จุดเริ่มต้นของหายนะ#2

โบลอร์

สัตว์ร้ายของภูเขาทาร์กอนที่มีทักษะการบินที่ดีเยี่ยมและมีกรงเล็บและปากที่แหลมคมมันมักจะล่าโดยการส่งเสียงร้องดังเพื่อให้เหยื่อรับรู้ก่อนจะพุ่งตัวลงอย่างรวดเร็วมาจากฟ้าเพื่อจับเหยื่อไปกิน

ณ ทางลงไปที่ตีนเขาทาร์กอน

เสียงร้องของสัตว์ร้ายดังขึ้น

วินเลอร์รู้ตัวได้ด้วยสัญชาตญาณโดยทันทีว่าอันตรายกำลังมาถึงตัวแล้ว เขารีบพุ่งตัวไปด้วยเวทย์สายลมของเขา โบลอร์ที่พลาดเป้าปากของทันพุ่งไปที่หินก้อนใหญ่ด้านหลังวินเลอร์หินก้อนนั้นแตกละเอียดมันส่งเสียงร้องดังก่อนจะบินขึ้นไปเตรียมโจมตีรอบต่อไป

วินเลอร์ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเขาทำตัวไม่ถูกเพราะไม่เคยคิดว่าสัตว์ร้ายแบบนี้จะลงมาที่ตีนเขาได้โบลอร์โดยธรรมชาติจะล่าสัตว์บนเขาทาร์กอนอาวุธที่มีติดตัววินเลอร์มีเพียงหินมานาและหินไฟเพื่อให้ความอบอุ่นเพียงเท่านั้น วินเลอร์ยื่นนิ่งขาไม่ขยับไปครู่หนึ่งก่อนเสียงร้องของโบลอร์ดังขึ้นอีกครั้ง

วินเนอร์รีบใช้เวทย์เพื่อเพิ่มความเร็ววิ่งหนีอย่างสุดชีวิตเพราะแค่เวทย์สายลมชั้นกลางไม่มีทางที่จะสู้ชนะสัตว์ร้ายที่อาศัยในสภาพอากาศที่หนาวเย็นและโหดร้ายบนเขาได้เลย

โบลอร์พลาดเป้าจากตัววินเลอร์ไปเพื่อแค่นิดเดียวแรงจากการพุ่งตัวของโบลอร์ทำให้วินเลอร์ตกลงจากผาที่เขายืนอยู่

วินเลอร์ถึงเขาจะอ่อนประสบการณ์แต่การตอบสนองถือว่ายอดเยี่ยมเขารีบใช้เวทย์ลมเพื่อลดแรงกระแทกจากการตกลงจากที่สูง

ถึงจะใช้เวทย์มนต์แล้วแต่ความสูงนั้นไม่ใช่น้อยๆเลย

ตกลงสู่พื้น!!

วินเลอร์(หายใจไม่ออกเลยแย่แน่ขยับสิร่างกายอนาคตของเราจะจบลงแบบนี้ไม่ได้)

วินเลอร์ที่มองขึ้นไปบนฟ้าเห็นโบลอร์บินอยู่ด้านบนมันกำลังหาจังหวะที่จะปิดชีวิตของนักเวทย์หนุ่มให้ได้ในครั้งที่3โดยที่จะไม่พลาดอีกแล้ว

วินเลอร์ตะเกียกตะกายสุดชีวิตมือของเขาไปปัดโดนหนังสือบางอย่างที่โดนหิมะทับอยู่

หนังสือบางเก่าๆวินเลอร์รู้โดยทันที่ว่ามันต้องเป็นหนังสือเวทย์บางอย่างแน่สัญชาตญาณของนักเวทย์ในตัวเขาสัมผัสได้ว่ามีเวทมนต์บางอย่างอยู่

ถึงจะไม่รู้ว่ามันจะเป็นเวทย์อะไรและมีมากน้อยแค่ไหนแต่มันเป็นโอกาสเดียวของเขาวินเลอร์รีบใช้หินมานากับหนังสือและรีบถือมันขึ้นมาทันได้นั้น

เวทย์มนต์จากหนังสือระเบิดออกมาตัวของวินเลอร์เริ่มแปรเปลี่ยนไปจากเดิมผิวหนังของเขาชีกขาดออกกลายเป็นสีแดงและปีกสีแดงสดพุ่งออกมาจากร่างเขา

"มันทรมานเหลือเกิน"

??????????????????

