SEVEN

...[มุมมองเนฟเคส]...

"เรื่องจริงงั้นสินะอูทิล...." ฉันก้มหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย

"ครับ แซนดอร์สมันเป็นคนพูดเองกับปาก"

"เข้าใจแล้ว.."

"ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าข้อมูลที่ได้มาจะคืบหน้าขนาดนี้"ฉันแสยะยิ้มมุมปากเล็กน้อย

"หยุดยิ้มน่าขนลุกนั้นสักทีเถอะครับเห็นแล้วแหยง"

"ยังโกรธเรื่องที่ฉันพูดไปแบบนั้นอยู่สินะ โทษทีละตอนนั้นมันฝืนใจทำออกมา"ฉันโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะสำนึกผิด

"...ดูท่าผมคงต้องจับตาดูคุณทุกฝีก้าวแล้วสิ"อูทิลเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะจ้องมองฉันเหมือนกับสัตว์ประหลาดที่กำลังมองเหยื่อแสนอันโอชะ

"ฉันจะพยายามให้ถึงที่สุดละกัน"ฉันยิ้มมุมปากก่อนจะปัดมือออกเสมือนบอกให้อูทิลออกไปได้แล้ว

"ผมไม่อยากให้มันเกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยหรอกนะเนฟ.."เขาพูดทิ้งท้ายประโยคก่อนจะออกมา

"เป็นเด็กดีจริ-แค่ก!!" อยู่ๆก็มีของเหลวหนืดสีแดงสดออกมาเต็มฝ่ามือที่ปิดปากไว้เมื่อกี้ มึนหัวชะมัด.. ไม่ได้..จะมาเป็นตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด..

ตุบ..

...[มุมมองมิญ]...

"อากาศในฤดูหนาวงั้นหรอ.." ฉันมองออกไปภายนอกหน้าต่าง

นัยน์ตาที่ว่างปล่าวกำลังมองหิมะสีขาวโพลนราวกับปุยเมฆก้อนกลมขนาดเล็กร่วงหล่นลงพื้นอย่างช้าๆ

"อยากจะจับมันจัง"

ปึก

"เอาสิ"

"ทิล?" ฉันหันมอง

"ถ้าเธออยากจะเล่นฉันจะพาไปเองแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้นะ" เขาเดินเข้ามาลูบหัวฉันก่อนจะพาฉันไปนอนที่เตียง

"ทิล.."ฉันดึงเสื้อกาวน์เขาไว้

"มีอะไรรึป่าวมิญ?"เขาหันมามองฉันก่อนจะคุกเข่าเพื่อให้ฉันมองและพูดได้ง่ายขึ้น

"ฉัน-"

"คุณเนฟเคสทำใจดีๆไว้ค่ะ!! เปิดประตูเร็วเข้า!!"

...[มุมมองอูทิล]...

"เกิดอะไรขึ้นข้างนอกกัน? เดี๋ยวฉันมานะมิญ" ฉันยิ้มก่อนจะเดินออกไปดูนอกห้อง

"อืม.."

ปึก

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ? ทำไมเสียงดังกันขนาดนี้"

"อูทิล!!คุณหมอสาวไปพบคุณเนฟเคสที่นอนหมดสติอยู่ในห้องทำงานน่ะสิ!!"

"ทำไมไม่รีบบอกกันเล่า!!" ในตอนนั้นในหัวฉันคิดแค่ว่าขอให้มันไม่เกิดเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย..อีกครั้ง ทุกครั้งที่เนฟเป็นแบบนี้แน่นอนว่ามันคือสัญญาณเตือนว่าหมอนั้นจะโผล่มา

...{ห้องผ่าตัด}...

"มีด!"

"คุณหมอสาวครับช่วยหลบไปก่อนเดี๋ยวผมจัดการเอง!"

"อูทิล!?เธอเข้ามาทำไม!?"

"ช่วยกรุณาหลบออกไปด้วยครับ..เนฟคือคนไข้ของผมนะอย่าลืม" น้ำเสียงที่ดูจริงจังไม่เหมือนน้ำเสียงที่พูดคุยเล่นอย่างเอื่อยเฉื่อย

"...พวกเธอออกไปให้หมด"

"ต-แต่ว่-"

"นี่คือคำสั่ง! ออกไปให้หมดเดี๋ยวนี้!"

"คุณเองก็ต้องออกไปด้วยนะคุณหมอสาว" ขณะที่พูดฉันก็ใส่ถุงมือและชุดที่ต้องใส่ผ่าตัดไปด้วยถึงแม้การทำแบบนี้มันต้องให้พยาบาลคนอื่นช่วยก็เถอะ

"ฉันรู้แล้วล่ะ..ขอร้องได้โปรดช่วยคุณเนฟเคสด้วย"เป็นการพูดทิ้งท้ายประโยคที่..ทำให้ฉันหนักใจเหมือนกันนะ ฉันยิ้มแห้งเลย

ปึง

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

"ไหนคุณบอกว่าจะไม่ทำให้มันเกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยไงเนฟ..กรุ๊ปเลือดแบบคุณมันหายากมากนะ GOLDEN BLOOD น่ะ "

"แล้วผมจะทำยังไงกับคุณดีละเนี่ย..ในเมื่อตัวคุณมีสองคน..ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วนะว่าผมควรให้เลือด GOLDEN BLOOD หรือ RH-"

ผมนั่งทรุดลงกับพื้นทันทีที่เนฟเป็นแบบนี้อีกครั้ง..

