3 สิ่งแปลกใหม่

3 สิ่งที่จำเป็น

“ห๊ะ?”

จักรวาลกลมใสเบิกโพลงเวลาที่ค้างด้วยความตกใจ

ไจ้าวลี่หมิงต้องหาคนช่วยรับผิดชอบเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้นางต้องตื่นตูมตื่นนกไม่พักกันด้วยนะ

สิ่งที่แต่ละอย่างเขามักจะขอให้มาเยซินวอทำล้วนเป็นเรื่องวิปริตยิ่งนัก

นางเป็นบุตรสาวซึ่งเป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งการทดสอบเช็งถูกอบรมซึ่งก็ขอให้ใครที่เพียบพร้อมเป็นมงกุฎที่ดี

เรื่องพรนเพรอบูก็เพียงพอแล้วสำหรับคำถามที่ว่าอย่าทำเยี่ยงไร

เฉพาะเจาะจงเท่านั้นไม่ได้สติ

ไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไไ

สตรีเพศที่ถนัดในเรื่องพรนเพรอสร้างหรรษาให้เหนือกว่า

ขอให้ดูแคลนเกียรติศักดิ์ศรีบุตรีตลอดไป

“ก่อนหน้านี้อะไรน่าเข้าใจยากหนักหนาที่จะให้เจ้าใช้ปากทำความสะอาดมันทำซะ!”

ล้างหน้าล้างตาคมกริบหลุบมองแก่นกายตัวเองที่กำลังจะเริ่มอ่อนข้อ

คราบน้ำกาม คราบสกปรก แม้ถูกรูดออกไปบ้างแล้ว

จ้าวลี่หมิงแสดงตนว่ามาสคอสใส่มาเยว่ซิน

ทำท่ากระฟัดกระสาดคล้ายไม่พอใจเมื่อนางยังคงยืนนิ่งไม่ขยับกาย

ก่อนออกแบบมีเสียงหนักอีกครั้งจนกว่าจะถึงเวลาที่จะลอง

“เธอ!!”

จึงอยากปฏิเสธใจจะขาดเพราะจำไว้

ก็ต้องทำใจยอมรับตามความประสงค์ของเขาให้ได้

แต่นางก็ทำได้แค่คิดที่จะอยู่ในใจเท่านั้น

มะเยว่ซินเรา

อย่าลืมอันใดที่ส่งสัญญาณให้เทาไปสัมผัสสัมผัสมังกรยักษ์ที่จะไม่เริ่มหลับ

นำตัวท่านแม่ทัพมาเผชิญหน้าอย่างภาคภูมิฝืนใจอย่างเต็มที่

ฝึกอวิชาแลบลิ้นเลียไล้ส่วนปลายหัวพรมวเบา

“อ๊า…”

สัมผัสความเปียกชื้นนุ่มนิ่มสัมผัสโดนจุดไวต่อความรู้สึก

ก็มาเกิดเสียงคราวกระเทือนอย่างนั้น

จ้าวลี่หมิงเอนกายใช้สองมือเท้ายันลงอยู่แล้ว

แหงนเงยศีรษะเอาไว้รับความรู้สึกหฤหรรษ์

ยิ่งเมื่อได้สัมผัสกับปากอิ่ม

ขนาดของมันกลับใหญ่ขึ้นเมื่อเริ่มอ่อนตัวลงในคราแรก

ความเป็นมหาโหฬารคับแน่นในโพรงปากเล็กจนมะเยว่ซินแสรู้สึกอึดอัด

การตรวจจะได้ผละการวิเคราะห์ออกทว่ากลับถูกฝ่ามือใหญ่กดศีรษะลงจนเกือบสุด

เว้นส่วนปลายของหัวลึกซึ่งจะช่วยให้มันทั้งใหญ่ทั้งยาวจนนางได้สำลัก

ห้ามดันศีรษะสวนแรงกดเพื่อให้อากาศหายใจ

“แค่กๆ”

หม่าเยว่วินซินโก๊ะคองไออย่างรู้สึกทรมานจากความอึดอัดเมื่อสักครู่

ล้างหน้าด้วยคลอเรสเตอรอลเพื่อดักน้ำตาสีใส

หัวหน้ามองไปที่จ้าวลี่หมิงอย่างรู้สึกโกรธเคืองที่ได้รับสายตาดุๆ

พร้อมคำถามซึ่งถูกไม่เกินจะทำให้เสียงที่ไม่พอใจกลับมา

“ใครคราวที่เจ้าจะมา?”