"ข้าทรมานเหลือเกิน"

???:ยาวนานแค่ไหนนะมันทรมาร...ทรมานเหลือเกิน มันมืดไปหมดตาของข้ามืดบอดปากของข้าอ้าออกตลอดเวลาปอดของข้าเหมือนจะชีกขาดข้ารู้สึกได้ถึงมันทั้งหมดข้าหายใจไม่ออกข้าขยับไม่ได้ใครก็ได้ช่วยหยิบข้าขึ้นมาที่"

โบลอร์รู้สึกถึงอันตรายมันพยายามบินหนีโดยทันที่แต่ไม่ทันที่มันจะขยับปีกของมันร่างของมันก็ระเยิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเลือดชิ้นเนื้อตกลงที่พื้นอาบไปทั่วร่างกายของthe darkin(ดาร์คิน)

???:ทาร์กอนงั้นหรอข้าต้องรีบออกจากเขาโง่นี้แล้วสิ

วงเวทย์เทเลพอร์ตชั้นสูงเปิดออกปลายทางคือที่ไหนยังไม่ทันรู้

มีหอกศักดิ์สิทธิ์ของตัวแทนเทพสงครามPANTHEON(แพนธีออน)

ตัดแขนของวินเลอร์ไม่สิตอนนี้มันคือdarkinไปแล้ว

คลื่นพลังของPANTHEONพุ่งมาพร้อมกับตัวเขา

darkinไม่ได้รู้สึกกลัวแม้แต่น้อยถึงจะเป็นdarkinที่ใช้เวทย์มนต์แต่ร่างกายก็ไม่ได้อ่อนแอdarkinหยิบหอกของเทพขึ้นมาแล้วโยนกลับไปทางPANTHEONด้วยความเร็วสูง

PANTHEONรับไว้ได้โดยง่ายทั้ง2ยื่นประจันหน้ากัน

PANTHEON:กล้าดียังไงถึงได้มาเหยียบภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้

darkinไม่ตอบกลับแต่มันเตรียมตัวสู้กับPANTHEONโดยไม่กลัวแม้แต่น้อย

ทั้ง2กำลังจะสู้กันแต่อยู่darkinรู้ตัวได้อันตรายอื่นที่นอกการศัตรูตรงหน้าdarkinรีบพุ่งตัวหายจากตรงนั้นภายในชั่วพริบตาPANTHEONตัดสินใจที่จะปาหอกตามไปแต่อยู่ๆตัวเขาก็พุ่งไปด้วยความเร็วชนกับเขาทาร์กอนอย่างแรงจนทำให้แถวๆนั้นเกิดการสั่นไหวไปครู่หนึ่ง

LEONA(ลีโอน่า)

ตัวแทนของเทพแห่งดวงอาทิตย์ตามมาสมทบกับPANTHEON แต่darkinนั้นไม่อยู่แล้ว

LEONAรีบไปดูอาการของPANTHEONแต่เขาไม่เป็นอะไรมากทั้ง2เกิดความมึนงงเล็กน้อยเพราะที่นี้คือภูเขาแห่งเทพไม่น่ามีความเป็นไปได้ที่จะมีdarkinมาอยู่ที่นี้เพราะทั้ง2เผ่าเป็นศัตรูที่ต่อสู้กันมาหลายร้อยปี

PANTHEON:ข้าว่ามันน่าจะหนีออกจากเขตของเขาทาร์กอนไปแล้วละ

LEONA:การที่darkinกล้ามาที่เขาทาร์กอนและสู้กับเจ้ามันจะเป็นลางบอกเหตุบางอย่างที่ไม่ดีในอนาคตแน่เลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***