SIX

"*ทีนี้เธอน่าจะรู้แล้วนะเปียย่าว่าพวกเราต่างกันมากแค่ไหนและไม่มีวันที่เธอจะเหมือนฉันได้*" ฉันแสยะยิ้มก่อนจะเดินจากไป

...[มุมมองเปียย่า]...

ตุบ..

"....." ฉันทรุดนั่งลงกับพื้นทันที แขนขาอ่อนแรงไปหมด ร่างกายที่ไม่เคยหวาดกลัวสิ่งใดกลับสั่นเทา ดวงตาที่จ้องมองแผ่นหลังของคนคนนั้นเดินจากไปกลับเอ่อนองไปด้วยน้ำสีใสไหลอาบแก้ม

...[มุมมองมิญ]...

(ฉันว่าฉันพยายามกินช้าสุดๆแล้วนะแต่ดูเหมือนทิลจะช้ากว่าฉันอีกนะเนี่ย..)

"โทษทีนะมิญเธอรอนานรึป่าว?" มาแล้ว ฉันส่ายหน้าพร้อมยิ้มเบาๆไปที

"งั้นดีแล้วล-"

"ทิล..ฉันจะฝึกการต่อสู้ที่นี่นะ" หลังจากที่เขาได้ยินฉันพูดจบเขาดูอึ้งไปเล็กน้อย

"เนฟเคส..?" ฉันพยักหน้าตอบ และดูเหมือนเขาจะดูอารมณ์ไม่ดีขึ้นไปอีกดีที่ฉันดึงเสื้อกาวน์เขาไว้ทัน

"เนฟเคสไม่ได้บังคับฉันหรอก..ฉันเป็นคนขอเลือกเองต่างหาก อีกอย่างฉันเต็มใจนะ" ฉันยิ้มให้เขาหลังพูดจบ เขาดูตกใจนิดหน่อยกับการแสดงออกของฉันนะเนี่ย

"...โอเค แต่ว่าเธอต้องให้ฉันเป็นคนฝึกให้ตกลงมั้ย"

"อื้อ!"

...{ห้องฝึกซ้อม}...

"เธอพร้อมรึยัง?"

ฉันตกตะลึงอยู่พักใหญ่ไม่คิดว่าภายใต้เสื้อกาวน์ตัวนั้นจะเป็นถึงขนาดนี้

"ร-เริ่มเลย"

"งั้นฉันจะให้เธอชินกับการป้องกันไปก่อนนะ"เขายิ้มก่อนที่จะ..

"!??" อยู่ดีๆเขาก็มาอยู่ตรงหน้าทันตา วาปได้งั้นหรอ!?

"หลบสวยดีนะมิญ" เขายิ้มก่อนจะเริ่มโจมตีต่อ

...``20 นาทีต่อมา``...

"แฮ่กๆๆ.." ฉันหอบหายใจอย่างรวดเร็วเพียงแค่20นาทีฉันเป็นถึงขนาดนี้ถ้าขืนฝึกต่อฉันคงต้องเข้าพักอย่างเร่งด่วนแน่ แต่ที่น่าตกใจ ทิล กลับไม่มีอาการเหนื่อยหอบเลยสักนิดมีแค่เพียงแค่..เหมือนออกกำลังกายธรรมดา(?) เขาเป็นสัตว์ประหลาดรึป่าวนะ(?)

"วันนี้เธอพอแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวเอา" เขาเดินมายิ้มให้พร้อมก้มลงลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน

"แต่..เวลา.."

"20นาทีนี่คือเวลาที่ดีที่สุดสำหรับคนฝึกรอบแรกเลยนะ(ถึงจะเป็นเวลาที่ดีที่สุดสำหรับคนที่มีอาการบาดเจ็บหรือป่วยนั้นแหละ--||)"

"ก็ไ-"

ตู้ม!!!

"!!!?" ฉันหันหน้าไปทางกำแพงของห้องฝึกซ้อมที่อยู่ด้านหลังทิลทันที แต่ดูเหมือนทิลอยากจะให้ฉันวิ่งหนีไปจากตรงนี้เวลานี้เลยแหะ ยืนบังหน้าฉันเพื่อไม่ให้เศษหินมาโดนเลยสักนิด

กึกๆ..เสียงเศษหินที่กระเด็นไปมา

ซ่าาา!! เสียงฝนที่ตกกระหน่ำ

"แหมๆ~ ไม่เจอกันนานเลยนะครับอูทิลคุง~" น้ำเสียงที่อยู่หลังม่านควันฟังดูก็รู้เลยว่าตอนนี้กำลังยิ้มระรื่นอยู่ น้ำฝนที่ตกลงมาอย่างกระหน่ำทำให้ม่านควันสลายไปเร็วกว่าปกติ

"...แก..แซนดอร์ส!!!" เเค่ได้ยินเสียงทิลแบบนี้ก็รู้เลยว่าเขากำลังโกรธจัด เส้นเลือดที่ขึ้นบนใบหน้า เสียงที่กัดฟัน คิ้วที่ขมวดลงอย่างมาก ขนาดถอยออกมายืนอยู่ไกลๆก็ยังรู้สึกได้ถึงรังสีอมหิตที่แผ่ออกมาอย่างชัดเจน