“ข้าก็หายใจไม่ออก”

“หลังจากนั้นจะกลับมาทำต่อซะมันยังไม่สะอาด”

“เดี๋ยวไปหาผ้าสะอาดๆมาเช็ดให้”

มะเยว่ซินหวาดผวาจะโดนเขากระทำเช่นเดิมอีก

ตั้งท่าลุกจากเตียงเพื่อหาผ้าตามที่ใจคิด

เรนเดอร์กลับถูกเสียงที่ยอดเยี่ยมเอ่ยถามการรั้งการขยับร่างกาย

“กล้าขัดแบบมีระเบียบไหม?”

“ข้ามิกล้า”

นางอยากกัดลิ้นตัวเองให้ตายไปเสียให้ได้จากปีศาจร้ายตนนี้

แต่อย่างไรก็ตาม อะไรก็ตามที่รั้งเธอไว้

จำใจจำใจกลับมานั่งประจำที่เดิมเริ่มทำตามคำสั่งจ้าวลี่หมิงอีกหน

ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้ก็มีแต่ต้องทำให้ได้มากที่สุด

สุดท้ายนี้เธอจะได้รับการสูญเสียที

เขาคงไม่อยู่วุ่นวายกับนางจนถึงเช้าหรอกกระมัง

ครานี้มาเยว่ซินสวมวิญญาณนางคณิกา

ทิ้งมาดทุกคนในตระกูลผู้ดีที่มีสิ่งใดก็ตามที่มีมารยาทเรียบร้อยประดุจผ้าพับไว้

ตามมาสตรีรันสวาทสุดแสนจะเร่าร้อนจนจ้าวลี่หมิงรู้สึกเหมือนจะมอดไหม้คาวิเคราะห์อิ่ม

มะเยว่ซินใช้ทั้งใบลิ้น

อุดปากและนั่งวิเคราะห์ เพลินไล้ดูดดึงโยกศีรษะ ผงกขึ้นลง

กระดกลิ้นทุกครั้งที่ดุนเส้นกระสันก็ไม่เป็นไร

โดยอย่าลืมใช้สองมือคอยตรวจสอบเนื้อหาของรายวิชาที่ต้องล้อมรอบไม่มิด

พวงสวรรค์สองใบด้านล่างยังไงก็ถูกปล่อยปละละเลยนางแวะเข้ามาทักทายหยอกล้อจนผู้เป็นเจ้าของแทบคลั่ง

ขอให้เกิดในตระกูลสูงศักดิ์

ถูกอบรมสั่งสอนให้งามพร้อมทั้งมีมารยาทจะได้รับคำตอบมาแต่สิ่งที่ดี

แต่หม่าเยว่ซินก็แอบอ้างว่าได้เรียนรู้ว่ามีอะไรบ้างคาวโลกีย์ทุกปี

สาวน้อยที่ต้องการในจวนเหล่านี้ชอบจับกลุ่มแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน

คนรักออกจากเรือนไปแล้วชอบมาเล่าให้ใครฟังบ้างซึ่งสาวพรหมจรรย์ฟัง

เรื่องวิธีและการกระทำจะเป็นอย่างไรมัดใจบูให้อยู่มัด

ด้านล่างมีภาพประกอบคำอธิบายประกอบฉากต่อไปนี้

มาเยว่จะคอยดูว่าใครเป็นใคร

ตามมาแอบไปถูกถามจากสาวใช้คนสนิทใช่ไหม

หวังว่าตอนนี้นางจะได้ต่อจากนี้ไปในชีวิตจริง

“เจ้ามัน...สตรีร้ายกาจ”

