันที "แล้วทิลล่ะคะ?" ฉันวิ่งไปถามไป "เดี๋ยวก็ตามมาแล้วล่ะจ่ะ"เธอยิ้ม

...ตึกๆๆ!!...

"เธอหลบในนี้ไปก่อนนะมิญ ห้ามออกมาเด็ดขาด ถ้าหากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเรียกฟูจิซุออกมาทันทีเลยนะ"

"แต่ว่-" เธอปิดปากฉันไว้ก่อนจะประทับริมฝีปากบนแก้มอย่างอ่อนโยน

"เป็นเด็กดีนะ"เธอยิ้มให้ก่อนจะจากไป

แล้วทำไม..ห้องหลบภัยถึงมีแค่ฉันคนเดียวละเนี่ย... ทั้งมืด น่ากลัว.. เหมือนตอนนั้นอีกแล้ว.. ภาพพวกนั้น.. น่ากลัวชะมัด เด็กหญิงบ่นพึมพัมก่อนจะล้มนั่งพิงประตูกอดขาตัวเองเอาไว้ เหมือนแมวน้อยที่ขดตัวเพราะเจออะไรบางอย่างที่น่ากลัว

...[ ด้านทิล ]...

"โว้วว ไม่ได้พบกันนานเลยนะอูทิล~"

"แกอีกแล้วหรอ แซนดอร์ส"ผมขบฟันแน่น

"แล้วลูกแมวน้อยตัวนั้นไปไหนแล้วล่ะ? ฉันอุส่าถ่อมาถึงนี้เพื่อเจอลูกแมวน้อยตัวนั้นโดยเฉพาะเลยนะ"เขายิ้มเจ้าเล่ห์

"น่าเสียดายนะ นายคงลงนรกไปก่อนแล้วละ" ผมพูดจบก็รีบพุ่งเข้าใส่เเซนดอร์สทันที

"แหม่ นี่เป็นวิธีต้อนรับแบบใหม่หรอเนี่ย"เขายิ้มหัวเราะร่า เหมือนกำลังเล่นกับสัตว์ตัวเล็ก ไม่ทันไรทิลก็เตะเข้าไปที่อกแซนดอร์สอย่างจังจนต้องล้มลงไปนอนกับพื้น

"ฉันขอถามนายอีกรอบ แกมาที่นี่ทำไม?" เขาเดินเข้าไปแล้วเหยียบขย้ำไปที่อกอย่างอารมณ์เสีย

"แค่ก!! หึ 1สัปดาห์หลังจากนี้จะเป็นวันที่ตะวันลับขอบฟ้าสวยที่สุดฝูงนกจะโบยบินมานับร้อย แถมมีตัวหนึ่งดูจะสวยที่สุดซะด้วยสิ :)"

"เหอะ! ดูท่าฝูงนกพวกนั้นคงจะรนหาที่ตายกันซะแล้วสิ"ผมยิ้มขมวดคิ้วก่อนจะกดแรงที่เท้าเพิ่มออกไปอีก

"อึ่ก!!"

แกร๊ก..

"ถ้าจะจับฉัน ก็กรุณาเอาตัวแรงค์Sหรือสูงมากกว่านั้นมา ตัวแรงค์B พวกนี้ไม่คณามือฉันหรอก" อูทิลได้กระโดดหลบการโจมตีของหุ่นยนต์ที่ซุ่มอยู่ ก่อนจะจัดการพวกมันด้วยความเร็วที่ไม่น่าเหลือเชื่อ

...[ ด้านมิญ ]...