"แกยังมีหน้ามายิ้มระรื่นอีกหรอ!!" ไม่ทันที่จะพูดจบหมอนั้นพุ่งเข้ามาเตะเข้าไปที่ใบหน้าทิลอย่างจังแต่มีหรือที่ศิษย์เอกอันดับ1ของสถาบันล่าปีศาจแห่งนี้จะไม่รู้

"หว่า~ เสียดายจังจับได้ซะแล้วหรอเนี่ย เก่งจังเลยน้า~ เพียงแค่ใช้มือจับขาผมไว้ถึงกลับสะกัดความแรงที่ผมเตะมาทั้งหมดได้เลยหรอเนี่ย~" น้ำเสียงที่ฟังดูกวนประสาทกำลังกวนคนที่พยายามกดอารมณ์ของตัวเองอยู่ตรงหน้า

"ไปxายที่ไหนก็ไป"เขายิ้มก่อนจะจะเตะอีกคนเข้าไปกลางลำตัวที่ค้างอยู่บนอากาสเพียงไม่กี่วิ

ตู้ม!!

เสียงร่างที่กระแทกเข้ากับกำแพงหินดังลั่นไปทั่วตึก เศษหินที่กระเด็นกระดอนออกมาจากม่านควัน

"!!!" เศษหินก้อนใหญ่กำลังพุ่งมาทางนี้ จะบอกให้ทิลช่วยก็ไม่น่าได้เพราะดูเหมือนเขาจะโฟกัสกับ หมอนั้น(?)เพราะดูเหมือนจะเป็นตัวอันตรายอย่างมากเลยรึป่าวนะ

ตู้มม!!

เดี๋ยวนะ..ทางนั้นมั-

"มิญ!!!"

"ดูเหมือนฉันจะเป็นคนเรียนรู้ไวนะทิล-^-"

"...ฉันตกใจแถบแย่ ไม่คิดเลยนะว่า พาราไดซ์ ที่ฉันสอนไปเธอจะใช้ได้เร็วขนาดนี้ เห้อออ"เขาถอนหายใจยาวเหยียดเชียว ก็มันช่วยไม่ได้นี่นาสถานการณ์ แบบนั้นจะเรียกมาช่วยก็ไม่ได้--||

"แค่กๆๆ...ไม่คิดจะออกแรงให้กันบ้างเลยรึไงทิล"

แกรกๆๆ...แกรกๆ.. เสียงหินที่กระเด็นตกลงมา

"ฉันว่าคราวที่แล้วฉันก็ไม่ได้ทำนายแรงขนาดนี้น-อุก!!!" ไม่ทันที่จะลุกขึ้นยืนทิลก็พุ่งเข้าไปเอาเขาศอกท้องเต็มแรง

"...ดูท่าจะจุกเจียนตายน่าดูนะนั้น" ฉันได้แต่มองเหงื่อตก

"ฟังฉันให้ดีนะแซนดอร์ส..แก ไม่ ตาย ดี แน่ " ทิลจิกหัวเขาขึ้นพร้อมกับกระซิบอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาแสยะยิ้มออกมา

"-------" เขากระซิบอะไรกับทิลกันนะ ทิลถึงทำหน้าตกใจขนาดนั้น..

"อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าแกอีกไม่งั้นแกไม่ตายดีแน่" เขาปล่อยไปง่ายๆแบบนี้เลยหรอ(?)

"หึ...ใจร้ายเหมือนเดิมเลยนะ ใช่มั้ยมิญจัง~"

ปึก!

"ไปให้พ้น!!!"

"อย่าเล่นปามีดเฉียดหน้ากันอย่างงี้สิมันอันตรายนะ"เขายิ้มแห้งพร้อมรอยแผลที่โดนบาดแบบเฉียด(?)

"ดูเหมือนคนพวกนั้นจะมาแล้วแหะอดเล่นต่อเลย แล้วเจอกันใหม่นะทั้งสองคน" เขายิ้มหน้าระรื่นก่อนจะหายไปพร้อมม่านควันที่ปาทิ้งเอาไว้

ปึ้ง!!!

"ทั้งสองคนปลอดภัยรึป่าว!!?"

ฉันส่ายหน้าและเหลือบมองทิลเล็กน้อย"เธอกลับไปคนเดียวก่อนได้รึป่าวมิญฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปทำก่อน"ฉันพยักหน้า"ไปเถอะทิล ฉันดูแลตัวเองได้"ฉันยิ้มเพื่อไม่ให้เขากังวลเกี่ยวกับฉันมากเกินไป

"ระวังอย่าหลงทางเข้าซะละ"เขาลูบหัวฉันก่อนจะเดินไป..คนที่นี่ชอบลูบหัวคนอื่นแบบนี้หรอ?เห็นลูบหัวฉันกันจัง..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***