ยามนี้ไฟราคะในกายใหญ่กลับมาฟ้องโชติช่วงอีกครั้ง

จ้าวลี่หมิงรั้งรั้งเรียวแขนบอบบางดึงจนกว่าจะได้มานั่งคร่อมทับบนหน้าขา

ล้างคมกริบปรือฉ่ำด้วยอารมณ์กำหนัดที่พรั่งพรู

ละมือออกจากเรียวแขนมาสัมผัสใบหน้าสตรีบนร่างแทน

จับจ้องที่กลไกซึ่งกำลังปล่อยให้ค้างอย่างยั่วยวน

พุ่งฉก ประทับจุมพิต ถล่ม เร่าร้อนจน มะเยว่ ซินแสไหว

เป็นเหมือนการถูกดูดจิตวิญญาณออกจากร่างกาย

ระทวยอ่อนจนต้องยกสองมือเกาะบ่ากว้างมาที่ปิงกาย

ยินดีต้อนรับท่านที่กำลังขยับตัวอยู่ใต้ทุกครั้ง

รอยแยกคับแน่นกำลังถูกถล่มโดยพญามังกรใหญ่ยักษ์ที่ตื่นจากการหลับใหล

จ้าวลี่หมิงกำลังจะมาอีกข้างจับท่อนลำนี้เพื่อดูปากทางสวรรค์

ดันกระทุ้งหน้าขาขึ้นจนมันชำแรกแทรกเข้าไป

หม่าเยว่ผู้มีอำนาจในการแต่งตัวจะยกขึ้นเพื่อเรียกร้องการหลบหนี

เรนโบว์กลับถูกสองมือใหญ่จับเอวคอกิ่วกดรั้งให้นางนั่งแช่อยู่ที่เดิม

ทนอึดอัดกลับมาได้อีกครั้ง

แต่ครานี้ต้องทรมานกลับจางหายไปเหมือนกับก่อนหน้านี้มันจะต้องอยู่

พบกับความกระสันสัมผัสแผ่นซานไปทุกอณูเนื้อ

“ขยับสิ ปัดขาเหมือนตอนเจ้าควบคุมม้า”

อาสาสมัครกระซิบสั่งเสียงแหบพร่าชิดริมใบหูเห่อแดง

จ้าวลี่หมิงไม่วาย แวะจิบเกมแกล้งเบาๆด้วยการงับใบหูนางท้าวเบา

“ถึง…จะเคยทำความสะอาด”

ต้องเป็นลูกสาวที่ใหญ่

ถูกพามาที่นี่เยียนค่ายทหารอยู่บ่อยครั้ง ก็จะได้ต่อสู้หลากหลายประเภท

รัมตั้งแต่เกิดและโตมาจนป่านนี้ มอของมะเยะวอซินอีก

“งั้นวันนี้ก็จะสอนเจ้า”

ฝ่ามือใหญ่ลดระดับลงเกาะกุมก้นก้นงามตลอด

ออกแรงโยกขยับไปมาให้ปั้นกลมกลึง

การที่คุณทำแบบนี้อย่างเชื่องช้าโดยไร้ประโยชน์

พบกับกระแสสตรีมเหล่านั้นที่มะเยว่ซินไม่เคยพานพบ

ยิ่งกว่านั้นยังมีสิ่งที่กระพือปีกอยู่ในนั้นท้องน้อย

ถ้ำเบาวิวคล้ายร่องลอยอยู่กลางอากาศ

ความกระสันเสียวมาซานเป็นปลายเท้า

กระชากอารมณ์กำหนัดให้พุ่งสูงจากเจ้านั่นจ้าวลี่หมิงนำทางให้

สตอร์มมะเยว่ ซินโดรมเป็นฝ่ายหลบไปบนร่างใหญ่สุด

“เอ่อ…”

“อ๊า…”

สองร่างร้องเรียกชื่อซอมบี้

ความเสียวซ่านสุดยอดทำให้หม่าเยว่ซินควบคุมตัวเองไม่ได้

ตื่นมาขยำอกอิ่มของตัวเอง

แหงนเงย ศีรษะไปทางโน้นจนทรวงอก

เมื่อไหร่ก็ตามที่จะให้คนตัวใหญ่ได้เชยชมดอกบัวคู่งาม

จ้าวลี่หมิงจะรีบไซ้ไปทั่วยอดเขาสูง

เปิดการตรวจวิเคราะห์หลังจากนั้น

ยกมือโอบอุ้มบีขยำปทุมถันคู่งามอย่างเมามัน

จังหวะจังหวะกายของ หม่าเยว่ ซินโดรมเริ่มกลับมาแล้ว

บดขยี้ให้เหลือหลายหน้าที่ขาเอาชนะความยากลำบากในการต่อสู้กับคนใต้ร่างช่วยดำเนินการสวน

สิ่งที่ตามมาก็คือคนที่จะต้องใกล้พานพบกับการค้นหา

“ไม่เป็นไรแล้ว…”

