TWO

"อูทิลๆ!"

"อะไร?"

"วันนี้พวกเราไปทำวิจัยด้วยกันนะ!"

"ไม่" เขาดูเย็นชาจัง..ฉันมองเขาอยู่ห่างๆ

"แงงง อีกแล้วหรออ วันนี้ก็ไม่ได้หรออูทิลล" ผู้หญิงคนนั้นใครกัน?ดูน่ารักดีจัง..

"ฉันชอบทำวิจัยคนเดียวมากกว่า" เขาไม่หันมามองเธอเลยแหะ..ฉันนั่งมองเขาอยู่บนรถเข็นเงียบๆขณะที่คุณหมอสาวกำลังเข็นฉันไปอีกห้องนอน

เมื่อไม่กี่นาทีก่อน

ก๊อก ก๊อก

"เชิญค่ะ.."

"มิญจัง วันนี้ฉันจะพาเธอไปนอนอีกห้องนะ" คุณหมอสาวคนนั้นนี่นา ฉันพยักหน้าก่อนที่เธอจะเข็นรถเข็นเข้ามาและอุ้มฉันไปนั่งบนนั้น

"เธออยากกินอะไรหน่อยรึป่าวตั้งแต่เธอตื่นมาก็ไม่ได้กินไรเลยนี่นา"

ฉันส่ายหน้าช้าๆ ก่อนที่ฉันจะหลับไปบนรถเข็นนั้นอีกครั้ง

กึก

"ตื่นแล้วหรอมิญ? กินนี่หน่อยสิ" อูทิลนี่? เขาป้อนอะไรบางอย่างใหฉันกิน หวังว่านั้นคงไม่ใช่ของแหยงๆนะ

อร่อยจัง..หวาน

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อมองว่าสิ่งที่เขาป้อนให้ฉันกินคืออะไรกันแน่...แต่ฉันก็กินไม่หยุดเหมือนกัน

"อร่อยใช่รึป่าว"เขายิ้มอ่อนแล้วมองมาที่ฉันขณะกำลังพยักหน้า

"นั้นคือ.."ฉันมองไปที่ขนมนั้น

"ไอศรีมมินต์ช็อก น่ะ"เขายิ้มอีกแล้ว? เขายิ้มบ่อยขนาดนี้เลยหรอ?

"ตอนนั้นฉันได้ยินว่าตั้งแต่เธอตื่นมาก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย ฉันเลยกะจะทำมาให้เธอกินน่ะมิญ" เขายิ้มอ่อนๆ

"..แล้วไม่มีเรียนหรออูทิล?" พอเขาได้ยินฉันเรียนชื่อเขาก็ชะงักเล็กน้อย

"ทิล เรียกฉันว่าทิลเฉยๆก็พอ" ฉันพยักหน้า

"ส่วนเรื่องเรียนนั้น..."เขาเงียบไปไม่ยอมพูดต่อ

"โดดหรอ..?"ฉันพูดขึ้น และใช่ เขาพยักหน้าตอบฉัน ถึงอย่างนั้นคนแบบเขาก็ไม่น่ายอมโดดเรียนเพียงเพราะทำของหวานมาให้ฉันกินเลยนี่นา ฉันเป็นสาเหตุรึป่าวนะ(?)

"กลับไปเรียนเถอะทิล โดดแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ"

"แต่เธอไม่หิวรึไง" ฉันส่ายหน้า

"ไว้เรียนเสร็จค่อยมาทำให้ฉันกินก็ได้" ฉันมองไปที่ดวงตาของเขาที่สวยเหมือนท้องฟ้ากลางคืน เขาพยักหน้าและตอบตกลงจากนั้นก็เดินออกไปพร้อมกับทิ้งของหวานที่ชื่อว่า ไอศรีมมินต์ช็อก ไว้ในมือฉัน เขาจะโดนดุรึป่าวนะ(?)

หลังจากนั้น..ไม่กี่นาทีต่อมา

...มุมมองอูทิล...

"อูทิล!เธอหายไปไหนมา!รู้มั้ยว่าฉันตกใจแถบแย่ที่อยู่ดีๆนักเรียนระดับสูงหัวกะทิอย่างเธอหายตัวไปนะ!!" เอาอีกแล้ว..เป็นแบบนี้ทุกทีที่ฉันหายตัวไป

"พอดีคิดงานวิจัยเพลินไปหน่อยครับขอโทษด้วย" ฉันพูดจบและกลับไปนั่งที่ของตัวเองแต่....

"ทำไมเธอมานั่งตรงนี้ ปิย่า" ฉันเหลือบไปมองเด็กสาวตัวเล็กกว่าตัวเองข้างๆ

"ก็อยู่กับอูทิลแล้วงานวิจัยมันคืบหน้าได้เยอะเลยนี่นา~" พูดไม่ทันจบอูทิลได้ย้ายไปนั่งโต๊ะอื่นที่ว่างอยู่ทั้งสองที่

"อูทิลล~" หล่อนตามไม่เลิกไม่ราจริงๆ ฉันส่ายหัวและไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

"งั้นวิจัยงานคราวนี้จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับรอยแผลที่ถูกทุบตี ปากแผลเปิดกว้าง การช้ำเลือดหรือเลือดจับตัวเป็นก้อนอุดตันในเส้นเลือด และรอยแผลที่ถูกทำร้ายซ้ำๆจนใช้การไม่ได้" ...เหมือนบาดแผลของยัยนั้น(มิญ)เลยแหะ

"เห๋ อะไรกันดูยากจังนะการวิจัยรอบนี้" เธอถอนหายใจและฉันก็เหลือบไปมองเล็กน้อยก่อนจะเริ่มไปดูร่างศพจำลองขึ้นด้วยโฮโลแกรม

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***