...ย้อนกลับไปเมื่อ10ปีก่อน...

"เน-อุก!!"

ตู้ม!!

"ไม่เจอกันนานเลยนะทิล~"เขาเเสยะยิ้ม

"แก..ไม่ใช่เนฟ..เอาเนฟคืนมานะฟัลส์!!"

"คิก..คิกๆ..ฮ่าาๆๆ!!!"

"เห้ออ~ทิล..ทำไมนายถึงไล่ฉันนักละ? ดีแค่ไหนที่ฉันไม่x่าเจ้าเนฟ"

"นายอยากให้ฉันไปขนาดนั้นเลยหรอทิล ทั้งๆที่ฉันเป็นอาจารย์ที่น่าเคารพของนายแท้ๆ" พูดจบฟัลส์เอื้อมมือไปกระชากผมทิล

"อึก!..แต่ตอนนี้..นายไม่ใช่อาจารย์ที่ฉันเคารพนับถือคนนั้นอีกแล้วไง!!!" พูดจบทิลคว้ามีดที่ตกอยู่ข้างตัวแทงเข้าไปที่ลำตัวฟัลส์โดยไร้การป้องกันใดๆ

".."

อึก...หึ..ฮ่า..

ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ!!

"ทิล แกคิดหรอว่าแค่นี้มันจะทำให้เจ้าเนฟตื่นขึ้นมาได้น่ะ?" เขาแสยะยิ้มออกมาพร้อมมืออีกข้างที่โดนมีดเสียบคาไว้ ของเหลวสีแดงฉานไหลออกมาไม่หยุด ราวกลับร่างนี้ร่วมเลือดสองคนไว้ในร่างเดียว

"แกก็น่าจะรู้ดีกว่าใครๆนะทิล ว่าพรที่ได้รับจาก**พระเจ้า **Zia**** มันก็เหมือนตราบาปโซ่ตรวนที่คุมขังปีศาจเอาไว้ ผู้ใดที่ถูกเลือกให้ได้รับพรจากZiaแปลว่าผู้นั้นคือ ภาชนะ-"

"ฉันก็ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าคนอย่างแก..จะสามารถหลุดรอดพ้นจากโซ่ตรวนของZiaได้รึป่าว"ฉันแสยะยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะกุมท้องตัวเองไว้

พรึ่บ!!

อยู่ดีๆก็มีโซ่ตรวนมากมายหลายเส้นโผล่พรวดออกมาจากทุกทีทั้งในอากาศ บนพื้น มันเข้ารัดกุมร่างของเนฟอย่างรวดเร็ว

"อึ่ก!!เxรเอ้ย!!"ฟัลส์ดิ้นทุรนทุรายอย่างรุนแรง ทั้งกระชาก ดึง ไม่เว้นใช้พลังทำลายโซ่พวกนั้น

"ฉันบอกแล้วไงZiaคือพระเจ้าที่พวกแกไม่สามารถขัดขืนได้"ฉันยิ้มเยาะเย้ยฟัลส์อย่างเเรงหลังได้เห็นว่าหมอนั้นกำลังทุกข์ทรมารจากการถูกโซ่รัดกุม

"....ได้! ครั้งนี้ฉันจะยอมพวกนายไปก่อนก็แล้วกันแต่จำคำพูดฉันไว้ซะทิล วันหนึ่งเด็กน้อยของสามัญชนจะถือกำเนิดขึ้นวันนั้นละที่พวกหุ่นยนต์เหล่านี้จะถูดบดขยี้จนแหลกสลายมลายหายไป จงนำเด็กคนนั้นมาอยู่ในกำมือให้ได้ไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม ฉันไม่ได้บอกด้วยความหวังดีแต่ฉันมาบอกให้พวกนายได้รู้เพราะเงื่อนไขบางอย่างแต่คราวหน้าพวกนายไม่รอดน้ำมือฉันแน่ทิล"เขายิ้มส่งท้ายก่อนร่างของเนฟจะหมดสติลงไป..

การที่เขาโผล่ออกมาแบบนี้แปลว่าเริ่มมีบางอย่างเกิดขึ้นแล้วสินะ.. เด็กน้อยที่ถือกำเนิดโดยสามัญชนจะทำแสงสว่างหรือความมืดมิดมาให้กันแน่ถึงจะบอกว่าเด็กคนนั้นจะบดขยี้หุ่นยนต์พวกนั้นก็เถอะ.. เงื่อนไขบางอย่าง..อย่างงั้นหรอ..

สภาพแวดล้อมด้านข้างนั้นพังกระจุยกระจายไปหมดทั้งตึกหรอผู้คนละแวกนั้น ไม้เว้นแต่สถาบันล่าปีศาจก็ได้โดยทำลายย่อยยับเพราะการปรากฏตัวของฟัลส์..ปีศาจที่ถูกคุมขังอยู่ในภาชนะร่างกายของเนฟ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***