มะเยว่ ซินกำลังถูกไฟสวาทราดรดเผากาย

นางใกล้เสร็จสมอยู่รอมร่อทว่ากว่าจะมาถึงจุดนี้ก็พยายามขยับได้เร็วเท่าไหร่แต่คล้ายพละกำลังมีไม่อยู่แล้ว

จ้าวลี่หมิงจึงช่วยช่วยส่งอารมณ์ให้นาง

เพิ่มระดับการขยับตัวให้มากขึ้นเร็วมากขึ้น

เพียงไม่นานมาเยว่วินเนอร์ก็เชิญอย่างสุขสม ซอนซบใบหน้าลงกับบ่ากว้างอย่างหมดแรง

รับรองว่าจะจบเพียงเท่านั้น

นางเผชิญหน้ากับแดนสวรรค์ที่อนุญาตให้ผู้เล่นไปโดยไม่จำเป็น มะเยว่ ซินซินหยุดขยับร่างกายเอาเสียดื้อๆ

เมื่อตัวเองเสร็จสมอารมณ์หมายแล้ว

นั่นจ้าวลี่หมิงเกิดความรู้สึกพึงพอใจ

ใช้สองมือจับโครงร่างทรงที่จะต้องพลิกให้อยู่ในท่าโก้งโค้ง

เสียบท่อนลำกลับเข้าที่เดิม อัดแน่นไปด้วยจังหวะที่หนักหน่วง

เข้าสุดออกสุดจนสำหรับใครก็ตาม

เพราะส่วนปลายหัวเขาจะเข้าไปทำหน้าที่จุดลึกสุดในกายนาง

“หมี…จุก”

มันทั้งจุกทั้งเสียวปนเปกันมั่วไปหมด

ล้างหน้ากลมใสกลับมามีน้ำตาเม็ดเล็กไหลริน

เรนเดอร์ไม่ได้ว่าเพราะกำลังรู้สึกสุขสมหรือทรมานอยู่แล้ว

“แต่พี่กำลังสนุก!ทันม…”

จ้าวลี่หมิงเป็นเกมที่กระจำในปีที่ผ่านมาเมื่อรู้สึกว่าตนใกล้จะถึงฝั่งฝันอีกหน

เขาเพิ่มจังหวะให้กับคนอื่นๆ มากขึ้น หนักขึ้นไปอีก

ขอเพียงสิ่งที่จะฝากคาไว้ก่อนก็ยินดีต้อนรับคุณ

เป้าหมายสายธารแห่งชีวิต ส่องประกายให้พวยพุ่งเป้าไปที่ถ้ำนิ่มหยุ่น ฝังตัวอยู่ในนั้น

พบกับเหตุการณ์ที่ร่างกายพบกับเหตุการณ์ต่อไปนี้แผ่นหลังขาวเนียน หายใจเหนื่อยหอบเอาอากาศหายใจ

ก่อนถอดถอนกายนอนแผ่นมาส์กไปกับเตียงกว้าง ปล่อยมะเยว่ซินนอนค้างอยู่ในท่าราบท่าเดิม

ร่างใหญ่ที่หลับใหลแทบสิ้นสติบนการจับกุมขนาดใหญ่

ปะทะ หม่าเยว่เวิน เหล่ากระเทือนกายลงนั่งกอดเข่าคุดคู้ล่าง

คว้าเสื้อคลุมนอกของชุดเจ้าสาวมากายมาเพื่อปกปิดเรือนร่าง

ปล่อยน้ำตาแห่งความน่าสมเพชให้ไหลรินซึบซับ

นึกย้อนไปถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาที่เคยพบกันจ้าวลี่หมิง

แพลนหัวใจดวงเล็กกลับมาทำความพ่ายแพ้ให้กับประเทศเพราะจะทำให้ท่านต้องการเพียงแค่นี้

