ZERO

" เห้ยๆ ดูยัยดิ่! 5555555!!! "

น่ารำคาญ....

" สภาพแx่งไม่ต่างจากขอทานข้างทางเลยวะ55555!!!! "

น่ารำคาญ...

" เห้ย ดูสายตาที่แx่งมองมาที่พวกเราดิ่...น่ารังเกลียดเหมือนปีศาจพวกนั้นชะมัด "

" แหวะ!!! "

"...ไปให้พ้น..น่ารำคาญ...สะอิดสะเอียน.."

ทุกอย่างเงียบสงัด จนได้ยินเสียงแม้กระทั่งลมที่โพยพัดอยู่ล้อมรอบตัว ทุกสายตาหันมาจ้องมองราวกลับจะฆ่าให้ตายซะตรงนี้ ไม่ทันใดปากที่พูดคำสาปแช่งออกมาเมื่อครู่กลับเต็มไปด้วยของเหลวเหนียวหนืดสีแดงสด มุมปากฉีกออกเล็กน้อย

กระดูกแขนและขาโดนบดขยี้ซ้ำไปซ้ำมาจนใช้งานไม่ได้ กระดูกซี่โครงอ่อนโดนหักจนทิ่มทะลุปอด ทำให้หายใจลำบาก ช่วงหน้าท้องเป็นรอยจ้ำๆ ม่วงสลับเขียวกันไป บางจุดมีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ช่วงบริเวณกลางหลัง

"ต่อไปก็-"

ตุบ... ตุบ... ตุบ... ตุบ...

เสียงที่พูดคุยกันสนุกสนานเมื่อครู่เงียบลงแต่กลับมีเสียงที่คล้ายลูกบอลตกกระทบกับพื้นลงมา เสียงฝีเท้าที่เดินใกล้เข้ามาทางนี้เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ อาการหวาดกลัวเริ่มกลับมาอีกครั้ง การหายใจเริ่มถี่และลำบากมากขึ้น ของเหลวหนืดสีแดงเริ่มไหลเข้าปอด ร่างกายที่สั่นเท่าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว การที่มองไม่เห็นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตเท่าที่เคยเจอมา

เสียงฝีเท้าหยุดลงแล้ว..

" มาเริ่มต้นใหม่ด้วยกันเถอะนะ "

สิ้นเสียงประโยคนี้ ทุกอย่างกลับเงียบสงัดลงอีกครั้ง....

" สวัสดีค่ะดิฉัน ธิล ผู้ประกาศข่าวจากช่อง Demon extermination union.. เมื่อไม่กี่วันก่อนได้ทราบข่าวว่าโรงเรียนวินซัสนั้นได้มีการรังแกข่มเหงนักเรียนที่มีระดับต่ำกว่าตัวเองค่ะ และสิ่งที่น่าช็อคมากกว่านั้นได้มีนักเรียนหญิง โดนทำร้ายจนใกล้ขั้นเสียชีวิตลง ร่างกายโดนทารุณกรรมอย่างหนัก เป็นสภาพที่สะเทือนใจต่อสังคมอย่างมากในตอนนี้ค่-"

"ฉันทำเธอตื่นรึป่าว มิญ" เสียงที่ดูอบอุ่นราวกับแสงแดดยามเช้า

ควับ....ควับ

ฉันส่ายหัว

"ลำบากหน่อยนะที่มองไม่เห็น แต่ทนอีกหน่อยเถอะ..นะ.." น้ำเสียงที่เบาและเศร้าลงเล็กน้อย ก่อนที่ฉันจะหลับไป...อีกครั้ง

"ข่าวในวันนี้ ได้พบผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ที่คนร้ายในย่านลิวบุนั้นได้เข้าโจมตีห้างสรรพสินค้า ROBOT SENTER มีผู้เสียชีวิตทั้งหมด34ราย 1ในนั้นคือผู้บริหาร Demon exterminat- ติ๊ด!"

"ขอโทษทีนะเธอตื่นมาก็ฟังข่าวแบบนี้ซะงั้น"

"รอยยิ้ม..น่ารักจัง" ฉันเห็นแค่ภาพลางๆผ่านผ้าที่พันบนใบหน้าของตัวเอง

"ดวงตาของเธอก็สวยไม่แพ้กันนะมิญ" ฉันรู้สึกเหมือนเธอกำลังเอื้อมมือมาใกล้ๆ ภาพของคนพวกนั้นที่กลั่นแกล้งฉันกลับซ้อนทับออกมา...

"..ไม่ต้องห่วงคนที่นี่จะไม่ทำร้ายเธออย่างแน่นอนฉันสัญญา" เธอลูบหัวฉันเบาๆอย่างกลับกำลังปลอบประโลมความหวาดกลัวในตัวฉัน

"ขอโทษนะเธอคงมองไม่เห็นละสิ แปปนึงนะ" เธอได้เดินออกจากห้องไปก่อนที่..

ฉันหลับไปอีกครั้ง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ONE