'เห้ เจ้าหนู'

" .... "

' ฉันเองฟูจิซุ '

" .... "

' เธอกลัวงั้นหรอ? เรื่องพวกนั้นน่ะ.. '

" อืม.. "

' ทำไมล่ะ? '

" มันน่ากลัว...คนพวกนั้น.. "

' ก้าวข้ามมันไปให้ได้ล่ะ '

" ฉันคงไม่มีความกล้าขนาดนั้นหรอกค่ะ "

' เมื่อตอนที่ฉันถูกขังเอาไว้ในลูกแก้วฉันก็กลัวเหมือนกันนะ กลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว กลัวการที่จะไม่มีใครต้องการฉัน กลัวความมืดที่มันกักขังฉันเอาไว้ จนกระทั่งวันหนึ่ง...ได้มีเด็กผู้หญิงคนนึงเรียกฉันออกมา ตอนนั้นมันทำให้รู้สึกว่าเด็กคนนั้นคือแสงสว่างของฉันเลยล่ะ '

"...ฉันหรอคะ? "

' ไม่รู้สิ '

" อย่าคิดว่าตัวเองอยู่คนเดียวล่ะมิญ ในตอนนี้น่ะเธอมีแต่คนดีๆล้อมรอบตัว มีแต่คนคอยดูแลเธออย่างดี ในตอนนี้ก็ด้วยเธอมีฉันอยู่นะ "

"..ฮิ "

' ขำอะไรของเธอ '

" ป่าวค่ะ.. แค่ไม่คิดว่าคุณฟูจิซุจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาด้วย " เธออมยิ้ม

' ถ้าคนที่ฉันคอยรับใช้อยู่จิตใจเศร้าหมองล่ะก็ พลังฉันก็ไม่เสถียรน่ะสิ '

" แต่ก็ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นใจแบบนี้ คุณนี่เป็นคนดีจริงๆนะคะคุณฟูจิซุ "เธอยิ้มก่อนจะหลับตาลงเพราะความเพลีย

' พักผ่อนเถอะ '

...[ 03:13 ]...

ก๊อกๆ

"มิญ ตอนนี้ปลอดภัยแล้วออกมาได้แล้วล่ะ" นั้นเสียงคุณเนฟเคสนี่.. ฉันลุกขึ้นกำลังเอื้อมมือไปเปิดประตู

'เดี๋ยวก่อน! ห้ามเปิดนะ!'

"คุณฟูจิซุ..? ทำไมล่ะคะ?"

'นั้นไม่ใช่เนฟเคส หมอนั้นไม่มีกลิ่นอายของฟัลส์เลยสักนิด ถอยออกไปหน่อยมิญ' ฉันพยักหน้ารับก่อนจะถอยออกจากประตูไปหลายก้าว

...พรึ่บ!!...

อยู่ดีๆตัวก็ฟูจิซุก็ปรากฏออกมา "รีบไปซ่อนตัวตรงนั้นมุมห้องนั้นเร็ว" เขาบอกฉันก่อนจะไปอยู่ด้านข้างประตู

"ระวังตัวด้วยนะคะ" ฉันบอกก่อนจะไปตรงมุมห้อง

แกร๊ก!

"มิญ เธอออกมาได้แล้วนะ ตอนนี้พวกหุ่นยนต์ไม่อยู่แล้วคุณหมอหญิงเขาก็ให้ฉันพาเธอไปเพราะตอนนี้เธอวุ่นวายกับการรักษาคนเจ็บอยู่น่ะ ไม่ต้องกลัวนะ" เขาเปิดประตูเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ฉันปิดปากนิ่งเงียบนั่งมองอยู่มุมห้องก่อนที่ฟูจิซุจะ...

โครม!!!

"แหมไอเวรนี้ กล้าดียังไงถึงได้ปลอมตัวเป็นภาชนะตนแรก"เขายิ้มหลังจากพึ่งซัดหุ่นยนต์ที่ปลอมตัวมากระเด็นปลิวติดกำแพงไปเนี่ยนะ?

"มิญ!!"

"คุณหมอหญิง!!" ฉันรีบวิ่งไปหาเธอทันที

"ฝากพามิญไปหาเนฟเคสทีนะ ฉันบอกฟัลส์เรียบร้อยแล้ว ทางนี้ดูเหมือนจะเป็นหุ่นยนต์แรงค์Aซะด้วยสิ "เขาพูดจบก็ยืดเส้นยืดสายรอเลย

"อย่าฝืนตัวเองมากนะคุณฟูจิซุ!"ฉันหันหลังกลับมาบอกก่อนจะวิ่งไปกับคุณหมอหญิง

"เป็นเด็กดีจริงๆนะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***