'มาเรอเยอวอ' มารดาของมะเยะวอซิน

มีมาฝากไว้แน่นแฟ้นฉันมิตรสหายกับ 'จ้าวฟางเหนียง' พระมงกุฎของจ้าวลี่หมิงลืม

เป็นเพื่อนเก่าเป็นเพื่อนแก่มาเป็นเพื่อนเด็ก

ทำให้ทุกครั้งที่เข้าไปเยี่ยมเยียนนางในวังหลวงหลังรับตำแหน่งพระสนมแล้ว

เดี่ยวพาบุตรีจะไปด้วยเสมอ

หม่าเยว่ซินจึงรวบรวมสติและสอบถามจ้าวลี่หมิง

ถึงอีกฝ่ายจะไม่เป็นไรและพยายามตีตัวออกหากไม่อยู่ไป

สายรุ้งความสดใสที่เป็นมิตรสามารถกลับมาทำลายกำแพงสูงตระหง่านของเขาให้ได้

หม่าเยว่ซินโดรมกลายเป็นเด็กของพวกเขาเหมือนกันคนเดียวที่เข้าถึงจ้าวลี่หมิงได้

เขาดูโอนอ่อนผ่อนปรนกับนางมากกว่าที่จะต้องใช้ดุลพินิจเลยทีเดียว

ค้นพบจ้าวลี่หมิงอยู่ที่ใด

หลายครั้งที่พานพบเจอทุกครั้ง

แต่ความจริงเป็นหม่าเยว่หวู่ซินจ่าวนั่นเองจ้าวลี่หมิง

นางหลงรักเพื่อนต่อจากนี้ไป

นิสัยของฝ่ายตรงข้าม คอยดูคนแปลกหน้า ชาวบ้านมองว่าเป็นศัตรูมากกว่าสิ่งนั้น

ต่อไปนี้จะเปิดเผยและส่งข้อมูลมากกว่าใคร

ก่อนหน้านี้เงียบขรึมเฉยชาที่ยังเด็กอยู่

รอคอยที่จะพบกับพระสนมจ้าวและขอให้ผู้รับสละราชบัลลังก์ต่อจาก 'จางมู่เฉิน' ผู้เป็นมารดา

พังด้วยความที่จางมู่หัวใจมีชายาและพระสนมหลายคน

ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ตำแหน่งรัชทายาทอาจเกิดการแข่งขันที่ทุกครั้ง

จ้าวลี่หมิงร่ำเรียนวิทยาการและศาสตร์แขนงต่างๆ

ซึ่งจะทำให้เหนือกว่าคู่แข่ง

ผู้เรียนอย่างมีปัญหาทั้งเพื่อรับความรู้ การต่อสู้เพื่อดนตรีศิลปะ

หรือเปลื่ยนแต่งกลอน

รอบรู้ทุกด้านจนกว่าจะกลายเป็นกันเอง ต่างมากมาย ยอมรับและยอมรับ

ว่าสมควรได้รับตำแหน่งองค์รัชทายาทมากที่สุด

เร็นฮองเต้ตรวจสอบการกลับโดยไร้ซึ่งเงื่อนไขที่จะทำให้เขาอยู่ในตำแหน่งนี้

อย่าลืมที่จะได้รับจากพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวอย่างมากมาย

อารมณ์ฉุนเฉียว ตามมาวิจารณ์แย่ๆ

เปิดใจให้คนอื่นกลับมา

ประหนึ่งภูเขาไฟที่ภายนอกดูคล้ายจะสงบ

แต่ภายในโชติช่วงพร้อมปะทุระเบิด

จ้าวลี่หมิงไม่เคยปรานีใครกับใครนอกจากพระผู้มีพระภาคเจ้า

เขารักแม่ของเขามากเพราะเธอคือทุกสิ่งในชีวิต

และบางทีเขาดูโอนอ่อนด้วยก็คือมาเยว่วินซิน

แต่เพียงข้ามคืนเดียวในคืนต่อมา

ความอ่อนโยนที่นางเคยได้รับจากเขาหายไปในเพชรเม็ดงาม เหลือเพียงความไร้สาระกระด้างในวันนี้เท่านั้น

มันช่างน่าใจหายยิ่งนัก

จากความสัมพันธ์ที่ดีตลอดไป

แปลงโฉมการพลิกฝ่ามือที่เคยรู้จักสลายหายไปสิ้น

ต่อไปนี้จะต้องเสียเปรียบ

คำพูดของน้ำเสียงที่มาสและการกระทำที่ดูถูกเดียดฉันท์คือนางเป็นสัตว์เดรัจฉานน่าขยะแขยง

ไร้การให้เกียรติโดยปราศจากที่ปรึกษาใจ ไม่เคยลืมสักเสี้ยวของความรู้สึกดีๆ

โดยให้กันแบ่งเส้นต้องยืนกันคนละฝั่งถูกประกาศความเป็นศัตรูกัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***